บันทึกนอกรอบ - หน้าอย่างนี้ไม่น่า.....เลย
บันทึกนอกรอบ
หน้าอย่างนี้ไม่น่า.....เลย Tag ล่าสุด....การบ้านจากคุณน้องใบไม้ร่วง
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 21 กรกฎาคม 2550
รับงานมาจากคุณน้องใบไม้ร่วง ฯ รีบทำการบ้านส่งทันทีประหนึ่งว่าทำแล้วจะได้ตังค์ 555++
จริงๆมีเรื่องในใจที่อยากบอกให้โลกรู้ ว่าจะเขียนลงบล็อก เพื่อให้ประชาชนร่วมรับรู้ (อู้หู...อะโหย)
ดังนั้น ---- ด้วยความง่ายและสะดวก เลยจับสองเรื่องนี้มาผนวกเป็นบันทึกนอกรอบซะเลย
.................................
พี่น้องครับ (โปรดทำเสียงเข้มๆแบบนักการเมืองด้วย 555+)
ไม่ว่าคุณจะตื่นเต้นไปกับผมหรือไม่ก็ตาม เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 19 กรกฎาคม พุทธศักราช 2550 ที่ผ่านมา เวลาประมาณ 10 นาฬิกา ที่จังหวัดเชียงใหม่ เกิดปรากฏการณ์ร้อนแรงขึ้นครับ
เมื่อ “กะว่าก๋า” ไปปรากฏตัวและเผยแพร่แถบเสียงของตัวเอง ให้พี่น้องทางบ้านได้รับฟังเสียงสัมภาษณ์สดๆ พร้อมเปิดเพลงที่กะว่าก๋าเป็นคนร้องและเล่นตลอดหนึ่งชั่วโมงเต็ม โดยไม่มีโฆษณาคั่น !!!!!
กะว่าก๋าตื่นเต้นมากครับ เพราะไม่คาดคิดว่าจะต้องแปลงร่างเป็นนักร้อง 5555+++
หน้าอย่างนี้ไม่น่า....มาร้องเพลง...ได้เลย
..........................................
ขอเล่าจุดเริ่มต้นก่อนครับ เริ่มต้นจากที่นี่ครับ กะว่าก๋า แวะเวียนมาที่นี่ทุกวัน ในฐานะคนที่ชื่นชอบและศรัทธาในตัวครูจรัล มโนเพ็ชร ศิลปินผู้เป็นตำนานโฟล์คซองคำเมือง
ครูจรัลเป็นครูของกะว่าก๋าครับ แม้ไม่เคยได้พบเจอกันเลย จวบจนท่านสิ้นลม แต่ผมฟังเพลงของครู ร้องเพลงของครูมาตลอด
เว็บนี้ทำให้ผมรู้จักครูจรัลมากขึ้น ได้รู้จักคุณมานิด อัชวงศ์ ผู้จัดการคนแรกและคนสุดท้ายของครูจรัล ผู้เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งพ่อของลูกครูจรัล
กิจกรรมหนึ่งเกิดขึ้น เมื่อมีสมาชิกท่านนึงเสนอให้สมาชิกนำเพลงของครูมาร้องและแลกเปลี่ยนกันฟัง ตอนแรกผมคิดว่าจะขอเป็นผู้ฟังที่ดีอย่างเดียว จนวันนึงก็มานั่งคิดว่า อืม....เราร้องเพลงครูมาก็นาน น่าจะเป็นโอกาสดีที่จะได้นำเพลงของครูมาร้องบ้าง แถมด้วยเพลงที่ผมแต่งไว้ให้ครูอีก 2 เพลง
เพลงเหล่านี้ก็เกิดขึ้นด้วยความรักและความศรัทธาที่ผมมีต่อครูจรัลครับ
........................................................
และ 2 เพลงที่กะว่าก๋าแต่งเอง เล่นกีตาร์เอง ร้องเองครับ
.........................................................
