เลือกวาดบนผิวน้ำแน่นอน

เพราะชีวิต
ยังมีอะไรที่น่าสนใจ
กว่าการจมอยู่กับทุกข์ไปตลอดกาล

บางทีเมื่อถึงเวลา
เราก็ต้องตัดสินใจเลือกอะไรสักอย่าง
และเมื่อเลือกแล้ว
สิ่งที่เราเลือกไว้...คือสิ่งที่ดีที่สุด
แม้ในมุมมองบางคน
อาจรู้สึกว่าแย่ที่สุด...ก็ตาม
จริงมะ...

อิอิ

ขอบจายหลายๆๆ น้องชาย

สวัสดียามเช้าที่อากาศ กทม.ร้อนมาก

แวะมาอีกรอบ

หมั่นไส้บล็อกก่อนหน้านี้น่ะ

แหวะ แหวะ แหวะ

อิอิ

ภรรยาเรา ดวงตาคล้ายเราเลยเนาะ
เนื้อคู่หนังคู่จิงๆๆ

วาดความเจ็บไว้ในอากาศแล้วกันจ้า
จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดมาก

ความผิดหวังเกิดขึ้นได้กับทุกคนจริงๆนะคะคุณก๋า
อยู่ที่ว่าเราผิดหวังแล้วเลือกที่จะเจ็บมากแค่ไหน?
อ่านแล้วชอบจังเลย...

มีความสุขมากๆนะจ้า

อ่านแล้วเศร้าจังเนอะ....

อยากให้มีเช้าที่สดใสนะคะ....

แวะมาเยี่ยมคะ..

สวัสดีตอนเช้า

หินผา หรือ แผ่นน้ำ
ที่เราอยากจารึกรอยแผลของชีวิตไว้บนนั้น

...............................


ปัญหาก็คือ...
เราไม่สามารถเลือกได้เองนี่แหละค่ะ



เช้าวันทำงาน------------>>มีความสุขมากมากน๊าคะ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ

รอยขีด ...หรือ บาดแผล ใดๆ
หรือริ้วรอย ที่เกิดขึ้น กับ หัวใจเล็กๆ
ขนาดเท่ากำมือ ของ คนเป็นเจ้าของหัวใจ
หัวใจดวงเดียว ขนาดเล็กเท่านั้น

ที่อยู่กับ เจ้าของใจ นับตั้งแต่วันดูโลก
ไป จนวันลาลับ นั่น นี่นะ

หัวใจดวงที่ ทำงานทุกวัน ไม่มีวันหยุดพัก

ไม่มี มือ ของหัวใจดวงอื่นๆ
มาชะโลม และเยียวยา หัวใจดวงนี้ได้
ถ้าเจ้าของ ไม่ใส่ใจ ...หรอกค่ะ
การ เติมความปราณีต ในการดูแลหัวใจตัวเอง
ประกายดาว สำคัญที่สุด ค่ะ

รอยขูดขีด ไม่ได้ อยู่ปรากฏ บนหัวใจเล็กๆ ดวงนั้น
แต่ ปรากฏ อยู่ใน การทำงานของจิต ตัวเอง
ต่างหากเล่า ..

ปล . ยังไม่อ่านนะคะ รีบค่ะ ฮ่าๆๆ
มารายงานตัวพี่ก๋าและภรรยาคนสวยก่อนค่ะ

แล้วก็จากไป ฮ่าๆๆๆๆ
โอ้ว ไม่มีลิงเต้นด้วยค่ะ

ไม่ได้ๆๆ ค่ะ มาทั้งที
ต้องเอาลิงมาฝากค่ะ ..

แต่นแต๊นนนน

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

ถ้าเลือกได้ก็คงอยากจะเลือกแผ่นน้ำค่ะ แต่บางทีก็ลืมตัวค่ะ

มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

หวัดดีค่าตอนเช้าคุณก๋า อ่าน3รอบเลย อืม....นั้นสิเนอะ
ทุกคนต้องเจอกับความผิดหวัง // กิลถ้าผิดหวังในเรื่องใดแล้ว มันจะจำค่ะ ไม่ค่อยลืมความรู้สึกนั้นเลย แต่ถ้ามาผิดซ้ำรอยเดิม มันจะทนค่ะ และรับกับความผิดหวังครั้งใหม่ได้ดี ขึ้น.... ขอบคุณค่า

