"ไม่มีอะไรเหนือธรรม

     ธรรมย่อมชนะอธรรม "

ธรรมก็คือ พุทโธ คือ สติ

 อธรรมก็คือ กิเลส ธรรมย่อมชนะอธรรม

 แต่คนเรากลับไปคิดว่า คนดีต้องชนะคนชั่ว

 อันนี้ไม่ใช่ มักไปคิดว่าคนดีจะต้องชนะคนชั่วเสมอ

ไม่หรอก คนชั่วต่างหากชนะคนดี

 เพราะคนดีไม่มีอะไรไปต่อสู้กับคนชั่ว

ธรรม ที่ชนะ อธรรม นี้หมายถึง

 ธรรม ก็คือ ความดีภายในใจ ธรรมภายในใจ

 ความดีภายในใจ คือ สติ ปัญญา

อธรรม ก็คือ ความไม่ดีภายในใจ คือ กิเลส ตัญหา

ธรรม ที่ชนะ อธรรม

พระพุทธเจ้าท่านทรงใช้ธรรมชนะอธรรมมาแล้ว

 พระพุทธเจ้าท่านทรงใช้ สติ ปัญญา

 ชนะ กิเลส ตัญหา ชนะความโลภ

 ความโกรธ ความหลงมาแล้ว

การชนะ ไม่ใช่ไปชนะคนอื่น

ให้ชนะกิเลสภายในใจเรา

 พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้สอน

ให้เราไปเอาชัยชนะกับคนอื่น

 มีแต่สอนให้ยอมแพ้คนอื่น ให้อยู่เฉยๆ

ให้ชนะใจตัวเราเอง

ใครเขาด่าเรา เราก็ยอมให้เขาด่าไป

 ปล่อยให้เขาด่าไป อย่าไปด่ากลับ

 ใครเขาตีเรา เราก็อย่าไปตีกลับ

นี่คือ การชนะใจตัวเอง ชนะความโลภ

 ชนะความโกรธ ชนะความอยากที่จะชนะคนอื่น

 เพราะจะนำไปสู่ความวุ่นวาย นำไปสู่ปัญหา

นำไปสู่การทำร้ายโต้ตอบกันไปมาไม่มีวันสิ้นสุด

 เช่นการจองเวร จองกรรมกัน

 ตายไปเจอกันภพใหม่ชาติใหม่

ก็จองเวรจองกรรมกันต่อ

 แต่ถ้าเราไม่ไปจองเวรจองกรรมกับเขา มันก็จบ

นี่คือ สิ่งที่เราควรที่จะให้ความสำคัญ

คือ ธรรมภายในในเรา

 ต้องเป็นธรรมที่ฆ่ากิเลสภายในใจเรา

ด้วยการปฏิบัติ ด้วยการเจริญสติ พุทโธ พุทโธ ไป

 เดี๋ยวก็ได้สติธรรมขึ้นมาภายในใจ

ถ้าพิจารณาไตรลักษณ์ อริยสัจ๔

 เราก็จะได้ปัญญาขึ้นมา ต้องมีสติมีปัญญา

ถ้าความโลภความโกรธ ความหลง

 ปรากฏขึ้นมากี่ตัว ก็ฆ่ามันได้หมดเลย

ทำลายมันได้หมดเลย

ฉะนั้น ต้องพยายามฝึกสติ

สร้างธรรมะขึ้นมาภายในใจ

 ถ้ามีธรรมะแล้วก็จะชนะอธรรม

 ชนะกิเลสตัญหาภายในใจ

เมื่อไม่มีอธรรมกิเลสตัญหา ใจเราก็จะสงบ

นี่คือธรรมที่จะต้องมาสร้างภายในใจเรา

คือ สติ และ ปัญญา.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.........................

ธรรมะบนเขา ณ จุลศาลา เขตปฏิบัติธรรมเขาชีโอน
วัดญาณสังวรารามวรมหาวิหาร ชลบุรี
วันที่ ๕ มีนาคม ๒๕๖๑

ขอบคุณที่มา fb. วัดป่า ดอทคอม

ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

"หมั่นพิจารณาสอนใจ"

ถ้าเราไม่อยากจะทุกข์กับการ พลัดพราก

จากสิ่งต่างๆ ที่เรามีอยู่นี้

 พระพุทธเจ้าทรงมีวิธีทำให้พวกเราไม่ทุกข์กันได้

นั่นก็คือให้เรามาเจริญศีล สมาธิ ปัญญา

 มาบำเพ็ญจิตตภาวนา มาควบคุมใจ

ควบคุมต้นเหตุที่ทำให้ใจของเราทุกข์กัน

 ด้วยการใช้สติและปัญญา

 สติจะหยุดความคิด หยุดความอยากต่างๆ

ที่ทำให้เกิดความทุกข์ใจได้

 และปัญญาก็จะทำลายความคิดความอยากต่างๆ

 ที่สร้างความทุกข์ใจให้กับพวกเรา

 พวกเรานี้ไม่ต้องทุกข์กับความแก่

ไม่ต้องทุกข์กับความเจ็บไข้ได้ป่วย

ไม่ต้องทุกข์กับความตาย

ไม่ต้องทุกข์กับการพลัดพรากจากกัน

 เพราะเรามีพระพุทธเจ้า ผู้ที่ทรงค้นพบ

ทางสู่ความพ้นทุกข์จากความแก่

ความเจ็บ ความตาย

 จากการพลัดพรากจากสิ่งต่างๆ ทั้งหลายไป

 ถ้าเราไม่พิจารณากันอยู่เนืองๆ

 เราก็จะถูกความหลงเข้ามาครอบงำจิตใจ

ทำให้เราลืมว่าเราจะต้องแก่ จะต้องเจ็บ

จะต้องตายกัน จะต้องพลัดพรากจากกัน

 แล้วความหลงก็จะหลอกให้เรา

ไปหาลาภ ยศ สรรเสริญ

 ไป หาความสุขทางตา หู จมูก ลิ้น กายกัน

 จนลืมไปว่าเราจะต้องแก่ จะต้องเจ็บ จะต้องตาย

 เราจะต้องพลัดพรากจากลาภ ยศ สรรเสริญ

จากรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะไป

 พอเกิดเหตุการณ์ขึ้นมา

 เกิดการเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมา

 เกิดความตายขึ้นมา หรือเกิดการพลัดพราก

จากลาภ ยศ สรรเสริญ

จากรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ขึ้นมา

 ก็จะเกิดความทุกข์เกิดความเศร้าโศกเสียใจกัน

 นี่เป็นเพราะว่าเราไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ

รับกับเหตุการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้น.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

..................................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๑๕ มกราคม ๒๕๖๐

"หมั่นพิจารณาสอนใจ"







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

"ความเคยชิน"