อัดเสียงเสร็จ....ผมก็ส่งไปให้คุณมานิดที่กรุงเทพครับ ผมคิดว่าหน้าที่ภารกิจของผมจบลงตรงแค่นี้ครับ มีความสุขและความภูมิใจแล้วที่ได้นำเพลงของครูมาร้อง มาเล่น แล้วก็แบ่งปันให้เพื่อนๆในเว็บจรัลได้ฟังกัน
ไม่นาน---ผมได้รับเมล์ที่ทำให้ผมอึ้งครับ คุณมานิดบอกให้ผมนำแผ่นซีดีนี้ไปมอบให้กับพี่ดีเจอ้อ ผมก็เริ่มนึกในใจ --- เอ.... แต่ก็ไม่ขัดครับ ผู้ใหญ่สั่งมา เราก็ปฏิบัติตามโดยดี
วันที่ 19 ผมก็ลางานที่ร้าน กะว่าเอาแผ่นไปให้แล้วก็กลับ พี่อ้อบอกว่า “ไปนั่งคุยกันข้างในดีกว่า” ผมก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของพี่เค้า “ไหนเพลงอะไรคะ ?” พี่อ้อถาม ผมยื่นซีดีให้ ....พี่อ้อเอามาพลิกๆดู “ชอบเพลงไหนมากที่สุดเจ้า” ผมก็นิ่งคิด...ก่อนตอบว่า “เพลงตากับหลานเป็นเพลงที่ผมชอบที่สุดครับ” ซีดีนี้มี 10 เพลง เป็นเพลงของครูจรัล 8 เพลง เป็นเพลงที่ผมแต่งให้กับครูจรัล 2 เพลง
พี่อ้อขยับเอาแผ่นซีดีใส่เครื่องเล่น แล้วหันมาบอกผมว่า “ออกอากาศเลยนะคะ” !!!!!!!!!!!!!!!!
เป็นสถานีวิทยุออนไลน์ครับ
...........................................
หลังจบเพลงตากับหลาน.... ผมคิดว่าภารกิจผมคงเสร็จแล้ว เสียงดีเจพูดต่อ “เดี๋ยวเรามานั่งคุยกับอ้ายเปิ้นต่อนะเจ้า” โอ้....ยังไม่จบอีกหรือนี่ เหงื่อผมแตกเต็มหัว ทั้งๆที่อากาศไม่ร้อน
พี่อ้อตั้งคำถามถึงการทำเพลงชุดนี้ ผมตอบไปตามความรู้สึกจริงๆของตัวเอง
ผมรักและศรัทธาในเพลงของครูจรัลมากครับ เพลงที่เป็นมากกกว่าเพลง เคยจำวันที่ตัวเองท้อแท้ขณะเรียนหนังสือ แล้วเพลงกลับบ้านไม่ได้ก็ช่วยปลอบประโลม ชอบมิดะ อุ๊ยคำ ของกิ๋นบ้านเฮา เรียนรู้คำเมืองจากเพลงน้อยไจยา ฮานี้บ่าเฮ้ย ฯลฯ
เพลงครูจรัล...ผมฟังทุกเพลง แกะเนื้อร้องด้วยตัวเองเก็บไว้ทุกเพลง เมื่อว่างจากการงานก็นั่งเล่นกีตาร์และร้องเพลงครูเสมอๆ อยู่ในวงเหล้าเล็กๆก็ร้องเพลงครู ร้องด้วยความตั้งใจทุกครั้ง
เวลาผ่านไปเร็วเหลือเชื่อ ---- รายการสด ออกอากาศไปทั่วโลกครับ ขณะเปิดเพลง ขณะสัมภาษณ์มีตัววิ่งเป็น Messege ส่งข้อความมาชื่นชม
“เหมือนอ้ายจรัลมาร้องให้ฟังเลยครับ” “เหมือนจรัล 2 เลยครับ” “เพลงม่วนเจ้า”
ผมได้แต่พูด “ขอบคุณ “ขอบคุณมากๆครับ” พูดคำนี้ประมาณ 100 กว่าครั้งได้มั้งในวันนั้น 55555
มีช่วงนึงพี่อ้อเปิดสายโฟนอินให้คนเข้ามาพูดคุยในรายการ
เป็นเสียงสุภาพสตรีโทรมา
“เสียงอ้ายม่วนแต๊ๆเลยเจ้า” “ขอบคุณครับ”
บางคนขอเมล์เพื่อติดต่อกลับมาที่ผม บางคนถามว่าจะหาซื้ออัลบั้มนี่ได้ที่ไหน ? ฯลฯ
.........................................
