รัก ร้าง ... ร้าง รัก นั่งคุยกับตัวเอง : รัก ร้าง ... ร้าง รัก เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 22 กุมภาพันธ์ 2550 รักแท้คงแย่ ถ้าปล่อยให้รอนาน ถึงรอด้วยความหวัง ก็ย่อมแพ้คนเอาใจ อีกคนอยู่ห่างไกล พอห่างไปมีใครมาใกล้ชิด เธอเผลอปล่อยหัวใจ ให้เขาไปด้วยไมตรี ฉันเลยผิด ที่ไม่คิดติดตาม เพียงคำไถ่ถาม ไม่อาจสู้ความหวามไหว เพียงแค่ห่างกันไป เธอก็ลดหมดหัวใจ สายใยไม่อาจมัดใจ เมื่อไร้ซึ่งความห่วงหวง เมื่อคนหนึ่งซื่อ คนหนึ่งลวง คงไม่ทวงรักมาเก็บ ให้เจ็บใจ เดินจากไป ไกลแล้ว ไปให้สุด อย่าคิดหยุด ถอยกลับ เมื่อเขาหนี อย่าร้องไห้ เมื่อเขา ไม่ใยดี เธอไม่มีใครอีกแล้ว ในแววตา... ไปกับเขา เขาก็ไม่รับ แล้วจะกลับ เอาเดน มาเซ่นฉัน วันนั้น วันเดียว ยังทิ้งกัน แล้วมาฝัน เริ่มต้นใหม่ ได้อย่างไร... กลับมาพบ คบได้ แค่คนรู้จัก จะทายทัก กันไป แค่บางหน จะหวังสร้าง รักใหม่ นั้นมืดมน เพราะผ่านพ้น จบแล้ว ...........รักสองเรา. 9 มีนาคม 2538 ..................................... หนึ่งในงานหลักอย่างหนึ่งสมัยเรียน ก็คือ การนั่งเขียนกลอนให้เพื่อนที่อกหัก ตอนนั้นผมยังไม่คิดจะรักใคร แต่การมีเพื่อนที่มีคู่อยู่แวดล้อม ทำให้เรามีโอกาสได้ซึมซับความรักในด้านต่างๆหลากหลายแง่มุม ผมเปิดบันทึกเก่าๆของตัวเองดู แล้วก็แอบนั่งอมยิ้มกับตัวเอง ที่เมื่อก่อนดันสะเออะไปเขียนกงเขียนกลอนให้คนอื่น ไม่รู้เจ้าตัวยังเก็บกลอนเหล่านี้ไว้อยู่หรือเปล่า ถ้ามาอ่านตอนนี้เจ้าของเรื่องจะขำตัวเองไหม แต่ถ้าว่ากันตอนนั้นก็ต้องบอกว่า “เจียนขาดใจ” กับอารมณ์เศร้าของคนอกหักรักคุด ผมเชื่อว่า เจ้าตัวคงจำไม่ได้แล้วกระมัง ว่ากลอนบทนี้ทำให้เขาเสียน้ำตาไปกี่ครั้ง ............................................. รักในวัยเรียน เดี๋ยวรัก เดี๋ยวร้าง เดี๋ยวเลิก แทบทุกคู่ที่รักกันจี๋จ๋า เลิกร้างกันหมดหลังจากเรียนจบไม่นาน ต่างคนต่างเติบโต ต่างไปเจอสังคมกลุ่มใหม่ เจอผู้คนใหม่ๆที่ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่ แบบฟอร์มชุดนักศึกษา โลกของความรักไม่ได้เป็นสีชมพูหวานแหววในความเพ้อฝัน แต่เป็นโลกแห่งความจริงที่โหดร้ายและเป็นจริงอย่างยิ่ง ...รักในวัยเรียน ผ่านพ้นไปดั่งความฝันชั่วครู่ชั่วยาม ลืมตาตื่นมองอีกครั้ง ก็ผ่านพ้นไปครึ่งชีวิตอย่างรวดเร็ว ............................................... วันนี้ผมไม่ต้องนั่งเขียนกลอนให้ใครอีกแล้ว ทุกคนคงโตพอที่จะรู้ว่า เราจะผ่านความเจ็บปวดเล็กๆไปนี้ได้อย่างไร โดยไม่ต้องร้องไห้คร่ำครวญ หรือฟูมฟายกับความรักจนมากเกินไป ...............................................   Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2550 14 comments Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2550 7:38:05 น. Counter : 1030 Pageviews. Share Tweet

