กุมภาพันธ์ 2550
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
23 กุมภาพันธ์ 2550

เงาแห่งรัก








นั่งคุยกับตัวเอง : เงาแห่งรัก
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
23 กุมภาพันธ์ 2550




เธอผิดไหม ที่เกิดมา ด้วยความรัก
รักแรกเริ่ม หอมหวาน และสดใส
เธอเกิดมา พร้อมความหวัง อันก้าวไกล
หวังเติบใหญ่ ในความรู้สึก ซึ่งสวยงาม

เธอผิดไหม เมื่อสองคน เริ่มร้าวฉาน
รักร้าวราน ซ่านกระเซ็น เป็นสองสาย
อนาคต พังพาบ แตกกระจาย
หวังสลาย กลายหมด จากคิดมา

หมดที่พึ่ง ไร้หลัก ในยึดเหนี่ยว
ดูรอบกาย ไม่ใสสด ดังคิดหวัง
เหลือแต่ทาง ร้างไร้ และเลือนราง
เลือกหนทาง สิ่งเสพติด เข้าทดแทน

หวังให้มัน เข้ามาแทน สิ่งสูญไป
คิดในใจ เพียงแก้เหงา ของใจโหย
แต่กลับกลาย ฆ่าจิตกาย จนร่วงโรย
ถูกขโมย วิญญาณ จนหลุดลอย

เธอผิดไหม ที่ต้องตาย ด้วยความรัก
เพื่อประจักษ์ ซึ่งความจริง สิ่งโหดร้าย
รักของคน สองคน ที่กลับกลาย
ต้องทำให้ ตัวเธอ จบชีวี

ปัญหานี้ มีใคร ต้องรับผิด
ใครต้องคิด ก่อนกำเนิด เลือดเชื้อไข
ใครต้องรับ ความผิด ติดตัวไป
ใครชดใช้ เงาแห่งรัก ในความตาย

28 มีนาคม 2538



.....................................................




เราไม่สนิทกันมากนักเพราะเพื่อนคนนี้เรียนด้วยกันเพียงเทอมเดียว
ขึ้นเทอมสองเขาหายไปโดยไม่มีใครทราบสาเหตุ
รู้แต่ว่าตอนที่เรียนด้วยกัน เขาเป็นคนเงียบๆ ไม่ร่าเริง
ซึมเหม่อตลอดทั้งวัน
ยิ้มที่เขายิ้ม มันแล้งไร้ซึ่งชีวิตชีวา
ก่อนเข้าเรียนเขามักไปนั่งดื่มเหล้าเงียบๆคนเดียว
แล้วก็เข้าเรียนภาคบ่ายด้วยสายตาแดงกล่ำ
ผมไม่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขามากนัก
ไม่ค่อยได้พูดคุยกันเท่าไหร่
เจอก็ยิ้มให้กัน
ปลายเทอมหนึ่ง เขาขาดเรียนบ่อยครั้ง
บางครั้งเข้ามานั่งเรียน เพียงครู่เดียวก็หายแวบออกไปก่อนที่ครูและเพื่อนจะรู้ตัวด้วยซ้ำ


...........................................


นิสัยโดยส่วนตัวเขาไม่เคยสร้างปัญหาให้เพื่อนคนไหนเลย
อยู่ในกลุ่มด้วยความเงียบ นั่งยิ้ม
ตาเยิ้มหวานตลอดเวลา
ผมทราบในภายหลังว่าเขาเริ่มทดลอง “ของ” แรงขึ้นเรื่อยๆ
เริ่มต้นด้วยบุหรี่ เหล้าขาว กัญชา
และตัวยาที่มีอยู่คล้ายว่าไม่อาจถมเต็มความทุกข์ของเขาได้อีกแล้ว
ครั้งสุดท้ายที่รับรู้ คือ เขาเริ่มสัมผัสกับ “เฮโรอีน”
ยาเสพติดที่ร้ายแรงที่สุดในยุคสมัยนั้น


..............................................


