แสงแรก...16 ตุลาคม 2550 16 ตุลาคม 2550 ลูกจ๋า..... วันนี้พ่อกับแม่มาตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลเชียงใหม่ราม ตอนเที่ยง... พ่อกับแม่ไปหาหมอเพื่อตรวจเช็คอีกครั้งว่าเรากำลังจะมี “ลูก” ทั้งพ่อกับแม่ต้องเจาะเลือดเพื่อฟังผลการตรวจโรคแทรกซ้อน แม่ขำที่พยาบาลบอกพ่อว่า “สงสัยไม่ได้ออกกำลังกายมานานนะคะ” พยาบาลพูดยิ้มๆ “ทำไมเหรอครับ” พ่อถาม “หาเส้นเลือดไม่เจอเลยค่ะ” เธอพูดพลางหัวเราะพลาง แม่ก็ขำ พ่อก็ขำ..... พ่ออ้วนจนพยาบาลยังหาเส้นเลือดไม่เจอ.... สุดท้ายพ่อกับแม่ก็รับรู้ว่าเรากำลังจะมี “ลูก” ลูกคนแรกในชีวิตของเราทั้งสองคน หมอบอกว่าตอนนี้ลูกมีอายุครรภ์ 5 สัปดาห์ พ่อจินตนาการไม่ออกหรอกว่าลูกจะมีหน้าตาแบบไหน แม่ชี้ให้พ่อดูในโปสเตอร์ที่แปะอยู่ข้างฝาหน้าห้องตรวจ “ดูเหมือนเป็นวุ้นๆเลย” พ่อแอบนึกในใจ..... หมอนัดไปฟังผลการตรวจเลือดอีกครั้ง ในวันที่ 13 พฤศจิกายน 2550 พ่อภาวนาให้ลูกมีสุขภาพที่แข็งแรง เพราะก่อนหน้านั้นไม่กี่วัน แม่ของลูกดันซ่าไปออกกำลังกายอย่างหนัก ทั้งวิ่ง ทั้งโยคะ.....โดยไม่รู้ว่าตัวเองท้อง ตอนนี้พอรู้แล้วว่ามีลูก พ่อเลยขอให้แม่ของลูกหยุดออกกำลังกายหนักๆสักระยะ นอกจากบอกก๋งกับอาม่าและคนในครอบครัวของเราสองคน พ่อยังไม่ได้บอก “ข่าวดี” นี้กับใครเลย พ่อตื่นเต้นดีใจมาก จนไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง.... นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ลูกทำให้พ่ออยากเขียนบันทึกถึงลูก พ่อจะคุยผ่านตัวอักษร....เพื่อเขียนความรู้สึกทั้งหมดที่พ่อมี กับ “ลูก”…….. เพลงนี้เป็นเพลงที่พ่อแต่งและร้องให้แม่ของลูกฟัง ตอนที่จีบกันใหม่ๆ เป็นเพลงที่แม่ของลูกรักมากที่สุดในชีวิต ตอนนี้มันเป็นเพลงของลูกแล้ว   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2550 26 comments Last Update : 6 พฤศจิกายน 2550 16:06:24 น. Counter : 1299 Pageviews. Share Tweet

โดย: คนไม่เจียม IP: 61.90.219.122 6 พฤศจิกายน 2550 16:12:13 น.

โห..จะได้รู้ซึ้งหัวอกคนเป็นพ่อแม่ก็งานนี้แหล่ะอ้ายก๋า 5 สัปดาห์เหรอ คลอด 9 เดือน งั้นก็อีก 7 เดือนกว่าๆ เดือน 7 ก็ กค. 51 อีกนานเน๊าะ ตื้นเต้นแทนจังเลย ปล. เหมือนเดิม ---> พี่ ขอเป็น พี่ ไม่เป็นน้า ไม่เป็นอา   โดย: คนไม่เจียม IP: 61.90.219.122 6 พฤศจิกายน 2550 16:18:24 น.