คนเราถึงแม้จะเกิดมาจากพ่อแม่คนเดียวกัน

 พอโตขึ้นมาก็มีความแตกต่างกัน

 บางคนก็จะเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า

 บางคนก็กลายเป็นโจรไป

 ไม่ได้มาจากพ่อจากแม่

 เพราะพ่อแม่ก็สอนให้ลูกเป็นคนดีเหมือนกัน

 แต่กรรมของเขาเป็นตัวที่ผลักดัน

ให้เขาไปในทิศทางที่เขาได้สะสมมา

ถ้าสะสมในทิศทางที่ไม่ดี

ก็จะผลักให้เขาไปทำในสิ่งที่ไม่ดีต่อไป

เพราะเป็นความเคยชิน ทำแล้วง่าย

 เหมือนคนที่ถนัดมือซ้ายก็จะใช้มือซ้าย

 คนที่ถนัดมือขวาก็จะใช้มือขวา

แต่เปลี่ยนได้ ถ้าเห็นว่าไม่ถูกไม่เกิดประโยชน์

 ถ้าเห็นว่าใช้มือซ้ายแล้วสู้คนใช้มือขวาไม่ได้

 ก็หัดใช้มือขวาไป ไหม่ๆ จะรู้สึกไม่ถนัด

 พอใช้ไปเรื่อยๆ ก็จะถนัด

 เช่นเดียวกับการทำความดีหรือความชั่ว

คนที่เคยทำความชั่วมาจะทำความชั่วง่าย

 พูดโกหกนี้จะเร็ว สะดวก หยิบข้าวของๆ คนอื่น

โดยไม่ขออนุญาตก่อน จะทำได้ง่าย ทำได้รวดเร็ว

ถ้ามารู้ในภายหลังว่าไม่ดีไม่เจริญ อยากจะเป็นคนดี

 อยากจะเจริญ ก็ต้องฝึกนิสัยใหม่

 เวลาพูดอะไรก็ต้องระมัดระวัง

มีสติมีปัญญาคอยกลั่นกรอง

ว่าสิ่งที่จะพูดนั้นถูกผิดอย่างไร จริงหรือเท็จ

ถ้าพูดความจริงไม่ได้ ก็พูดเรื่องอื่นแทน

หรือไม่พูดเลยจะได้ไม่ต้องพูดปด

 ข้าวของๆ คนอื่นก็เช่นเดียวกัน ไม่ถือวิสาสะ

 ถ้าอยากได้ก็ต้องคิดก่อนว่าของนี้มีเจ้าของ

ถ้าอยากได้ก็ต้องขออนุญาตก่อน ทำให้ถูกต้อง

 ฝึกทำได้ ต่อไปก็จะเป็นนิสัย ก็จะทำง่าย

 ดังมีคำพูดว่า คนดีทำดีง่าย คนชั่วทำดียาก

 คุณดีทำชั่วยาก คนชั่วทำชั่วง่าย

เพราะความเคยชิน

 ถ้าเคยชินกับการทำชั่ว ย่อมทำชั่วง่าย

ถ้าเคยชินกับการทำความดี ย่อมทำดีง่าย

 ชีวิตของเราก็อยู่ตรงนี้เอง อยู่ที่ทำดีละบาป

 กำจัดโลภโกรธหลงที่เป็นต้นเหตุของความวุ่นวาย

ของความทุกข์ ของความชั่วทั้งหลาย

 ถ้ารู้ว่ายังทำดีไม่ครบ ก็พยายามทำให้ครบ

ถ้ารู้ว่ายังทำบาปอยู่ ก็ต้องพยายามตัด

 ถ้ารู้ว่ายังมีโลภโกรธหลงอยู่

 ก็ต้องพยายามกำจัด.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.............................

กัณฑ์ที่ ๓๓๒ (จุลธรรมนำใจ ๑๐)

"คู่มือปฎิบัติธรรม"

วันที่ ๒ กันยายน ๒๕๕๐





ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

"ปัจจุบันธรรม"

