Group Blog
All Blog
<<< "หมั่นพิจารณาสอนใจ" >>>










"หมั่นพิจารณาสอนใจ"

ถ้าเราไม่อยากจะทุกข์กับการ พลัดพราก

จากสิ่งต่างๆ ที่เรามีอยู่นี้

 พระพุทธเจ้าทรงมีวิธีทำให้พวกเราไม่ทุกข์กันได้

นั่นก็คือให้เรามาเจริญศีล สมาธิ ปัญญา

 มาบำเพ็ญจิตตภาวนา มาควบคุมใจ

ควบคุมต้นเหตุที่ทำให้ใจของเราทุกข์กัน

 ด้วยการใช้สติและปัญญา

 สติจะหยุดความคิด หยุดความอยากต่างๆ

ที่ทำให้เกิดความทุกข์ใจได้

 และปัญญาก็จะทำลายความคิดความอยากต่างๆ

 ที่สร้างความทุกข์ใจให้กับพวกเรา

 พวกเรานี้ไม่ต้องทุกข์กับความแก่

ไม่ต้องทุกข์กับความเจ็บไข้ได้ป่วย

ไม่ต้องทุกข์กับความตาย

ไม่ต้องทุกข์กับการพลัดพรากจากกัน

 เพราะเรามีพระพุทธเจ้า ผู้ที่ทรงค้นพบ

ทางสู่ความพ้นทุกข์จากความแก่

ความเจ็บ ความตาย

 จากการพลัดพรากจากสิ่งต่างๆ ทั้งหลายไป

 ถ้าเราไม่พิจารณากันอยู่เนืองๆ

 เราก็จะถูกความหลงเข้ามาครอบงำจิตใจ

ทำให้เราลืมว่าเราจะต้องแก่ จะต้องเจ็บ

จะต้องตายกัน จะต้องพลัดพรากจากกัน

 แล้วความหลงก็จะหลอกให้เรา

ไปหาลาภ ยศ สรรเสริญ

 ไป หาความสุขทางตา หู จมูก ลิ้น กายกัน

 จนลืมไปว่าเราจะต้องแก่ จะต้องเจ็บ จะต้องตาย

 เราจะต้องพลัดพรากจากลาภ ยศ สรรเสริญ

จากรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะไป

 พอเกิดเหตุการณ์ขึ้นมา

 เกิดการเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมา

 เกิดความตายขึ้นมา หรือเกิดการพลัดพราก

จากลาภ ยศ สรรเสริญ

จากรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ขึ้นมา

 ก็จะเกิดความทุกข์เกิดความเศร้าโศกเสียใจกัน

 นี่เป็นเพราะว่าเราไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ

รับกับเหตุการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้น.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

..................................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๑๕ มกราคม ๒๕๖๐

"หมั่นพิจารณาสอนใจ"








ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 06 มีนาคม 2561
Last Update : 6 มีนาคม 2561 6:19:44 น.
Counter : 515 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