Group Blog
All Blog
|
(‿✿) มื้ออำลา....ณ.....ผาลาดตะวันรอน ✿
 บางคนก็ว่ายน้ำเล่น ก็เป็นที่เพลิดเพลินไปได้ สำหรับเรานั้นก็ไม่มีอะไร นั่งเล่นรับอากาศสบายๆ บางครั้งก็ฮัม..เพลงไปด้วย สุขอะไรเช่นนี้ ท่านสามารถแยกส่วนข่องโสดประสาทท่านได้..... ตกบ่ายแก่ๆ เพื่อนก็ชวนออกไปหาเค็กอร่อยๆทานกัน เค็กร้านนี้ชิ้นเล็กๆ เหมาะสำหรับเป็นของว่างได้ หรือบางอย่างอาจจะได้ถึง 3 คำ ก็แล้วแต่จะเลือก เรากำลังจะไปร้านเป้าหมายนี่นา ก็ร้านมันอยู่เลยปากซอยไปหน่อยเดียวเอง เฮ้อ...เจ้ากรรมจริงๆ แต่เมื่อเดินไปถึงร้าน มันเป็นเวลาตั้ง 5 โมงเย็นแล้วนี่นา กลับมาขึ้นรถก็คิดว่า หลานจึงแนะนำว่า เราน่าจะไปรับประทานกันที่ แหมชื่อก็กินขาดแล้วนะ ขณะขับรถไปหลานก็บอกว่า ยังไม่เคยไปเหมือนกัน เจ้า GPS อีกนั่นแหละนำพาเราไป เพราะเชียงใหม่รถก็ติดเหมือนกัน พระอาทิตย์จะอำลาฟ้าเร็วกว่าปกติสักหน่อย  และพอเดินตรงไปที่หน้าร้าน หันไปทางขวามือ แต่เมื่อเดินเข้ามาในร้านนี่ซิ จากน้ำตกที่เราเห็นนั่นแหละ คงจะเป็นน้ำตกผาลาดนั่นแหละ และประกอบด้วยอยู่ทางด้านทิศตะวันตก ตกดินยามเย็นได้ด้วย เพราะตรงนี้เป็นที่สูง   อาจจะเปี่ยมล้นไปด้วยฝีมือ สมกับสถานที่หรือไม่    รายการอาหารแต่ละอย่างไม่ต่ำกว่า 120 บาท เพราะไม่อยากพูดให้เสียบรรยากาศ ต้องระวังในการสั่งกลัวจะเป็นจานใหญ่ทานไม่หมดน่ะ เมื่อสั่งอาหารมาแล้ว ท่านก็จะเห็นว่าอาหารนั้น จานเล็ก เหมาะสำหรับคนมาทานน้อยคน อย่างคณะเรานี่แหละ เพราะเรารู้ว่าเมื่องเหนือนั้น บอกตรงๆว่าจานนี้น่ะ รสชาติน้ำพริกหนุ่มนั้น   แต่ก็อย่างทีเห็น อาหารเขาเสริฟแบบผู้ดีนะ รสชาตินั้นก็งั้นๆแหละ   เพราะเราอยากทานผักน่ะ รสชาติไม่ต้องพูดถึง  ต้มยำหม้อนี้มีแต่เห็ดนะ ไม่มีเนื้อสัตว์อะไรเจือปนหรอก  และก็คงจะบอกเพื่อนๆด้วย แนะนำสถานที่ให้นะจ๊ะ ทั้งอร่อยและสมราคาด้วย ตอน ทุ่มสี่สิบนาที ลาก่อนนะจ๊ะเวียงพิงค์  (‿✿) เที่ยวบ้านคนย้อมไหมในเมืองเชียงใหม่ ✿;