ความรับผิดชอบ ความรัก แปรผันตรงตามอายุคะ //img101.imageshack.us/img101/2968/mp3ss5s7yf.swf และแล้วก็ถึงเวลา และแล้วเธอก็ต้องไป ฉันก็เข้าใจที่เธอเลือกเดิน ฝืนยิ้มด้วยความยินดี ทั้งที่เจ็บปวดเหลือเกิน ได้แต่ยืนมองเธอเดินไปกับเขา รักแม้รักยังไงก็รัก ได้เพียงหัวใจ สุดท้ายต้องยอมปล่อยเธอไปกับเขา สุดท้ายต้องยอมเป็นคนที่ปวดร้าว จากนี้ เธอก็คงไปดี ก็ขอให้เธอจงสุขสบาย เธอจงเดินไปตามความฝันของเธอ ที่เธอตั้งใจ แม้ฉันต้องเสียใจ แต่ฉันจะรับไว้เอง อย่างน้อย เธอก็ทำให้ฉันรู้ว่าเคยมีความสุขเพียงใด ได้เป็นคนที่เธอเคยรัก ก็ดีแค่ไหน ฉันต้องยอมเข้าใจ เกิดมาแค่เพียงได้รักกัน สุดท้ายไม่เป็นอย่างฝันฉันยอมทำใจ ชีวิตที่เราเคยมี แขวนไว้บนด้ายบางๆ ไม่รู้ว่ามันจะขาดเมื่อไหร่ เมื่อเธอเจอทางที่ดี เธออยากมีชีวิตใหม่ ไม่ผิดอะไรเมื่อเธอต้องเลือกเขา   โดย: todayd 22 กุมภาพันธ์ 2550 8:04:43 น.

..อายุมากขึ้น.. รู้จักเรียนรู้โลกแห่งความรักมากขึ้น.. ไม่ได้หมายความว่าเจ็บปวดน้อยลง..แต่ "อดทน"กับมันได้มากขึ้น.. ก็ได้แต่หวังว่า รักครั้งต่อไปจะไม่ต้องอดทนกับความเจ็บปวดอย่างที่เคยได้รับอ่ะนะคะ..   โดย: i'm not superman 22 กุมภาพันธ์ 2550 8:40:11 น.

แวะมาทักทายกันครับ ตกแต่งบล็อก   โดย: chengake 22 กุมภาพันธ์ 2550 9:05:12 น.

ทุกคนคงโตพอที่จะรู้ว่า เราจะผ่านความเจ็บปวดเล็กๆไปนี้ได้อย่างไร โดยไม่ต้องร้องไห้คร่ำครวญ หรือฟูมฟายกับความรักจนมากเกินไป ............................................ โตแล้วค่ะ แต่ยังฟูมฟายไม่เลิกเลยดี.น่ะ เซ็งตัวเองสุดสุด อยากผ่านวันนี้ไปให้ได้ อย่างที่ใจคิดจริงจริง   โดย: d__d (มัชชาร ) 22 กุมภาพันธ์ 2550 9:16:16 น.

คุณ todayd ที่เขียนไว้เป็นเนื้อเพลงหรือเปล่า แต่ความหมายดีนะครับ คุณดี...บางอย่างก็ไม่ต้องรีบมาก ถึงเวลามันก็คลี่คลายเอง แต่เราอาจเสียดายเวลานะ... sunny-low รายงานตัวด้วยนะครับ รออยู่.... ขอบคุณทุก comment ที่มีครับ   โดย: กะว่าก๋า 22 กุมภาพันธ์ 2550 9:43:56 น.

