เก็บไว้เป็นที่ระลึกในความทรงจำค่ะ
...ทำมากกว่านี้ไม่ได้นี่นา
มี เ รื่ อ ง ม า ก ม า ย
ที่เราต้องทำแบบนี้
ถึงได้รู้สึกว่า...ความทรงจำนั้นงดงาม

คนเราก้าวไปข้างหน้าโดยทิ้งทุกสิ่งไว้ข้างหลังเสมอเพราะคิดว่าไม่ต้องการมันอีกแล้ว มนุษย์เองก็เหงาท่ามกลางสิ่งที่ทันสมัยและเป็นส่วนบุคคลมากขึ้นโดยที่ไม่รู้สาเหตุเลยว่าเป็นเพราะอะไร

ผมก็มองเห็นเช่นเดียวกับคุณ แผงเทปแถวๆ สามแยกนนท์ เหลืออยู่แผงเดียว จากสมัยที่ผมเป็นเด็ก ม ต้น ตอนนั้นมี 3 ถึง 4 ร้าน แต่ตอนนี้เหลือคงทนมา 1 ร้าน และอีกร้านก็ปรับตัวไปขายซีดีเพลงแทน เทปส่วนใหญ่จะไปอยู่ตามห้างที่ผุดขึ้นราวดอกเห็ดที่นนท์....

เทปจะกลายเป็นของสะสมโบราณแบบเดียวกับแผ่นเสียง แต่การเก็บและดูแลรักษาใช้พื้นที่เยอะ และยุ่งยากกว่าซีดีตั้งเยอะ....

แต่ปกเทปมันเป็นศิลปะ และม้วนเทปมันเป็นสื่อพาเราย้อนระลึกกลับไป ในวัยที่เรากำลังฟังเพลงนั่นเป็นครั้งแรก...

มีเวลาว่างและเครื่องมือพร้อม ก็แปลงเทปเป็น mp3 ซิครับ บางเพลงก็เก่าหาฟังยาก ทำเสร็จแล้วมาแบ่งปันกันบ้างนะครับ

เพื่อนที่บ้านเค้าขายเทป เคยบอกทำนองนี้เหมือนกัน

บางสิ่งอาจหายไปกับกาลเวลา
ทว่า ในกระแสใจยังคงอยู่

ปล.อัพบล๊อคเช้านะคะ

เก็บไว้ไง...หรือเก็บไว้ข้างฝา ดูเพลินๆ อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเคยซื้อมาตอนช่วงชีวิตนึงที่เทปมีราคาแพงกว่าซีดีสมัยนี้ ไม่มีปัญหาการละเมิดลิขสิทธิ์...

และต่อไป...มันจะเป็น 'โบราณวัตถุ' ละ....คิดอย่างงี้เป็นไง

รักนะ..แต่ไม่แสดงออก

เป็นข้ออ้างที่ อื้อหือ..รับมะได้เรยค่า...555+

อยากให้แสดงออกอ่ะ..อ่านะ

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

ก็ต้องยอมรับความเปลี่ยนแปลงแล้วก็ต้องปรับตัวกันไปค่ะ

มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

ลืมบอกไปค่ะว่าตอนนี้ก็เก็บเทปเก่า ๆ ไว้เหมือนกันค่ะ แต่ไม่เยอะเป็นพัน ๆ ม้วนนะคะ

คิดถึง ฟีล์ม ขาวดำ

ครั้งแรกที่ หัดถ่ายรูป
คิดถึง พี่คนพิเศษ กับ รูปถ่ายขาวดำ
กับห้อง ล้าง อัดรูปเล็กๆ ที่บ้าน

รูปขาวดำ
พาความคิด คิดไปถึง ความเชื่อในชีวิตที่เปลี่ยนไปค่ะ
ทฤษฏี สีเทา เบียดเข้ามาแทรกแซงความคิด
แบบ โลกนี้เป็น สี ขาว ดำ เท่านั้น ในเวลาต่อมา

คิดถึง เทป ตลับเล็กๆ
อัดเสียงสวดมนต์ มงคลคาถา
ส่งให้ คนที่เคารพนับถือ

คงมีอะไร ๆ ที่หายไปอีกมากในชีวิตค่ะ
แต่ ทะยอยกันเข้าไป เรียงราย
เต็ม ฮาร์ดดีส พิเศษ ที่จะอยู่กับเรา
ไป เท่าลมหายใจสุดท้าย
สำหรับบางคน ยังมีสัญญาณเก่าๆ ข้ามภพชาติ
ไป เสียอีกด้วย

