คนแรก เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

จะมาบอกว่า "คนนั้น" ไม่เล่นค่ะ อ่านภาษาไทยยังไม่ออกเลยค่ะ

คนเรามี3คนในตัว
คือการเป็นคนในฝัน/การเป็นคนที่สังคมคาดหวังและการเป็นตัวตนของตนเองในชีวิตจริง
การอยู่ในโลกปัจจุบันเหมือนเป็นภาพมายา..
ต้องแสดง..เพื่อคนอื่นยอมรับ.ทั้งที่ไม่ใช่ตัวตนของเราเอง
ต้องใส่หัวโขน..กันตลอดเวลา
การทำงานทำดีเสมอตัว..แต่ส่วนใหญ่คนมักมองหาแต่ข้อผิดพลาด..เหมือนคอยจับผิดเนาะ

....ไม่เป็นไร....ทำงานต่อไปเพราะใจรักการทำงาน..

ตัวเราเองเป็นนักแสดงอยู่ทุกวันเหมือนกันนะคะ
ต่างกันที่แสดงแล้ว...ไม่ได้ออกโทรทัศน์
คนที่มองเห็นมีไม่มากนัก
.....ก็เลยง่ายที่จะแก้ไข

......................................

โชคดีที่มะได้เป็นดารา


ดี.แวะมาส่งความสุขยามเช้าค่ะ
วันนี้...มีงานชิ้นหนึ่งที่ต้องตั้งสติทำค่ะ
เป็นงานที่ต้องมีอารมณ์ของตัวเองเป็นส่วนร่วม
แต่อารมณ์ยังไม่มา งานเลยไม่เดิน
เลยแอบมายิ้มอยู่แถวนี้ล่ะน๊า

ทุกข์หนักเพราะผิดหวัง ยามสมหวังทำให้สุข

ทุกคนมีความหวัง มีสมหวังและมีทุกข์

ทุกครั้งที่มีหวัง ต้องเฝ้าฝันรอทุกข์สุข

สุขแท้อยู่ที่ทุกข์ อยู่ที่สุขแม้ยามทุกข์

บางครั้งการที่เราจะรักษาความเป็นตัวตนของเราไว้

ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ

ถ้าเรายังต้องใช้ชีวิตในสังคมร่วมกับผู้อื่น

คิดถึงค่ะ

อนิจัง ทุกขัง อนัตตา ผมเริ่มจะคิดได้มากขึ้นหลังจากอ่านหนังสือธรรมะ

ถ้าเปลี่ยนได้ มันก็คง “หลอกลวงตัวเอง” อย่างรุนแรง

I am one of the people who can't lie to myself kha...P'Kit

...Just can't fake kha.

Some times I think we better try to find the best part in ourselves and represent it to others.

I think it may be better than trying to be someone else kha.

Totally agree with you on the three expectation things (I think you mentioned it before.).

เพิ่งกลับมาเมื่อคืน

How is your trip ka? How is your wife ka?

Hope P'Kit and your wife had a very beautiful trip na ka.

ทำไมกลับมาที่นี่อีกครั้งล่ะ

Umm...

I don't have times to update my blog yet kha, but I will do it either tonight or tomorrow kha.

P'Ni is making fun of me now kha.

Have a very wonderful day for both P'Kit and your wife na ka.

Ann:)

กลับมาอย่างคุ้มค่าที่รอคอยค่ะ

คนเราจะมีความสุขได้ ถ้าได้เป็นตัวของตัวเอง แต่เมื่อสถานการณ์บีบบังคับ ขอเพียงแค่ใจเรารู้ว่าตนเองเป็นใคร...ก็คงพอ

อย่าลืมข้าวซอยนะ...ครั้งที่แล้ว ไม่ขอรับเพราะไม่ได้เล่นตอบคำถามชิงข้าวซอย แต่คราวนี้ เสนอมา ก็จะสนองไปนะเออ....คิคิคิ

ทุกข์ผ่านพ้น สุขยิ้มรับ
สุขจนล้น ทุกข์วนกลับ

สุข - ทุกข์ ไม่เคยจางจาก จนกว่าจะสิ้นลม

การเป็นตัวของตัวเองอย่างถึงที่สุดจะต้องรับภาระหนักสาหัสก็คือ เสียงวิจารณ์นี่เอง แป้งหอมมีเพื่อนแนวที่เป็นตัวของตัวเองสุดๆหลายคน (เด็กภาคปรัชญาก็ไม่ค่อยต่างอะไรกับเด็กถาปัด แต่เด็กถาปัดเค้าจะแสดงออกมากกว่า ส่วนเด็กปรัชญาชอบไปอยู่เงียบๆ ) สิ่งที่ต้องฟันฝ่าก็คือ การสงบรับฟังคำพูดของคนรอบข้าง

แต่เพราะการเป็นตัวของตัวเองมันมีคุณค่ามากกว่ามากมาย และคนสุดท้ายที่จะอยู่กับเราในทุกสถานการณ์ก็คือ ตัวเราเอง ไม่ใช่ใครๆที่พากันมาวิจารณ์เรา

อีกอย่างการเป็นตัวของตัวเองกับการก้าวร้าวมันเป็นคนละเรื่องกันใช่ไหมคะ..ถ้าคนส่วนใหญ่แยกแยะได้หนูว่า สังคมการศึกษาไทยคงสนุกกว่านี้แน่ จะว่าไปก็ทุกสังคมแหล่ะ สนุกกว่านี้แน่

ถ้าเป็นอย่างที่คนอื่นคาดหวังแล้ว เรา ไม่ใช่ เรา....

มันก็กลายเป็นทุกข์ได้จริงๆ นะคะ

เค้าบอกว่าคนในวงการยากจะเป็นตัวของตัวเอง....

ท่าจะจริง

แต่อย่างน้อยที่สุด น่าจะรักษาตัวตนที่แท้จริงของเราไว้นะคะ

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

ทุกข์ทั้ง 3 อย่างนี้รวมความทุกข์ไว้ได้ทั้งหมดเลยนะคะ

นี่รูปหลินฮุ่นรึเปล่าคะ ไม่แน่ใจเพราะว่าหน้าเหมือน ๆ กันค่ะ

มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

อืม อ่านแล้ว อืมมมมม /อีโม ลิง พนักหน้า
( ที่บ้านคุณก๋า อีโมน่ารักมากเลยค่ะ แต่กิลหาไม่เจอ ดูได้จากข้างบน )

อย่างดาราเนี่ย คนติเค้าเยอะ ถ้าแก้ตามคำติของคนรอบข้างก็คงแย่น่าดู เลยเนอะ ^^

ปล. กิลละการยึดติดในอาชีพได้แล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นแบบที่คนอื่นอยากให้เป็น เป็นอะไรที่เราเป็นได้ และทำได้ดี ^^
กิลละเรื่องความรักว่าต้องเอามาเป็นของตนเอง+คาดหวังว่าต้องเป็นนั้นแบบนี้ เพราะ มีคนนึงบอกกิลว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนเราก็รักคุณได้ เพราะเราไม่เคยคาดหวังอะไรจากคุณเลย แบบเนี่ยค่ะ กิลเลยว่าจะทำให้ได้แบบเนี่ย +555