สิงหาคม 2566
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
31 สิงหาคม 2566

:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 334 ::



:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 334 ::

โจทย์ --- ปัจจัย 5
ผู้คิดโจทย์ --- จันทราน็อคเทิร์น



: ช่วยวางมือถือของเธอลงก่อนได้ไหม :


ปัจจัย 4 ประการที่เราเชื่อว่ามันสำคัญที่สุดมาโดยตลอด
คือ อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม และยารักษาโรค
แต่พอพูดถึง ‘ปัจจัยที่ 5’ ผมนึกถึง ‘โทรศัพท์มือถือ’ ทันที

ในโลกยุคปัจจุบัน ทุกอย่างมารวมอยู่ในมือถือเครื่องเล็ก ๆ
ไม่ว่าจะเป็นการจับจ่ายใช้สอย ซื้อของ จองบัตรคอนเสิร์ต
จดบันทึก ถ่ายภาพ เก็บข้อมูลส่วนตัว ทำงาน ส่งงาน ฯลฯ

อะไรหายได้...แต่มือถือห้ามหาย

สุดท้าย...มันสำคัญจริงหรือ ?
ขาดมันไม่ได้เลยหรือ ?

ผมเคยขึ้นรถไฟฟ้า แล้วเห็นเกือบทุกคนบนรถไฟก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์
ไปกินข้าวในร้านอาหาร สามีภรรยาต่างคนต่างยกมือถือขึ้นมาเล่น โดยไม่สนใจอีกฝ่าย
ในบ้านที่พ่อแม่นั่งทำงานงก ๆ ลูกตัวเล็ก ๆ นั่งจ้องดูคลิปต่าง ๆ จากโทรศัพท์โดยไม่วางตา

ไปเที่ยวที่ไหน อย่างแรกที่ทำ คือ ถ่ายภาพตัวเองกับป้ายแล้วรีบอัพโหลด
ทะเลาะกับใครก็ยกมือถือขึ้นมาถ่ายคลิป
เล่นกับลูก สอนลูก ดุลูก ก็ต้องทำหน้าจอโทรศัพท์
เลี้ยงสัตว์ก็ต้องให้มันฉลาด...ฉลาดแล้วถ่ายลงคลิป
ไปซื้ออาหาร ไปกินข้าว ไปทำอะไร ต้องถ่ายภาพ ถ่ายคลิป
ราวกับว่ามันคือ ‘ชีวิต’ ที่เราอยากให้คนอื่นเห็น และอยากให้คนอื่นรู้

บางทีเราอาจหลงลืมไป ว่าโลกที่มันสุขสงบและหลบเร้นยังมีอยู่จริง
โลกซึ่งไร้ความวุ่นวาย ไม่ต้องห่วงภาพลักษณ์ รูปลักษณ์ และหน้าตา
โลกที่ไม่ต้องอวดใคร ไม่ต้องอิจฉาใคร ไม่ต้องให้ใครมาชม มายกย่อง
โลกที่ไม่ต้องมีดราม่า ไม่มีใครมาด่า และไม่ต้องไปกระแนะกระแหนใคร

เราแค่วางมือถือลง สนใจมันน้อยลง ใช้ชีวิตอยู่กับคนตรงหน้าอย่างแท้จริง
สบตา มองตา พูดคุย หัวเราะ และร้องไห้ด้วยกันโดยไม่ต้องมีอะไรมาคั่นกลาง
ไม่ต้องกดอัดคลิป ไม่ต้องสร้างกระแส ไม่ต้องมียอดวิว ยอดไลค์
แค่อยู่เงียบ ๆ ง่าย ๆ และลืมโลกโซเชี่ยลบ้าง.....เท่านั้นเอง








วางมือถือลงก่อนได้ไหม
เนื้อร้อง – ทำนอง : กะว่าก๋า


วางมันลงก่อนได้ไหม สบตากันให้ดีกว่านี้
ฟังในสิ่งที่ฉันอยากบอกเธอ

แล้วฉันจะตั้งใจฟัง สิ่งที่เธอกำลังบอกฉัน
วินาทีนี้ เราต่างเป็นคนสำคัญ ที่สุด ของกันและกัน