ชอบท่อนเนี่ย - มีใครบ้างเกิดมาไม่เคยพบกับความผิดหวัง

ตามมาจาก blog คุณ endeavour ค่ะ
ชอบบทความดีดีของ blog นี้จัง แล้วก็ชอบเพลง sweetness มากๆ จำได้ว่าตอนวงตะวัน ร้องนี้เพราะสุดๆ ชอบทุกเพลงเลยหล่ะ สืบเนื่องจากความแก่ของอิชั้น มันก็แก่จริงๆ ตีนการึ ไม่เอาๆๆๆอย่าไปพูดถึงมัน

ถ้าต้องขีดเขียนความเจ้บปวดนี่
ขอไม่ขีดเขียนดีกว่า
เพราะเมือนยิ่งตอกย้ำเรื่องราวเข้าไปอีก

สำหรับบี
เวลาเสียใจ
สวดมนต์และเข้าวัดอย่างเดียว
พอเริ่มแก่(เอาอีกแล้ว)
เพิ่งคิดได้ว่าทำไมต้องทำแค่เวลาเสียใจ(วะ)
เลยสวดมนต์ทุกวันมาปีนึงแล้ว
และอะไรๆก็ดีขึ้น(จริงๆนา)
ดีทุกอย่างเลยก็ว่าได้
รวมถึงเจอเพื่อนๆดีๆอย่างใน blog ด้วยน่ะค่ะ

เดินทางอ่าน blog ก่อนๆของคุณก๋า
เรื่องวัดวาอาราม
ชอบมากๆ
ขอ add เลยนะ blog นี้
อิอิ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ
คุณก๋า และภรรยาคนสวย

ทุกข์สุขเป็นเรื่องธรรมดา
แต่เวลาทุกข์ขึ้นมา
กว่าจะละลายหายไปนี่ยากจัง....
สงสัยว่าแทนที่จะสลักไปบนผิวน้ำกลับไปเลือกสลักบนน้ำแข็งเสียน่ะสิ

เอาน่ะ อย่างน้อยน้ำแข็งเดี๋ยวก็ละลาย แต่ถ้าเลือกหิน กว่าจะกร่อนหายไปคงตายไปกับความทุกข์เสียก่อนนะคะ

ถ้าตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่เลี้ยงความทุกข์เอาไว้
สักวันก็ต้องจากกันไปเอง...

สวัสดีวันจันทร์ค่ะ

เธอขีดเขียนบาดแผลนี้ไว้ที่ไหน
ด้วยหนามแข็งแห่งโชคชะตา
ขีดเขียนไว้ที่บนหินผา
หรือเขียนไว้ที่บนผิวน้ำกระจ่างตา
...............
ชอบมากค่ะ..ซื้อเลย...กะว่าก๋า

สวัสดีค่ะคุณก๋า....

บาดแผลย่อมมีวันหายแม้ลึกเพียงใดก็ตาม เพียงต้องอาศัยเวลาบ้างในการเยียวยา

แต่เมื่อมันได้ขึ้นว่าเป็นความทรงจำแล้ว ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำที่ดี หรือไม่ก็ตาม แม้จะนานแค่ไหน เวลาก็ไม่สามารถลบเลือนมันออกไปจากใจเราได้...

พี่มาด้วยสองวัตถุประสงค์ค่ะ
1. ภรรยาคุณก๋าหน้าตาน่ารักจัง
2. ทำไม๊ ทำไมไปเขียนเลขใจร้าย 36 แบบนั้นโชว์หราไว้ที่ blog อิชั้นค๊า โฮๆๆๆ อิชั้นทำใจไม่ได้ ไม่อยากจะลบเพราะนอกจากเลขอาถรรพณ์นั่น ข้อความอื่นน่ารักหมดเลย
เราเป็นเพื่อนกันแล้วนา อะอะอิอิ
แล้วจะแวะมาเยี่ยมค่ะคุณน้องก๋า

บินไปพร้อมกับรอยตีนกา..

คนละอารณ์กับเมื่อวานเลยค่ะ

แล้ววันนี้จะเอาน้าตาลที่ไหนใส่กาแฟเนี่ย

มีแต่น้ำตาที่หยดลงมาเค็มๆอ่ะค่ะ

ขอให้มีความสุขกับวันแรกของสัปดาห์นะคะ

โอย ปรับอารมณ์ไม่ทัน พาลจะเป็นไข้

เมื่อวานเค้กสตอเบอรี่

วันนี้ไงมารับทุเรียนทั้งเปลือกล่ะ

เลือกขีดบนแผ่นน้ำแน่นอน....จะได้หายเร็วๆๆๆ

แหมมีภรรยาตาสวยจัง...