วัตถุ ธาตุเท่านั้น ต่างหาก ที่หายไป

มีเทปเก่าๆ อยู่หลายลังเหมือนกันค่ะ ตอนเด็กนอกจากจะเอามาฟังแล้ว ยังชอบเอากล่องเทป มาเรียงต่อกันเป็นบ้าน คล้ายๆต่อ เลโก้ อะนะ กล่องซีดี เอามาต่อเล่นแบบนี้ไม่ได้ซะด้วยสิ

หลายสิ่ง หลายอย่าง สูญหายไปกับการเวลา
เหมือนอย่าง ไดโนเสาร์ ที่สูญพันธุ์
เพจเจอร์ ที่ตอนนี้ คงไม่ค่อยมีใครใช้แล้วหละ
จดหมายติดแสตมป์ ที่ถูกแทนที่ด้วย Email

... ก็คงต้องเก็บไว้ เป็นของสะสม เป็นความทรงจำ และเป็นอะไรดีๆ ที่เก็บไว้ในใจ

ทำใจ
ไง่ล่ะ

เพราะเชื่อว่า

คนรุ่นก่อนๆ พวกเรา
ท่านคงทำใจกับหลายๆ สิ่งที่หายไป
มากกว่าอีก

ยิ่งอยู่นาน
ก็จะยิ่งเห็นว่า
หลายๆ สิ่งมันหายไปแล้ว
ไม่ใช่แค่บางสิ่งที่หายไป

เนาะ

ชอบดูหนังอะค่ะ
ก็เลยมีซากวีดีโอเทป เทอะทะ สะสม
หนังอนิเมะเก่าๆ ที่เป็นPuppet
หนังนอกกระแส และ เยอะแยะ..
แต่...

มันก็คงไม่ต่างจากเทปเพลงเท่าไหร่..
เครื่องเล่นพังไปนานแล้ว ทำไรไม่ได้
ได้แต่นั่งมองค่ะ ..

แบบนี้เทปคลาสเซ็ท ก็จะเป็นของสะสมในอนาคตแล้วละซิ ที่บ้านมีเพียบเลยคะ.. เก็บเอาไว้ให้ลูกหลานดีกว่า.. อีก 20 ปีข้างหน้า ถ้าพูดถึงเทป เด็ก ๆ อาจทำหน้าเอ๋อ แล้วถามว่า อะไรหะ...

บางสิ่งที่หายไป เก็บไว้ได้ในความทรงจำนะคะ..

วิวัฒนาการก้าวไปไกล.. ต้องถามว่าจิตใจคนก้าวตามทันรึเปล่า...

นี่เราแก่ขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย... อยู่มาตั้งแต่ทีวขาวดำ ฟิล์มขาวดำ เพจเจอร์ โทรศัพท์ขาวดำ อันนี้สัมผัสมาหมดนะคะ ตอนนี้โลกกลายเป็นสีไปหมดแล้วเหรอเนี่ยะ

ทางที่ผมเลือกคือ
เก็บเข้าลิ้นชักคับ
ว่างๆ
ก็หยิบขึ้นมา
แล้วทุกอย่างก็จะกลับมามีชีวิตให้กับผมอีกครั้ง

บางที
มันอาจเป็นของล้ำค่าจนเทียบราคาใจไม่ได้
ใครจะไปรู้...

คุณก๋าอายุแค่นี้มีเป็นพันม้วน คิดดูพ่อบีดิ เค้าคิดแบบนี้มาสามปีแล้ว พอปีที่แล้วเค้าก็โทรไปโซนี่ บอกว่าช่วยแนะนำเครื่องเล่นเทปแบบดีที่สุด ทนที่สุดและคิดว่าโซนี่มีอะไหล่ซอมได้นานที่สุดเครื่องนึง แล้วก็ให้พี่เอไปจ่ายตังค์ซื้อมาจากศูนย์ มันก็เล่นได้ทั้งวิทยุ เทป ซีดี พ่อบอกว่าอย่างน้อยที่สุด พ่อก็คงได้ฟังเทปที่มีความหมายในชีวิตพ่อ อย่างน้อยก็ 5 ปีค่ะ

ตอนนี้พ่อก็เอามาเปิดฟังทุกวัน เผื่อถ้ามันเสียเค้าจะได้ซ่อมได้และกักตุนอะไหล่ไว้

แบบนั้นก็ดีนะคุณก๋า

ขอโทษนะคะเมื่อวานหายไป
ไม่มีคอมฯกันทั้งพ่อ-ลูกเลยค่ะ

เทปของผมเก็บไว้เยอะเหมือนกันคับ เพจเจอร์ก็ยังอยู่้ คงเก็บไว้ในความทรงจำนะคับ

ม้วนเทปเราก็ยังกับไว้
ม้วนวีดิโอ เพจเจอร์ก็ยังมีเก็บไว้
กล้องปัญญาอ่อน(เค๊าพาเรียกอ่ะ55) ก็ยังเก็บไว้

