ทางไกล...ลมพัดผ่าน...อยากลืมเธอ นั่งคุยกับตัวเอง : ทางไกล...ลมพัดผ่าน...อยากลืมเธอ เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 25 กุมภาพันธ์ 2550 รถไฟวิ่งไป เสียงดังไกลกว้าง วิ่งไปตามราง ตามทางที่มี ผ่านนา ผ่านป่า ผ่านฟ้า ผ่านฝน ผ่านหลาก หลายคน สู่หนปลายทาง รถไฟวิ่งไป วิ่งไปช้าช้า วิ่งไปเพื่อพา พบลาจากกัน... 30 เมษายน 2538 เขียนขณะอยู่บนรถไฟ เดินทางจากฉะเชิงเทราเข้ากรุงเทพฯ .................................................. อารมณ์เหงาเข้าจู่โจมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นทุ่งนาเป็นผืนผ้าใบสีเขียวกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ผมคิดถึงความสัมพันธ์ของตัวเองกับใครบางคน ................................................... ถ้ามีใครสักคนรักคุณมาก... รักแบบที่คุณรู้สึกและสัมผัสได้ แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม คุณไม่สามารถให้ความรักตอบแก่คนๆนี้ได้ มันเป็นเหตุผลที่คุณต้องกล้ำกลืนไว้ในลำคอ ไม่อาจเปล่งเสียงเพื่อกล่าวถ้อยคำอย่างที่ใจรู้สึกได้ เท่าที่คุณทำได้ ก็คือ เงียบ และปล่อยให้เวลาเยียวยาบาดแผลในใจของอีกฝ่าย คุณรู้สึกผิดไหม ? คุณเจ็บปวดกับความสัมพันธ์แบบนี้บ้างรึเปล่า ? จะเดินหน้าก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็ไม่มีสิทธิ์ ย่ำยืนอยู่ตรงกึ่งกลางของความกระอักกระอ่วนใจ ................................................... ผมมองรางรถไฟที่ทอดยาว เสียงล้อเหล็กกระทบดังกึกกักๆๆๆ ลมเย็นประทะใบหน้าตลอดเวลา ผมน่าจะบอกสายลมไปก่อน ว่าผมไม่ต้องการ “ความเหงา” ที่แนบมากับสายลม ความเหงาในใจมีมากพอแล้ว และอีกไม่นานก็จะถึงชานชาลานั้นแล้ว รถไฟจอดสนิทที่ชานชาลา ผมเดินลงมา และเดินจากไป... คงอีกนานที่จะหวนกลับไปขึ้นรถไฟขบวนนี้อีก หรือ อาจไม่มีโอกาสอีกเลยในชีวิต. ..............................................   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2550 16 comments Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2550 7:26:20 น. Counter : 1010 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วเหงาจัง มาเยี่ยมนะคะ   โดย: white-angle (White-angle derss ) 25 กุมภาพันธ์ 2550 8:01:19 น.

โดย: Zantha 25 กุมภาพันธ์ 2550 8:02:08 น.

คงรู้สึกดีที่มีคนมารักค่ะ แต่ถ้ารักตอบไม่ได้ ก็เจ็บลึก ๆ เหมือนกันนะคะ ก็เรียกเจ้าสิ่งนี้ว่า "ความสงสาร" ค่ะ แต่ถ้ามีมากไป ก็ทำอันตรายคนทั้งคู่นะคะ   โดย: โสดในซอย 25 กุมภาพันธ์ 2550 8:05:38 น.

เป็นคนชอบเดินทางโดยรถไฟ ระหว่างที่รถไฟผ่านแต่ละสถานที่ จะหลับตา-ฟังเสียงล้อเหล็กบดขยี้รางที่คู่ขนานไปเรื่อยๆ แต่ละเสียง-แต่ละสถานที่ให้ความรู้สึกที่ต่างไป เคยคิดเล่นๆว่า เส้นขนานของรางรถไฟ เคยน้อยใจบ้างไหม ที่อยู่ใกล้นแค่เอื้อมมือคว้า อยู่เคียงข้างตลอดเวลา ทว่า...ไม่สามารถมาบรรจบกันได้เลย   โดย: สายลมอิสระ 25 กุมภาพันธ์ 2550 8:08:10 น.