ตอนนี้ ๕ สัปดาห์ กว่าจะโต... กว่าจะอ่านหนังสือออก... อีกหกปีหนูถึงจะรู้ว่าความรักของพ่อแม่ที่มีต่อหนูนั้น มันมากมายขนาดไหน เมื่อถึงวันนั้น วันที่หนูได้อ่านบันทึกของพ่อ ความรู้สึก ความรัก ความห่วงหาอาทร จะแทรกผ่านตัวหนังสือเข้าสู่ส่วนลึกของจิตใจ ในวันที่หนูโต หนูแข็งแรงพอที่จะทำอะไรได้ด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องพึ่งพ่อแม่ อยากให้หนูกลับมาอ่านบันทึกของพ่ออีกครั้ง เพื่อเติมพลังรักของพ่อ เพื่อระลึกว่า ความรักของพ่อ มากมายเพียงใด แล้วหนูจะไม่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียน้ำตา ปล.พูดเหมือนเป็นลูกตัวเองเลย พออ่านแล้วก็ให้สะท้อนใจ คิดถึงลุงจวบกับเจ้กรกนก.... อยู่บ้านกันสองคนตายาย.. ยังจำลูกชายคนนี้ได้ป่าวไม่รู้...   โดย: big-lor 7 พฤศจิกายน 2550 13:35:52 น.

^ ^ ^ ลุงจวบกับเจ้กรกนก... คงตัดออกจากกองมรดกแล้วล่ะบิ๊กเอ้ย ทำใจเหอะ   โดย: คนไม่เจียม.. 7 พฤศจิกายน 2550 15:10:20 น.

บีแอลเขียนซะพี่คิดว่า มันเป็นลูกบิ๊กหล่อครับ 5555 บีแอลรีบหามาดามให้เจอเร็วๆนะครับ จะได้มาแต่งกลอนเล่นกับลูก   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 7 พฤศจิกายน 2550 15:56:26 น.

สงสัยจะจริงครับคุณเจียม... เห็นข่าวแว่วๆมาว่าจะยกที่นาสิสี่ตารางวา กับทรัพย์สินสามร้อยบาท และหนี้สินสามแสนเจ็ด ให้กับนังสโสนว์ กับนังบู้บี้ สองสุนัขที่ลุงกับเจ้แกแบ่งเลี้ยงกันคนละตัว ประหนึ่งว่าเป็นลูกในอุทรณ์ วันก่อนส่งแคลเซี่ยมเม็ดบำรุงกระดูกไปให้ลุงกับเจ้ โทรไปถามว่าได้รับรึยัง กินเข้าไปรึป่าว ได้รับคำตอบกลับมาน่าชื่นใจ ลุงจวบกับเจ้มาลัยแบ่งกันคนละครึ่งกล่อง (คนละ ๒๕๐ เม็ด) ลุงจวบแบ่งให้นังโนไป๑๒๕เม็ด เจ้กรกนกแบ่งให้นังบู้บี้ไป ๑๒๕ เม็ด แล้วแกก็ส่งเสียงตอบกลับมาทางโทรศัพท์ว่า "กลัวนังสองตัวนั่นกระดูกพรุนแล้วจะอายุไม่ยืน"   โดย: big-lor 8 พฤศจิกายน 2550 11:26:12 น.

^ ^ ^   โดย: คนไม่เจียม.. 8 พฤศจิกายน 2550 15:12:23 น.

ทำเป็นขำ...มีเด็ดกว่านั้นอีก... ปีที่แล้วไปบ้านเพื่อนที่ชุมพร...ซื้อปลาหมึกแดดเดียวมากิโลนึง..๒๘๐ บาท ส่งไปให้ทางไปรษณีย์ด่วนพิเศษ อีก ๙๐ กว่าบาท สองวันผ่านไปโทรไปถามว่าได้รับแล้วยัง ลุงกะเจ้ตอบเสียงใส...ได้รับแล้ว ทอดให้นังสองตัวนั่นกินแล้วด้วย พ่อช้าน...แม่ช้าน.....   โดย: big-lor 8 พฤศจิกายน 2550 16:26:47 น.

