มกราคม 2550
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
2 มกราคม 2550

ความรักมักทำให้เจ็บปวด







นั่งคุยกับตัวเอง : ความรักมักทำให้เจ็บปวด
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
2 มกราคม 2550



มนุษย์เป็นสัตว์ที่ผูกติดชีวิตไว้กับความเหงา....
เราเศร้าได้แม้อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย
และเมื่อเรารัก เรามักหลงลืมที่จะรักตัวเอง
รักเขาจนต้องสูญเสียตัวตนของตัวเอง
รักเขามาก จนคิดว่าเขาต้องยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเรา


...........................................


เพื่อนคนหนึ่งเคยถามผมว่า เขาลำบากใจเหลือเกินที่ต้องมีรักพร้อมกันคราวเดียวถึงสามคน เขาเหนื่อยใจที่ต้องดูแลความรู้สึกของผู้หญิงพร้อมกันทีเดียวสามคน
ผมถามเขาว่า “แน่ใจหรือเปล่าว่านี่คือความรัก ?”
เขาเงียบ...และไม่กล้าแม้แต่จะตอบคำถาม....
“ความรัก” มันควรเก็บไว้สำหรับคนที่ดีที่สุดสำหรับเรามิใช่หรือ


...........................................


นานมากกว่าผมจะตัดสินใจแต่งงาน
ผมไม่ได้กลัวความเจ็บปวดที่มักแนบมาพร้อมกับความรัก
แต่ผมหวงแหนความสุขในชีวิต เพราะยิ่งอยู่ลำพังคนเดียว ผมยิ่งรู้สึกถึงความอิสระที่จะคิด จะทำ จะไปไหนมาไหน
โดยไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง ผมคิดเช่นนี้อยู่หลายปี
จนมาเจอคนที่ผมรู้สึกได้ว่าเขา คือคนที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมได้...อย่างมี “ความสุข”
ทำไมผมรอได้.....
และทำไมหลายคนทุรนทุรายเหลือเกินกับการดิ้นรนไขว่คว้าหาความรัก และมักต้องจบลงด้วยความเศร้าทุกครั้งไป


............................................


ทำไมผมรอได้.....
ผมแค่ทำตัวเองให้มีคุณค่า เพื่อรอคนที่มีคุณค่า
ผมเชื่อว่าถ้าเขาใช่ วันหนึ่งจะมีบางสิ่งบางอย่างที่พิเศษ
ดึงเราเข้าหากัน
และเมื่อเขามา เราต้องมองให้เห็นคุณค่าความดีที่เขามีอยู่
และรักษาโอกาสของเราไว้ เรียนรู้ เปิดใจ
ยอมรับในความแตกต่าง และเรียนรู้ที่จะอยู่กับความแตกต่างที่มี
รักเขาอย่างที่เขาเป็นได้ ไม่ใช่อย่างที่เราอยากให้เขาเป็น
ผมรู้สึกว่ายิ่งมีความสุขในชีวิต เมื่อมีคู่ชีวิตที่ดี
คอยดูแล ห่วงใยกัน เราสูญเสียความส่วนตัวไปบ้าง
แต่แลกกลับมาเป็นความอบอุ่น อุ่นใจ ปลอดภัยเมื่อได้อยู่ใกล้กัน
กับคนที่เรารักและรักเรา


..............................................


“แน่ใจหรือเปล่าว่านี่คือความรัก ?”
คนที่ตอบคำถามนี้ได้ดีที่สุด คือ “คุณ”.




............................................................

หมายเหตุ :

ภาพนกเดียวดาย ถ่ายจากเส้นทางที่ผมเดินจากห้องไปที่ทำงาน
ระยะเดินเท้าประมาณห้าสิบก้าว....
ขวามือมองไปมีต้นไม้ยืนต้น กิ่งไม้นั้นมีนกตัวเดิมเกาะอยู่ทุกวัน
ผมไม่รู้ว่ามันรอใคร....แต่ผมเห็นมันจนเจนตา
และรู้สึกเหงาทุกครั้งที่มองเห็นนกตัวนี้




 

Create Date : 02 มกราคม 2550
8 comments
Last Update : 2 มกราคม 2550 11:00:05 น.
Counter : 1194 Pageviews.

 

ชอบรูปน่ะค่ะ ดูเหงาๆ แล้วก็ประโยคที่บอกว่า
"รักเขาอย่างที่เขาเป็นได้ ไม่ใช่อย่างที่เราอยากให้เขาเป็น"

 

โดย: printcess of the moon 2 มกราคม 2550 11:19:54 น.  

 

ขอบคุณสำหรับข้อความ

ได้ข้อคิดมาหนึ่งข้อ

ขอบคุณมากๆ
ขอบคุณจริงๆ

Hall

 

โดย: Hall (TayoHall ) 2 มกราคม 2550 11:28:00 น.  

 


สวัสดีค่ะ แวะมาส่งความสุขค่ะ อ่านแล้วชอบบทความนี้จังเลยค่ะ

 

โดย: N_BEE810 2 มกราคม 2550 11:34:16 น.  

 

ขอให้มีความสุข

คิดสิ่งใดให้สมปราถนา ทุกๆประการ

สุขภาพร่างกาย แข็งแรง

ร่ำรวย ยิ่งๆๆขึ้นไป

นะค่ะ

ได้ไปเที่ยวไหนบ้างป่าวค่ะนี่

เที่ยวให้สนุกนะค่ะ

 

โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) 2 มกราคม 2550 12:35:03 น.  

 




แวะมาเยี่ยมค่ะ มีความสุขมากๆน่ะค่ะ


 

โดย: icebridy 2 มกราคม 2550 13:55:45 น.  

 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาทักทายกัน
ผมจะเขียนไดอารี่ส่วนตัวนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะรู้สึกว่าอยากหยุดเขียน
โปรดติดตามและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ครับ
ปีนี้...เป็นปีที่ผมอยากคุยกับตัวเองอย่างจริงจัง

 

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 2 มกราคม 2550 15:04:28 น.  

 

ขอให้ทำสำเร็จนะค่ะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

 

โดย: oreocream 2 มกราคม 2550 21:06:50 น.  

 

คนที่ใช่ก็คือใช่ ดีนะครับนี่ที่พี่เจอในที่สุด เลยมีน้องหมิงหมิงในว้นนี้

 

โดย: กลิ่นดอย 9 กุมภาพันธ์ 2553 21:45:01 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]