First comment:)

อ่านแล้วสะเทือนใจจัง
ต้องมานึกถึง จริยธรรม และจรรยาบรรณ
อย่างที่ว่า

สื่อสิ่งพิมพ์ ถือเป็นพี่บิ๊กในวงการสื่อสารมวลชน
เพราะเป็นสื่อที่มีช่วงระยะเวลาเกิดก่อนชาวบ้านเขา

แบบนี้ทำไม กบว. ถึงไม่แบนด์กันบ้าง ก่อนตีพิมพ์
เพราะว่ามันดูเป็นภาพที่โหดร้ายเกินไป อย่ามาอ้างว่า
เป็นการทำข่าว อยู่ในหน้าที่ เราคิดว่าการเข้าไปช่วย
เขาอีกแรง จะดีกว่าการที่คุณลงมือกดชัตเตอร์หรือเปล่า??

Kookkom คิดว่าวันนี้ น่าจะมีกฎที่เข้มงวดมากขึ้น
ในการให้ภาพข่าว ในสื่อสิ่งพิมพ์ รวมถึงมาตรฐานการ
ทำงานกลางของสื่อในการเขียนข่าว เพราะแต่ละค่าย
มีจุดยืนเป็นของตัวเอง โดยหามาตราฐานไม่ได้เลย


เมื่อไร.. จะถึงวันนั้น

After I saw the kid picture and the story of Kevin Carter...I wanted to cry kha.

Sometime I don't understand many people in this world too.

what are their heart made from?

Umm...


I was wondering since I were young why Thai reporters like to put death people's pictures on our newspaper.

After I came study aboard I have a chance to see many foreign newspaper. I never see any newspaper like newspaper in my country.

Image when foreigner or tourists who come here without any knowledges about our country...what are they going to think...

They would probably think that...Umm Thai people would probably love this kind of news because we consume it every single day.

They may end up think that Thai people are so aggressive.

Weird jung na ka.

Wow I was so serious started from your last blog until this one.

By the way...Be happy na ka P'Kit and K'P'Kit's Wife.

Have a very nice day na ka for you both.

Ann Krub Pom.

สื่อบางคนหากินกับความเจ็บปวดของผู้อื่นค่ะ

เช้านี้เครียดจากข่าวเมื่อคืนยังไม่หายเลยอ่ะ...คุณก๋า

สวัสดีค่ะ แวะมารายงานตัวค่ะ

ขอบคุณสำหรับสิ่งดีที่มีให้กันนะคะ



ปล. นั่งดูข่าวเมื่อคืนนี้แล้วเหนื่อยใจจังเลยค่ะ

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

ทุกครั้งที่เห็นภาพข่าวทำนองนี้ก็รู้สึกสะเทือนใจ เศร้าใจ และบางภาพก็ได้ถามถามตัวเองว่าทำไมเค้าถึงไม่เข้าไปช่วยก่อน หรือว่าถ่ายภาพเสร็จแล้วถึงเข้าไปช่วย แต่บางภาพก็ดูเหมือนจะเร่งด่วนจนไม่น่าจะมีเวลามากดชัตเตอร์เลยค่ะ

ภาพเด็กคนนี้เห็นแล้วสงสารจังเลยค่ะ ถึงขนาดโดนอีแร้งจิกกิน บ้านเมืองเค้าทำไมถึงได้แร้นแค้นขนาดนี้

แต่ก็สงสัยค่ะว่าเด็กคนนี้เดินทางมาคนเดียวเหรอ ? แล้วทำไมอีแร้งถึงจิกกินได้ อีแร้งกินคนเป็นด้วยเหรอ หรืออาจเป็นแค่การเขียนข่าว ซึ่งเราอ่านแล้วก็ยังสะเทือนอารมณ์ แล้วมันคุ้มกันเหรอกับรางวัลที่สุดท้ายต้องตอบแทนด้วยชีวิต ซึ่งอาจเกิดจากความกดดันบางอย่างที่ตัวเองสร้างขึ้นและไม่สามารถพูดออกมาได้ ( เดาไปเองค่ะ )

มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณก๋า

ข่าวความเป็นไปของบ้านเมืองเราตอนนี้ทำให้วันหม่นๆวันนี้ ยิ่งหมองไปกันใหญ่

ครั้งหนึ่งเคยโดนตั้งคำถามจากคนใกล้ตัวค่ะ ว่าทำไมสื่อเมืองไทย ถึงได้นำเสนอภาพข่าวของผู้เสียหายอย่างโจ่งแจ้ง จนบัดนี้ยังไม่มีคำตอบให้คนถามเลย

จรรยาบรรณของผู้สื่อข่าว อาจต้องเริ่มจากคนอ่านค่อยๆ เลิกสนับสนุนสื่อของเค้ามังคะ

มีความสุขกับวันจันทร์กะคุณก๋าและมาดาม

ก๋าลูกรัก
ก่อนอื่นพ่อต้องขอโทษลูกทุกคนที่หายไปในวันหยุด
แม่เป็นห่วงสุขภาพทางสายตาน่ะครับ
จึงไม่อยากให้ใช้เครื่อง
ส่วนพ่อรู้ความจำกัดทางอายุข้อนี้ดี
จึงไม่อยากขัดใจกับแม่เขา

เมื่อคืนนอนน้อยมากลูก
เครียดเหลือเกินกับข่าว
เกรงจะมีการใช้กำลังสลายผู้คน
และมีความเสียหาย บาดเจ้บล้มตายเกิดขึ้น

บันทึกของพ่อวันนี้
จึงเต็มไปด้วยความกังวล
และห่วงใยลูกหลานครับ

อ่านบทความของลูก
ซึ่งพ่อได้รับรู้มาบ้างแล้ว
จากการอ่าน Time magazine
มันเป็นความรู้สึกสลด และหดหู่
เนื่องมาจากการขาดหาย
ในคุณธรรม ต่อจิตสำนึก
ของคนที่ถืออาวุธประจำตัว
ไม่ว่าจะเป็นมีด ปืน เข็มฉีดยา
ปลายปากกา หรือ คำพูด
ล้วนแต่เป็นอาวุธ
ที่ทำร้ายผู้อื่น
ได้อย่างทรมานและรุนแรงทั้งสิ้น

พ่อขอชื่นชม
ในเนื้องานของก๋า
ที่ถ่ายทอดอย่างตั้งใจนะครับ

ด้วยรัก

วันก่อนนั่งกินก๋วนเต๋วอยู่ดีดี
แล้วดั๊นหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา
เจอข่าวพาดหัวเรื่องคนพม่า
ที่ฆ่าผู้หญิงคนนึงอย่างโหดร้าย...ไม่อยากเซ้ดดเลย
กินก๋วยเตี๋ยวไม่ลงค่ะ

แล้วส่วนตัวพยายามไม่อ่านหนังสือพิมพ์ก็เพราะงี้ ..
ภาพข่าวที่คุณก๋าเอามาลงก้เหมือนกัน
เค้าไม่สงสารญาติของทหารท่านั้นบ้างรึไง ..?


พูดแล้วยั๊วะ !!!
เลยซื้อเลิกอ่านไปนานแล้ว ..

หนังสือพิมพ์ไทยแบบนั้น ไม่อ่านข่าวเขานานแล้วค่ะ อ่านแล้วมันหดหู่ยังไงไม่รู้
ถ้าไม่ลงข่าวแบบนั้น ประเทศคงไม่เจริญน้อยลง แต่ ทำไงได้ ยังมีคนอีกมากมายที่ชอบอ่านข่าว ดูภาพประเภทนี้

เรื่องของคุณเควิน แกคงสำนึกผิดแล้วและคงสำนึกผิดอย่างหนักด้วย คำวิจารณ์ใดๆก็ไม่เท่า สิ่งในใจมันคอยตอกย้ำเขาถึงคำว่ามนุษยธรรม ที่ ณ.ขณะนั้น...เขาไม่มี

มองอีกด้าน มันเป็นความรับผิดชอบอย่างใหญ่หลวงของเขาที่มีต่ออาชีพช่างภาพ

ย้อนกลับมามองที่บ้านเรา จะมีนักข่าวสักกี่คน กล้า ยอมรับผิดที่ทำให้ครอบครัวคนอื่นเดือดร้อน แม้ว่าสิ่งที่ลงไป ไม่เป็นความจริง เพียงเพื่อตนเองต้องการขายข่าว