ข่าวคราวเงียบหายไปสองปี
ผมเจอเขาที่คณะฯ
“สบายดีมั้ย” เขาทักทาย
ผมยืนพูดคุยกับเขาชั่วขณะเวลาสั้นๆ...
เราไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่ ผมถามว่าเขาทำอะไร อยู่ที่ไหน
“ตอนนี้เราอยู่บ้าน ไม่ได้ทำอะไร”
แล้วเขาก็ยิ้มให้ผม “ไปล่ะ เรารักนายนะ”
ผมอมยิ้มในคำลงท้ายที่ไม่ค่อยได้ยินจากเพื่อนผู้ชายด้วยกันเท่าไหร่
และไม่นึกเลย...ว่านั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมจะได้ยินจากเพื่อนคนนี้


................................................


พ่อแม่เขาทะเลาะกันอย่างรุนแรง
และเขายืนอยู่ท่ามกลางความรักที่แตกร้าว
จากเด็กเรียนดี กลายเป็นเด็กมีปัญหาในชีวิต
จากเด็กรูปร่างสูงใหญ่
กลายเป็นเด็กติดยาผอมโซแก้มตอบ
จากเด็กร่าเริง กลายเป็นเด็กเก็บกด
เหงาลึกและเศร้าซึมตลอดเวลา

...ท้ายที่สุด เขาเลือก “ความตาย” ประหัตประหารตัวเอง
เพื่อเซ่นสังเวยความรักที่แตกร้าวของพ่อแม่
มอบของขวัญวันหย่าร้าง ด้วย “ชีวิต” ของเขา
กำนัลแด่ผู้บังเกิดเกล้า
เขาผูกคอตายในห้องพัก.......
ตายอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย


.......................................................


ผมเขียนกลอนบทนี้ด้วยความรู้สึกหลังจากที่รับรู้เรื่องราวของเขา
เสียดายที่เขาไม่เลือกที่จะอยู่
....อยู่เพื่อหาโอกาสใหม่ๆในการแก้ปัญหา
เสียดายที่ไม่ได้เข้าใจเขามากพอ และดึงเขาให้ออกห่างจากยาเสพติด
เป็นความเสียดายที่ไม่อาจทำสิ่งใดได้อีก
นอกจากรับรู้ เสียใจ และจดจำว่าครั้งหนึ่ง
เขาคือเพื่อนของเรา
เขาจากไปแล้ว...
เขาซึ่งเป็นเพียงแค่ “เงาแห่งรัก...ในความตาย”.




....................................................










Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2550 7:29:55 น. 16 comments
Counter : 978 Pageviews.  

 
อ่านแล้วเศร้าจังคะ

การแก้ปัญหาแล้วแต่มุมมองแต่ละคนจริงๆ

เพื่อนเรานะคะ เรียนมหาลัยเดียวกับเรา

เรียนเก่งมาก ตอนนี้ไปต่อ ดร. โดยทุน กพ.คะ

วันๆ เอาแต่นั่งอ่านหนังสือ ตั้งใจเรียน มีความรับผิดชอบ

ครอบครัวเขาแตกแยกคะ พ่อแม่ทะเลาะตีกันทุกวัน

แล้วก็เลิกกันในที่สุด ไม่ส่งเสียเลี้ยงดูด้วย

เขาอยู่กับป้า มาตั้งแต่เด็กๆ แล้วป้าก็ส่งมาเรียน กทม..

เขาบอกว่าเขาไม่อยากเป็นแบบพ่อแม่ เขาจะตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด

เพื่อไม่ให้ลูกเขา ต้องเป็นแบบเขาคะ

เราฟังแล้วอมยิ้มเลย เพื่อนคิดได้เจ๋งจริงๆ


โดย: todayd วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:7:58:22 น.  

 
ถ้าเป็นเพื่อนที่เรารู้จักด้วยคงเสียใจอยู่เหมือนกัน เคยอยู่ใกล้ชิดคนที่ฆ่าตัวตาย รู้สึกสงสารเค้า คำถามคือ ทำไมเค้าถึงเลือกทางออกแบบนั้น เวลาใครมีคนใกล้ชิดที่มีแนวโน้มเป็นแบบนั้น อยากให้ใกล้ชิด ให้กำลังใจเค้า ไม่อยากให้ต้องมาเสียใจกันภายหลังค่ะ


โดย: วันวานที่ผ่านมา วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:01:47 น.  

