BlogGang.com : : กะว่าก๋า : คนที่คุณไม่อาจหลอกได้

คนที่คุณไม่อาจหลอกได้

นั่งคุยกับตัวเอง : คนที่คุณไม่อาจหลอกได้
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
21 มกราคม 2550

เคยมีเพื่อนทำคุณเจ็บบ้างไหมครับ
หรือแม้แต่คนในครอบครัว คนที่คุณรักและเชื่อใจเขามากที่สุด
คนที่คุณเชื่อว่าเขาจะเป็นคนสุดท้ายในชีวิตของคุณที่จะทำร้ายคุณได้.....
แต่เขาก็ทำ

................................................

ผมคิดว่าสายใยสัมพันธ์ไม่ได้เป็นห่วงโซ่อันแข็งแกร่ง
หากเป็นเยื่อใยบางๆที่พร้อมจะขาดหล่นแหว่งวิ่นได้ภายในพริบตา
บ่อยครั้งที่เราถูกทำร้ายทิ่มแทงด้วยคำพูดที่ไม่รักษาน้ำใจ
จากคนที่เรารักและรักเรา
มองในแง่ดี ไม่รักกันจริง เขาคงไม่พูดไม่ทำแบบนี้หรอก
หรือว่าเราอยู่ใกล้กันมาก...มากจนไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกกันอีกแล้ว
เพราะเชื่อแน่ว่า ก็เพราะเขารักเรา อย่างไรเขาก็ต้องทนเราได้
เกือบทุกความสัมพันธ์ที่ร้างลา เริ่มต้นจากจุดเล็กๆของความน้อยเนื้อต่ำใจ
ก่อนขยายลามไปเป็นเนื้อร้ายในใจที่ยากเกินเยียวยา

................................................

ปีนี้ผมเขียน สคส. ส่งให้กับทุกคนเหมือนเช่นทุกปี
ทั้งเพื่อน อาจารย์ และผู้ใหญ่ที่เคารพรัก
นอกจากจดรายชื่อทุกคนไว้ล่วงหน้า
ผมเขียนคำอวยพร และส่งไปรษณีย์จนเสร็จเรียบร้อยทุกคน
ยกเว้น คนในครอบครัวของตัวเอง.....
ทั้งๆที่คนในครอบครัวเป็นชื่อแรกๆที่ผมจดไว้
แต่กลับลืม......
ผมมานั่งนึกว่า ทั้งๆที่เรารักและห่วงใยมาก
แต่ทำไมจึงละเลย หรือเป็นเพราะ “ความใกล้ชิด”
..เราใกล้ชิดกันมาก
...จนบางขณะ ช่องว่างนั้นก็กลายเป็นสุญญากาศที่เราลืมเลือนไป
ได้แต่ตำหนิตัวเองในใจ....
ห่วงแต่คนไกล คนใกล้กลับลืม
หรือต้องรอให้เขาอยู่ไกลเสียก่อน จึงค่อยบอกรักและคิดถึง

..............................................

ไม่รู้ว่าคุณสังเกตเห็นเหมือนที่ผมเห็นหรือเปล่า
เรารักคนในครอบครัว รักเพื่อนของเรา รักภรรยาหรือสามีมาก
แต่เรากลับเขินอายที่แสดงออกซึ่งความรักที่เรามีอยู่
สิ่งที่ควรมอบให้กับคนในครอบครัว กลับไปแสดงออกกับคนอื่น
เราบอกรักแฟน บ่อยครั้งกว่าบอกรักพ่อแม่
เราห่วงใยเพื่อน จนเสมือนลืมพี่น้อง
เราใช้เวลาอยู่กับคนอื่น มากกว่าอยู่กับครอบครัวตัวเอง
ทำไมเราถึงแสดงออกซึ่งความรู้สึกได้มากกว่ายามเมื่ออยู่กับคนอื่น
หรือเพียงเพราะ “ความใกล้ชิด” ที่มีมากเกินไป

...............................................

ปีหน้า...ผมบอกเตือนตัวเองไว้
สคส.ของคนในครอบครัว จะเป็นลำดับแรกที่ผมเขียน
และมอบให้คนในครอบครัว...
คนที่อยู่ใกล้ชิดกับ “ตัวตน”ของผมมาตลอดทั้งหมดของช่วงชีวิต
ใกล้ชิดจนผมหลงลืมพวกเขาไปอย่างไม่น่าให้อภัย.

.........................................................

หมายเหตุ :

ไม้เลื้อยกำลังอวดดอกสวย
ด้วยขนาดของดอกที่เล็กมาก อาจมีหลายครั้ง
ที่ผู้คนละเลยความงามของมันไป.

Create Date : 21 มกราคม 2550

Last Update : 21 มกราคม 2550 7:48:42 น.

4 comments

Counter : 1034 Pageviews.