:: เรียนรู้จากความพ่ายแพ้ ::
:: เรียนรู้จากความพ่ายแพ้ ::
ภาพและคำ : กะว่าก๋า
วันก่อนมีโอกาสได้ฟังเจ้าของกิจการท่านหนึ่ง
เล่าให้ฟังถึงประโยชน์ของการเล่นหมากรุกสากล
ว่านอกจากจะฝึกให้เด็กอยู่นิ่ง มีสมาธิ รู้จักคิด
รู้จักแก้ปัญหา รู้จักวางแผน
ยังมีประโยคหนึ่งที่น่าสนใจมาก
รู้ไหมว่าคนเล่นหมากรุกแทบไม่มีใครฆ่าตัวตายเลยนะคะ
เพราะอะไรหรือครับ ? ผมถาม
หมากรุกเป็นเกมที่ผู้เล่นแพ้มากกว่าชนะ เธอบอก
คนเล่นหมากรุกจะได้เรียนรู้จากความล้มเหลว
เพราะไม่มีใครที่เล่นชนะทุกตาหรือชนะตลอด
เมื่อเปลี่ยนคู่แข่งขัน ก็ต้องเปลี่ยนวิธีการเล่น
ต้องอดทน รู้จักรอ รู้จักแพ้ มันมีประโยชน์มากจริง ๆ
............................................
ต้องเรียนให้เก่ง ๆนะ อีกหน่อยจะได้สบาย
ต้องสอบให้ได้ที่ 1 เท่านั้น
อย่าแพ้เด็กบ้านโน้นนะลูก
ทำไมเที่ยวนี้สอบได้คะแนนน้อยจัง
รู้มั้ยลูกต้องตั้งใจให้มากกว่านี้อีก
ฯลฯ
การเรียนรู้ของเด็กอยู่ท่ามกลางการแข่งขัน
เด็กถูกส่งเข้าสู่สนามประลองความรู้ในระบบ แพ้คัดออก
ไม่มีที่ว่างให้กับเด็กที่ไม่ตั้งใจ เด็กโง่ เด็กดื้อ เด็กซน
ชนะแล้วก็ชนะ ชนะไปเรื่อย ๆ
แล้วชัยชนะนั้นจะไปสิ้นสุดลงตรงที่ใด ?
ในเมื่อมีแต่คนสอนให้ลูกเป็นผู้ชนะ
หนักกว่านั้น...ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าจะใช้วิธีการใดเพื่อให้ลูกเป็นผู้ชนะ
เด็กอยู่ในวังวนของการแข่งขันที่ต้อง ชนะ
ความกดดันถูกแบกไว้ที่สองบ่าอันหนักอึ้ง
แล้วการเรียนรู้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เด็กมีความสุขอีกต่อไป
.........................................
ถ้าลูกเรียนไม่เก่ง พ่อแม่จะยังรักเขาอยู่ไหม ?
ถ้าเขาสอบไม่ได้ที่ 1 มันต้องกลายเป็นตราบาปในชีวิตเลยหรือ
ถ้าเขาจะร้องเพลงไม่เป็น ไม่เด่นเรื่องกีฬา ไม่นำพาศิลปะ
ไม่อยากมีภาวะผู้นำ ไม่อยากทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ
เรา --- ในฐานะพ่อแม่จะยอมรับในสิ่งที่ลูกเป็นได้หรือไม่ ?
จะยอมให้เขาได้ทำในสิ่งที่เขารัก
จะยอมให้เขาเป็นในสิ่งที่เขาเลือก
จะยอมให้เขาเลือกในสิ่งที่ตัวเองต้องการได้หรือไม่ ?
ผมไม่เคยสนใจที่จะอ่านคู่มือการเลี้ยงลูกเลย
ไม่เคยคิดว่าจะต้องเลี้ยงลูกให้เป็นอัจฉริยะ
ไม่เคยเอาลูกตัวเองไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น
ไม่คิดว่าลูกตัวเองเก่งกว่าใคร
ผมแค่อยากเป็นพ่อที่รักและเข้าใจในสิ่งที่ลูกทำ
เชื่อมั่นในสิ่งที่ลูกสนใจ สนับสนุนในสิ่งที่เขารัก
และถ้าสิ่งนั้นมันจะทำให้ลูกต้องล้มเหลวบ้าง
ผมคิดว่านั่นคือการเรียนรู้ที่คุ้มค่า
ไม่ใช่สิ่งที่จะต้องตำหนิติเตียน
ไม่ใช่สิ่งที่พ่อแม่จะต้องบังคับให้ลูกเป็นในสิ่งที่เขาไม่อยากเป็น
...........................................
หมิงหมิงชวนผมเล่นหมากรุก
ผมบอกว่า ป่ะป๊าไม่เล่น เล่นไม่เป็น
หมิงหมิงตื้อ ป่ะป๊าต้องเล่นสิ เล่นด้วยกัน
ป่ะป๊าเล่นไม่เป็น ไม่อยากหัดเล่น ไปเล่นกับหม่าม้าแทนละกัน
ป่ะป๊าก็ฝึกเอาสิ หมิงหมิงไม่ยอม
บางที...คงถึงเวลาที่ผมต้องเรียนรู้จากความล้มเหลวบ้างเช่นกัน
แล้วคุณล่ะครับ --- ได้เวลาเดินหมากรุกในกระดานแห่งชีวิตแล้วหรือยัง ?
| Create Date : 08 มิถุนายน 2561 |
| Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2562 19:24:28 น. |
|
32 comments
|
| Counter : 1151 Pageviews. |
|
 |
|
|
อรุณสวัสดิ์คะคุณก๋า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
น้องหมิงหมิงชวนแล้ว ป่ะป๊าอย่าคิดนานนะคะ
พ่อแม่ที่เข้าใจลูก เชื่อมั่นในสิ่งที่ลูกเลือก พร้อมจะสนับสนุน
ไม่เอาความคิดของตนให้กลายเป็นความคาดหวังและทำให้ลูกกดดัน
เด็กคนนั้นโชคดีมากนะคะที่เค้าจะได้เติบโตอย่างมีความสุข
เป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร
ขอบคุณสำหรับคำถามทิ้งท้ายด้วยค่ะคุณก๋า