กรกฏาคม 2550
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
2 กรกฏาคม 2550

เปลี่ยนรองเท้า หรือ จะตัดเท้าตัวเอง

นั่งคุยกับตัวเอง : เปลี่ยนรองเท้า หรือ จะตัดเท้าตัวเอง
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
4 กรกฎาคม 2550







มีความทุกข์อันจริงแท้อยู่ 3 ข้อที่ผมคิดว่าทุกคนคงเคยผ่านพบ

- ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่คนอื่นคาดหวังไม่ได้
- ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่ตัวเองคาดหวังไม่ได้
- ทุกข์เพราะคนอื่นเป็นอย่างที่ตัวเองคาดหวังไม่ได้


……………………………………


นักการเมืองสตรีท่านหนึ่งพยายามเหลือเกินในการออกมาเรียกร้อง ต่อสู้ หรือเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆรอบตัวของเธอ
และนั่นกลับทำให้เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก
ตั้งแต่เรื่องของการแตะต้องความเชื่อในเรื่องของการเข้าไปในบริเวณศาสนสถานซึ่ง “ห้ามผู้หญิงเข้า”....
เรื่องนี้กลายเป็นประเด็นใหญ่ที่ถูกขยายใหญ่โตถึงขั้นกลายเป็นความเกลียดชังระหว่างคนกับคนด้วยกัน

บางครั้ง...ในสังคมที่ไม่ชอบให้มีการตั้งคำถามกับความเชื่อ
และสังคมที่ “ผู้ชายเป็นใหญ่” มาตั้งแต่ไหนแต่ไร
ผมคิดว่าเรื่องบางเรื่องก็ควรยอมรับได้
โดยไม่จำเป็นต้องมางัดง้างกันกับแค่เรื่อง
“ทำไมผู้หญิงถึงทำไม่ได้”
เพราะผมก็เห็นว่าหลายเรื่องก็เป็นสิ่งที่ผู้หญิงทำได้
โดยที่ผู้ชายอย่างผมก็มองมันด้วยความเข้าใจ
และไม่ต้องตั้งคำถามว่า “ทำไมผู้ชายทำไม่ได้”

หลังจากเงียบหายไปพักหนึ่ง เธอเปลี่ยนจากเรื่องครอบครัวผัวเมีย เมียน้อย-เมียหลวง
มายุ่งเรื่องของดารา เรื่องของการแต่งตัว
เรื่องของแฟชั่น และล่วงเข้าสู่เรื่องของวัฒนธรรม
และเริ่มเข้าใกล้ “เรื่องส่วนตัว” ของคนอื่นเข้าไปทุกที

มองในมุมหนึ่งนี่คือสตรีที่พยายามทำงานการเมืองอย่างแข็งขัน ?
มองมุมหนึ่งเหมือนก้าวล่วงเข้าไปในเรื่องของวิธีคิด วิธีใช้ชีวิต
และลามเลยเข้าไปถึงเรื่องของรสนิยมส่วนตัวของบุคคล
ผมก็อยากถามเหมือนกันว่าเธอใช้ “กรอบ” อะไรมาจับวาง
ว่านี่คือ ถูก ผิด ดี ชั่ว
“ผิดจากนี้ไม่ใช่เรา” รึเปล่า ?
ต้องคิด ต้องเป็น ต้องพูด ต้องทำ เหมือนเธอเท่านั้นใช่ไหม
ถึงจะเอาป้าย “คนดีศรีสังคม” มาแขวนคอได้


.........................................


ชายโง่คนหนึ่งไปตลาดเพื่อซื้อรองเท้า
เขาเห็นรองเท้าที่เหลืออยู่เพียงคู่เดียววางอยู่ตรงนั้น
มันช่างสวยถูกใจเขาเป็นอย่างยิ่ง
“ฉันเอาคู่นี้ ขอลองใส่หน่อย”
คนขายหยิบออกมาให้เขาใส่ แต่เนื่องจากมันมีขนาดที่เล็กมาก
ใส่ยังไงก็ใส่ไม่ได้
เขาถามว่ามีเบอร์ใหญ่ไหม คนขายบอกทั้งร้านเหลือคู่เดียว
ชายโง่จึงจ่ายเงิน แล้วพูดกับคนขายว่า
“ขอยืมมีดหน่อยสิ” ชายโง่ว่า
“นายจะเอามีดไปทำอะไร” คนขายถามอีกครั้ง
ชายโง่ยิ้มอย่างจริงใจ แล้วพูดว่า
“เท้าฉันมันใหญ่เกินไป เดี๋ยวเอามีดตัดนิ้วเท้าออกไปฉันก็ใส่รองเท้าคู่นี้ได้แล้ว”

..........................................