สิ่งที่อยู่ในมือเธอ ในมือฉัน
มันจะสำคัญไปกว่าความรู้สึกของเราได้อย่างไร

วางมันลงก่อนได้ไหม มือถือเครื่องนั้น
ทั้งมือถือของเธอ และของฉัน
วางไว้ตรงนั้น หันกลับมาสนใจกัน
หันกลับมาสบตากันให้ดีกว่าเดิม ให้ดีกว่าเดิม

ช่วยวางมือถือลงก่อนได้ไหม




 

Create Date : 31 สิงหาคม 2566
15 comments
Last Update : 31 สิงหาคม 2566 4:56:48 น.
Counter : 1379 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณหอมกร, คุณtanjira, คุณNENE77, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเริงฤดีนะ, คุณ**mp5**, คุณnonnoiGiwGiw, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณเนินน้ำ, คุณปัญญา Dh, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณสองแผ่นดิน, คุณtoor36, คุณnewyorknurse

 

ใช่ ๆ เลยโปรดวางมือถือก่อน 555

ขั้นรถไฟฟ้า ต่างคนต่างเขี่ยโทรศัพท์... เรา ๆ ต่างดูสิ่งที่ชอบอยาก
เห็นเยอะ ๆ

ผมยังนึกขำ เช่นที่บ้านนั่งนอนดูทีวี น้องแมวคงเห็น นุดไม่สนใจเลย
กระโดดไปนอนหน้าทีวี บังไว้เฉยเลยต้องลุกไปอุ้มมานอนใกล้ ๆ ตัว
คุณก๋าแต่งเพลงได้ไวทันสมัยมากครับ 555

 

โดย: ไวน์กับสายน้ำ 31 สิงหาคม 2566 6:11:26 น.  

 

จะได้ไม่มีคนมาพูดกับเราว่ามองหน้าหาเรื่องเหรอ
มองมือถือมันเสียเลยคุณก๋า ใครจะได้หาเรื่องไม่ได้ 55
ป.ล วันนี้คุณธัญยังไม่มา มาที่ทำงานแต่เช้าเพราะ
มีตรวจเจาะเลือดติดตามผลไขมันในเลือดสูงจ้า

 

โดย: หอมกร 31 สิงหาคม 2566 6:41:14 น.  

 

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

ปัจจัยที่ 5 พี่ก็คิดถึงมือถือนี่แหละ
มือถือกลายเป็นปัจจัยหลักของชีวิตคนในยุคนี้ไปแล้วนะคะ
ไปทางไหนก็มีแต่คนจ้องมือถือ เดินชนกันบ้าง เดินไปไม่มองหน้ามองหลังกันเลยค่ะ
ทักทายกันแบบเสียไม่ได้ในแว่บแรกแล้วต่างคนต่างอยู่กับหน้าจอของตัวเองไปนะคะ

วางลงบ้างก็ได้ อันนี้จริงค่ะ หันมาใส่กันคนตรงหน้าบ้างก็ดี

เมื่อวานผลเลือดแม่ดีหมดเลยค่ะ น้ำตาล 106 สะสม 6.9
ไขมันดีขึ้น เป็นเพราะพี่ให้แม่หยุดข้าวโพดอบเนยค่ะ แม่พี่แทบจะกินเป็นอาหารหลักเลยค่ะ
เมื่อ3 เดือนก่อนน้ำตาลสะสมขึ้นไป 9.6 พี่เลยบอกว่าถ้าแม่ยังกินอยู่ มันอันตรายมาก
ผลมันจะไปทำให้ไตเสื่อมเพิ่มขึ้นนะ แม่ยอมหยุดค่ะ และคือได้ผลดีเลย
เมื่อวานเจอหมอคนที่ดูเรื่องเบาหวานของแม่พอดี วันนี้เลยไม่ได้ไปค่ะ หมอดูให้เลย

ช่วงบ่าย 2 พี่เวียนหัวบ้านหมุนเลยค่ะ ต้องนอนไปเลยตั้งแต่บ่าย2 ลุกไม่ได้เลยค่ะ
เช้านี้ดีขึ้น แต่ก็ยังมีมึนๆเวียนนิดหน่อยแต่บ้านไม่หมุนแล้วค่ะ

คุณหอมกรไปทำงานแต่เช้าเลยนะคะ อ่อ ไปเจาะเลือดด้วย

 

โดย: tanjira 31 สิงหาคม 2566 7:09:49 น.  