ตอนนี้ก็อยู่ในภาวะประมาณนี้ กลืนไม่เข้าและคายไม่ออก ถ้ามีใครสักคนมาชอบตัวเอง และตัวเองไม่รู้สึกอะไร จะรีบสร้างเกราะป้องกันตัวเอง เพื่อผลักให้เขาออกไป เพราะไม่อยากให้เขาเข้าใจผิด และมีความหวัง ยินยอมอยู่กับความเหงา ถ้าไม่สามารถชอบคนที่มาชอบได้ แต่เมื่อตัวเองชอบใครสักคน และคนคนนั้นมีท่าทีจะชอบกลับ แต่ติดขัดด้วยเหตุผลสำคัญ เพราะเขามีคนรักแล้ว เรากลับหาทางออกไม่ได้ หากเขาทำแบบเรา คือกันเราออกเลย ทุกอย่างอาจง่ายกว่านี้ แต่เพราะเขาเอง ก็คงรู้สึกดีๆ กับเรา เช่นกัน เฮ้อ.... จะให้เดินจากมาเลย หรือก็ยังไม่สามารถตัดความรู้สึกดีๆ ได้ จะสานต่อไปอีก ก็รู้ว่าอาจไม่มีประโยชน์ และสร้างบาปเพิ่มแก่ตัวเอง จึงปล่อยให้เวลา และอะไรก็ตาม ชี้ทางออกแก่ตัวเอง และคิดว่า สักวัน... มันจะมีทางออกที่เหมาะสม และดีพอสำหรับหัวใจตัวเอง คุณกะว่าก๋า วันนี้จะไปเลี้ยงอาหารเย็นน้องๆ โรงเรียนสอนคนตาบอดกับเพื่อนๆ ห้องเพื่อชีวิต ในเวปพันทิปล่ะ เสียดายรู้จักคุณช้าไป ไม่งั้นจะให้ร่วมทำบุญด้วย ไว้โอกาสหน้ามีจะมาชวนนะ เพราะคิดว่า เราคงเคยมีโอกาสได้ทำกิจกรรมอะไรด้วยกัน จึงรู้สึก "ดี" ที่ได้รู้จักคุณ และเป็นเพื่อนตามอ่านบล็อกคุณ อิอิ   โดย: sunny-low (sunny-low ) 25 กุมภาพันธ์ 2550 8:26:18 น.

ทำให้หวลคิดถึงช่วงเมื่อก่อนเลยค่ะ เพราะเป็นพวกนั่งรถไฟบ่อยมาก ... สายเหนืออ่ะค่ะ ... นั่งซะคุ้นกับคนทำเตียง เพราะคุ้นหน้ากันจนนั่งคุยแก้เบื่อได้เลย .... อารมณ์ของการนั่งบนรถไฟมาถามหา หลังจากอ่านข้อเขียนนี้ล่ะคะ   โดย: JewNid 25 กุมภาพันธ์ 2550 12:29:02 น.

คิดฮอด กอดบ่ได้   โดย: nungmay 25 กุมภาพันธ์ 2550 12:46:34 น.

รู้ว่าเค้ารัก แต่ไม่สามารถรักตอบได้ คงรู้สึกผิดน่าดูเหมือนกันค่ะ   โดย: N_BEE810 25 กุมภาพันธ์ 2550 13:26:48 น.