ก่อนอื่น ขอหัวเราะให้สะใจกะท่านพี่ก่อน นังสโนว์คงโตวันโตคืน นาเอากลอนมาส่งให้ก๋าน้อยค่ะ อิอิ ขอเป็นน้านาคนงามก็แล้วกัน มิบังอาจจะเป็นพี่ ซึ่งตามจริงมันต้องเป็นอาเนอะ เพราะเป็นน้องอาเฮีย( โมเม อิอิ) แต่เรียกน้านามันเพราะกว่า ...เพื่อเธอตลอดไป ฉันสัญญา... หนึ่งคำรักสมัครไว้เพียงใจเธอ คนที่ฉันได้เจอในวันที่หวั่นไหว คนที่คอยช่วยเหลือยามฉันท้อแท้ใจ คนที่คอยทำให้ฉันยิ้มวันอ่อนแอ หากไม่มีเธอเป็นหนึ่งแรงกำลังใจ ฉันคงไม่เจอโลกใหม่ในวันพ่ายแพ้ ขอบคุณนะที่คอยช่วยมาดูแล ทำให้คนอ่อนแออย่างฉันมีกำลัง ขอบคุณที่เธอคอยอยู่เคียงข้าง ทำคืนวันอ้างว้างให้มีหวัง ให้ฉันกล้าเผชิญด้วยใจมีพลัง ขอบคุณสักพันครั้งมันคงไม่เพียงพอ ฉันขอขอบคุณเธอด้วยใจจริง วันนี้ฉันมีทุกสิ่งด้วยใจและกายที่ไม่ย่อท้อ ก็เพราะฉันรู้ว่ามีอีกหนึ่งใจคอยเฝ้ารอ แม้เธอจะไม่เคยเอ่ยขอก็ตาม ไม่ว่าวันนี้วันข้างหน้าหรือวันไหน ฉันขอมอบใจให้เธอเพียงคนเดียว ฉันจะถนอม ดูแลและรักษาอย่างดีที่สุด เท่าที่คนคนหนึ่งพึงจะทำได้ ...เพื่อเธอตลอดไป ฉันสัญญา... ขอมอบบทกวีบทนี้เป็นพิเศษให้พี่กะว่าก๋า ว่าที่คุณพ่อคนใหม่ ณ บล็อกแกงค์ (3/11/50)   โดย: มัยดีนาห์ 8 พฤศจิกายน 2550 20:53:53 น.

ขอบคุณครับน้องนา เอ่อ...คือพี่สงสัยว่าหนุ่ม-สาวทั้งสองท่าน มาคุยเรื่อง The Dog อย่างสนุกสนาน ในบล็อกลูกพี่เนี่ยนะ 55555   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 9 พฤศจิกายน 2550 8:08:27 น.

โดย: คนไม่เจียม.. 9 พฤศจิกายน 2550 8:10:09 น.

บิ๊กเอ้ย.. เจียมเนื้อเจียมตัวซะเถอะ ว่าแต่ไปสำรวจทะเบียนราษฎร์บ้างป่าว โดนคัดชื่อออกจากบ้านยังเนี้ย ป่านนี้อาจจะมีชื่อเจ้า 2 ตัวนั้นเข้าไปแทนที่บิ๊กในทะเบียนบ้านแล้วก็ได้   โดย: คนไม่เจียม.. 9 พฤศจิกายน 2550 8:13:59 น.

ไม่ได้คุยนอกเรื่องซักกะหน่อย... นี่ก็คุยเรื่องลูก... ลูกสองตัวของลุงจวบกับเจ้กรกนก... ถ้าได้ไปฟังตอนเขาเรียกกันกินข้าว... จะรู้สึกมากกว่านี้อีก... เรียกหมากินข้าว... สโนว์มากินข้าวลูก.. สโนว์มาหาแม่เร้ว... ลูกชายเงี้ย..ไม่เคยเรียกซักคำ... มีแต่บอก... กับข้าวเสร็จแล้ว..จะกินมั้ย...   โดย: big-lor 9 พฤศจิกายน 2550 11:37:11 น.

^ ^ แล้วลุงจวบกับเจ้กรกนกแกคลุกข้าวให้บิ๊กกินพร้อมกับ 2 ตัวนั้นป่ะ   โดย: คนไม่เจียม.. 9 พฤศจิกายน 2550 12:38:54 น.

^ ^ ^ โอววววววว   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 9 พฤศจิกายน 2550 12:57:50 น.

คุณเจียมก็ว่าเกินไป.... เจ้แกคลุกมาสามจาน......เอ้ย......ไม่ใช่ สองจานสำหรับนังสองตัวนั่น... ส่วนผม.. แกให้หากินเอง.. สำทับด้วยว่า.. มือเท้าก็ดี..หากินเองแล้วกันนะคุณลูก... เมื่อไหร่ใช้ปากงับข้าวแล้วแม่จะคลุกให้...   โดย: big-lor 9 พฤศจิกายน 2550 14:33:35 น.

^ ^ ^ เรื่องจริงผ่านจอ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 10 พฤศจิกายน 2550 8:13:25 น.

