มกราคม 2550
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
5 มกราคม 2550

เราวางนางลงแล้ว







นั่งคุยกับตัวเอง : เราวางนางลงแล้ว
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
5 มกราคม 2550



หลายครั้งที่เพื่อนมานั่งปรับทุกข์กับผม
เราใช้เวลานั่งคุยกันหลายชั่วโมง
ผมพบว่าความทุกข์ของคนเราเกิดจากหัวข้อหลักๆ
คือ หน้าที่การงาน ความรวย ความรัก และสุขภาพ...
เรื่องที่สำคัญลำดับต้นๆคงหนีไม่พ้น เรื่องงาน เรื่องเงิน และ ความรัก


........................................................



พระสงฆ์ชาวญี่ปุ่นสองรูปเดินทางไกล
เพื่อไปจำวัดที่วัดต่างถิ่น
ระหว่างทางมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งยืนเก้ๆกังๆ อยู่ตรงกลางถนน
ก่อนหน้านี้มีฝนตกลงมาอย่างหนัก
และทำให้เกิดหนองน้ำขนาดใหญ่เจิ่งนองเต็มถนน
พระผู้มีพรรษาสูงกว่าจึงเดินเข้าไปถามหญิงสาวนางนั้นว่า ต้องการให้ช่วยเหลือหรือไม่
หญิงสาวตอบว่า ชุดนี้หนูต้องใส่ไปในงานสำคัญ
และเป็นชุดที่หยิบยืมเขามาไม่อาจทำให้เปื้อนได้
เพราะเป็นเสื้อผ้าที่มีราคาแพงมาก
หลวงพ่อกล่าวคำขออภัย
ก่อนอุ้มหญิงสาวข้ามหนองน้ำนั้น
จีวรท่านเปียกเลอะเทอะไปด้วยโคลน
หญิงสาวกล่าวคำขอบคุณแล้วขอบคุณอีก ก่อนเดินจากไป
พระหนุ่มที่ร่วมทางมาด้วยกัน เดินตามมา ข้ามหนองน้ำนั้น และเดินต่อไปยังวัดที่จะค้างอ้างแรม
ระหว่างทางทั้งสองมิได้เอ่ยถ้อยคำใดใดต่อกันแม้แต่คำเดียว
จนกระทั่งถึงวัดนั้นในพลบค่ำ หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนจีวรเสร็จ เมื่อถึงเวลาเข้านอน พระหนุ่มอดรนทนไม่ไหว
จึงเอ่ยปากถามหลวงพ่อว่า
“ท่านครับ ถึงแม้ว่าเราจะอนุญาตให้สงฆ์ถูกเนื้อต้องตัวสตรีได้ แต่กระผมก็คิดว่านั่นเป็นเรื่องที่ไม่สมควรมิใช่หรือครับ ?”
หลวงพ่อยิ้ม ก่อนจะตอบว่า
“เราวางนางลงตั้งแต่ตรงนั้นแล้ว ใยท่านยังแบกนางตามมาอีกเล่า”


………………………………….


ปัญหาของใคร คนนั้นต้องแก้ปัญหาเอง
ผมไม่เคยแก้ปัญหาให้ใครได้ ที่ทำได้ก็เพียงแต่ช่วยแนะนำ
ช่วยบอกมุมมองในมุมที่เขาอาจมองไม่เห็น
แต่ท้ายที่สุดแล้ว คุณต้องแก้ปัญหาของตัวคุณเอง



...........................................


ลองนึกดูดีดี ว่าคุณยังแบก “นาง” อีกกี่คน ไว้ในชีวิตของคุณ.


..........................................................


หมายเหต ุ :


ภาพนี้ถ่ายที่เมืองกุ้ยหยาง ประเทศจีน
ด้วยกล้องคอมแพ็คฟิล์มสี
เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เงียบสงบ สวย
และตรึงความรู้สึกได้ดี ในคณะหลายคนไม่กล้าเดินไปกลางสะพานแขวนนี้ เพราะกลัว มันแกว่งและรู้สึกไม่มั่นคง แต่เมื่อคุณเดินไปหยุดอยู่ตรงกลาง แล้วมองลงไปเบื้องล่าง
คุณจะเห็นความงามของสายน้ำ ความงามซึ่งกล้องไม่สามารถบันทึกไว้ได้
นอกจากเก็บความงามนั้นไว้
ด้วยสองตากับความทรงจำของคุณเท่านั้น



Create Date : 05 มกราคม 2550
Last Update : 5 มกราคม 2550 8:06:59 น. 3 comments
Counter : 943 Pageviews.  

 
คนบางคนนอกจากจะไม่วางนางแล้ว ยังแบบโลกไว้ทั้งโลกอีก น่าคิดนะคะ คนเราถ้ารู้จักปล่อยวางซะบ้าง ไม่ยึดติดกับอะไรมากจนเกินไป เบาสบายใจเป็นที่สุดค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆค่ะ


โดย: printcess of the moon วันที่: 5 มกราคม 2550 เวลา:14:02:27 น.  

 
มีหลายเวอร์ชั่นจริงๆ ด้วยค่ะ เป็น 1 ในเรื่องที่ชอบมากที่สุด สามารถไขปริศนาหลายๆ อย่างในชีวิตได้ ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมนะคะ เพิ่งสมัครวันนี้ ยังทำอะไรไม่ค่อยเป็นเลยค่ะ


โดย: ~*Hung*~ (aquaworld ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:18:52 น.  

 
นั่นดิครับพี่

เราจะแบกไว้ทำไม หนักเนอะ


โดย: กลิ่นดอย วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:18:12 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]