จดหมายเป็นลายมือ ก็ยังเก็บไว้

ทุกอย่างตั้งใจเก็บ เพื่อช่วยกระตุ้นเตือนถึงวันวาน
วันวานที่เต็มไปด้วยความผูกพันกับอะไรต่างๆ

เมื่อวานยังคิดอยู่เลยค่ะ ว่าจะไปซื้อฟิล์มขาวดำมาถ่ายรูป

+555 คุณก๋าเขียนกิลนึกภาพออกเลย แต่ก่อนใครมีsony walk man เครื่องเล่นcd ถือว่าเท่ห์สุดๆแล้วที่เป็นแผ่นกลมๆ เดี๋ยวห้ามน่ะ เพราะเดี๋ยวนี้ต้องipod คือกิลตามเรื่องพวกเนี่ยไม่ค่อยทันหรอกค่ะ ได้ข่าวจะออกไอโฟน อีก ipod ก็คงตก ตามกันไป เอิ๊กกกก // ว่าแต่ตอนนี้เทปไม่มีขายแล้วหรอ เพิ่งรู้น่ะค่ะเนี่ย

ก็หัดซ่อมเครื่องเล่นเทปเองซิ

ความอยาก ที่ไม่อยากให้ดับ ก็ต้องปรับให้เข้ากับตัวเอง

ซะมี มีอยู่ร้อยกว่าตลับ งอแงอยู่พักนึง เพราะหาช่างซ่อมเครื่องเล่นไม่ได้

สุดท้าย พี่ท่านรื้อเองเลย แล้วดันซ่อมได้อีกแหนะ

เออดี ปลาหยัดดี

ทำยังไง กับบางสิ่งที่หายไป

ทำใจค่ะ เพราะทุกสิ่งย่อมเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ไม่มีอะไรคงทน

น้าน...ไปแอบเห็นในบล็อกใครไม่รู้ ที่มีรูปหยดน้ำบนใบบัวอ่ะค่ะ อิๆ
(แอบอ่านแต่ขี้เกียจพิมพ์ เน็ตมันช้าอ่ะ^^)


ป.ล. มือถือที่บ้าน มีไว้โทรออก กับรับสาย และรับข้อความแค่นั้นเอง ไม่ถูกกับของไฮเทคเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ

เทปคาสเซ็ทที่เก็บไว้ในตอนนี้มีเยอะมากค่ะ

วันดีคืนดีก็หยิบวิทยุออกมาปัดฝุ่น แล้วเปิดฟังค่ะ

สิ่งเหล่านั้น ไม่เคยหายไปไหน ยังอยู่ในความทรงจำ
อยู่ในความคิดถึง และอยู่ในประวัติศาสตร์ ของแต่ละยุคสมัย

เหมือนเมื่อครั้งหนึ่ง คนรุ่นพ่อรุ่นแม่เรา มีน้ำอัดลมรุ่นแรกได้กินกัน
ทุกวันนี้ยามนึกถึงวัยเด็ก ก็ยังคงอยู่กับเราเสมอ

บางสิ่งที่มองว่าหายจากดวงตา กลับอยู่ในส่วนลึกของจิตใจเสมอ


ลุง ลุง เขียน ได้เก่งทุกวันเลย
ขอบคุณบทความกระตุกจิตให้คิด คะ

ชะแว๊บ มาอีกรอบค่ะ

มาช้ามัวแต่ไปฮาบ้านหลังใหม่ใหญ่กว่าเดิมของคุณสปายค่ะ 55555555

มีเทปเก่า ๆ ที่ชอบ ๆ เยอะค่ะ แต่ไม่ได้เอามาฟังนานแล้ว ฟังในเน็ต ในแผ่นซีดีมากกว่า สะดวกกว่า เสียงดีกว่า เพราะเทปบางม้วนก็ยืดแล้วค่ะ

แล้วม้วนเทปเก่า ๆ เนี่ย แต่ละม้วนก็ฟังบ่อยมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คือได้ม้วนใหม่มาก็จะฟังอยู่นั่นแหละค่ะ แต่แต่ละช่วงก็ความความทรงจำซ่อนอยู่ด้วยนะคะ อย่าง U.H.T ค่ะ ไม่รู้ว่าคุณครูก๋าได้ฟังบ้างรึเปล่า เพลงวัยรุ่น ๆ ค่ะ เอ๊ หรือว่าคุณครูก๋าจะข้ามรุ่น จากเด็กเป็นผู้ใหญ่ จ้ากก แอบกัดนิดนึง 555555555

