มึงเป็นคนโชคดี
นั่งคุยกับตัวเอง : มึงเป็นคนโชคดี เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 19 กรกฏาคม 2550
ตอนอายุสิบเจ็ด.. วันหนึ่งขณะยืนเล่นอยู่ที่หน้าบ้านเพื่อน ผมกับเพื่อนยืนพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ อยู่ๆมีใครก็ไม่รู้เดินมาตบไหล่ผม ผมหันกลับไป มีชายสติไม่สมประกอบยืนยิ้มให้ แล้วพูดกับผมว่า
“มึงเป็นคนโชคดี”
พูดเสร็จก็เดินจากไป ผมหันไปมองหน้ากับเพื่อนแล้วหัวเราะกันเสียงดังด้วยความชอบอกชอบใจ
...................................
ถนนเส้นนี้เคยมีชายบ้าคนหนึ่ง สวมเสื้อขาดมอซอ ผมเผ้ารกรุงรัง หนวดเคราเฟิ้ม เนื้อตัวมอมแมม เขาถือถุงผ้าสีเก่าคร่ำครึใบหนึ่งเดินไปเดินมาอยู่ริมถนน บางคราวครึ้มอกครึ้มใจถึงขั้นออกไปเดินที่กลางถนนเลยทีเดียว เขาจะเดินแบกถุงผ้านี้ พูดพึมพำกับตัวเอง แหงนหน้ามองดูท้องฟ้าเป็นระยะๆ แล้วอีกมือก็ยกขึ้นไปบนฟ้า เหมือนพยายามดึงท้องฟ้าให้ต่ำลงมา ปากก็บ่นพึมพำไปตามเรื่อง
ผมชอบท่าทางของแก เพราะดูไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร เดินไป เดินมา ระยะทางที่เดินไม่ใช่น้อยๆ ไกลมาก
ทุกครั้งที่ผมเข้าไปหาก๋วยเตี๋ยวกินในตัวอำเภอต้องเห็นชายบ้าคนนี้ทุกครั้งไป จนวันหนึ่ง...ที่ผมขับรถไปแล้วไม่เห็นชายคนนี้อีก เลยลองถามพนักงานที่มีบ้านอยู่แถวนั้น ว่าแกหายไปไหน...
“แกตายแล้วค่ะ ถูกรถชนตาย ชนแล้วหนีด้วย ตายคาที่เลย”
ผมอึ้ง......
..................................
จากคำบอกเล่าซึ่งจริงหรือไม่จริงก็ไม่อาจพิสูจน์ทราบได้ หลายคนบอกว่าแกเป็นลูกคนรวยประจำอำเภอ พ่อแม่ตั้งความหวังไว้มาก อยากให้เรียนหมอ แต่สุดท้ายเรียนหนักจนสมองรับไม่ไหว กลายเป็นคนบ้าที่เดินไปเดินมาบนถนนเส้นนี้ พ่อแม่พี่น้องเคยพยายามพาตัวแกไปรักษา แต่ไม่เป็นผล แกหนีออกมาเดินท่อมๆอยู่บนถนนเส้นนี้อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ไม่สนใจสิ่งรอบตัว ไม่สนใจใคร บางทีผมอยากรู้ว่า “โลก” ในคำนิยามของคนเหล่านี้ เป็นอย่างไร มันแตกต่างจาก “โลก” ที่เราอยู่มากมายเพียงใด
..................................
“มึงเป็นคนโชคดี”
แม้เวลาผ่านไปนานมาก แต่ผมยังจำคำพูดของชายบ้าคนนี้ได้ดี น่าแปลกที่หลังจากวันนั้นที่แกเข้ามาทักทายผม ไม่เคยมีใครเห็นชายคนนี้อีกเลย
สำหรับคนทั่วไป แกคงเป็นแค่ “คนบ้า” คนหนึ่ง แต่สำหรับผม..... ผมไม่เคยลืมรอยยิ้มนั้น และไม่เคยลืม “ผู้นำสาส์น” คนนั้นของผมเลย
Create Date : 19 กรกฎาคม 2550 |
Last Update : 19 กรกฎาคม 2550 7:28:26 น. |
|
9 comments
|
Counter : 735 Pageviews. |
|
|
|
|
แต่โชคดีขนาดไหนคงขึ้นอยู่กับนิยามของแต่ละคนอีกเหมือนกัน
บางคนแค่มีข้าวสักมือก็ถือว่าโชคดีแล้ว บางคนมีเงินร้อยล้านก็ยังไม่พอ
ความโชคดีเป็นของคนที่รู้จักพอใจในสิ่งที่ได้มาทุกคน
---
ดีใจแทนเด็กปั๊มที่ได้ให้บริการกับคุณกะว่าก๋าและครอบครัวนะคะ การได้พบกับลูกค้าที่น่ารักบ้างทำให้การนั่งท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าว และบางครั้งฝนก็สาดจนเปียกไม่เลวร้ายเกินไปซะทีเดียว