คนเมืองต่ำ นั่งคุยกับตัวเอง : คนเมืองต่ำ เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 29 กรกฎาคม 2550 นี่คือเมืองใหม่ในม่านหมอกควัน แสงสีสาดส่องแต่ซ่อนเร้นความเป็นจริงอีกด้านของชีวิต เดินเข้าไปในเมืองใหม่ เสียงเพลงดังอึกทึกระทึกครึกโครม งานเลี้ยงอันเริงรื่นดำเนินไป สายตาเริ่มปรับสภาพ--- เดินแอบไปนั่งหลบมุมอย่างแตกตื่นกลัว ไม่คุ้นชินกับบรรยากาศรอบตัว แปลกแยกจนไม่อาจแทรกตัวกลมกลืน เหล้าสีทองถูกชงและยกดื่มครั้งแล้วครั้งเล่า แก้วแล้วแก้วเล่าไหลลงผ่านลำคอ ทะลวงสู่ตับไตไส้พุง แล้วเปลี่ยนให้ชายสงบเสงี่ยมคนนั้น ให้กลายเป็นคนกล้าบ้าคลั่งในเมืองใหม่แห่งนี้.... บุหรี่ถูกจุดขึ้น มวนแล้วมวนเล่า เผาผ่านลงคอ ทะลวงสู่ปอดและหัวใจ ควันพิษหมุนเป็นวงคว้าง ลอยตัวขึ้นสู่เพดานเบื้องบน ก่อนม้วนตัวลงมากัดกินหลากหลายชีวิตที่เต้นเร่าท่ามกลางแสงสีและหมอกควัน เสือหลายตัวเพ่นพ่านสอดส่ายสายตาหาเหยื่อ ผีเสื้อราตรีผู้เริงรื่นยามต้องแสงไฟพากันบินฉวัดเฉวียนเวียนวน สัตว์แปลกหน้าเดินโฉบเข้ามาสะกิดถาม “พี่ๆสนใจเด็กคนไหนบอกได้นะ ราคาต่อรองกันได้ ไม่ชอบเด็ก....ของก็มีให้เล่นนะครับ มาใหม่แรงสุดๆ” หันมองไปด้านซ้ายมือ… เด็กสาวที่นมยังไม่ตั้งเต้าคนนั้น ยกแก้วเหล้าชูขึ้นแล้วส่งสายตาเชื้อเชิญ รอยยิ้มที่ยั่วยวน แต่ชวนให้นึกหวาดระแวง หลุบตาลงต่ำด้วยความหวาดกลัว ท่ามกลางเสียงอึกทึก และผู้คนบ้าคลั่ง เสียงภายในใจทำไมเงียบงัน.... ในเมืองใหม่ เหมือนทุกคนลืมตัวตนดั้งเดิมที่เคยเป็น ฉันเดินออกมาจากเมืองแห่งนั้น เปลี่ยวเหงา และเศร้าใจ ก่อนพบความจริงที่ว่า “เมืองเก่า” ที่ฉันเพิ่งเหยียบย่างมา ก็ไม่ได้มีความแตกต่างอันใดกับ “เมืองใหม่” แห่งนั้นเลย.   Create Date : 29 กรกฎาคม 2550 12 comments Last Update : 29 กรกฎาคม 2550 7:00:55 น. Counter : 1873 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า " ในเมืองใหม่ เหมือนทุกคนลืมตัวตนดั้งเดิมที่เคยเป็น ฉันเดินออกมาจากเมืองแห่งนั้น เปลี่ยวเหงา และเศร้าใจ ก่อนพบความจริงที่ว่า “เมืองเก่า” ที่ฉันเพิ่งเหยียบย่างมา ก็ไม่ได้มีความแตกต่างอันใดกับ “เมืองใหม่” แห่งนั้นเลย. " คมมากเลยค่ะ วันนี้ไปเดทที่ไหนคะ มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 29 กรกฎาคม 2550 7:32:12 น.

วิ่งมาจากบล๊อกอีกที ดช.ก๋า ลูกรักของคุณพ่อบู มารายงานตัวฮับ อิอิอิ -- อ่ะแฮ่ม ๆๆ ขอกระทุ้งอีก 2 ที แต่ภูมิใจในตัวลูกรักของคุณพ่อคนนี้นะคะ เที่ยวให้สนุกนะคะ ระวังมดไต่ตามตัวนะคะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 29 กรกฎาคม 2550 7:43:39 น.

ทำไมอ่านแล้วเศร้า + เหงาใจจัง ... วันนี้ยิ่งวังเวง อยู่ด้วย ..   โดย: ซซ 29 กรกฎาคม 2550 8:06:22 น.

เมืองแห่งนี้ตั้งอยู่ไหนค่ะคุณก๋า เปิ้นจะไปเผ่าให้วอด เหอๆ แต่ไม่ว่าเมืองเก่าเมืองใหม่สภาพแบบนี้ก็ยังคงอยู่ไม่หมดไปซักทีซิน่า เศร้าใจจัง.... มีความสุขในวันหยุดวันที่สองจ้า...   โดย: fonrin 29 กรกฎาคม 2550 9:16:18 น.

หนีเมืองไหนไปทางไหนก็ได้ค่ะ เพราะมีทางเยอะแยะ แต่หนีใจนี่คงไม่ได้...ทางมันตัน .............................. วันหยุด.....มีความสุขนะคะ ดี.ยังต้องทำงานอยู่เรยยย โชคดีที่มีวันหยุดต่อเนื่อง การส่งงานเลยช้าได้อีก 2 วัน ขอบคุณวันหยุดจริงๆ   โดย: d__d (มัชชาร ) 29 กรกฎาคม 2550 10:31:33 น.