เวลาเดินทางไปไหนก็จะเปิดฟังตลอดแล้วเห่อมาก ลูก ๆ 5 คน ร้องดังลั่นรถเลยค่ะ 555555555 พ่อไม่ค่อยชอบเพลงวัยรุ่นค่ะ แต่ต้องทนฟังลูก ๆ แหกปากร้องเพลง 55555555555

ส่วนตอนนี้ แค่เห็นปกเทป แต่ไม่ได้ฟังก็มีความสุขค่ะ

ก็มีอีกหลาย ๆ อย่างไม่ใช่เหรอคะ ที่ไม่ได้ใช้ ใช้ไม่ได้ แต่ก็เก็บไว้ เพราะอะไร คิดเองนะคะ 55555555

ส่วนเรื่องเทป ปัจจุบันก็ยังมีอยู่ เพียงแต่ไม่นิยมแค่นั้นเอง คุณครูก๋าก็ต้องถนอมไว้ให้ใช้ได้หลาย ๆ ปีค่ะ ตอนแรกเมื่อเช้ากะว่าจะเม้นท์ว่าให้ซื้อเครื่องเล่นเทปสำรองหลาย ๆ เครื่องเลยค่ะ แต่กลัว ปญอ. ไป เลยไม่ได้ตอบ แล้วมาตอบอีกทำไมเนี่ย 5555555555555

ม้วนเทปคุณครูก๋าไม่ยืดเลยเหรอคะ เก็บรักษาดีจังค่ะ

ว่าง ๆ อย่าลืมไปดูม้านอกบ้านน้องแอนนะคะ

มีคนบอกว่า รุ่นลูกหลานของเรา อายุ 15 ปีจะสะสมความรู้
ความเข้าใจและได้รับข่าวสารได้เท่ากับหรือมากกว่ารุ่นปู่
และรุ่นพ่อสะสมและได้รับ information มาทั้งชีวิต

โลกเราหมุนเร็วขึ้นมากคับ เทคโนโลยีในช่วง 10ปีหลังนี้
เปลี่ยนไปแบบก้าวกระโดด และไม่ต่อเนื่องเป็นเส้นกราฟ

มนุษย์เรามีความรู้ในทุกๆเรื่องบนโลก ยกเว้น "ใจ" ที่
มนุษย์ค้นหาเท่าไหร่ ไม่ยักกะเจอ

ขอให้มีความสุขนะคับ

ดีแล้วค่ะ คุณน้อง ที่ซื้อซีดีมาแค่ 3 แผ่น
เพราะถ้าขืนซื้อมากกว่านั้น ต่อไปอีก 10 - 20 ปีข้างหน้า
คุณน้องอาจจะต้องมานั่งตั้งคำถามเดียวกับที่ถามตัวเองในวันนี้ว่า
"แล้วผมจะทำอย่างไรกับซีดีเป็นพันๆแผ่นที่บ้าน"