 อากาศกำลังดี เราเข้าไปรับประทานอาหารเช้าที่ทางโรงแรมจัดให้ หลังจากพนักงานเข้ามาบริการแล้วก็แนะนำสถานที่เที่ยวในเชียงใหม่ ให้ แต่เราเที่ยวสถานที่นั้นๆมาหมดแล้วนี่ เชียงใหม่เราเคยมาเที่ยว จนนับครั้งไม่ถ้วน สมัยรับราชการอยู่ภาคเหนือก็มาบ่อย และด้วย เพื่อนชอบงานการฝีมือสนใจการฝีมือของเหล่าคนเมืองมากเธอเคย ไปชมงานฝีมือของคนเมืองบ่อยๆ จึงชวนไปดูการย้อมสีไหมกัน เราสนใจทันที เพราะบอกตรงๆว่ายังไม่เคยเห็นเหมือนกันแหละ เพื่อนบอกว่าบ้านนี้เคยไปหาทุกครั้งที่ขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่ สามีทำการฝีมือเก่งมาก แต่เสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ก็ยังฝากความรู้ ไว้ให้คนรุ่นหลังสรรสร้างงานฝีมือกันต่อมาจนทุกว้นนี้ ตามแบบฉบับไทยแท้แต่โบราณ เมื่อเดินเข้ามาก็ต้องสดุดตากับเจ้าต้นมะเฟืองหน้าบ้าน  อาจเพราะเราไม่ได้อยู่ในวงการนี้ก็เป็นได้ นำไปแช่น้ำก่อนหลายวัน ซึ่งมีคุณภาพดีกว่าของไทยมาก ที่ทำมาจากใยกันชงที่ถนนคนเดินนั้น ก็จัดการซะสวยเริศไปเลยละ ฝีมือสร้างสรรเยี่ยมจริงๆ ก็บอกแล้วไง ป้ายังเล่าอีกว่างานฝีมือต่างๆที่เกิดขึ้นนั้น เพราะทางภาคเหนือเวลาถึงหน้าหนาว        ประเทศแถบอัฟริกา โรมาเนีย ประเทศลาว ซึ่งราคาจะแพงกว่าประเทศไทย เส้นใยจะตรงไม่เป็นปุ่ม เวลาเอามาถัก ที่เราเรียนกันไม่มีวันจบหรอก สำหรับประเทศเกาหลีนั้น สามารถนำไปวางขายได้ทันที     สูงขึ้นอีกโดยไม่จำเป็น ให้มีน้ำหนักพอดีใช้ การย้อมแต่ละครั้งย่อมย้อมได้เพียงสีเดียวเท่านั้น    แล้วจึงปั่นออกมาเป็นด้ายถัก ใช้ดอกฝ้ายเอามาปั่นเป็นเส้น ต้นลินนินนั้นจะต้องใช้ต้นที่มีลำต้นสูง ถ้าหากจะซื้อเพิ่มเติม ก็ไม่คุ้มกับผลผลิตที่ได้ ท่านอาจจะสงสัยว่าเขากำลังถักอะไร ชาวต่างชาติโดยเฉพาะญี่ปุ่น และเกาหลี ระวังน๊ะ เดินทางไปเที่ยวต่างประเทศอาจจะซื้อสินค้า ของไทยกลับมาอวดคนไทยก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆ           แต่เมื่อกลับมาบ้านแล้ว จึงโดนเพื่อนรัก นี่แหละเขาเรียกว่า ฝีมือจริงๆ จะนำมาอวดนะจ๊ะ แต่ขอบอกก่อนว่า เพราะเป็นแค่มือสมัครเล่น   ความรักความสามัคคีกันจริงนะเจ้าไก่แจ้......ฮิๆๆๆๆๆ   (‿✿) เชียงใหม่แดนศิวิไล.........แต้ก๋า... ???? ✿