หนีมาฟังเพลงก่อน ฟังแล้วขนลุก...มากๆ   โดย: Piterek 14 พฤศจิกายน 2550 9:53:04 น.

เอ่ออออ บล็อคซึ้ง ๆ กลายเป็นตลกไปละ 555 ดีจังครูก๋าได้เขียนให้ลูกอ่านตอนโต บิ๊กก็เขียนได้ซึ้ง (อันแรก) ชมหน่อยเดี๋ยวเสียจาย ครูก๋า เรื่องออกกำลังกายของมาดาม ให้ทำโยคะแบบไม่ต้องใช้แรงมาก ก็ดีนะคะ เวลาคลอดจะได้มีแรงเบ่ง โยคะสำหรับคุณแม่ตั้งท้องไง พยายามให้มาดามหัดลุก-นั่งยอง ๆ กางหัวเข่าออก แล้วฝึกลมหายใจไปด้วย มันจะช่วยเรื่องการยืดขยายช่องคลอด ถ้าผนังตรงช่องคลอดยืดหยุ่นดี ตอนที่คลอดหมอจะได้ไม่ต้องกรีดให้เลือดพุ่งปรี๊ด เคยมีกรณีที่หมอกรีดช่องคลอดลึกไปถึงทวาร แม่ลูกอ่อนต้องเข้าห้องผ่าตัดอีกรอบอ่ะ ทีนี้ระยะห่างมันก็นิดเดียวนะ ก็เข้าใจว่าการกะระยะ มันยาก แต่ถ้าช่องคลอดยืดหยุ่นดี พอลูกโผล่หัวออกมาได้ หมอจะขยับไหล่เด็ก แล้วก็สามารถคลอดออกมา ไม่ต้องกรีด ไม่ต้องเย็บเลยค่ะ   โดย: แป๋วภูเก็ต 19 พฤศจิกายน 2550 10:55:45 น.

จ๊ะเอ๋คุณแป๋วล่ะ.. กะก๋าจดไว้ คุณแม่ลูก4 ว่าไม่พลาดแน่ แม่น้องรันรู้สึกตะหงิดตะหงิดตั้งแต่วันเกิดแม่น้องรันแล้ว ว่ามาดามท้อง แต่มีภาระเรื่องคอมฯที่เดี้ยง เรื่องพาปันปันเข้าค่าย พาเจ้ารันเข้าวัดพระแก้ว แล้วยังเสม็ดอีก พอกะก๋าบอกว่ามาดามท้องแม่น้องรันก็รู้สึกเหมือนรู้อยู่แล้ว ทั้งๆที่ยังไม่รู้ (งงไหม) จนป่านนี้แม่น้องรันยังนึกไม่ออกเลยว่า อะไรทำให้วันนั้นรู้สึกได้ว่ามาดามท้องแล้ว   โดย: แม่น้องรัน (runch ) 19 พฤศจิกายน 2550 11:22:36 น.

- คุณ Piterek ฟังแล้วขนลุกมีนัยยะ 2 อย่าง เพราะจนขนลุก หรือว่าฟังแล้วปวดท้องน่ะครับ - พี่แป๋วครับ มาดามตัดสินใจผ่าอย่างแน่นอนครับ เธอกลัวการคลอดแบบธรรมชาติครับ 55555 - พี่ดวงเดือนครับ ช่วยเดาให้หน่อนสิครับว่าจะได้ลูกชายหรือลุกสาว อืมมมม.......แต่คิดไปคิดมา ไม่ต้องหรอกครับพี่ เพราะพี่ทายผิดตลอดเลย   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 19 พฤศจิกายน 2550 18:37:52 น.

โดย: CSULB@FineArt 12 มกราคม 2551 16:08:01 น.

เอาเพลงไหม่หน่อย   โดย: june IP: 222.123.61.253 16 มีนาคม 2551 10:39:25 น.

โดย: BongKet 1 มิถุนายน 2551 23:42:38 น.

อืม ความรู้สึกว่ามีลูก ... เป็นอย่างงี๊เหรอครับ (ผมจะมีโอกาสมั๊ยอ่ะ)   โดย: กลิ่นดอย 9 กุมภาพันธ์ 2553 21:32:01 น.

มาอ่านเรื่องลูก แต่ดันได้หัวเราะเรื่องหมา น้ำตาไหลค่ะ   โดย: Brunnett 10 กุมภาพันธ์ 2553 6:34:33 น.