คนที่จะก้าวหน้าในธรรมนี้อยู่ที่สติเป็นหลัก

 ใครมีสติแล้วนี้จะหลุดพ้นได้อย่างง่ายและรวดเร็ว

 แต่ถ้าไม่มีสตินี้ จะไม่มีวันที่จะหลุดพ้นได้เลย

 ดังนั้นผู้ปฏิบัติจึงจำเป็นจะต้องหมั่นเจริญสติอยู่เรื่อยๆ

 ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนจะทำอะไร

 อย่ามาเจริญสติเฉพาะเวลาที่นั่งสมาธิ

เพราะถ้าทำอย่างนั้นจะไม่มีกำลัง

ที่จะหยุดความคิดปรุงเเต่งได้

ต้องหยุดความคิดปรุงเเต่งก่อนที่จะมานั่ง

หรือทำให้ความคิดปรุงเเต่งนี้เบาบางลงไป

 เมื่อเบาบางลงไป เวลามานั่งก็จะไม่ฟุ้ง

แล้วถ้ามีใจจดจ่ออยู่กับคำบริกรรมอย่างต่อเนื่อง

ก็จะเข้าสู่ความสงบได้

 เวลาบริกรรมก็อย่าไปคาดคะเนว่าเมื่อไหร่จะสงบ

 อย่าไปสนใจกับอนาคต ให้อยู่กับปัจจุบัน

คือคำบริกรรม ถ้าไปกังวลหรือไปคาดว่า

 เมื่อไหร่จะสงบ จิตก็ไปอนาคตแล้ว

 ถ้าจิตไปอนาคตแล้วจะไม่มีสติ

 จิตต้องอยู่ปัจจุบัน เขาเรียกว่า ปัจจุบันธรรม

สติคือปัจจุบันธรรม ต้องดึงจิตให้อยู่ในปัจจุบัน

 ต้องดึงจิตไม่ให้คิดถึงเรื่องราวต่างๆ

ที่ผ่านมาแล้วในอดีต

 ไม่คิดถึงเรื่องราวที่ยังไม่เกิดขึ้นในอนาคต

 ให้อยู่กับปัจจุบันอยู่กับคำบริกรรม พุทโธๆ ไปเรื่อยๆ

 แล้วเดี๋ยวจิตก็จะรวมเข้าสู่ความสงบ.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

......................................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๒๗ กันยายน ๒๕๕๘







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

“ใกล้หรือไกล”

การติดครูบาอาจารย์ที่ถูกต้อง

ต้องติดด้วยการปฏิบัติตามคำสอนของท่าน

 ไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรือไกล

ถ้าเราปฏิบัติตามคำสอนของท่าน

เราจะอยู่ใกล้ท่านตลอดเวลา

ถ้าเราอยู่ใกล้ท่านแต่เราไม่ปฏิบัติ

เรามัวแต่คอยเกาะชายจีวร มัวเเต่คอยนั่งดูหน้าท่าน

 ฟังเสียงท่าน เวลาไม่ได้เห็นหน้าท่านได้ยินเสียงท่าน

ก็หงุดหงิดรำคาญใจ อย่างนี้เรียกว่า

 เป็นการติดครูบาอาจารย์แบบไม่ถูกทาง

ติดแบบกิเลส  ติดแบบถูกทางต้องติดที่คำสอน

 ต้องระลึกถึงพระธรรมคำสอนอยู่เรื่อยๆ

ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ไม่ว่าเวลาใด

 ถ้าเราระลึกถึงคำสอน เราก็อยู่ใกล้พระพุทธเจ้า

 ถ้าเราเห็นพระธรรมคำสอน เราก็จะเห็นพระพุทธเจ้า

 พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าผู้ใดเห็นธรรม

ผู้นั้นเห็นเราตถาคต ผู้ที่เห็นตถาคตก็คือผู้ที่เห็นธรรม

การที่จะเห็นธรรมได้ก็ต้องปฏิบัติธรรม

 พอปฏิบัติธรรมแล้วก็จะปรากฏธรรมขึ้นมาภายในใจ

 นี่คือวิธีติดครูบาอาจารย์ ติดครูบาอาจารย์ที่ถูกหลัก

 ที่ไม่เสียหายที่เป็นประโยชน์

ครูบาอาจารย์แต่ละรูปที่เราเคารพนับถือ

ท่านจะอยู่ใกล้อยู่ไกล ท่านจะเป็นหรือจะตาย

 ถ้าเรามีคำสอนของท่าน เราก็อยู่ใกล้ท่าน

 ขอให้เราติดที่คำสอน อย่าไปติดที่สรีระ

 เพราะสรีระนี้เป็นของไม่เที่ยง

 แล้วก็สรีระนี้ไม่เป็นประโยชน์

 เห็นหน้าท่านแล้วเป็นไง ก็ดีใจเดี๋ยวเดียว

พอไม่ได้เห็นหน้าท่าน ความดีใจก็หายไป

ได้ยินเสียงท่านก็ดีใจ แต่ไม่สนใจว่าท่านพูดอะไร

เพียงแต่ได้ยินเสียงก็กรี๊ดกร๊าดๆ

 เหมือนเวลาไปดูคอนเสิร์ต ไม่รู้เขาร้องอะไร

 พอได้ยินเสียงหน่อย

ก็ร้องกรี๊ดกร๊าดกันขึ้นมา ดีใจกัน.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.....................................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๔ ตุลาคม ๒๕๕๗







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