 สภาพโรงแรมมองจากภายนอกเหมือนบ้านโบราณเก่าๆ  ซึ่งถูกโอบล้อมไปด้วยตัวอาคารโรงแรม สูง 3 ชั้น โรงแรมนี้ดีนะ เราเช็คอินเวลาใดเราก็เช็คเอ๊าเวลานั้น ไม่จำเป็นต้องตอนเที่ยงวันเหมือนโรงแรมทั่วไป และเมื่อเข้าไปนั่งรับประทาน บริการดีเยี่ยม แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว คงอยากจะรู้แล้วซินะว่าราคาค่าที่พักที่นี่คืนละเท่าไร          เขาจะคำนึงถึงแต่คนพักที่เป็นคู่นอนกันมั้ง บางโรงแรมห้องน้ำเป็นกระจกใสหมด    ถือว่าเป็นมุมที่วิเศษจริงๆ ตั้งแต่เด็ก จนโต ก็คงพอรู้ระแคะระคาย       ด้านหน้าที่เขาอนุรักษ์ไว้น่ะ เขาทำเป็นห้องสมุดซึ่งมีแต่หนังสือต่างชาติทั้งนั้น และมีคอมพิวส์เตอร์ ให้ใช้ได้สองเครือง บอกที่มาที่ไปของสกุลเจ้าของบ้านเก่านี้ด้วย เราทดลองเปิดคอมดู โอ๊ะแม่จ้าว.... เราจำหนุ่มหล่อคนนี้ได้ ไปเดี๋ยวจะพาไปเดินที่ถนนคนเดินกันนะ ก่อนที่จะค่ำ เพราะสินค้าบางอย่าง ยามต้องแสงไฟสีอาจจะเปลี่ยนไปได้   แต่เรา.....ไม่อยากจะเอ่ยอยากจะพร่ำบอกว่า เพื่อนเดินเพลินจนลืมไปว่าเรามาด้วย เป็นไงบ้าง เหนื่อยไม๊ เมื่อยไม๊ เค้าน่ะยังเดินได้อีกนาน เดินจนกว่าจะพอใจ เป็นซุ้มอาหารแบบเดินซื้อแล้วเอามานั่งรับประทานกัน อาหารหลากหลายตามที่อยากลอง สำหรับเพื่อนก็ข้าวน้ำพริกอะไรก็ไม่รู้ ก๋วยเตี๋ยวลุยสวน ซื้อมาลิ้มลองกัน ฝีมือก็พอทานได้ เป็นอาหารมื้อที่ถูกจริงๆ แต่ต้องชื่นชมเทศบาลเขานะ ซึ่งเราก็เห็นทุกคนปฏิบัติตาม ก็เป็นที่น่าชื่นชม ว่าเธอน่ะอัจฉริยะทางด้านการฝีมือทีเดียวละ ฮิๆๆๆๆ หลังจากเดินจนเธอเริ่มรู้สึกเป็นห่วงเราแล้ว กิจการค้าจะได้เจริญรุ่งเรือง        เราเดินลุยคนออกมาไม่นานก็ถึงโรงแรมที่พัก ก็นอนคุยกับเพื่อนจนหลับไป ขอให้หลับฝันดี......พรุ่งนี้เจอกันใหม่นะจ๊ะ  (‿✿)จากทะเลมุ่งสู่ยอดดอย ตอนที่ 12 อำลาดอย ✿
 ก็ได้เวลา จากลายอดดอยมหัศจรรย์นี้เสียที เขียนเล่าให้ท่านฟัง ดังนั้นเพื่อเป็นการสั่งลา ชื่นชมเป็นขวัญตา และขอมอบความสุขเหล่านี้                                                                 ก็อยากจะทดลองทำดูบ้าง ก่อนอื่นต้องซื้อวัตถุดิบในการทำไปก่อน เราซื้อหญ้าย้อมสีที่ถักเป็นเส้นๆไว้แล้ว เอาไว้ถักเล่นที่ศรีราชา แต่ต้องคอยให้กลับถึงบ้านก่อน เมื่อขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว หลานซึ่งทำหน้าที่โชเฟอร์ ก็จัดการกดคำสั่งบอก GPS ว่าเราจะไปไหนกัน หรือคนที่ไม่ได้ศึกษาเส้นทางมาก่อน นั้นมีอยู่ 3 ทาง ซึ่งมาครั้งนี้เราจะรู้ได้สองเส้นทาง