อยากให้นักข่าวสมัยนี้มีคุณธรรมและจริยธรรมค่ะ
ไหนพูดกันปาวๆว่ารักในหลวง ในหลวงจะมีความสุขเมื่อประชาชนของพระองค์ท่านมีความสุข เมื่อคุณไปทำให้ประชาชนที่บริสุทธิ์เดือดร้อน (คนที่โดนพาดพิง)..สิ่งที่คุณพูดมันก็เป็นแค่เพียงลมปาก

สับสนในคำพูดตัวเองอีกแระ แฮ่ะ แฮ่ะ
ไปก่อนดีกว่า .... ฟิ้ววว

แวะมาอ่านยามเช้า อึ้งนะคับ
พูดไรไม่ออก ปกติไม่ค่อย
ได้อ่าน นสพ หัวสีเท่าไร

เออ เออ เออ.................

อย่าลืมน่ะ ให้กิโลล่ะ 5 บาท

แหมก็มานเครียด

กะก๋ายังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อีกเหรอ แม่น้องรันเลิกอ่านมานานแล้ว

น้องสาวแม่น้องรันเปิดร้านขายของอยู่ใต้อพาร์ทเม้นต์แห่งนึงก็เลยสนิทกับยามของอพาร์ทเม้นต์นั้น

น้องสาวว่ายามคนนี้เป็นคนดีเหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ การพนันไม่เล่น ชอบช่วยเหลือคนอื่น เสียแต่ว่าเป็นคนที่คิดมากขี้น้อยใจสุดๆ

แล้ววันนึงยามคนนั้นก็โดดอาพาร์ทเมนต์ตาย แม่น้องรันยังว่า เขาไม่น่ามาฆ่าตัวตายวันนี้

เพราะพรุ่งนี้ข่าวจะต้องพาดหัวว่า "หนุ่มแพ้พนันบอลโดดตึกตายหนีหนี้"

แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะวันที่เขาตายเป็นวันแข่งนัดสุดท้ายของบอลโลก

น้องสาวบอกว่า มีนักข่าวมาถ่ายรูปแล้วถามว่าคนตายชื่ออะไร จดๆสองทีแล้วก็ไป

นี่ขนาดข่าวหน้าหนึ่งน่ะ แล้วไส้ในจะไปเหลืออะไร

ยามคนนั้นคนที่ไม่มีความผิดใดๆ กลับต้องมากลายเป็นผีบ้าพนันบอลไปซะงั้น

จะตายวันไหนก็ดูๆกระแสกันหน่อยน่ะ เดี๋ยวข่าวไม่สวย

สื่อบ้านเรา.. หลายครั้งก็ขอให้แค่.. ขายได้..
คนอ่านข่าว.. บางครั้งก็แค่..อยากดัง..แหวกแนว.. ขายได้
คนเดินดิน.. อย่างเรา..ก็ต้องทนๆกันไป..
TV เสรีดีๆ..ทพอจะี่มีข่าวจะให้ดู..ก็โดนทำให้ล้ม..
.. อยากตื่นเช้ามา แล้วได้อ่านข่าวดีบ้าง..
ไทยมีอะไรอวดสายตาชาวโลกบ้าง.. เศรษฐกิจดี.. กีฬาเด่นอะไรแบบนี้บ้างจังเลยค่ะ

ดูรูปแล้วเศร้า....ใจร้ายกันจัง

นักข่าวคนนั้น ถ้าไม่หวังจะเอาแต่ถ่ายภาพ อย่างน้อยในมโนสำนึก ความเป็นคน ก็น่าจะอุ้มเด็กคนนั้นไปให้ผู้ที่มีหนทางช่วยเหลือเขาดูแลต่อไป....




