มืออาชีพ นั่งคุยกับตัวเอง : มืออาชีพ เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 12 มกราคม 2550 ผมชอบถ่ายรูป ชอบล้างและเก็บไว้ในอัลบั้ม วันไหนนึกออกที ก็หยิบรูปเก่าๆเหล่านั้นมาเรียกรอยความทรงจำกลับมา ........................................... นึกถึงคำพูดของตากล้องระดับโลกสองคน คนหนึ่งได้รับรางวัลพูลิเซอร์ด้านการถ่ายภาพ เมื่อนักข่าวถามเขาว่า คุณได้รูปอันยอดเยี่ยมแบบนี้มาได้ยังไง เขาตอบแค่ว่า “มันไม่ได้เป็นความเก่งกาจอะไรของผมสักนิด ผมแค่อยู่ถูกที่ ถูกเวลา” ส่วนนักถ่ายรูปสัตว์ป่าของนิตยสารชื่อดังระดับโลก บอกเคล็ดลับในการถ่ายรูปของเขาว่า นอกจากต้องเตรียมตัวเตรียมกายเตรียมใจให้พร้อมแล้ว เขานำฟิล์ม 3000 ม้วนติดตัวไปด้วย... เฉลี่ยว่าหนึ่งม้วนมี 30 รูป... ฟิล์ม 3000 ม้วนก็ 9000 รูป “มันต้องมีสักรูปหนึ่งที่ดูดี” เขาพูดไว้อย่างนั้น ............................................. นั่นคือความแตกต่าง... เมื่อคุณทำงานระดับโลก คุณต้องรู้ว่าคุณจะอยู่ตรงไหน ต้องมองเห็นความแตกต่างที่คนทั่วไปมองไม่เห็น ต้องทำงานหนักกว่า อึดกว่า พยายามกว่า แน่นอน...ความสำเร็จไม่ได้มาหาคุณง่ายๆแบบชั่วข้ามคืน แต่ต้องทำ ทำ ทำ และทำงานอย่างต่อเนื่องยาวนาน .............................................. ผมมักมีโอกาสได้คุยกับเด็กหนุ่ม-สาวอยู่บ่อยครั้ง พวกเขาล้วนอยากประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว อยากรวย อยากมีตำแหน่งหน้าที่การงานสูงๆ .... เหมือนเป็นคำโฆษณาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ฉีกซอง กดน้ำลงไป แล้วความสำเร็จก็จะฟูฟ่องล่องลอยออกมา คำถามเก่าจากคนหน้าใหม่มีมาเสมอ... “พี่ครับ/คะ...ทำไงถึงจะรวยเร็วๆ มีเงินเยอะ ทำงานอะไรดี” ผมอยากบอกว่า “ทำงานที่คุณรัก และรักที่จะทำงาน แล้วงานมันจะบอกคุณเองว่าคุณจะไปได้ไกลแค่ไหน” ................................................. ผมชอบคำว่า “มืออาชีพ” มันคือการบ่งบอกถึงความมุ่งมั่นตั้งใจ เป็นแสดงออกซึ่งความรับผิดชอบที่มีต่อตนเองและต่อผู้อื่น ชีวิตมันไม่ง่ายเลย แต่ง่ายที่คนเราจะใช้ชีวิตแบบมักง่าย ผมไม่รู้ว่าคุณใช้ชีวิตแบบไหน ไม่รู้ว่าคุณชอบถ่ายรูปแบบไหน แบบที่ทุ่มเททั้งหมดที่คุณมี เพื่อหารูปที่ดีที่สุดจาก 9000 รูปที่คุณถ่ายมา หรืออาจเป็นแค่คนละเมอเพ้อพกที่หวังว่าตัวเองจะมีรูปสวยๆ ได้รับรางวัลระดับโลกจากการกดชัตเตอร์เพียงครั้งเดียว. ....................................................... หมายเหตุ : เป็นหนึ่งในรูปที่ผมชอบมากที่สุดรูปหนึ่ง ถ่ายในอุทยานแห่งชาติแห่งหนึ่งที่เมืองกุ้ยหยาง ประเทศจีน ผมเดินรั้งท้ายขบวน พอถึงจุดนี้ ก็ยกกล้องคอมแพ็คธรรมดาขึ้นมาถ่าย ตอนนั้นยังใช้กล้องฟิล์มอยู่ ....นึกถึงการพูดคุยกับตากล้องคนหนึ่งที่แสดงนิทรรศการอยู่ ผมเดินเข้าไปคุยกับท่าน (ท่านมีคำนำหน้าว่า มรว.) ท่านบอกว่าผลงานของท่านทุกรูปนั้น ถ่ายด้วยกล้องฟิล์มธรรมดา ศัพท์ตากล้อง เราเรียกว่า "กล้องปัญญาอ่อน" แต่รูปที่ท่านถ่ายมาออกมา "สวยมาก" งามมากอย่างถึงที่สุด ท่านบอกว่า "หัวใจของการถ่ายภาพไม่ได้อยู่ที่กล้อง แต่เป็นการรอคอยช่วงจังหวะที่ดีที่สุดของภาพนั้น จนปรากฏออกมาให้เราบันทึกไว้" .....หลายรูปถ่ายมาจากมุมเดียวกัน แต่ต่างเวลา ต่างฤดูกาล ต่างปี พ.ศ. ...... นี่เป็น "มืออาชีพ" อีกท่าน ที่ผมคิดว่าเป็น "ระดับโลก" ในใจผมเช่นเดียวกัน Create Date : 12 มกราคม 2550 Last Update : 12 มกราคม 2550 7:57:04 น. 0 comments Counter : 961 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet