Group Blog
All Blog
(•‿•✿) จากทะเลมุ่งสู่ยอดดอย ตอนที่ 2 จากเชียงใหม่ขึ้นดอยอ่างขาง ✿




แค่ 1 ชั่วโมงเท่านั้น
เราก็เดินทางถึงท่าอากาศยานเชียงใหม่แล้ว
ด้วยความโล่งใจ แต่ก็ไม่ลืมหยิบขนมชิ้นเล็กนั้นมาด้วย
หลังจากได้รับกระเป๋าเดินทางใบเขื่องแล้ว
ก็พาร่างยักแย่ยักยัน
(เฉพาะเราคนเดียวนะเพราะเพื่อนบอกว่าเธอยังไม่แก่
ใครอยากแก่ก็แก่ไปก็แล้วกัน ฮะเอ๊ย..)
เดินออกมารอรถ แค่อึดใจเดียว
ราชรถก็มาเกยตรงหน้า อ้อ...ลืมบอกไป
ว่าราชรถนี้น่ะเขาขึ้นมารอเราอยู่ก่อนแล้ว
เพราะลูกเพื่อนต้องตามบริษัท
ซึ่งย้ายหนีน้ำขึ้นมาทำงานที่อำเภอเชียงดาว
เพื่อนเลยให้เอารถเพื่อนขึ้นมาใช้
โดยอ้างความสะดวกสบาย
และอีกหลายเหตุผลเพื่อให้ลูกเปลี่ยนใจ
เอารถแม่ขึ้นมาใช้แทนรถตัวเองซะงั้น
แต่เราคิดเองว่าเพื่อนน่ะคงวางแผนแล้วว่า
ไหนๆ ลูกก็ต้องขึ้นมาทำงานแล้ว
ถือโอกาสตามขึ้นมาเที่ยวให้สะใจซะเลย
มากกว่าเหตุผลอื่น

หลังจากรถเคลื่อนออกจากท่าอากาศยานได้ไม่นาน
วิญญาณนักชิมก็เริ่มเข้าสิงในร่างของเพื่อนทันที
เริ่มต้นจากส้มตำร้านขึ้นชื่อ
ซึ่งเจ้าหล่อนจำได้แม่นยำว่า
เคยมากินแล้วอร่อยใช้ได้เชียวละ
เธอพยายามถามลูกว่าจำร้านได้ไหม
ลูกอัจฉริยะก็ไม่ย่อท้อบอกแม่ว่าจำได้
ขอเพียงรู้ชื่อร้านเท่านั้น
เธอก็จะนำพาแม่ไปรับประทานได้
สองคนแม่ลูกพยายามนึกชื่อร้านกันใหญ่
ในที่สุดก็นึกได้
จากนั้นลูกก็ทำการพิมพ์ชื่อร้านลงไปใน GPS
ไม่นานเกินรอเจ้าเครื่องพิเศษก็เริ่มส่งเสียงพูดเจื่อยแจ้ว
สั่งเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา ตรงไปอีก กลับรถ ฯลฯ
ในที่สุดก็ถึงร้านเป้าหมาย
เพื่อนหันมาคุยโขมงให้เราฟังว่า
ร้านนี้น่ะมาเชียงใหม่ครั้งใดต้องมากินให้ได้
เพราะอร่อยแซ่บมาก
เราอดแย้งไม่ได้ว่าไหนเพื่อนบอกกลัวอ้วนไง
ถ้าพูดแต่เรื่องรับประทานละก็
กลับบ้านเมื่อไรต้องได้ของแถม
กลับไปด้วยแน่นอน
เพื่อนหันมาพูดแบบจริงจังว่าเรื่องอื่นไว้ทีหลัง
ครานี้ขอกินของอร่อยก่อน
จากนั้นก็เริ่มสั่งอาหารซึ่งมีทั้งข้าวเหนียว ไก่ย่าง
ส้มตำ ลาภปลาช่อน (ใช้ปลาช่อนทอดทั้งตัว)
หมูแดดเดียว และอะไรอีกนั้น เราจำไม่ได้แล้ว
อาหารนั้นจานเล็กๆ
เช่นส้มตำก็จะต้องสั่งของใครของมัน
เพราะจานหนึ่งก็มีให้ทานประมาณ 5 - 6 คำเล็กๆ เท่านั้น
สำหรับรสชาติก็พอใช้ได้
เนื่องจากเพื่อนรับประทานรสจัดแต่ไม่เผ็ด
ดังนั้นอาหารจึงมีรสเปรี้ยวนำ
แม้แต่พริกเธอก็ไม่ให้ใส่
แต่ราคาเท่านั้นที่โดดเด่นชวนจำเชียวละ (แพงเกินเหตุ)
แต่จะไม่แพงเลยสำหรับคนที่นานๆมารับประทานสักครั้ง