วันนี้เศร้าจัง

ภาพนี้ไม่ได้เป็นภาพแรกที่ทำให้รู้สึกแย่กับหนังสือพิมพ์ยี่ห้อนี้อ่ะคะ

ได้แต่ปลงกับความคิดที่เค้าพยายามนำเสนอข่าวด้วยวิธีแบบนี้... เสมอ

จริงเหมือนที่เขียน หลายครั้งเรามีคำถาม แม้แต่คนที่ทำหนังสือพิมพ์เองก็เถอะ เราต้องเจอกับอะไรเช่นนี้เสมอ ในโลกการแข่งขันด้านสือ ในโลกที่มีการขายเป็นเรื่อใหญ่ ดังนั้นเป็นการดีแล้วที่ผู้คนในสังคม หรือคนอ่านจะตรวจสอบ

การตรวจสอบของคนอ่านนี่แหละพอจะมีนำหนักกว่าอย่างอื่น เราเคยทำงานหนังสือพิมพ์เคยอยู่ในกองข่าว และเคยโกรธเคืองหัวหน้าข่าวถึงขั้นเกือบจะลาออก

ครั้งหนึ่งที่จำได้แม่น ๆ ก็คือเด็กพิการทางสมองถูกข่มขืน ภาพที่เอาไปลง เด็กนั่งและเสื้อห้องลงมองเห็นหน้าอกเด็ก เป็นภาพที่บรรณาธิการเลือก เรารู้สึกว่าเราช่วยกันทำร้ายเด็กอีกครั้ง ทำร้ายพ่อแม่เด็กอีกหน

เรื่องแบบนี้คนทำหนังสือพิมพ์ก็ต่อสู้กันเหมือนกันกับระบบทุนที่แข็งมาก ๆ

ดังนั้นผู้บริโภค ผู้อ่านนี่แหละ การไม่ซื้ออ่านเป็นวิธีการหนึ่ง แต่การอ่านและสะท้อนให้คนทำงานเห็นเป็นวิธีที่ดีกว่า

เพี้ยย ๆ มาตบยุง

ยุงตัวเนี้ย

มานบินผ่านมา แล้วมานก็บินผ่านไป

สิ่งที่เราถูกปลูกฝังมาแต่ครั้งเยาว์วัย
สิ่งที่เราประสบพบเจอในชีวิตจริง
มันตรงข้ามกัน
..
เด็กๆคงสับสน
เพราะสิ่งที่ผู้ใหญ่พูด
กับสิ่งที่ผู้ใหญ่กระทำ
มันตรงข้ามกัน
..
สามัญสำนึกกำลังจะหายไป
จากสังคมเมือง
..
..
"ทุนนิยม" ?

เรื่องราวหลายอย่างในบ้านเมืองตอนนี้เจ็บปวดมากพอ

สื่อบางสื่อ ก็ไม่ลดละ ที่จะกระหน่ำซ้ำซัดความรู้สึกนั้น

ตอกย้ำให้เจ็บลึกลงไปอีก


ปล.อัพบล็อคไม่ได้ ตั้งแต่วันเสาร์แล้วค่ะ เปิดหน้าบล็อคแกงค์แล้วหลุด....เข้ามาหาน้าวีต้อง search หามาจาก google

แล้วได้ดูข่าวโทรทัศน์วันนี้ไม๊

เกิดอะไรขึ้นกับคนไทยผู้รักสงบ

เกิดอะไรขึ้นกับเมืองไทยที่ถูกขนานนามว่า

สยามเมืองยิ้ม

ไม่เข้าใจ...พวกเขาทำร้ายประเทศตัวเองกันเพื่ออะไร

ธรรมชาติก็จ้องทำลาย

โรคภัยก็จ้องกวาดล้าง

เศรษฐกิจก็จ้องให้ล้มละลาย

แต่คงไม่หนักหนาสาหัสเท่า....
คนไทยจ้องทำร้ายกันเอง




แย่ที่สุด
ดูข่าวด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก

ดีนะ ไปรษณีย์มาส่งจดหมาย

ลูกน้องบอก สงสัยระเบิด

อึ้งไปเลย เจ้าพวกนี้

เห็นชื่อจ่าหน้าซอง

เห็นของที่ส่งมาให้

เปิดฟังไป...ทำงานไป

ค่อยเย็นลงมาได้หน่อย...