เพราะต่อไปเราอาจจะมีอุปกรณ์บันทึกข้อมูลแบบใหม่
แล้วต้องใช้เครื่องเล่นแบบใหม่ ทุนนิยมก็อย่างนี้แหละค่ะ
มันมาคู่กับบริโภคนิยม เมื่อลูกค้ามีความต้องการ
ผู้ผลิตก็ต้องสนองความต้องการของผู้บริโภค
บริษัทไหนไม่พัฒนาผลิตภัณฑ์ก็สู้เขาไม่ได้
หรือไม่ ผู้ผลิตก็ผลิตของรุ่นใหม่มายั่วน้ำลายผู้บริโภค
ยั่วๆ อยากๆกันอยู่แบบนี้ จนทุกวันนี้เราแทบทุกคนต่างมีชีวิต
ที่อาจจะเรียกได้ว่า "บริโภคกันจนบ้าคลั่ง บริโภคกันอย่างล้นเกิน"
มันเกินความจำเป็นแทบทุกอย่างค่ะ พูดแบบนี้ก็คิดถึงคำพูด
ของท่านคานธี ที่บอกว่า "โลกนี้มีเพียงพอสำหรับทุกคน
แต่ไม่เพียงพอสำหรับคนโลภเพียงคนเดียว"
ลองคิดดูนะคะว่า ถ้าเราต่างคนต่างกินอยู่ให้พอเพียง
กับแค่ที่ร่างกายต้องการในแต่ละวัน กินในสิ่งที่ควรกิน
ไม่ใช่กินด้วยความเชื่อ ด้วยรสนิยมที่ผิดๆ อย่างเช่นเชื่อว่า
กินอุ้งตีนหมีแล้วจะทำให้ร่างกายแข็งแรง มีกำลังวังชา
การกินแบบนั้นมันไม่ได้มีความจำเป็นต่อร่างกายเลย
ถามว่าถ้าไม่ได้กินร่างกายมันจะเป็นอันตรายมั๊ย
ก็ไม่ใช่ ใช่มั๊ยคะ ถ้าเรามีจิตสำนึก ระลึกได้แบบนั้น
ป่านนี้ป่าไม้ก็คงไม่หมด สัตว์ป่าก็จะไม่สุญพันธ์
โลกก็จะยังมีความสมดุลย์อยู่ ทรัพยากรทุกอย่าง
จะต้องมีพอสำหรับเราและมนุษย์รุ่นต่อๆไปในอนาคต
ไม่ต้องเปิดศึกแย่งชิงกันอย่างในทุกวันนี้
ลองคิดดูนะ พี่คิดว่าปัญหาทุกอย่าง ความขัดแย้งทุกเรื่องในโลกทุกวันนี้
ล้วนแล้วแต่เกิดมาจากความอดอยาก ขาดแคลน
และการแย่งชิงทรัพยากรกันทั้งนั้น ถ้าถามพี่ว่า
ถึงวันนี้เราจะมาเร่งรนณรงค์เรื่องอนุรักษ์ธรรมชาติกันอย่างหนัก
และช่วยกันมากขนาดไหนพี่ว่าไม่ทันแล้วนะ เพราะความเจริญก้าวหน้า
มันไปไกลเกินกว่าจะหยุดยั้งได้แล้ว เพราะเรื่องจริงก็คือ
เราต้องยอมรับว่าโลกใช้เวลาตั้งหลายพันล้านปี
ที่จะสร้างสมความอุดมสมบูรณ์ขึ้นมา แล้วเราเป็นใคร
ที่จะใช้เวลาแค่เพียงไม่กี่สิบปีเพื่อสร้างและฟื้นฟูทุกสิ่งให้กลับมาเหมือนเดิม
เราเป็นแค่มนุษย์ตัวเล็กๆที่ธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่เป็นผู้สร้างขึ้นมา
ยิ่งถ้าเทียบกับจักรวาลที่กว้างใหญ่ เราก็เป็นแค่เศษละอองฝุ่นเท่านั้นเอง
"ทำลาย" ง่ายกว่า "สร้างฉันฑ์ใด มนุษย์ก็ควรรับรู้ไว้ว่า
ถึงเวลาแล้วที่จะต้องรับผลแห่งการทำลายนั้น

....................
ได้รับของที่น้องส่งมาแล้วตั้งแต่เมื่อวานค่ะ
แต่เมื่อวานทั้งวันยังไม่มีเวลาได้เข้ามาขอบคุณเลย
ขอบคุณมากๆนะคะ พี่เปิดทั้งสองแผ่นแล้ว
ชอบมากค่ะ โดยเฉพาะเพลงภาษาคำเมือง
ร้องได้ดีมากเลย พี่กับพี่ติ๊กลงความเห็นเหมือนันเลยว่า
"ฟังแล้ว คิดว่าาครูจรัลมาเอง" พี่ชอบเพลง"คนลุงลัง"ค่ะ
ชอบมากทีเดียว ขอบคุณมากนะคะ
และขอให้น้องและน้องสาวที่บ้านมีความสุขมากๆนะคะ
.................

แวะเข้ามาก็หลายครั้ง แต่ไม่เคยทักทายเจ้าของบ้านเลย

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ....

ใช่ครุยลาดกระบังรึเปล่าเอ่ย
เพราะผมก็เคยสวมครุยสีนี้อ่ะ
ที่บ้านแซวว่าขาดชฎาอีกอัน
เป็นเทพยดาได้เลย 5555+++
ูู^
^

พระจอมเกล้าเหมือนกันค่ะ
แต่เป็นพระจอมเกล้าพระนครเหนือค่ะ

ที่บ้านที่เมืองไทย พี่ชายเก็บสะสมแผ่นเสียงเก่าๆไว้เยอะค่ะ

เคยถามแกว่า "จะเก็บทำไม เห็นเล่นแผ่นซีดีฟัง ไม่เห็นเปิดแผ่นเสียง"

แกตอบว่า"เก็บไว้ระลึกถึง เวลาเอามาเปิดมันย้อนอดีตได้"

