กรกฏาคม 2550
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
2 กรกฏาคม 2550

ความเบื่อหน่ายในชีวิต

นั่งคุยกับตัวเอง : ความเบื่อหน่ายในชีวิต
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
3 กรกฎาคม 2550






ถ้า “ชีวิต” เปรียบเสมือน “ดินสอ” แท่งหนึ่ง
และตัวเราเหมือนแบ่งภาคเป็นสองคน
เราต้องกระทำสิ่งหนึ่งอยู่ตลอดเวลา
นั่นคือการโยน “ดินสอ” แท่งนี้ให้กันตลอดเวลา
รับมาแล้วก็โยนให้อีกคนหนึ่งรับ
อีกคนรับเสร็จ ก็โยนกลับมาให้อีกคนรับในทันที
โยนกันอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ......
ไม่มีวันได้หยุดพัก ไม่มีโอกาสได้พักเหนื่อย
คล้ายว่าเป็นหน้าที่ที่ต้องทำโดยไม่มีการได้บ่ายเบี่ยงเลี่ยงหลบ


.........................


เมื่อวันเวลาในชีวิตผ่านไป
เราเติบโตขึ้น
ระยะห่างที่เราเคยยืนใกล้ชิดกัน
ค่อยๆถอยห่างออกไปเรื่อยๆ
ยิ่งยืนอยู่ห่างกัน ความระมัดระวังในการรับและโยน
ยิ่งต้องเพิ่มมากขึ้นเป็นเงาตามตัว
ยิ่งถอยห่างไป ยิ่งโยนและรับ “ดินสอ” แท่งนี้ได้ยากยิ่งขึ้น
ความเหนื่อยล้าที่มียิ่งเพิ่มมากขึ้น
หลายครั้งที่เราท้อ เบื่อหน่าย เซ็งชีวิต
แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทนทำสิ่งนี้ไปเรื่อยๆ


..........................


เมื่อวันเวลาในชีวิตผ่านไป
เราเติบโตขึ้น
ระยะห่างที่เราเคยยืนใกล้ชิดกัน
ค่อยๆถอยห่างออกไปเรื่อยๆ…
และปัญหาของเราก็ไม่ได้จบลงตรงแค่นั้น
“ดินสอ” ที่เคยโยนไปโยนมา
เริ่มเปลี่ยนเป็น “ถ้วย” “โถ” “ชาม” “ไห” “โอ่ง”....
เปลี่ยนสภาพไปเรื่อยๆ เริ่มมีขนาดใหญ่โตขึ้น มีน้ำหนักมากขึ้น
ยิ่งนานยิ่งเสี่ยงต่อความสูญเสีย
ไม่โยนก็ไม่ได้ ไม่รับก็ไม่ได้
เมื่อนั่น คือ “ชีวิตทั้งหมด” ของเรา


.............................


ยืนก็ยืนห่างกัน
แถม “ชีวิต” เริ่มเปลี่ยนแปลง และมีน้ำหนักมากขึ้นทุกวันๆ
เราจะทำอย่างไรดี.....
เราจะทำอย่างไรกับ “ชีวิต” ของเราดี ?









Create Date : 02 กรกฎาคม 2550
Last Update : 2 กรกฎาคม 2550 18:35:20 น. 7 comments
Counter : 1289 Pageviews.  

 
Used to compare my life with the wheel kha...the wheel that keeps on running and will never stop until the last day of my life...

Umm...you compared your life with pencil...I don't know why I could feel more burdens and more loneliness... when pencil should be lighter than wheel.



โดย: CSULB@FineArt วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:6:03:30 น.  

 
เลิกเบื่อค่ะช่วงนี้หนุกหนาน


โดย: นางน่อยน้อย วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:6:28:18 น.  

 
ตอบไม่ได้ แต่ชอบตุ่มใบนี้ สวยดีค่ะ


โดย: อั๊งอังอา วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:04:50 น.  

 
55+

จากดินสอกลายเป็นโอ่งเลยเหรอ
นึกถึงหุ่นสาวๆ นะคะ
แบบนี้เป็นชีวิตไม่พึงประสงค์แหงๆ

ช่วงนี้ชีวิตมีสองคนในหนึ่งร่างค่ะ
พี่ขี้เกียจกับน้องคนขยัน
คือสองคนนี้เขาจะเถียงกันก่อนนอนทุกคืน
คนนึงบอกดึกแล้วนอนได้แล้ว เดี๋ยวไม่สบายหรอก
อีกคนก็เถียงว่า งานยังไม่เสร็จ อยากทำ ยังสนุกอยู่เลย
และไม่รู้ว่าทำไมช่วงนี้น้องคนขยันมักเป็นฝ่ายชนะค่ะ

^^


โดย: I am just fine^^ วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:56:23 น.  

 
หมั่นเหลาดินสอ ดูแลใส่ใจให้สะอาดใส ไม่ทำหล่น เพื่อไส้ในจะได้ไม่หัก และมันจะคงสภาพเป็นดินสอคู่ใจตลอดไป

แต่เมื่อวันใดต้องกลายร่างเป็นตุ่มจริงๆ ถึงโยนไม่ไหวเพราะภาระ ความเบื่อ ความเซ็ง ก็ใช้กลิ้งเอาละกัน...เพิ่มความหนุกหนาน...ของชีวิต


โดย: uter วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:43:24 น.  

 
คุณก๋าค่ะ กิลว่าเป็นกันทุกคนละค่ะ
ที่“ชีวิต” เริ่มเปลี่ยนแปลง และมีน้ำหนักมากขึ้นทุกวันๆ


โดย: li_goro วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:59:01 น.  

 
ปล่อยวางซะ


โดย: แม่น้องรัน (runch ) วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:01:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]