ขอบคุณที่ช่วยส่งเสียงนุ่มๆ มาให้ฟัง

ทำให้ลดอุณหภูมิในใจไปได้เยอะพอควร

ขอบคุณที่อวยพรวันเกิดให้ค่ะ และขอบคุณสำหรับของขวัญที่กำลังเดินทางมา

ต้องเดินสายขอบคุณอีกหลายบ้านค่ะ อิอิ เหนื่อยเลย

อู่ยยยยยย .. อ่านไปก็จิตตกค่ะ ..

บางทีอุ๋มอาจจะอ่อนแอเกินไปที่รับรู้
ความเป็นจริงๆ ที่มันมีอยู่ในสังคมทุกๆ อย่าง

พออ่านไป แทนที่จะ เข้าใจสัจธรรม ..
กลับรู้สึกหดหู่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ......

จุก ..

อ่อ พี่ก๋าและภรรยาคนสวยและน่ารักที่สุดในโลกสวัสดีค่ะ ... อุ๋มช๊อบชอบเพลงกับ BG เพลงบอกรักค่ะ .. คิดว่าเหมาะกับพี่ก๋าและภรรยามากค่ะ ..

วันนี้สบายดีแล้วค่ะ .. คุณพ่อพี่บีมาหาที่บ้าน
เขียนอะไรสั้นๆ .. แต่ จุก เหมือนกันค่ะ 555

สติ เลยมา อารมณ์เหงา เลยเตลิด เหอะๆๆ ..

วันนี้ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ ..
ปล. พี่ภรรยาหายไม่สบายหรือยังคะ

อยากเห็นตอนพี่ก๋า เอาใจภรรยาซะจริ๊งงงงงงง
อะคริ อะคริ อะคริ

วันนี้มีแต่อะไรที่หนักๆนะคะ
พี่บีเพิ่งกลับมาเอง
ไปทำงานแต่เช้า ฝนฟ้าทำท่าคะนองอีกแล้ว
บันทึกของพ่อก็หนัก มาบ้านเชียงใหม่ก็เอาเรื่องเหมือนกัน

เล่าอะไรให้ฟังนะ
มีเพื่อนคนนึง
ลูกไก่ที่บ้านออกลูกมาพิการ (พี่หมายถึงฟักจากไข่นะยะ)
เพื่อนบอกว่าพ่อเค้าสงสาร
เลยจับกดน้ำเลย

เออโว้ยเฮ้ย! ก๋าเข้าใจไหม
พี่งงกับความคิดคน
บ้านพี่ เราจะรักษามันให้ดีที่สุด
ขนาดเคยทำขาเทียมให้กระแตที่ตกลงมาจากต้นไม้
หรือไม่ก้เลี้ยงเขาไปจนกว่าเขาจะจากไปเอง
ไม่ว่าจากเป็นหรือจากตาย

เห็นภาพแล้วมันเศร้า(ว่ะ)
สำนึกคนมันต่างกัน แล้วไอ้สำนึกนี่น่ะ
มันก็สร้างไม่ได้นะ มันมาแต่กำเนิด

สื่อ
ผู้สื่อข่าว
ผู้เสพข่าว

วันวน ของข่าว
วันวน ของจริยธรรม
วันวน ของจารยาบรรณ

ข่าวที่เคยต้องกรอง เพื่อให้ตรงใจกับผู้เสพ
ข่าวที่เคยต้องตรอง เพื่อให้เหมาะสมกับจารยาบรรณ
ข่าวที่เคยต้องปิด เพื่อให้อยู่ในกรอบจริยธรรม

ข่าวที่ว่า วันนี้ยังมีเหลืออยู่อีกมากไหม

เคยได้ยินหลายคน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่
ความปลอดภัยของชีวิต
ความโด่งดังของบุคคลในข่าว

ต้นแบบที่ดี ดี มีเหลือบ้างไหม
ต้นแบบเลว เลว มีมากเกินไปหรือเปล่า

ข่าว ใครคือผู้สื่อ
ข่าว ใครคือผู้เสพ

ข่าว ดีดีมีหรือมากไหม
ข่าว ดีดีมีจริงหรือเปล่า

แอบมาบอกว่าพ่อนี่ลายมือหยาดเยิ้มมาก
ไว้วันหลังจะเอามาโชว์
ตัวหนังสือที่พ่อเขียนอ่ะ