แป้งหอมกำลังคิดว่า เมืองใหม่ที่ว่าเป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับด้วยหรือเปล่าเพราะมันก็คล้ายเป็นอีกด้านหนึ่งซึ่งเป็นทิศตะวันตก แค่แสงแดดส่องไม่ถึงเท่านั้นเอง มันอาจเป็นแค่ห้องๆหนึ่งในเมืองเก่าที่เราคุ้นเคยจนเริ่มเอียนซะแล้ว   โดย: floral_flory 29 กรกฎาคม 2550 10:56:40 น.

ในเมืองใหม่ ดูเหมือนเงินจะซื้อทุกอย่างได้ ยกเว้นความสุขที่แท้จริง ...   โดย: rebel 29 กรกฎาคม 2550 11:09:39 น.

ห่างหายไปหลายวันใช่หัวใจนั้นไร้ห่วง ยังคิดและคนึงเฝ้าระลึกถึงเสมอ ว่าวันนี้เป็นวันดีที่มีจันทร์ส่องสว่าง ว่าวันนี้เป็นวันดีที่มีธรรมนำทางสุข ในวันเพ็ญ (ขึ้น ๑๕ ค่ำ) เดือน ๘ ดวงจันทร์ เสวยอาสาฬหฤกษ์ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นก่อนพุทธศักราช ๔๕ ปี ตรงวันอาสาฬหบูชา เป็นวันที่สมเด็จพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าได้แสดง พระปฐมเทศนา หรือการแสดง พระธรรมครั้งแรก พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ได้ทรงแสดงแก่ปัญจวัคคีย์ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี ปัจจุบันคือสารนาถ เมืองพาราณสี พระธรรมที่แสดงคือ ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร เมื่อเทศนาจบ พระโกณฑัญญะ หนึ่งในปัญจวัคคีย์ ผู้ประกอบด้วย พระโกณฑัญญะ พระวัปปะ พระภัททิยะ พระมหานาม และพระอัสสชิ ก็ได้ดวงตาเห็นธรรม มีความเห็นแจ้งชัดว่า ยํ กิญฺจิ สมุทยธมฺมํ สพฺพนฺตํ นิโรธธมฺมนฺติ สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งใดสิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา พรรษานี้ด้วยดวงจิตดังใจคิด..ที่กระทำ ได้นำเทียนแสงสว่างมุ่งสู่ทางแห่งแสงธรรม มิลืมเลือนแผ่บุญสู่กัลยาณมิตรที่ระลึกถึงเสมอ อนุโมทนาบุญ..เช่นเคย..ที่มิเคยลืมค่ะ เมืองเก่าหรือเมืองใหม่..ใช่การเปลี่ยนแปลงจากสภาพภายนอกที่ปรากฏ หากเป็นที่จิตใจเราตั้งมั่นในสิ่งที่คิดและทำให้ปรากฎมากกว่ามัง ปล..หนังสือเราส่งไปเรียบร้อยแล้วนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะในสื่อความรู้ที่ได้รับจาก..**แขกแก้วคนดี**..   โดย: catt.&.cattleya.. 29 กรกฎาคม 2550 11:13:27 น.

จากเมืองเก่า ... สู่เมืองใหม่ แต่มีใจดวงเดิม.. ในกล่องที่ถูกเรืยกว่าเมือง มีความวุ่ยวาย ปนปะอยู่ของ สิ่งมีชีวิต มีการดำรงชีวิตต่างกัน อยูที่ใครพอใจแบบไหน สังคมสูงส่ง ใจคนไม่สูงตาม จะอยู่ที่ไหนดี..?? ถ้ายังต้องอยู่ คงต้องปรับจาก ตัวเองคงจะง่ายที่สุดนะคะ เพราะสิ่งแวดล้อมมันปรับยาก เลือกที่เหมาะกับเรา และปฎิเสธในสิ่งที่ไม่เป็นตัวเรา สอนลูกหลานในเดินบนทางที่เหมาะควรกับ การดำรงชีวิต... เพื่อให้เขาอยู่อย่างมีความสุข อย่างแท้จริง   โดย: the kookkom 29 กรกฎาคม 2550 11:30:01 น.

"เมือง" ก็คือภาพสะท้อนของ "คน" เนอะ   โดย: กายแก้ว 29 กรกฎาคม 2550 17:03:40 น.

อ่ะแฮ่ม ด.ช ก๋า " ฮับ " ไม่เกรงใจใครเลยนะคะ มาส่งเข้านอนค่ะ ฝันดีนะคะ ด.ช.ก๋า ลูกรักของคุณพ่อบูและคุณภรรยาคนสวย   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 29 กรกฎาคม 2550 20:22:16 น.

Ann was thinking that you need to know what do you want in your life and need to know who are you... So you won't lost yourselves in this society kha. Family has a big part too na ka...Ann never realized it until...someone told Ann that Ann will never do bad things because Ann was raised from a good family kha... Ann kept thinking of it and realized it's true. How are you and your beautiful wife kha P'Kit? Mee Kwam Suk Mark Mark Nai Took Took Wan na ka...Tung P'Kit Lae PanLaYar Kong P'Kit na ka.   โดย: CSULB@FineArt 31 กรกฎาคม 2550 7:14:54 น.