หน้าอย่างนี้ไม่น่ามานั่งออกอากาศทางวิทยุได้เลย 5555
.......................................
จบรายการ...ผมยกมือไหว้ลาพี่อ้อ กลับบ้านด้วยความรู้สึกแปลกๆในใจตัวเอง
เป็นความรู้สึกที่ไม่คาดคิด เป็นสิ่งที่ไม่เคยคาดหวัง
นึกอะไรได้ รีบโทรไปบอกภรรยา “นี่—ไปออกสัมภาษณ์วิทยุมาล่ะ” เสียงภรรยาต่อว่าทำไมไม่บอก จะได้เปิดฟัง
ผมไม่ได้บอกใครเลยครับ 55555 สมองทึบไปชั่วขณะ....
.........................................
ผมบอกตัวเองว่านี่เป็นช่วงเวลาที่น่ารักในความรู้สึกของตัวเอง และรู้ดีว่า เมื่อถึงเวลาหนึ่งผมก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมก็กลับมาทำงานที่ร้านเหมือนเดิม ไม่ได้คิดเอาดีทางด้านดนตรี หรือร้องเพลง เพราะรู้ในข้อจำกัดของฝีมือตัวเองดีว่า น่าจะมีความสุขในความเป็น “มือสมัครเล่น” ของตัวเอง
ผมบอกตัวเองแค่ว่า ดีใจที่สิ่งที่เราทำ มีคนชอบ มีคนสนใจ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เรามีความสุขใจแล้ว
ผมเล่ามายืดยาวโดยไม่คิดว่าใครจะอ่านจนจบหรอกครับ 555+ แต่อยากบันทึกไว้ว่า ครั้งหนึ่ง กะว่าก๋าออนแอร์เน้อ 555+ มีแฟนเพลงเข้ามาทักทายด้วย ดีนะที่กูแก่แล้ว ไม่งั้นกอล์ฟ-ไมค์ เอ็งหนาวแน่ 5555+
ขอบพระคุณครูจรัลผู้เป็นแรงบัลดาลใจในการเล่นดนตรีของผม
ขอบพระคุณคุณมานิด อัชวงศ์ ที่อนุญาตให้ผมนำเพลงลิขสิทธิ์ของครูจรัลมาเปิดแบ่งปันให้กับเพื่อนๆได้ฟังกัน
ขอบคุณพี่อ้อ พิมพ์พินันท์ แห่ง //www.cm77.com ครับ พี่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดัง แม้จะเป็นแค่วันเดียวก็ตาม 555+
ขอบคุณภรรยา --- นางฟ้าผู้มีหูไว้ฟังเสียงสวรรค์ เพลงไหนที่คุณสามีร้อง เธอว่าเพราะที่สุด 5555++
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ ขอบคุณมากครับ
กะว่าก๋า ---- ขอดังวันเดียว
Create Date : 21 กรกฎาคม 2550 |
|
61 comments |
Last Update : 21 กรกฎาคม 2550 17:57:46 น. |
Counter : 1306 Pageviews. |
|
|
เว็บครูจรัล
และ
เว็บออนไลน์ครับ
//www.cm77.com/