แล้วรูปแบบนี้น่ะ
พี่แกวาดครึ่งวันเสร็จ
ไม่มีร่างดินสอนะ
วาดกันสดๆจะๆ
สุดยอด
บีเห็นแล้วง่อยกินเลย

mode ชื่นชมพระบิดา

8458 รายงานตัว
อิอิ

คงเคยได้ยินใช่ไหมคะว่า ในวงการสื่อ
ข่าวร้ายคือข่าวดี

ในขณะที่ใครหลายคนวิ่งหนีออกจากเหตุการณ์ไฟไหม้
นักข่าวมีหน้าที่ต้องวิ่งสวนกลับเข้าไปแต่ไม่ได้มีหน้าที่ช่วยดับไฟ
ในขณะที่ผู้ร้ายกำลังกราดอาวุธปืนยิง
นักข่าวมีหน้าที่ต้องอยู่นิ่งๆ เก็บภาพแต่ไม่ได้มีหน้าที่เข้าไปหยุดผู้ร้าย
ในขณะที่มีเหตุการณ์ขู่วางระเบิด
นักข่าวมีหน้าที่อยู่รอเวลาว่าระเบิดจะดังไหมแต่ไม่ได้มีหน้าที่เข้าไปกู้ระเบิด

ฯลฯ
เราอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือกด้วยกันทุกคน
นักข่าวก็ต้องเลือก และเลือกอยู่ทุกวัน

ถ้าเลือกปฏิบัติหน้าที่ คนทั่วไปมองว่าไม่มีจรรยาบรรณ
ถ้าเลือกจรรยาบรรณ เจ้านายบอกว่าบกพร่องต่อหน้าที่

***

เขาอาจกดภาพแล้วเดินจากมาเพราะเขาช่วยชีวิตไว้ไม่ทันแล้ว
แต่การตัดสินใจฆ่าตัวตายของเขา
แสดงว่าเขามีจรรยาบรรณ?
นักข่าวที่ถ่ายภาพอันเลวร้ายแล้วโด่งดัง
แปลว่าเขาขาดจรรยาบรรณ?

ถ้าไม่มีการกดชัตเตอร์ในวันนั้น คงไม่มีใครรู้ใช่ไหมคะว่า
ในอีกซีกโลกหนึ่งกำลังต้องการความช่วยเหลือ
หรือห่างออกไปในผืนแผ่นเดินเดียวกัน ใครกำลังเดือดร้อน

หลายคนตั้งคำถามกับนักข่าวที่กดชัตเตอร์
แล้วถ้าเป็นคุณล่ะ คุณจะทำอย่างไรกับอีแร้ง และเด็ก หรือแม้กระทั่งกับทหารคนนั้น??

ก็อาจจะเหมือนกับที่เราตั้งคำถาม
แต่เราไม่เคยคิดที่จะหาคำตอบ

และถ้าทุกคนตั้งคำถามกับผู้อื่น แต่ไม่เคยถามตัวเอง
คำถามเหล่านี้ก็จะไม่มีวันมีคำตอบ

ใช่ไหมนะ
^^

เห็นภาพข่าวนั้นครั้งแรก ตกใจค่ะ ... เอามาขึ้นหน้าหนึ่งได้อย่างไร แล้วเป็นภาพสีด้วยนะ
แต่ที่แปลกใจกว่าคือคนเราก็ยังชอบเสพข่าวในแง่ลบมากกว่าแง่บวกอยู่ร่ำไป >

เห็นภาพข่าวหลายวันก่อน
อึ้งเหมือนกันคะ

หลายคนมองว่ามันโหดร้ายมากที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้
สิ่งแรกที่เห็นคืออยากร้องไห้

บางครั้งการกระทำอะไรสักอย่าง
ไม่ใช่ทำเพราะหน้าที่เสมอไปนะคะ
อาจมีนัยก็ได้

ถ้าไม่เชื่อ...