แต่เวลาเปิดแผ่นเสียงเก่าๆฟัง มันรู้สึกถึงอดีตจริงๆค่ะ

หวาดดีค้า

ปีที่เเล้วก็เห็นรุ่นพี่เอาเทปมา"ชำเเหละ" ทำเป็นโปรเจครีไซเคิล ก็ยังงงๆว่า ทำไม่ถึงให้คุณค่าของ สิ่งที่เคยสร้างความรื่นรมณ์ ให้เเก่เจ้าของ...มีค่าเเค่ขยะที่นำมารีไซเคิล เท่านั้นหรือ

เเต่ที่บ้านก็มีเเผ่นเสียงเก่าเยอะมาก (เพราะพี่สาวเป็นดีเจ)ถูกทิ้งไม่ใยดี เสียดายเหมือนกันเเต่ไม่รุจะทำอะไรดี

ตอนนี้พ่อโดนกฏเหล็กค่ะเพื่อนๆ

คือสามารถใช้คอมได้แต่วันละแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น

ไม่งั้นสายตาจะเสีย
เดี๋ยวตามองไม่ชัดค่ะ

เลยแวะมาบอกลูกๆว่าให้ไปบันทึกอะไรหาพ่อได้
แต่พ่อคงมาตอบมากๆไม่ได้
จะตอบบ้านครูก๋าเป็นหลัก
เพราะตอนนี้ครูก๋าเป็นลูกรักกกกกกกก

สินค้าตกรุ่นบางอย่าง
ก็กลายเป็นสินค้าหายาก
และเป็นสินค้าที่มีความต้องการสูงด้วยนะ

ก็หวังว่าเราจะเป็นกรณีแบบนี้
ไม่ใช่เป็นกรณีสินค้าตกรุ่นและไร้ค่า
ก็แล้วกัน เนาะ

โชคดีค่ะที่ไม่มีใครมาแย่งเล่นคอม


" อะไรที่เก่าๆไม่ดีทั้งนั้นแหละครับ
ยกเว้นของเก่า กับ ภรรยา อิอิอิ "


ขอกระทุ้ง 2 ทีนะคะ 555

ซองเอกสารสีน้ำตาลมาถึงเมื่อซักครู่...งงอยู่ซักพักค่ะ

ขอบพอเห็นชื่อหน้าซอง...รีบเปิด

ดีใจค่ะ

เปิดฟังอยู่ตอนนี้ค่ะ

ขอบคุณนะคะ

ค่ำๆน้องปาจะได้ฟังค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณก๋า สบายดีนะคะ ไม่ได้เข้าทักทายนานเลยค่ะ
ของที่คุณก๋ามีอยู่มีค่านะคะ คุณก๋าเป็นคนที่ชอบสะสม ไม่แน่วันข้างหน้าอาจเปิดเป็นพิพิจภัณฑ์ก้อได้ค่ะ หนังสือเก่า เทปเก่า รูปถ่าย ต้องดังไปเลยแน่เลยค่ะ มีสิ่งที่เก็บไว้ให้ลูกหลานดู อิอิ

เป๋อผ่านการย้ายบ้านมาหลายรอบ ทําให้ได้สํารวจ"สมบัติ"ที่บ้าสะสมมาสารพัด แล้วก็ตกยุค ใช้ไม่ได้ ดูไม่ได้ อย่างเทปวีดีโอ เทปคาสเซ็ต

ย้ายที่นึงก็สัญญากับตัวเอง ว่าจะเลิกเก็บ เลิกสะสมซะที แต่ก็อดใจไม่ได้อยู่บ่อยๆ

ยึดติดกับสิ่งของมากไปก็เหนื่อยเปล่า

พี่ดีเจบอกว่า "ผมดูยังไงก็ไม่เหมือนคนลุงลัง เพราะดูเรียบร้อยมาก"
ผมคิดว่า---ผมซ่อนความเกเรได้เนียนมากครับ
จนคนไม่รู้สึก 555555
................
ถ้างั้น...พี่คิดว่าเป็นคนประเภทเดียวกันค่ะ
เพราะเป็นคนที่ใครเห็นก็ว่าเป็นคนเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด
แต่จริงๆแล้วซ่อนความกบฏไว้ในกมลสัน....ได้แนบเนียนมาก อิอิ
หลายคนที่ได้คุยด้วยจริงๆ มักบอกว่าพี่เป็นคนหัวรุนแรงและดื้อเงียบ
................
เรื่องความเรียบร้อยของคุณน้อง พี่ว่าจริงค่ะ
เพราะสังเกตดูจากห่อของที่ส่งมา ทำได้เรียบร้อยมากๆ
พี่ยังคุยกับพี่ติ๊กเลยว่า ดูน้องคนนี้สิ ทำอะไรเรียบร้อย เนี๊ยบจัง
มันบ่งบอกให้รู้เลยว่าตั้งใจและเอาใจใส่(ลงมา)มาก
ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อน คงคิดว่าเป็นผู้หญิงอ่ะค่ะ