เวลาว่างๆ บัวก็มักจะเปิดไดอารี่ที่เขียนก่อนนอนมานั่งอ่านเสมอ บางครั้งก็รู้สึกถึลวันเก่าๆ บางครั้งก็นั่งอมยิ้ม ว่าเราบร้าไปป่าวเนี่ย อิอิ ก่อนไป ส่งยิ้มให้จขบ.สักที อิอิ   โดย: blue_raindrop 22 กุมภาพันธ์ 2550 12:31:46 น.

ความรักในวัยเรียน วูบมาวาบไป เวลาอกหักที เหมือนโลกทั้งโลกมันสั่นไหว .............................................. ถึงตอนนี้ เมื่อย้อนกลับไปมองตัวเอง เราจริงจังกับมันมากเกินไป หรืออาจเป็นเพราะความเป็นเด็กและยังด้อยประสบการณ์ ................................. ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปตามวัยและเวลาจริงๆ แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนเลยและยังคงอยู่ไปตลอด นั่นคือ บทเรียนและความทรงจำ   โดย: printcess of the moon 22 กุมภาพันธ์ 2550 12:47:24 น.

กี่ครั้งรักร้าว...อกไหว กี่ครั้งที่ใจเจ็บช้ำ กี่ครั้งที่ทนระกำ เจ็บซ้ำซ้ำ...ไม่เคยจำซักที เอ้อ!!จะแต่งกลอนกะเค้ามั่งก็เอาดีไม่ได้เลย... เวลาผ่านไปนานวัน คนเราก็เริ่มอดทนกับความเจ็บปวดมากขึ้น จริงๆ อย่างที่คุณ i' am not super man ว่าไว้นั่นล่ะคะ....ขอให้คุณกะว่าก๋า มีรักที่สวยงาม และไม่ต้องเจอกับความเจ็บปวดนะคะ...   โดย: คนเลวที่แสนดี 22 กุมภาพันธ์ 2550 16:40:54 น.

แต่ยังไงก็อย่าง ร้างรัก..ตัวเองน่ะค่ะ   โดย: tai (taibangplee ) 22 กุมภาพันธ์ 2550 16:45:18 น.

ความห่างไกล....................ไม่ชอบคำนี้เลยค่ะ เพราะมันทำให้ใจคนเปลี่ยน (ง่ายขึ้น)   โดย: มัสฤณ (mussarin ) 22 กุมภาพันธ์ 2550 17:51:21 น.

ความใกล้ชิด....ก็ใช่ว่า จะดึงคนที่อยู่ด้วย ....ไว้ได้ตลอดนะคะ ประสบการณ์ตรง โดนกับตัวเอง บางทีระยะทาง ก็อาจไม่มีผล ถ้าใจคน ไม่รู้จักซื่อตรงต่อความรัก ที่มีต่อกัน ปล. วันนี้และวันต่อๆ ไป คงยุ่งเหยิง ไม่รู้จะมาเยือนได้อีกมากน้อยแค่ไหน งานการหนักหนาซะแล้วสิ เฮ้อออออ   โดย: sunny-low (sunny-low ) 22 กุมภาพันธ์ 2550 18:01:34 น.

แวะมาทักทายยามดึก คิคินั่งจ่ม..คนเดวก่า... กึดเติ่งหาความเก่าความหลัง นั่งไค้หัวแต๊ๆเนาะ   โดย: gripenator 22 กุมภาพันธ์ 2550 21:40:48 น.

คุณเข้มแข็งมากๆ เลยล่ะ มานั่งเล่าเรื่องที่ผ่านมาให้ได้ฟังอย่างไม่ตกหล่น และอย่างครบถ้วน แวะมาอ่านคำดีดีนำไปสอนใจตัวเองมั่ง ฝันดีนะคะ   โดย: เริงฤดีนะ 22 กุมภาพันธ์ 2550 23:05:58 น.

Hen duay kub Koon sunny-low kha Bang krung tua plae kor kaer jit jai kong kon nii ang kha Tar yoo klai..tae jai klai' mun na' ja dee kwa Tua yoo klai'...tae jai klub hang kun ook pai naa kaa   โดย: CSULB@FineArt 23 กันยายน 2550 1:40:43 น.