 

ปัจจัย5ของผู้คนยุคนี้คือมือถือเลยค่ะ ขาดไม่ได้เลย
คนแก่ที่บ้านตจวติดมือถือมาก ไปหาคุยด้วยไม่กี่คำ ก็สนใจแต่มือถือแล้ว
สะดวกเวลาโทรคุยกับญาติๆที่ตจว รู้ทุกเรื่องแถวบ้านแม้นานๆกลับที55

ก็เป็นไปตายยุคสมัยแหละค่ะ ส่วนตัวยอมรับว่าติดค่ะ แต่ถ้าวันไม่ได้ทำงานแล้วอยู่บ้าน จะเล่นคอมพ์มากกว่า
ส่วนตัวคอมพ์จัดเป็นปัจจัย6ล่ะมั้งคะ^^

มองว่าเป็นอะไรที่ถูกใจคนที่ค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงอย่างหนูเลยค่ะ
เป็นคนไม่ค่อยชอบไปสุงสิงคุยกับใครเท่าไหร่ แม้แต่เพื่อน
ก็คุยผ่านมือถือซะมากกว่า

 

โดย: NENE77 31 สิงหาคม 2566 8:05:04 น.  

 

ไพเราะเชียวค่ะ
วางมือถือก่อนได้ไหม
ฟังชิลๆเพลินๆ
มือถือเป็นปัจจัยที่ 5 ไปแล้วสำหรับคนเมืองจริงๆ

พี่้อเคยลืมมือถือย่อยๆ
หากไม่ใช่เรื่องงาน
ก็ไม่ค่อยเดือดร้อนอะไร

 

โดย: เริงฤดีนะ 31 สิงหาคม 2566 8:43:35 น.  

 

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

 

โดย: **mp5** 31 สิงหาคม 2566 8:57:33 น.  

 

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

ปัจจัยที่ 5 ของเธอ คือ มือถือ มองเผิน ๆ ก็น่าจะใช่เนาะ
ครูมองต่างมุมจากถือ จ้ะ อิอิ
เพลงไพเราะ จ้ะ

โหวดหมวด ตะพาบ

 

โดย: อาจารย์สุวิมล 31 สิงหาคม 2566 10:06:58 น.  

 

จบบทสรุปด้วยเพลงเพราะ ๆ เลยครับ
ผมงี้เห็นด้วยเลย แต่ก่อนสมัยที่ยังไม่มีมือถือเราก็อยู่กันได้นะ ไม่ต้องถ่ายรูปไปอวดใคร ไม่ต้องมาโพสต์ด่า ชีวิตก็มีความสุขมาก ๆ
ผมนึกถึงตอนไปเที่ยวที่เชียงตุงอีกแล้วครับ บ้านเมืองของเค้าเหมือนเชียงใหม่เมื่อ 20 ปีที่แล้ว เงียบสงบมาก วิถีชีวิตของเค้าตื่นเช้ามาตักบาตร เข้าวัดทำบุญ ไม่มี 7-11 ไม่มีห้าง ไปเดินซื้อของตลาดนัด ผมไปที่นั่นแล้วทำให้คิดถึงบ้านเราสมัยก่อนมากเลย อยากให้กลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง

 

โดย: The Kop Civil 31 สิงหาคม 2566 15:51:46 น.  

 

ปัจจัยที่ห้า พี่ก็คิดถึงโทรศัพท์มือถือเหมือนกันค่ะ
ชอบเนื้อร้องและทำนองเพลงด้วยค่ะ
ความหมายดีมาก ๆ

 

โดย: เนินน้ำ 31 สิงหาคม 2566 16:02:10 น.  