มองที่"ห้วใจ"คุณดู

.. รอด้วยใจระทึก

ขอบคุณที่โดนใจ คะ

อ่านแล้วก้อเศร้าใจค่ะคุณก๋า
นักนสพ. นักถ่ายภาพ เลือกที่จะเก็บช๊อตเด็ดก่อนคิดถึงเรื่องอื่น
ก้อเหมือนคนที่เห็นแก่ตัว คิดถึงความต้องการของตัวเองเป็นเรื่องหลัก
แล้วลืมแม้แต่สิ่งแวดล้อมที่เค๊าได้เก็บเกี่ยว
ลืมแม้กระทั่งการช่วยชีวิตเด็กหรือคนที่ถูกทำร้าย

ตัวเองถึงจุดหมาย "ถีบส่ง" ความดีงามและน้ำใจ
รางวัลที่ได้กับคำถามที่ตอบตัวเองไม่ได้
สุดท้ายความรุ้สึกสำนึกมันก้อสายเกินไปแล้ว

คนเรามักเลือกความพอใจมากกว่าความถูกต้อง...แย่จริงๆ

เรื่องนี้ต้องขอออกความคิดเห็นซะแล้ว
เพราะมันเกี่ยวข้องกับเรื่องจรรยาบรรณของการถ่ายภาพนก ธรรมชาติและสัตว์ป่าด้วย


สิ่งที่สำคัญที่สุดที่นักถ่ายภาพธรรมชาติพึงตระหนักถึงอยู่ตลอดเวลา
คือ การไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกระบวนการทางธรรมชาติ
เราไม่มีสิทธิ์ใดๆที่จะเข้าไปจัดเติมเสริมแต่ง
อันจะสร้างผลกระทบต่อระบบของธรรมาชาติ
เช่น ถึงแม้ว่าคุณจะเห็นนกชนิดหนึ่งที่เหลืออยู่เพียงตัวสุดท้ายในโลก
กำลังถูกเหยี่ยวจับกินอยู่...
คุณก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปไล่เหยี่ยวตัวนั้น แล้วช่วยเหลือนกตัวนั้นมา
เพราะยังไงก็ต้องยอมรับในกฏเกณฑ์ของธรรมาชาติ
การสูญพันธุ์เป็นเรื่องปกติของโลก
สิ่งมีชีวิตทุกๆอย่างมีเวลาของการดำรงอยู่ และสุดท้ายไม่ว่าจะยังไงก็ตาม
ก็จะต้องสูญพันธุ์ไป...
แต่ในขณะเดียวกันก็จะเกิดสิ่งมีชีวิตสปีชี่ส์ใหม่ขึ้นมาทดแทน
ธรรมชาติรู้ทุกอย่างดี


ยังไงซะสักวัน สปีชี่ส์ homo sapiens
ก็ต้องหายไปจากโลกนี้เช่นกัน
ไม่มีอะไรที่จีรัง


ถึงแม้ว่ามันจะฟังดูโหดร้ายเกินไป
แต่เด็กคนนี้ก็กำลังเป็นส่วนหนึ่งในห่วงโซ่อาหารอยู่ดี
แต่ในฐานะที่เราต่างก็เป็น คน
เป็นสปีชี่ส์เดียวกัน
มันทำให้เรารู้สึกว่ามันโหดร้ายเกินไปที่จะยอมรับได้
โหดร้ายเกินไปที่จะปล่อยให้เด็กคนนี้ต้องเสียชีวิตไป
นี่ก็เป็นจรรยาบรรณหนึ่งที่คนเราตั้งขึ้นมา
ถ้าหากว่าเป็นรูปๆนั้น ไม่ใช่เป็นเด็กน้อยที่กำลังนอนคว่ำอยู่หน้าแร้ง
หากแต่เป็นนกและเหยี่ยวตัวนั้น
ผลกระทบคงไม่มากมายขนาดนี้
ถึงแม้เราจะรู้อยู่เต็มอกว่านกตัวนั้นคือตัวสุดท้ายบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินดวงนี้