 

วันนี้ฟังข่าววิทยุ
ลูกเขยยิงแม่ยาย ยิงภรรยาและยิงตัวเอง
ตายเรียบ 3 ชีวิต
เหตุเพราะหึงหวงและระแวงภรรยา
ซึ่งหน้าที่การงานดีกว่าและหนุ่มๆ เริ่มมาสนใจ
ทะเลาะกับภรรยา แม่ยายมาห้ามเลยถูกยิง

ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ
ทำไมหลายๆ คนเลือกการฆ่าตัวตาย
เป็นทางออกในการแก้ไขปัญหาชีวิต
เหมือนชีวิตเขาจบแล้ว
กับปัญหาที่เขาเผชิญอยู่

เพราะภาวะอารมณ์ล่ะมั้ง

เคยได้ยินว่า
หากใครที่รอดจากการฆ่าตัวตายครั้งหนึ่ง
ชีวิตเขาจะเหมือนกับการเกิดใหม่

แต่มีบางคน กลับตรงข้าม
คือพยายามฆ่าตัวตายอีกครั้ง เพื่อให้ตายสมใจ
ซึ่งการฆ่าตัวตายเนี่ย
เขาว่ากรรมหนักสุดนะ
ใช่ปะ คุณกะว่าก๋า
อิอิ.....

เฮ้อ...ชีวิตคน

สาเหตุใหญ่ที่ฆ่าตัวตายนั้น
คือ ความผิดหวังจากความรักเนี่ยแหล่ะ

โอ้ว่า...ความรัก

(ทำไมเมนท์มันยาวแบบนี่น่ะ....อิอิ)


โดย: s (sunny-low ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:17:05 น.  

 
ภาพสวย...จริงๆค่ะชอบ


โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:31:43 น.  

 
วันที่ความเข้มแข็งพังลง ความอ่อนแอก็เข้าครอบงำ
และสุดท้าย ก็จบชีวิตลงด้วยการฆ่าตัวตาย....
คนที่จากไป คือไปสบาย แต่คนที่ยังอยู่...ต้องอดทนกับความสูญเสีย...

อ่านแล้วเศร้านะคะ...แต่นั่นอาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขาแล้ว...


โดย: คนเลวที่แสนดี วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:59:13 น.  

 
ขอแสดงความเสียใจกับ จขบ.ด้วยที่สูญเสียเพื่อนไปคนหนึ่ง


โดย: ทาสบอย วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:06:40 น.  

 
ภาพสวยมากๆเลยค่ะ......มาชื่นชม..


โดย: katadog (katadog ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:38:15 น.  

 
พ่อแม่เป็นส่วนสำคัญมาก
สำหรับชีวิตคน...

ขอให้ประสบในชีวิตที่สมหวังนะ



โดย: กายแก้ว วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:13:37 น.  

 
อ่านแล้วก็เศร้ามากค่ะ สำหรับครอบครัว เพื่อนฝูง คนรู้จัก ... เสียใจด้วยนะค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:49:52 น.  

 



สวัสดีวันศุกร์หรรษาค่ะ


ขอให้เป็นอีกหนึ่งวันที่สดใส และ โชคดีค่ะ


”เศร้าจัง ขอให้เข้มแข็งค่ะ”


ดูแลสุขภาพบ้างน่ะ พักผ่อนเยอะ ๆ




โดย: Donut_ty วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:04:31 น.  

 
พี่ชายพี่...ยิงตัวตาย...ในวัย 29 ปีหลังจากเข้าไปสวดมนต์ไห้วพระเสร้จในตอนเช้าของวันที่ 10 เมษายน 2538 ...ในห้องพระทิ้งลูกสาว 2 คนไว้ข้างหลัง...พร้อมจดหมาย 2 ฉบับ....สาเหตุเพราะพ่อของพี่พาเมียน้อยเข้าบ้าน...พ่อพี่เสียชีวิตอีก 2 ปีต่อมา...ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์...แกขับรถชนท้ายรถพ่วง...หลังจากตกเป็นผู้ต้องหายิงเมียน้อยตาย...ในบ้านหลังนั้นได้ 2 เดือน....ส่วนผู้ที่ชักนำผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในชีวิตพ่อพี่...ก็ค่อยๆ...ล้มตายไปอย่างไม่พอที่หลายคน

น้องๆว่ามันคืออะไร....


