จับปูดำ ขยำปูนา บทที่ 1 ตอนที่ 5

ข้อความในแฟ้มนั้นเป็นประวัติของร้อยเอกผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น ผมได้รู้จากข้อความในนั้นว่า เขาเป็นนายทหารที่สำเร็จออกมาจากนายร้อยสำรอง ปีเดียวกับที่ผมสำเร็จออกมาจาก จปร. อายุเท่ากับผม เป็นโสด นิสัยเจ้าสำราญ เพื่อนฝูงมาก เป็นนักมวยเหรียญทองรุ่นใหญ่ขณะที่เป็นนักเรียนสามัญ การเลื่อนยศชั้นของเขาเป็นไปตามปกติ คือไม่ตะกุกตะกักอย่างผม เขาถูกส่งตัวมาจากกองพันทหารราบที่ ๗ มาประจำหน่วยนี้เมื่อสองเดือนมาแล้ว ผ่านการฝึกอบรมในการหาข่าวเบื้องต้นและการต่อสู้ป้องกันตัวตามหลักสูตรครบถ้วนในเวลาสองเดือนเท่านั้น เพราะเจ้าตัวมีความชำนาญในวิชาการเช่นนี้มาก่อนแล้วเป็นอย่างดี ได้รับมอบหมายงานชิ้นแรก คือให้สืบเบื้องหลังของนายอุทิศ ตันผลานุสนธิ์ ศพของเขาที่ถูกพบลอยมาติดชายหาดที่ชะอำ ไม่มีรอยแผลอะไรที่จะแสดงว่าได้รับการทำร้ายหรือมีการต่อสู้กัน มันเป็นลักษณะของศพที่จมน้ำตายธรรมดา

ผมสูดลมหายใจแรง ๆ เมื่ออ่านถึงตอนนี้ ถ้าไอ้การตายของเขามันเกี่ยวกับงานที่เขาได้รับมอบ มันก็ต้องเป็นงานที่ไม่ใช่ธรรมดาแน่ ผมอยากจะตั้งคำถามอะไรกับผู้การเยี่ยม ฯ เกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะมันน่าสงสัย แต่เมื่อเขาบอกว่ามันไม่ใช่หน้าที่ของผม ผมจึงไม่ถาม

ข้อความในประวัติของผู้ตายไม่มีอะไรพิสดาร นอกจากจะบอกว่าเป็นคนเจ้าชู้ ไอ้นี่ก็ไม่แปลกสำหรับลูกผู้ชายชาติทหาร ถ้าบอกว่าไม่เอาไหนเลยเกี่ยวกับผู้หญิงก็อีกเรื่องหนึ่ง ในนั้นบอกว่าเขามีความสัมพันธ์เป็นพิเศษอยู่กับนักร้องสาวคนหนึ่งที่ไนท์คลับซิลเวอร์สตาร์ ชื่อ นุจรี ผู้มีชื่อเล่น ๆ ว่า ต๊อย

“ ตรงนี้ไม่ได้พิมพ์ผิดเหรอครับ ” ผมชึ้ที่ชื่อ ต๊อย พลางพูดกับผู้การเยี่ยม

เขาสั่นหน้า ยิ้ม ๆ

“ ไม่ผิดหรอก แกใช้ชื่อเล่น ๆ ว่า ต๊อย จริง ๆ ”

ผมเกาหัว ผมเคยได้ยินว่าต๋อย หรือไม่ก็ต้อย แม่คนนี้คงจะมีอะไรแหวก ๆ แนวสักหน่อย

ผมส่งแฟ้มคืนให้ผู้การพร้อมกับว่า

“ แม่คนนี้ยังคงอยู่ที่ซิลเวอร์สตาร์หรือครับ ”

ผู้การพยักหน้า พลางพูดว่า

“ กำลังมีมดแดงตอมเกรียวทีเดียวตอนนี้ เป็นดาราของที่นั่น ”

“ ผมอยากได้รูปถ่ายสถานที่ที่เขาพบศพคุณเชิด ถ้าผู้การมี ”

ผู้การนิ่งคิดอยู่สักครู่ก่อนที่จะพูดว่า

“ มันอยู่ในแฟ้มอื่น ยังเอามาให้คุณดูไม่ได้ขณะนี้ แล้วผมจะจัดให้ถึงมือคุณเร็วที่สุด ”

ผมทำหน้าสงสัย ผู้การจึงพูดต่อไปอีกว่า

“ ผมรู้ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนตอนไหน และผมมีวิธีที่จะส่งสิ่งที่คุณต้องการให้ถึงมือคุณได้ ”

ผมจึงไม่สงสัย ผู้การเปิดลิ้นชักข้างตัว ล้วงเอาเงินออกมาฟ่อนหนึ่ง เป็นใบละร้อยแดง ๆ ทั้งฟ่อน ยื่นส่งมาให้ผมและว่า “ คุณอาจจะต้องใช้เงินบ้าง นี่ หนึ่งหมื่นบาทสำหรับเป็นค่าใช้จ่าย อย่าใช้เงินเปลืองนักและโดยไม่จำเป็น แต่ถ้ามันคุ้มค่าของข่าวละก็ เอาเข้าไปเลย ”

“ ผมจะส่งรายงานให้กับท่านได้ที่ไหน แล้วถ้าเงินมันหมด ... ”

ผู้การสวนขึ้นมาว่า

“ คุณไม่จำเป็นที่จะต้องส่งรายงานเป็นระยะ ๆ ต่อผม เพราะไม่จำเป็น เมื่องานคุณเสร็จ คุณค่อยรวบรวมรายงานทั้งหมดทีเดียว และถ้าเงินหมดแล้ว แต่งานยังไม่เสร็จ ก็ไปเบิกเอาได้ที่ผู้การของคุณ เขาจะส่งรายการเบิกชดเชยมาที่ผมเอง ”

ผมลุกขึ้นยืน ยัดฟ่อนเงินเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วก้มศีรษะโค้งทำความเคารพเป็นการอำลา ผู้การพูดขึ้นเมื่อก้มศีรษะน้อย ๆ รับการเคารพของผมว่า

“ รหัสประจำตัวของคุณคือวลีที่ว่า ‘ จับปูดำ ขยำปูนา ’ ถ้าคุณได้ยินเสียงเพลงนี้ หรือวลีนี้จากที่ใดที่หนึ่งให้คุณไปที่โทรศัพท์ที่ใกล้ที่สุด หมุนเลข ๑๒๓ ในทันที นั่นเป็นรหัสที่แสดงว่า ผมต้องการติดต่อกับคุณด่วน ขอให้โชคดี คุณยอดทวน ”

เขาลุกขึ้นยืน ยื่นมือขวาออกมาข้างหน้า

ผมยื่นมือออกไปสัมผัสพร้อมกับก้มหัวให้ แล้วก็ออกมาจากห้องนั้น

เข้าใจเลือกวลีรหัสนัก ผู้การคนนี้

Create Date : 25 กรกฎาคม 2552		0 comments
Last Update : 25 กรกฎาคม 2552 1:38:06 น.
Counter : 830 Pageviews.
Share Tweet