 

สวัสดีครับคุณก๋า

 

โดย: ปัญญา Dh 31 สิงหาคม 2566 16:20:09 น.  

 

สวัสดียามเย็นค่ะ พี่ก๋า

ตกลงว่าเราได้ใครเพิ่มป่าวคะ
วันนี้ยุ่ง ไม่ได้เข้าไปเช็คข่าวเลยค่ะ

รีบมารีบไป ไปนะค้าาาาาา

 

โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 31 สิงหาคม 2566 16:45:37 น.  

 

เดี๋ยวๆๆๆ จองบัตรคอนเสิร์ต…..มือถือจองทันหรอครับพี่ก๋า
รุ่นผมต้องใช้คอมจองครับ ไม่งั้นไม่ทัน 55555
แต่ผมเห็นด้วยครับว่าเดี๋ยวนี้มือถือคือเก็บทุกอย่างของเราอยู่ในนั้น

บรรยากาศที่ทุกคนเอาแต่เล่นมือถือผมเห็นบ่อยมาก ผมก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น
โชคดีที่รู้สึกตัวว่าไม่ได้แล้ว มันกำลังเป็นนายเรา เลยเลิกครับ พกตลอด แต่พยายามไม่ควักขึ้นมาเล่นถ้าว่างๆ
เล่นเวลาจำเป็นต้องใช้เท่านั้นครับ เพราะโลกนอกมือถือเราสวยงามมากกว่าหน้าจอเยอะมาก
โลกโซเชี่ยลจริงๆ มันมีทั้งจริง ทั้งไม่จริง เอามันมาเป็นสรณะไม่ได้ มีแต่จะเป็นทุกข์ครับ
เพราะรู้สึกชีวิตเราไม่ดีพอซักที
ตอนนี้ความสุขผมไม่ได้อยู่ในโซเซียลแต่อยู่ที่เพื่อน กิจกรรมรอบตัว พระจันทร์สวยๆ เมื่อคืน หรือหลานตัวแสบของผม
แต่....ผมก็หาตังจากโซเชี่ยลแหละครับ 55555555


วันนี้ลืมหูฟัง เดี๋ยวกลับไปฟังเพลงนะครับพี่

 

โดย: จันทราน็อคเทิร์น 31 สิงหาคม 2566 17:18:40 น.  

 

อะไรที่มันมากเกินไปมันก็ไม่ดีทั้งนั้น มันปฏิเสธไม่ได้ว่าเดี๋ยวนี้อะไรๆ ก็ทำบนมือถือหมด

 

โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 31 สิงหาคม 2566 21:49:37 น.  

 

ฟังเพลงเพราะๆสื่อความหมายดีๆครับ
ปัจจัยที่ 5 โทรศัพท์สมาร์ทโฟน แก๊งคอลเซ็นเตอร์ชอบมากครับ

วันนี้ ช่วงค่ำ ฝนตกแค่พรำๆครับ

 

โดย: สองแผ่นดิน 31 สิงหาคม 2566 23:08:40 น.  

 

มนันปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าคนเรานั้นชอบโชว์พาวเวอร์ครับ อยากให้คนอื่นเห็นว่าเราเหนือ ซึ่งวก็ไม่ได้ผิดอะไรเพราะมนุษย์ก็เป็นแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่อะไรที่มันมากเกินไป มันก็เป็นโทษได้

ผมเคยเจอประสบการณืแบบนี้เหมือนกัน ไปกินข้าวกับเพื่อน แล้วนั่งกินคุยกันได้พักนึง หยิบมือถือมากดๆๆ ว่ากันตามตรงมันน่าอึดอัดนะ นานๆ จะได้มาเจอกันทีเจอแลบ้วเป็นแบบนี้จะมาเจอกันทำไม

จริงๆ ผมเขียนบทความเกี่ยวกับมือถือโดยเปรียบเทียบกับการ์ตูนไว้เหมือนกัน เขียนแล้วดองไว้นานมากแล้ว เป็นสต็อกไว้ลงในแต่ละเดือน

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 31 สิงหาคม 2566 23:43:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]