Group Blog
All Blog
(•‿•✿) จากทะเลมุ่งสู่ยอดดอย ตอนที่ 1 เที่ยวบินที่ TG 104 ✿





ยามเมื่อฝนลา....
ลมหนาวก็เริ่มโชยมาแผ่วๆ 
 เหมือนจะบอกให้เราได้รับรู้ว่า 
  ความหนาวกำลังจะมาเยือนแล้วนะ
  เตรียมตัวรับลมหนาวกันหรือยังจ๊ะ

เมื่อเสียงเพลงแห่งความสุขจากโทรศัพท์ดังขึ้น
  เรารีบรับทันที เพราะเป็นโทรศัพท์จากเพื่อนรัก
ที่โทรมาชักชวนให้ไปขึ้นดอยอ่างขาง
   เพื่อต้อนรับความหนาวเย็น
ที่กำลังมาเยือนเมืองไทยด้วยกัน
    เราตอบตกลงโดยทันที เพราะใจขณะนี้มันว้าวุ่น
วุ่นวายนักสงสารประเทศไทย 
 สงสารประชาชนคนไทย
ที่กำลังร่วมชตากรรมกันจากปัญหาอุทกภัย
 ซึ่งเทวดาหน้าไหนก็ไม่อาจจะห้ามปรามได้

การเดินทางของเราจึงเริ่มขึ้น 
 สองคนในสภาพวัยเคยเอ๊าะ 
  ต้องลากจูงกระเป๋าเดินทาง
ซึ่งอัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าและอุปกรณ์จำเป็นส่วนตัว 
  ของเรานั้นประกอบไปด้วยกล้องถ่ายรูป
สมุดบันทึก หนังสืออ่าน 
   สำหรับเพื่อนนั้นเต็มไปด้วยเครืองมือ
และอุปกรณ์สำหรับทำการฝีมือ
   และที่แน่ๆเพื่อนนักแชทของเราจะต้อง
นำติดตัวไปด้วยก็คือ โทรศัพท์อันทันสมัย
สามารถทั้งพูดทั้งแชทได้ตลอดเวลาที่ต้องการ
   ซึ่งเราต้องยอมรับว่าเพื่อนนั้นทันสมัยจริงๆ
ซึ่งเราไม่สามารถจะตามทันคุณเธอได้แน่
   เพราะเราก็แค่นักอ่านนักเล่า นักถ่ายรูป 
 สมัครเล่นทั้งนั้น เอาจริงจังไม่ได้เลยสักอย่างเดียว

หลังจากทั้งลากทั้งสะพายทั้งหิ้ว
  กว่าจะได้ขึ้นไปนั่งบนเครื่องการบินไทยได้นั้น
เล่นเอาหอบเชียวละ ขณะนั้นไม่ได้คิดอะไรมาก 
  สองคนคุยกันว่าเดี๋ยวเขาแจกของว่าง
เราจะต้องลองท้องกันหน่อย
แล้วค่อยไปหาอาหารหนัก
ทานกันที่เชียงใหม่ก่อนขึ้นไปดอยอ่างขางกัน
   ต่างวาดภาพกันว่าอาหารว่างกล่องเล็กที่เขาเสริฟให้นั้น
ก็พออิ่มกันทีเดียวละนะ

เสียงหนุ่มหล่อสาวสวยประจำเครื่องบินเที่ยว TG 104
ดังทุ้มและหวานกล่าวสวัสดีและยินดีต้อนรับพวกเรา 
 (ซึ่งต่อไปอาจจะเป็นผู้ร่วมชตากรรมกัน
ในกรณีฉุกเฉินต่างๆซึ่งไม่แน่อาจจะเกิดขึ้นหรือ
ไม่เกิดขึ้นก็ได้ ไม่สามารถจะคาดเดาล่วงหน้าได้นั่นเอง)
  เป็นธรรมดาต้องมีการแนะนำ
ให้ใช้เครืองมือในยามฉุกเฉินทุกครั้งที่เดินทางอยู่แล้ว
เรานั้นไม่ใส่ใจฟังสักเท่าไหร่หรอกเพราะหิวน้ำ
  รอคอยว่าพนักงานจะเดินมาแจกของว่างเมื่อไร
  จะขอน้ำดื่มสักหน่อย ไอ้ครั้นจะขอก่อนก็ไม่ได้
เพราะเครื่องกำลังจะเริ่มทะยานสู่ท้องฟ้าแล้ว
  ต้องอดใจรอสักครู่

เมื่อถึงเวลาแห่งการรอคอยมาถึง
   เสียงทุ้มขยี้ใจก็เริ่มดังขึ้น ผู้โดยสารโปรดทราบ
เนื่องจากเราประสบกับปัญหาน้ำท่วม
ดังนั้น เราจึงงดให้บริการอาหารว่างแด่ทุกท่าน
ในเที่ยวบินนี้ เราจะเสริฟบริการเฉพาะเครื่องดื่ม
   และขนมชิ้นเล็กๆเพียงชิ้นเดียว
ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการเดินทาง
ในเที่ยวบินนี้นะครับ

เราไม่ได้นั่งเครื่องการบินไทยมานานพอควรแล้ว 
 ไม่รู้เลยว่าเขาจะทันสมัย ทันเหตุการณ์
   น้อมรับกับสถานการณ์ได้มากมายขนาดนี้
   ในใจอันไม่เป็นธรรมของเรา อื้ออึงไปว่า
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับน้ำท่วมวะ
  ทีค่าโดยสารยังไม่ยอมลดราคา
ช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมเลย เก็บเต็มอัตราศึก
  ไอ้ที่คิดน่ะไม่ใช่อยากรับประทานของแจก
(ความจริงเก็บรวมกับค่าโดยสารไปแล้ว)หรอกนะ
  แต่คิดถึงความเอารัดเอาเปรียบของเขาต่างหากล่ะ
 นี่ดีที่บินใกล้ๆนะ ถ้าบินไกลกว่านี้
และยังไม่ได้รับประทานอะไรมาเลย
หวังน้ำบ่อหน้าจะเกิดอะไรขึ้น
สุดจะคาดเดาที่เดียว
  (เพื่อนเรากระซิบว่าขนมน่ะอย่าคืนไปนะเก็บไป
ให้หมาบนดอยกินเถอะ 
  เพราะนานๆมันจะได้ลิ้มรสอาหารอร่อยสักครั้ง )

ฮ่าๆๆๆ เราน้อมรับบัญชาทันที



Create Date : 24 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 10 กันยายน 2561 9:20:28 น.
Counter : 723 Pageviews.		  
3 comments
Share
  
มาตามลุ้น ว่าหมาบนดอยไหน จะได้กินขนมของไทยอินเตอร์
โดย: จักร์ IP: 58.9.223.58 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2554 เวลา:16:35:39 น.
  
9k,,kvjkoc]h;otg








ตามมาอ่านแล้วนะเพื่อน เริ่มหนุกแระ ฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺ








โดย: cotton_m IP: 182.53.199.8 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2554 เวลา:23:05:48 น.
  

โดย: Kavanich96 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2554 เวลา:8:02:08 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