กำลังจะพักผ่อนและทำกายภาพครับลูกๆ
พ่อได้อ่านจดหมายจากลูกทุกคน
รู้สึกเป็นสุขมากเหลือเกินครับ
หลับเป็นสุข
ตื่นเป็นสุข

พ่อดีใจที่ลูกๆเข้าใจ
ข้อจำกัดทางอายุและสายตาของพ่อ
พ่อถนอมสิ่งเหล่านี้ไว้คุยกับลูกให้นานๆดีกว่านะลูกนะ

ไว้พ่อจะหาหนังสือธรรมะที่ถูกใจ
ให้พี่บีส่งไปให้ก๋า
สักเล่มครับ

ด้วยรัก

ได้แต่คิดถึงนะคะ

รถเราก็ยังใช้เทปอยู่เลยอ่า

แวะมาบอกข่าวค่ะ
นั่งฟังเพลงในห้องทำงาน
มีคนถามว่า...ทำไมไม่ออกเทป
เสียงดีนะ

อย่าทำตัวลอยสิ

อิจฉาคุงก๋าจังเยย จะได้หนังสือธรรมะด้วยอ่ะ

เรานะคะ กำลังใจหายใจคว่ำกับเทคโนโลยีการถ่ายภาพตอนนี้อยู่ค่ะ

จะทำอย่างไร ถ้าไม่มีบริษัทใดผลิตฟิล์มอีกต่อไปแล้ว
ทุกคนมุ่งไปยังกล้องดิจิตอล เพราะสะดวก รวดเร็ว สวยงาม บางทียังประหยัด อย่างไม่มีข้อกังขาใดๆทั้งสิ้น

เราไม่ได้ปฏิเสธมันนะคะ เพียงแต่ว่าชอบใช้ฟิล์มมากกว่า

สังเกตจากตัวเองที่มีทั้งกล้องฟิล์มและดิจิตอล...กล้องดิจิตอลถ่ายแล้วไม่สวยเท่าฟิล์ม...ที่เราต้องตั้งใจถ่าย กว่าจะกดชัตเตอร์แต่ละภาพต้องเล็งแล้วเล็งอีก...ไหนจะต้องมานั่งรอลุ้นตอนอัดอีก

ไม่รู้รู้สึกไปเองหรือเปล่านะคะ...ภาพที่ได้มันมีทั้งอารมณ์ ความตั้งใจ ความสวยงาม และความภูมิใจ จริงๆค่ะ

ทุกวันนี้เราหายใจกันเร็ว
และถี่ขึ้นโดยไม่รู้ตัวนะคะ
..
..
อ่านเรื่องวันนี้แล้วคิดถึง
หนังสือของคุณปราบดา
เรื่อง "ชิทแตก" ค่ะ

ภรรยาไม่บ่นบ้างเหรอ

ผู้หญิงเค้าชอบมีซะมีไว้ซ่อมโน้นซ่อมนี้ในบ้านน่ะ แบบพ่อบ๊าน พ่อบ้านอ่ะ

แล้วรูปถังเฉาก๊วยข้างบนมานเกี่ยวอะไร

เอาเพลงจากเทปมาแปลงเป็นระบบอื่นได้ไหมเนี่ย เสียดาย

โธ่ ลุง

ลุงมาถามกันอย่างนี้ แล้วใครจะนึกออกว่าทันได้กินข้าวเกรียบกุ้งบีบี กับน้ำส้มไบเล่ย์รึเปล่า


ต้องบอกว่าไม่ทันคะ เพราะเคยกินแต่ข้าวเกรียบว่าว นะ แล้วลุง รู้จักหรือเปล่าคะ อร่อย มาก มาก ยิ่งปิ้งใหม่ ใหม่ ยิ่งหอมอร่อย

เดี่ยวนี้เห็นแต่ใส่ถุงสำเร็จมาแล้ว หาคนปิ้งให้กินใหม่ ใหม่ยาก คะ

เจอที่ไหนบอกด้วยนะคะ

อาย... เมนท์ พลาดอ่ะ ....