และวันนี้แหละเราจะได้รู้ว่า เจ้าGPS นั้น เมื่อรถวิ่งอ้อมมาตามไหล่เขานั้น เสียงเจ้า GPS ก็ดังมาอีกว่า GPS เห็นเส้นทางล้อมรอบไปด้วยป่าเขา บางทีก็หักเป็นรูปตัว U บ้าง ตัว L บ้าง ขนาดคนที่ไม่ช่ำชองการเดินทางแบบนี้ เราเดินทางมาถึงโค้งหักศอกมากที่สุด พอรถวิ่งลงเขามาหน่อยก็พบกับจุดพักรถ เมื่อพักรถจนหมดกลิ่นผ้าเบรคไหม้แล้ว ไม่กี่ครั้ง จากนั้นมันคงระอากับความดื้อรั้นของโชเฟอร์ จนเข้าสู่เส้นทางปกติแต่ก็ยังเป็นเนินอยู่บ้าง   ผ่านโรงเรียนบ้านหนองขวาง อำเภอฝาง ข้างทางบอกว่า อ. ไชยปราการ 9 ที่เราต้องวิ่งรถต่อไป เมื่อรถผ่านต.แม่ขาดฝาง ที่เคยขึ้นมารับราชการแถวภาคเหนือ บางครั้งลมก็แรง แต่เหนือสิ่งอื่นใด และลืมความแห้งแล้ง อ.ไชยปราการ เราเหลือบมองป้ายข้างทางเขียนบอกไว้ว่า ออกมาประสานเสียงกันสนั่นรถแน่ และแล้วรถก็วิ่งมาถึงแยกใหญ่เชียงดาว ก๋วยเตี๋ยวทางเหนือถ้าเป็นพิ้นบ้านจริงๆน่ะอร่อยนะ เช่นถั่วฝักยาวหั่นเฉียงยาวสักหนี่งนิ้ว หรือกล่ำปลี ถั่วงอกก็มีนะ ถ้าเป็นต้มยำเราจะได้ลิ้มรสถั่วป่นที่เขาคั่ว น้ำส้มสายชูเขาก็มีประจำโต๊ะให้ ชาวบ้านทางภาคเหนือต้องยกให้ กระเทียมเจียว ซึ่งเขาจะหั่นมันหมูทั้งหนังเป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนแล้วจึงนำกระเทียมสดสับละเอียด เมื่อมาสั่งก๋วยเตี๋ยวรับประทานต่างก็เน้นว่า เรียกว่าพักกลัวอ้วนไว้ชั่วคราวก่อนนั่นเอง ต้องบอกว่าหากไม่ชอบรับประทานเผ็ดมาก เผ็ดเด็ดซะระตี๋เชียวละ ก๋วยเตี๋ยวเคล้าน้ำตาแน่นอน เธอกำลังนึกถึงความหลังกับใครคนหนึ่งล่ะ ขนาดนั้น ฮ่าๆๆๆ เราก็ด้วย ฮิๆๆๆ ก๋วยเตี๋ยวที่ร้านกาแฟแนะนำไป แต่สำหรับเราแน่นอนมาเหนือทั้งที เมื่อก๋วยเตี๋ยวมาเสริฟเราต่างมองหน้ากันแบบทึ่ง ส่วนข้าวซอยของเราแค่ชามธรรมดาทั่วไป เราไม่ชอบทานกะทิ ไม่ใช่กลัวอ้วนหรอกนะ กะทิที่ทำอาหารหวานยังพอชอบบ้าง เมื่อรับประทานเสร็จ แน่นอน แต่นี่ทางเหนือชาวบ้านทำเองขายเอง ร้านบอกว่าชามละ 25 บาท ชามธรรมดา 20 บาท โอ้โฮ...