“ทุกข์เพราะคนอื่นเป็นอย่างที่ตัวเองคาดหวังไม่ได้”

ผมมิได้บอกว่าเราต้องเพิกเฉยต่อสังคม
โดยไม่ทำอะไรเลย แล้วก็รอสังคมนี้พังฉิบหายวายวอด
แต่เราแน่ใจได้อย่างไรว่านี่คือสิ่งที่สังคมต้องการหรือไม่ต้องการ
สิ่งที่เราเชื่อ อาจไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนต้องเชื่อตาม
สิ่งที่เราเป็น ใช่ว่าใครจะเห็นดีเห็นงามคล้อยตามไปซะทุกเรื่อง

ถ้ามัวแต่มานั่งพร่ำพูดน้ำลายแตกฟอง
แล้วต้องทะเลาะกับเขาไปทั่ว
เพียงเพื่อยืนยันความคิด ความเชื่อของตัวเอง

วันหนึ่งคงต้องตัดแขนเพื่อให้เข้ากับเสื้อ
ตัดขาเพื่อให้เข้ากางเกง
หรืออาจต้องตัดหัวตัวเอง...
เพื่อไม่ให้ใครนั่งขบขันและเห็นเราเป็นตัวตลกกระมัง






Create Date : 02 กรกฎาคม 2550
Last Update : 2 กรกฎาคม 2550 18:37:03 น. 8 comments
Counter : 792 Pageviews.  

 
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับมุมมองดีๆ แบบนี้ ....

เห็นด้วยจริงๆกับ เหตุแห่งทุกข์ สาม ประเด็นที่กล่าวมาค่ะ ...คาดหวังมาก ไม่ได้อย่างหวังก็ทุกข์กันไป ...



โดย: Abijan วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:03:45 น.  

 
หวัดดีครับ...

.....แวะกลับมาอีกเช่นเคย และก็ไม่ผืดหวัง
เมื่อได้นั่งลงอ่าน........

" - ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่คนอื่นคาดหวังไม่ได้
- ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่ตัวเองคาดหวังไม่ได้
- ทุกข์เพราะคนอื่นเป็นอย่างที่ตัวเองคาดหวังไม่ได้ "

จริง ๆด้วยครับ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง
แต่ก็นั้นแหละครับ หลบหลีกยากที่จะหลุดพ้น
ในวังวนแห่งนี้ นั้นเพราะ......

" สัตว์โลกทุกตัวย่อมมีสิ่งซึ่งตนยึดมั่น.....
โดยความเป็นของเที่ยง หรือของสุข.......หรือ....
เป็นตัวตนของตนอยู่อย่างใดอย่างหนึ่งเสมอไป.......... "





โดย: Tonfearn. (ต้นเฟิร์น หาดใหญ่ ) วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:13:32 น.  

 
สิ่งที่เราเชื่อ อาจไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนต้องเชื่อตาม
สิ่งที่เราเป็น ใช่ว่าใครจะเห็นดีเห็นงามคล้อยตามไปซะทุกเรื่อง

Yes!!!


โดย: CSULB@FineArt วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:6:18:21 น.  

 
เส้นคั่นระหว่างการประนีประนอมความเป็นตัวของตัวเอง กับ การเป็นตัวเอง หนาบางต่างไปแต่ละคน แต่ละเวลาและโอกาส
ถ้าไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะ"ตัดแขนให้เข้ากับเสื้อ" กรอบเป็นอย่างไรไม่สำคัญ เพราะเราอยู่ส่วนเรา กรอบส่วนกรอบ
ถ้าเมื่อใดจำเป็น ต้องตัดแขนเราให้เข้ากับเสื้อขนาดของคนอื่น มันอึดอัดค่ะ อึดอัดที่สุด คันหัวใจ ต้องทำใจเป็นเรื่องของอุเบกขาซะจะหายคัน



โดย: อั๊งอังอา วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:21:39 น.  

 
ถ้าทุกคนมองอะไรๆ ในแง่ดี ก็คงไม่เป็นทุกข์


โดย: uter วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:36:05 น.  

 



วันนี้จับใจเป็นพิเศษเลยค่ะ


โดย: floral_flory วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:14:43 น.  

 
อ่านแล้ว อืม.... ขอบคุณที่เขียนค่ะ

ส่วนกิล - ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่คนอื่นคาดหวังไม่ได้
ทุกข์จริงๆค่ะคุณก๋า บางครั้งนั่งน้ำตาไหลเลย แต่ตอนนี้ไม่ค่อยล่ะ โตละ + มาอ่านเรื่องที่คุณก๋าเขียนบ่อยๆ เหมือนละเรื่องการยึดติดไปยังไงไม่รู้ ^^


โดย: กิล IP: 58.9.61.189 วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:42:38 น.  

 



มาตีลังกาสามตลบรอชมรูปค๊า


โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:27:37 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]