ร้องเพลงเก่งแล้ว เครื่องเสียงหายพัง ประตูรั้วหายทรุด ไมโครเวฟหายรวน มั้ยล่ะ

มาดูอีกที ก็เห็นแต่ถังเฉาก้วย

นั้นอะดิ รถผมก็ยังเทปอยู่เลยอะ

ทำใจ..ค่ะ

แวะมาบอกว่า ที่บ้านก็ไม่มีเครื่องเล่นเทปนะคะ พึ่งจะรู้สึกตัวอะคะ

อืม

กานต์เองก็มีเทปเพลงที่ชอบเก็บไว้มากมาย

( แต่คงไม่เท่าคุณกะว่าก๋า เหอ เหอ เพราะวัยมันต่างกั๊น )

เพื่อนกานต์เองก็เก็บสะสมเทป แปะไว้ที่ฝาผนังจนไม่มีที่ว่าง

บางสิ่งแม้กาลเวลาทำให้หายไปจากปัจจุบันกาล

แต่ไม่เคยหายไปจากใจเรามีเยอะแยะ

-----------------------------------------------

วันนี้กานต์ไปอบรม เรื่อง การจัดระเบียบความคิดมาค่ะ

เขาบอกว่า คนไทยนะถนัดทำงานคนเดียว

ถ้าเป็นอะไรที่เป็นทีม มักไม่ค่อย work

ผู้บรรยาย ยกตัวอย่างว่า

ทำงานเป็นทีม - อาจมีคนคิดคนเดียว ได้หน้าหลายคน เมื่องานสำเร็จ

ทำงานคนเดียว - คิดคนเดียว - ยืดได้มากกว่าเมื่อทำสำเร็จ

กานต์ว่ามันไม่น่าจะใช่ เหอ เหอ แอบคิดในใจว่าคนไทยนะขี้เกรงใจตั้งหาก เหอ เหอ ไม่อยากจะใช้ใคร เลยทำเองคนเดียวดีกว่า เหอ เหอ กานต์เองก็เป็นค่ะ

คุณกะว่าก๋า คิดว่ายังไงค่ะ

ที่ห้องก้อม่เครื่องเล่นเทปเก่าๆอยู่เครื่องนึงค่ะ
แต่ไม่ค่อยได้ใช้เพราะหาซื้อเทปไม่ได้
ลุงก้อโหลดเพลงเก่าๆมาไว้ซิค่ะ เดี๋ยววีมาฟังด้วย

จำได้ว่าเคยเห็นโฆษณาอยู่ตัวหนึ่งที่นำเสนอว่าคนเรากลัวการเปลี่ยนแปลง
ผมว่านั่นน่าจะเป็นเหตุผลที่แท้จริงๆเลยนะ
เรายึดติดกับสิ่งๆหนึ่ง ด้วยความเคยชิน ด้วยอะไรต่อมิอะไร
เมื่อถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนแปลง
ก็เริ่มเกิดความกังวล ลังเล
แต่ถึงยังไง
โลกเราก็ดำรงอยู่มาด้วยการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
พร้อมที่จะรับความเปลี่ยนแปลง
บางสิ่งบางอย่างที่ถูกทิ้งไว้ด้านหลัง
สักวันมันก็ต้องหายไปเป็นเรื่องธรรมดา
มันอยู่ที่ว่าเราจะสามารถปรับตัวให้มีความสุขกับสิ่งๆใหม่
โดยที่ไม่นึกเสียดายสิ่งเก่าได้หรือไม่ต่างหาก

5555555555

ค่อยๆบรรจงนั่งแปลงเพลงจากเทปเป้น format อื่นอยู่เหมือนกัน
คิดถึงจำนวนเทปที่มีแล้ว สงสัยชั่วชีวิตนี้จะทำไม่เสร็จ

ทำเสร็จยังเก็บเทปไว้เหมือนเดิมค่ะ
เห็นไหมยังยึดเอาไว้ไม่เลิกรา..

คิดออกคร่าวๆแล้วว่าจะเขียนเรื่องที่คุณกะว่าก๋าอ่านออกมายังไง
แต่ยังไม่ร่างเลยค่ะ
คงต้องรอนานหน่อยนะคะ... แล้วจะมาตามถึงบ้านเมื่อเขียนเสร็จค่ะ

Adapt yourselves with new things...keep... preserve...and take care...the old things

are what I am trying my best to do kha.

You don't need to dump the old stuffs...for me some old stuffs that I kept...

Mee Kun Kar' Tang Jai kha

Some times the old radio isn't being just an radio, but it also reminds me of my childhood memories kha.

Even though we can't them...we would feel warm and good inside every times we see them...right!!!

No matter what others say...I will still keep my old stuffs kha.

^
^
^


Ann means to say....


Even though we can't use them...kha...