ถูกอะไรปานนั้น หลังจากอิ่มกันแล้ว เพื่อให้ก๋วยเตี๋ยวได้ย่อยบ้าง ขอบอกว่า มื้อค่ำอันหนักหน่วงของพวกเรานั้น    พลันสายตาเราก็เหลือบไปเห็น อาคารเหล่านี้อยู่ในรั้วเดียวกัน น่าอัศจรรย์จริงๆ เรายังไม่เคยเห็น ทริปท่องเที่ยวในครั้งนี้ได้เห็นสักนิด มาให้อ่านซะเลยดีไม๊จ๊ะ  อยู่ในเขตเทศบาลตำบลเชียงดาว ตั้งเด่นตระหง่านอยู่ หลังวัดเป็นผืนนา และในบริเวณที่ขุนเขากำลังปกป้องอยู่นั้น แก่งแย่งช่วงชิงอำนาจ ทำร้ายกันเองอยู่ทุกวี่วัน เพียงเพื่อผลประโยชน์ ลืมคิดไปว่าเมื่อเราหมดลมหายใจเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียง เงินทอง หรืออำนาจ ในเมื่อสิ่งเหล่านี้เราไม่สามารถนำไปด้วย ดังนั้นเราควรจะรักและร่วมมือช่วยกัน ก่อนอื่น เรามาสมัครสมานสามัคคีกันก่อน ร่วมมือกันสร้างสรรแต่สิ่งดีๆให้แก่กันและกัน นั่นแหละคือความภูมิใจของพวกเราละ ที่ทำให้ประเทศชาติเราไม่มีการขัดแย้ง แต่เขาก็จะรู้จักและพูดถึงเรา ที่เขียนน่ะ ไม่มีอื่นใดแอบแฝง เราเพียงอยากเห็นคนไทยสามัคคีกัน เอาละๆๆ เดินสำรวจวัดดีกว่า อย่างสม่ำเสมอก็น่าจะเป็นศาลาเล็กๆ และองค์ครูบาศรีวิไชย นี่แหละ ส่วนโบสถ์นั้นเป็นโบสถ์เล็กๆ ปิดอยู่ ที่ต้องปลงจริงๆก็เห็นจะเป็นตู้รับบริจาคนี่แหละ และนี่อาจจะเป็นสาเหตุ อาจจะเป็นเครื่องเตือนใจให้แก่ผู้คิดกระทำความผิด และตั้งแต่เข้ามาในวัดนี้ บอกตรงๆว่า       เราขอให้ทุกท่านประสบแต่โชคดี ทุกสิ่งที่หวังไว้โดยทั่วกัน บาย.....  (‿✿) จากทะเลมุ่งสู่ยอดดอย ตอนที่ 11 ชมสวนบอนไซ ในโครงการหลวง ✿
 ต้นไม้บอนไซ ที่นี่ใส่กระถางไว้สวยงามมาก ให้ชมได้เหมือนกัน ไม่เหมือนคนนะ ไม่ต้องผุดต้องเกิดกันเลย ฮ่าๆๆๆๆ มาฝากให้แล้วไง ชมสวนบอนไซก่อนนะ              " หนูชื่อ..นภา..ค่ะ หนูไม่รู้หรอกว่า  เริ่มจากจานแรก ยำสตอร์เบอรี่  รสชาติเผ็ดมันไงจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ ก็ว่ากันไป  ผักคะน้าที่่ใส่มานั้นทั้งหวานทั้งกรอบ สำหรับหมั่นโถวนั้น แป้งนุ่มมาก อร่อยมาก  แล้วราดด้วยเปรี้ยวหวาน รสชาตินั้นสุดยอดจริงๆ  อีกมากจ้า นึกซะว่าเราเที่ยวด้วยกันนะจ๊ะ  |
tangkay
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?] (‿✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้ แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ .... สิบปีผ่านไป....... อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์ แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ Link |
