:: จงล้มเหลวเพื่อเรียนรู้ที่จะเติบโต ::
:: จงล้มเหลวเพื่อเรียนรู้ที่จะเติบโต ::
ภาพและคำ : กะว่าก๋า
ผมชอบคำสอนอยู่อันหนึ่ง ที่พ่อสอนลูกของเขาว่า…..
อยากให้ลูกของเขาล้มเหลวเยอะๆในวัยเด็ก เพื่อจะได้เรียนรู้และเข้มแข็ง อดทนและใจสู้
ผมอยากเห็นคุณสมบัตินี้ในตัวลูกชายผมเช่นกัน อยากเห็นมากกว่าการที่ลูกจะเป็นเด็กเรียนเก่ง หรือเป็นอัจฉริยะเสียอีกครับ
การเป็นคนธรรมดาที่รู้จักล้มเหลวและยอมรับความพ่ายแพ้ ผมว่าน่าจะทำให้เขาอยู่กับความทุกข์ในชีวิต ได้ดีกว่าเด็กที่พยายามจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จตลอดเวลา
ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านตำราเลี้ยงลูก เพราะผมไม่เชื่อว่าเด็กทุกคนจะถูกออกแบบโดยพระเจ้า เพื่อให้เกิดมาเหมือนๆกัน ต้องเก่ง ต้องฉลาด ต้องอย่างนั้น ต้องอย่างนี้
นั่นเป็นคุณสมบัติที่พ่อแม่หลายคนคาดหวัง โดยไม่เคยสนใจเลยว่าลูกของตัวเอง มีความสุขและเป็นได้ตามความคาดหวังของพ่อแม่หรือเปล่า
การเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งให้เติบโตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพ จึงต้องใส่ใจรายละเอียดในการเลี้ยงดูลูกของพ่อแม่แต่ละคน ต้องใช้ "เวลา" และ "การสังเกต" มากมายมหาศาล....
ไม่ใช่การตั้งเป้าให้สูงเลิศลอย แล้วเคี่ยวเข็ญเคี่ยวกรำให้ลูกเป็นในสิ่งต่างๆที่พ่อแม่คาดหวัง โดยไม่ดูเลยว่าตลอดเส้นทางที่ลูกเดินไปนั้น มันใช่ “เส้นทางชีวิต” ที่แท้จริงของลูกหรือเปล่า
ผมเลี้ยงลูกตามความรู้สึกและสัญชาตญาณของตัวเอง ซึ่งบอกไม่ได้เสียด้วยว่าดีหรือไม่ดี ถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง จะมีปัญหาอะไรในอนาคตหรือเปล่า
แต่ที่สุดแล้ว…. ผมยังเชื่อมั่นในคำสอนที่ว่า
"ตัวอย่าง ดีกว่าคำสอน"
"หนึ่งการกระทำ ดีกว่าล้านตำรา"
ถ้าเราทำให้ลูกเห็นเป็นตัวอย่าง ทำในสิ่งที่ดีและถูกต้อง
เชื่อมั่นในตัวลูก
ให้เขาได้มีโอกาสเรียนรู้ถูกผิดดีชั่วด้วยตัวเองบ้าง
อย่างไรเสีย.... ผมว่าเด็กคนนั้นก็น่าจะเติบโตขึ้นมาอย่างเข้าใจชีวิต เข้าใจความทุกข์ เข้าใจความสุข รู้จักเรียนรู้ในความเป็นจริงของชีวิตในทุกๆด้านทั้งดีและเลว ที่จะเกิดขึ้นในชีวิตของเขาต่อไปเมื่อเติบโต
เราชอบสอนให้เด็กของเราเอาชนะ แข่งขันและสู้คนอื่นให้ได้ เราสอนแต่ประโยคที่บอกว่าชีวิตจริงมันโหดร้าย สังคมมันแข่งขันและเอารัดเอาเปรียบ คนที่ฉลาดกว่า แข็งแรงกว่า มีโอกาสที่ดีกว่าเท่านั้น จึงจะประสบความสำเร็จในชีวิต จึงจะร่ำรวยและมีชื่อเสียง
เมื่อมีเงินเยอะๆจะได้สบาย เมื่อสบายๆ จะได้มีความสุข
การที่เราสอนเด็กแบบนี้ การที่เราปกป้องเด็กออกจากความผิดหวัง การที่เราสร้างโอกาสที่ดีกว่าให้กับลูกของเรา โดยไม่คิดคำนึงถึงวิธีการที่ถูกต้อง
สำหรับผมนี่อาจเป็นน้ำผึ้งเคลือบยาพิษ ที่เรากำลังส่งมอบให้กับลูกและสังคมของเราอยู่ก็เป็นได้
ผมอยากให้ลูกของผมล้มเหลวเยอะๆในวัยเด็ก เพื่อที่เขาจะได้เรียนรู้และเข้มแข็ง อดทนและใจสู้
รู้ว่าชีวิตมันคือความสมหวังและความผิดหวัง และเราเรียนรู้ได้จากทุกความล้มเหลวและความผิดพลาด
ผมจะไม่ตวาดลูก ถ้าลูกทำผิด แต่ผมจะเสียใจมากถ้าลูกทำผิดแล้วไม่กล้ายอมรับความจริง
ผมไม่ตีลูก เพราะความรุนแรงไม่ได้ช่วยแก้ไขปัญหา แต่ผมอยากพูดคุย และค่อยๆสอนให้เขาเรียนรู้จากความไม่ถูกต้องทั้งหลาย
เราอยากเห็นลูกแข็งแรง ประสบความสำเร็จในชีวิต เก่ง ฉลาด ก้าวหน้า แก้ปัญหาชีวิตได้ในทุกๆเรื่อง
แต่เราจะไปถึงจุดนั้นได้อย่างไร หากเรายังเดินทางกันอย่างผิดทิศผิดทาง
ไม่คิดจะเลี้ยงลูกให้เป็นคนธรรมดาที่มีความสุขบ้างหรือครับ ไม่คิดบ้างหรือครับว่าเราก็เคยทำสิ่งผิดพลาดมากมายในชีวิต
หลายสิ่งที่เราทำไม่สำเร็จ เป็นไม่ได้ สู้ไม่ไหว แต่เราไม่เคยโกรธและโทษตัวเอง
แต่พอสิ่งนี้เกิดกับลูก เมื่อลูกทำบางสิ่งบางอย่างผิดพลาดล้มเหลว เรามองว่ามันเป็นบาปมหันต์ภัยอันตรายที่ต้องแก้ไขปรับปรุงเสียเดี๋ยวนั้นเดี๋ยวนี้
เรามองว่ามันเป็นความผิดบาปที่ไม่อาจให้อภัยได้เลยในความรู้สึก
ที่สุดแล้ว....
เราได้ลองหยุดถามตัวเองบ้างหรือเปล่า อะไรในวัยเด็กที่เราเคยไม่ชอบ... ความรุนแรง การบังคับ การออกคำสั่ง การประชดประชัน การตี ฯลฯ
อะไรที่เราไม่ชอบ ทำไมเรายังส่งต่อให้กับลูกของเราอีก...
ทำไมเราถึงทำแบบนั้นอีก ทั้งๆที่วัยเด็กเราก็เคยเกลียดสิ่งนี้อย่างมากมาย
ทำไม ?
Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
99 comments |
Last Update : 27 มกราคม 2556 7:26:34 น. |
Counter : 2287 Pageviews. |
|
|
บล็อกหน้านี้หนูยังไม่ได้อ่านนะปี้ก๋า แต่หนูไปอ่านบล็อกตะวามา ปี้ก๋าฮู้ก่อว่าถ้าปี้ก๋าเป็นครูหนา หนูจะขอหื้อเป็นครูตี้ปึ๊กสาพิเศษเลยแหละ
เรื่องล่ะอ่อนบ้านเฮามันบ่าถามมันบ่าท้วงนี่อู้แล้วก่องื้ด นอกจากอาย หรือกล้า หรือบ่าฮู้จะถามอะหยั๋งแล้วบางทีก๋านตี้ละอ่อนคนหนึ่งมันแสดงท่าทีว่าตัวเองกระตือรือร้นในการเฮียนล้ำไปก่อกลัวเปื้อนจะบ่าค่อยคบ ทั้ง ๆ ตี้มันบ่าไจ่เป็นสิ่งตี้น่าอายเลย
ทั้งนี้ทั้งนั้นงานนี้ปี้ก๋าดูภูมิฐานน่าเคารพยำเกรงขนาดเลย งานนี้คอสตูมแอนด์ทรงผม ผ่าน! ฮ่า ๆๆ