โดย: nong_taky วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:29:30 น.  

 



เค้าอาจคิดถูกแล้วก็ได้ ที่จบชีวิตตัวเองอย่างนั้น คนอ่อนแออยู่ในโลกนี้ไม่ได้หรอก <<<<< ความคิดชั่ววูบ

หากพ่อแม่ที่มีจิตวิญญาณของความเป็นผู้ให้กำเนิดไม่ปล่อยปละละเลยในสิ่งที่ควรดุแลสักหน่อย คงไม่เกิดโศกนาฏกรรมกับเพื่อนคุณคนนั้นอย่างนี้




โดย: printcess of the moon วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:43:19 น.  

 
เสียใจด้วยนะคะ

เศร้าพิมไม่ออกค่ะ


โดย: blue_raindrop วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:05:20 น.  

 
บางทีคนเรามีปัญหา ต้องหาทางระบายออก น่าเสียดายที่เพื่อนคุณเลือกวิธีทางลบในการแก้ปัญหา แล้วสุดท้ายก็จบชีวิตตัวเอง

เฮ้อ..ชีวิตคนเรามันก็เท่านี้ ไม่น่าฆ่าตัวตายเลย ไม่ฆ่าตัวตายมันก็ต้องตายอยู่วันยังค่ำ สู้ใช้ชีวิตที่มีอยู่รอความตายดีกว่า อ่านแล้วเศร้าค่ะ


โดย: ZAZaSassY วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:29:38 น.  

 
พี่ nong_taky ครับ (ผมอ่านว่า น้องตะกี๊)

ผมฟังเรื่องที่พี่เล่าไว้ใน comment ผมนึกถึงเรื่อง "กฏแห่งกรรม"....

แต่มันพ่วงไปกับความรู้สึกหนึ่งที่เพิ่งอ่านมา
คือมีผู้หญิงคนหนึ่งถูกคนร้ายข่มขืน
แล้วก็มีผู้ที่อ้างตัวว่าระลึกชาติได้ บอกว่าชาติที่แล้ว
ผู้หญิงคนนี้ทำกรรมชั่วกับผู้ชายคนหนึ่งไว้
ไปหลอกลวงเขา ชาตินี้เลยต้องกลับมาถูกข่มขืน
ผมคิดว่าคำตอบแบบนี้ ทำให้เรายอมรับชะตากรรม
เหมือนขัดขืนไม่ได้ ทั้งๆที่ "กรรม" กับ "ความเลว"
มันคนละส่วนกัน

การให้ทำใจยอมรับว่า อ้อ...ชาติที่แล้วที่ทำเวรทำกรรมไว้
ชาตินี้เลยต้องรับกรรม

แล้วไอ้คนที่ทำความเลวมาข่มขืนคนอื่นล่ะครับ ?

มันเกิดคำถามขึ้นในใจ......

.....................................

ผมเป็นคนที่เชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมมาก
ทำสิ่งใดไม่ดีไว้ ผมก็รู้สึกผิดตั้งแต่ในใจของตนแล้ว
แต่ผมไม่เคยโทษว่า ที่เป็นอย่างนี้เพราะชาติที่แล้วเคยทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ไว้
ผมขอแค่ชาตินี้ก็พอแล้ว
ทำอะไรไว้ เราย่อมรู้แก่ใจ
อย่างน้อย "กรรม" ก็พยายามเหนี่ยวรั้งเราไม่ให้ถลำลึกลงไปในการทำความเลว
ซึ่งผมว่านี่เป็นสิ่งสำคัญมาก



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:46:37 น.  

 
kor sa-dang kwam saer jai duay naa kaa

raerng bab nii comment mai koi ook kha



โดย: CSULB@FineArt วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:1:29:35 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]