หวานอย่างนี้...ระวังเด็กมันอายไม่กล้ามาเกิดเด้อ...อุอุอุอุ

เข้ามาชวนไปดูวิธีทำแกงโสเภณี...( พยายามจะใช้คำสุภาพ)....

ขอบคุณที่แวะไปที่ blog จ้า โปสการ์ด

กว่าจะได้ขายจริงคงอีกนานมากเลยค่ะ

เพราะตอนนี้ไม่มีเวลาทำเลย

ยุ่งอยู่กับโปรเจ็ค จบ แงๆๆ
--------------------------------------
พี่เองก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ขีดเขียนไว้เป็นม่านกั้น...ระหว่างอดีตกับปัจจุบัน

งืมๆ

ทีแรกเลือกเขียนไว้ในแผ่นน้ำ
แต่ขอเปลี่ยนค่ะ
เปลี่ยนเป็นเขียนไว้ในความทรงจำเลือนลางละกัน หุหุ

อยู่ที่เราเลือกจะให้รอยขูดขีดนั้นขูดขีดที่ใด..ถ้าปล่อยให้ขีดลงใจที่เป็นเสมือนสายน้ำ..ใจก็ไม่เจ็บ

เกิดเป็นคนมีชีวิตแสนสั้น จะปล่อยใจให้เจ็บไปทำไมใช่มะคะ

....เคยอกหักทางความคิดและจินตนาการค่ะ เศร้าลึก เพราะไม่รู้ว่าจะเล่นงานคร่ายดี

เรื่องบางเรื่องมีไว้จำ ส่วนเรื่องบางเรื่องมีไว้ลืม

เป็นคำของคุณรงค์ วงษ์สวรรค์ พูดในเย็นวันหนึ่งที่สวนทูนอิน จำไม่ได้แล้วว่าแกถูกถามว่าอะไรจึงพูดคำนี้ออกมา แต่โดนใจเป็นที่สุด

อ่านปุ๊บก็นึกขึ้นได้สองอย่าง
อย่างแรกก็ ไม่มีใครหรืออะไรทำร้ายเราได้เท่ากับตัวเราเอง
และสอง สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็ต้องรักตัวเองให้มากเข้าไว้

เคยผิดหวังบ้างไหม ?
เคยเสียใจบ้างหรือเปล่า ?
เมื่อรักผิดพลั้งพลาดหวัง
เมื่อหน้าที่การงานล้มตึง
เมื่อฝืนดื้อดึงแต่ต้องล้มลงไปอีกครั้ง
เมื่อชีวิตมันหนักเกินรับไหว
เมื่อใครๆคอยสมน้ำหน้า
เมื่อมิตรภาพจากลา
เมื่อน้ำตาสักหยดไม่อาจรินไหล
เมื่อหัวใจปริร้าว
เมื่อบาดแผลฝังลึกยาวนาน
เมื่อล้มลุกคลุกคลานจนไม่อาจหยัดยืน
+++++++++++++++++++++++++++
แค่ปวดร้าว แค่ใจหาย
แค่เจ็บใจ แค่เหนื่อยกาย
พักสักนิด
จิตสงบ
รอยยิ้มบังเกิด
คราบน้ำตาก็หายไป

เลือกสลักความจริง ที่แผ่นหิน เป็นบทไว้จดจำ
เลือกสลักความรู้สึก ที่แผ่นน้ำ ให้ไหลผ่าน
เลือกสลักความคิด ที่สายลม เพื่อบอกต่อ
แลขออย่าให้ใครเป็นเช่นเรา

+++++++++++++++++++++++

ขอวาดไว้บนผืนทรายค่ะ
..
..
ปล แอ่ะเค้าหมั่นไส้อะไรคะ .. บลอคที่แล้วไปทางไหนคะ

ช่วงนี้ทำไมคนในบลอกแกงค์มีแต่เศร้าๆ

โดนลวดหนามเกี่ยว

นึกถึงเพลงของใครสักคนเกี่ยวกับก้อนหินในมือ กำจนสือของเธอเริ่มสั่น.. เพลงของญารินดามั๊ง

***********
วัวตัวใหญ่ เพราะภูเขาอยู่ไกล เป็นแบคกราวนด์แบบเซนๆ
(ความจริง จขบมีสายตาเห็นแค่ใกล้ๆ ^^)

ของผมมีรอยขูดขีดเต็มไปหมดเลย

พยายามลบลบมันออกไปบ้างครับ

จะได้ล่องลอยไปตามสายน้ำบ้าง

As I used to mention before...nobody else can hurt us if we don't let them kha.

I feel so free since...I don't know actually when, but I do know one thing.

You are part of it kha...your death note actually.