รับประทานข้าวเหนียวส้มตำกันเสร็จ
ยังไม่ทันเดินออกจากร้าน
เพื่อนก็นำเสนอร้านเค็กอร่อยอีก
จากนั้นไก๊นำทาง GPS ก็บอกทาง
พาเราไปยังร้านเค็กอร่อยทันที
(เราไม่บอกชื่อร้านนะ เพราะเป็นชื่อฝรั่ง
ถ้าจะให้แปลแบบโดน...ก็น่าจะแปลว่า
"รักเธอตั้งแต่คำแรกที่ชิมแล้ว"
ประมาณนี้แหละ ฮ่าๆๆฝรั่งข้างรั้วแปลเอง)
สำหรับราคาก็ไม่อยากพูดถึงหรอก
ก็รู้ๆกันอยู่ แค่ชื่อก็บอกราคาได้แล้ว
ว่าอย่าเอาเงินบาทไปเทียบเงินดอลล์
หรือ เงินยูโร เชียวนะคุณจะหนาว
แต่เค็กเขาก็อร่อยใช้ได้เชียวนะ
ถ้าไม่กลัวอ้วนก็น่าลองชิม
แต่คนที่ร้องซื้อนั้น
เธอรับประทานแค่อย่างละคำสองคำเท่านั้น
ฮิๆๆ เรารู้ทันหรอกน่ากลัวอ้วนเหมือนกัน
สำหรับเรานั้น ได้แต่พูดว่า
"เค็กจ๋า..ฉันลาก่อน" ฮ่าๆๆๆ






เพื่อนซื้อเค็กหลายชนิดตามชอบ
ครั้งนี้ใส่ถุงไปโดยไม่นั่งกิน
เพราะต้องรีบขึ้นดอยอ่างขางก่อนจะค่ำ
การเดินทางอาจจะไม่สะดวก
ถ้าค่ำก่อนถึงดอยอ่างขาง
เพราะเราไม่ชินเส้นทาง
ได้แด่อาศัย GPS บอกทางไปตลอดทาง





การเดินทางจากเชียงใหม่ ไป เชียงดาวนั้น
ไม่ยากเพราะลูกเพื่อนทำงานอยู่ที่นั่น
พอจะชินเส้นทางบ้างแล้ว และยังมี GPS
พูดคุยบอกเส้นทางไปโดยตลอด

เจ้าเครื่อง GPS นี่มันมหัสจรรย์จริงนะ
แสนรู้ไปหมดน่าทึ่งจริงๆ
ถามหลานว่ามันรู้จริงแค่ไหน
หลานบอกว่าสามารถบอกทางได้ทั่วโลก
และสามารถพูดได้หลายภาษาด้วย
แล้วแต่เราจะอยากให้เขาพูดภาษาอะไร
แต่ที่แน่ๆ GPS น่ะไม่ชอบเดินทาง
ตามเส้นทางที่ยากลำบากหรอก
ตอนต่อไปท่านจะได้รู้ว่า
เมื่อถึงทางยากลำบากเจ้าGPS นั้น
จะบอกว่าอย่างไร





เดินทางถึงอำเภอเชียงดาว
ลูกเพื่อนได้พาแวะพักดื่มกาแฟสดข้างทาง
เป็นการพักยืดเส้นยืดสาย
แต่ขอบอกว่ากาแฟร้านนี้อร่อยมาก ราคาก็ไม่แพง
บริเวณร้านก็ปลูกต้นไม้ประดับสวยหรูชวนดูเชียวละ
ถ้าท่านเดินทางผ่านเส้นทางนี้
ลองแวะชิมกาแฟร้านนี้หน่อยนะจ๊ะ
ไม่ผิดหวังแน่นอนจ้า......






Create Date : 24 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 10 กันยายน 2561 9:37:50 น.
Counter : 797 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