มันเลยกลายเป็นปัญหาขึ้นมาเมื่อคำว่า "จรรยาบรรณ"
ถูกกำหนดด้วยบุคคลสองฝ่าย
ที่ยืนกันอยู่คนละฟาก
ระหว่าง คน กับ คน และ คน กับ ธรรมชาติ

มาอ่านค่ะ

ทุกวิชาชีพย่อมมีจรรยาบรรณในการประกอบวิชาชีพครับ ไม่ใช่แค่หนังสือพิมพ์เท่านั้น

เพราะจรรยาบรรณร่างมาจาก "ความถูกต้อง" และความถูกต้องก่อกำเนิดมาจาก "คุณธรรม"

บางคนตัดสินใจปิดตาข้างหนึ่ง มองไม่เห็นจรรยาบรรณ เพียงเพราะผลประโยชน์ที่จะได้รับหลังจากกระทำการอะไรที่ขัดต่อจรรยาบรรณไปแล้ว

แต่ผลประโยชน์นั้น มันกินได้ไม่นานหรอกครับ มีเงินสักล้านนึง ใช้ไม่กี่ปีก็หมด แต่ชื่อที่จะเป็นที่กล่าวขานสิครับ ที่จะดำรงอยู่ยงยืนนาน

ทำ "กรรมชั่ว" ไว้ ชื่อเสียงก็จะเลื่องลือไปทางชั่ว แต่ถ้าทำ "กรรมดี" ไว้ ชื่อเสียงก็จะเลื่องลือไปทางที่ดี ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะเลือกแบบไหน

นั่นก็เป็น "กรรม" ของเขาที่จะเลือกรับมันครับ

ปล.ผมเลิกอ่านไปนานแล้ว หนังสือพิมพ์ฉบับที่คุณว่าน่ะ

มาส่งคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวยเข้านอนค่ะ

ฝันดีนะคะ

ตอนเห็นภาพนี้ทางหนังสือพิมพ์
ก็เบือหน้าหนีเหมือนกันค่ะ
สยดสยองมาก ๆ
ผิวหลุดออกมาเลย

รู้สึกโหดร้าย
ทำไมต้องเอารูปแบบนี้มาลง

รู้สึกเหมือนคุณกะว่าก๋าค่ะ
เดี๋ยวนี้หนังสือพิมพ์เน้นยอดขาย
จนไม่คิดอะไรกันอีกแล้ว

วันนี้เป็นวันไม่ดีแน่ๆ

แม้แต่คุณกะว่าก๋า ยังรู้สึกแย่

กานต์เองก็เช่นกันค่ะ

ขออภัยถ้าความเห็นไม่ตรงกับใคร - กานต์แค่อยากให้เราอยู่กันอย่างสงบสุขค่ะ

คำว่า จริยธรรมและจรรยาบรรณนี่นับว่าเป็นขั้นกว่า ขอแค่มีมนุษยธรรมก็พอ

-----

เรื่องทุนนิยม แป้งหอมพยายามจะบอกว่า สิ่งที่ประชาชนต้องการไม่ใช่ Logo แต่เราอยากได้วิชามาทำมาหากินต่างหาก ถ้ารัฐยังคงพยายามอยู่กับการเลือก Logo มาติด ตอนตัดสินใจได้ว่าจะเอาโลโก้อะไรก็เป็นวันที่เราอดตายไปพอดี

จะว่าไปคล้ายๆกับเราชอบเปลี่ยนชื่อใหม่ให้ดูเก๋ แต่เนื้อหาซึ่งเป็นหัวใจของการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงกลับไม่ได้มีการพัฒนาอะไรเลย

เพิ่งเข้ามาเห็นครับ...เขียนได้ดีมาก

ขอนำลิงค์ไปใช้ในการตอบคำถามกระทู้ด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ

กระทู้นี้ครับ //www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L6337317/L6337317.html

เห็นด้วยกับบทความ เพราะดูจากการนำเสนอข่าวของบางสื่อโทรทัศน์รายการผู้นำเสนอก็สอดแทรกความเห็นของตัวเองเข้าไปเต็มๆ ดูแล้วมันรู้สึกแย่ แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้รายการที่ทำดีอยู่แล้ว ให้ทำดีต่อไปนะ