มีงานเขียนของคนคนหนึ่ง (ซึ่งจำไม่ได้) ...เขียนเอาไว้นานแล้ว กับถ้อยประโยคที่กินใจว่า .......การสร้างความสัมพันธ์น่ะ ดีอยู่ หรอก หากแต่อย่าให้ความผูกพันเข้ามามีอำนาจเหนือกว่า มิฉะนั้นแล้ว เมื่อโมงยามแห่งการพลัดพรากมาถึง จะทำลายความรู้สึกให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งย่อยยับไป ในความโหยหา.......... --------------------------------------------------- กะจะบอกตั้งแต่วันแรกที่เข้าบล๊อคคุณแล้วว่า.... ประมาณ 4-5 ปีก่อน....เราชอบเขียนหนังสือเป็นบทความสั้น ๆ รู้มั๊ยคะ เราใช้นามปากกาเป็นผู้ชายว่า เสือหมอบ   โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) 25 กุมภาพันธ์ 2550 14:41:26 น.

ไม่ได้เดินทางทางรถไฟนานแล้วค่ะ........แต่เหงานี่........ช่วงนี้เป็นประจำ ไม่ต้องออกเดินทาง ความเหงาก็มาเคาะประตูบ้านได้เกือบทุกวี่ทุกวันอ่ะนะคะ   โดย: i'm not superman 25 กุมภาพันธ์ 2550 15:23:02 น.

ช่วงหนึ่งของชีวิตนะคะ ความเหงามันไม่ไปไหนหรอก บางทีมาโดยไม่มีใครเชื้อเชิญ   โดย: ชิงดวง 25 กุมภาพันธ์ 2550 16:22:49 น.

ชื่อเพลง "เพลงใบไม้ค่ะ" ดีใจค่ะ ที่มีคนชอบเพลงเดียวกัน มันเศร้าทั้งดนตรี + เนื้อร้องค่ะ แต่..เสียงของน้องพลอย ใส พริ้ว มาก ๆ ติดตามเนื้อเพลงได้จากที่นี่นะคะ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sodnaisoi&group=7   โดย: โสดในซอย 25 กุมภาพันธ์ 2550 18:41:23 น.

สวัสดีตอนค่ำคะ แวะมาเยี่ยมคะ สบายหรือเปล่าคะ เหมือนจขบ.กำลังเศร้าๆเหงาๆ เอาใจช่วยนะคะสู้ๆ   โดย: FreeDomMim 25 กุมภาพันธ์ 2550 22:05:50 น.

ยิ่งอ่าน ยิ่งเหงา ยิ่งคิดถึง เมื่อคนเคยรักกันวันนี้อยู่แสนไกล มีบางอย่างหายไปจากความคุ้นเคย อยากบอกเธอคิดถึงจัง ด้วยความคิดถึง ด้วยใจที่ยังรัก ด้วยความรู้สึกที่อยากจะอธิบาย   โดย: atomatic13 26 กุมภาพันธ์ 2550 12:05:51 น.

อุ๋มแวบเข้ามาอ่านค่ะ ยังไม่เคยรู้สึกรักใครมากขนาดนั้นค่ะ แต่ถ้ามีคนมารักแล้วเรารักเค้าไม่ได้ มีมากพอสมควร ฮ่าๆๆๆๆๆ เพราะความรักมันไม่ได้เป็นแค่เรื่องของหัวใจไงคะ มีทั้งความรู้สึก ยิ่งพอโตขึ้น เหตุผล อะไรหลายๆอย่าง ก็เข้ามาประกอบกัน วางมันไว้อย่างนั้นซักระยะคงดีค่ะ กับความรักของอุ๋ม ..   โดย: spywine4me 13 กรกฎาคม 2550 14:27:54 น.

Umm...kaer kerd kun kha...sing rak tee tum kor kaer pluk kao ook pai sud rang kha Ton nan' yung dek yoo kha...mai roo wa' kuan tum tua chen rai Ton nii...kor tum chaer chaer kha...mai kaer kid yak hai kwam hwung kub krai kha...kao kor ja roo' lae dern ook pai ang kha   โดย: CSULB@FineArt 22 กันยายน 2550 8:50:07 น.