No. 1009 แก้ปัญหา..จากเด็กหลังห้อง |
 ภาพคุณวสันต์ เบนซ์ทองหล่อ พูดถึงการตามรอย คุณแม่สิริ กรินชัย |
ครั้งก่อนเล่าว่า ได้เข้าร่วมเดินจงกรมกับคนอื่นอีกเกือบ 100 คน..คนอื่นเขาเดินกันเรื่อย ๆ |
แต่ผมเดินด้วยความลำบากเจ็บโคนขาที่เรียกว่า สลักเพชร หัดเดินเป็นวันที่สาม เจ็บและท้อมากอย่างไม่เคยเจ็บมากมาก่อน |
ดีหน่อยที่ มิได้เข้าแถวเดินแบบคนอื่น ไม่งั้นคนอื่นที่เดินตามหลังคงต้องหยุดตามที่ผมหยุดเป็นระยะ |
|
ด้วยความเคยชินมาตั้งแต่เด็กเวลาเรียน จะนั่งหลังห้องกลัวครูเรียกถามเมื่อเข้าปฏิบัติธรรมก็นั่งอยู่แถวหลังสุด |
ไม่ได้กลัวอาจารย์สมาธิถามแต่ ไม่อาจจะนั่งกับพื้นเพราะเจ็บก้นกบมาหลายวัน หลบไปนั่งบนเก้าอี้เหมือนอีก 3 คน |
หญิง 2 คนและชาย...... |
(เท่าที่เคยไปหลายที่ สถานปฏิบัติธรรมจะมีเก้าอี้ไว้หลังห้องให้คนที่ไม่สะดวกจะนั่งกับพื้น) |
|
หลักสูตรทำสมาธิของคุณแม่ สิริ กรินชัยท่านเน้น ทำอะไรก็ให้มีสติทำอย่างช้า ๆ ไปใหม่ ๆ อาจารย์ชายท่านสอนให้เดิน |
ช้า เช่นยืนตัวตรงสบาย ๆ ผ่อนคลายมือสองข้างอยู่ใกล้ท้องน้อย เมื่อพร้อมก็พูดในใจว่า อยากเดินหนอ 3 ครั้ง |
แล้วก็ อยากยกเท้าหนอ 3 ครั้งแล้วจึงยกเท้าค้าง พูดในใจอยากก้าวเท้าหนอ 3 ครั้ง |
ระยะทางที่เดินประมาณ 3 เมตรก้าวเดินแบบข้างบนครบ ก็หยุดพูดในใจอยากหยุดหนอ 3 ครั้งแล้วก็หยุด |
แล้วก็พูดในใจ อยากหมุนตัว 3 ครั้ง (ขยับฝ่าเท้าเป็นสเต็ป) แล้วเริ่มเดินแบบเดิมใช้เวลาเกือบครึ่ง ชม. |
รวม 6 เมตร..เจ็บก้นกบร้าวลงขาลงน่อง... มิได้คิดเคียดแค้นอะไรนะครับ เพียงแต่เจ็บเมื่อทิ้งน้ำหนักตัวไว้ขาด้านซ้าย |
มือเวลาผ่านไป 20 นาทีก็แอบมองเห็นอาจารย์มองมาที่ผมด้วย ท่านคงจะรู้แล้วว่าผมเจ็บปวดรวดร้าว |
ผมก็กัดฟันสติกระเจิงไม่อยู่นิ่ง ก้าวเท้าขวามือเหยียบเต็มเท้า.... เงยหน้าเห็น |
|
 |
พระพุทธรูปปาง บำเพ็ญทุกรกิริยาตั้งอยู่ นึกได้ว่า พระพุทธเจ้าทรงทรมานตนเองเช่น ลดกินอาหารให้น้อยลงและหยุดกิน |
อาหาร กลั้นลมหายใจเป็นระยะ จนเห็นอัฐฐิ ขนร่วง(เป็นวิธีของโยคี) ปฏิบัติอยู่ 6 ปีแต่ไม่บรรลุธรรมหรือพบความสำเร็จ |
จึงหยุด ทรมานตนเองแล้วอาบน้ำปลงผม กินอาหารแล้ว เดินสายกลางก็ฝึกนั่งสมาธิจนเกิดพลังจิต |
บรรลุธรรมด้วยพระองค์เอง |
|
ผมหยุดมองแล้วเกิดความคิดว่า เมื่อร่างกายเราไม่พร้อมคงต้องหยุดเดินก่อน เลยเขยกไปนั่งที่เก้าอี้หลังห้อง |
(พระอาจารย์หลายท่าน แนะภายหลังว่า ควรทำเมื่อ ร่างกายปกติ ไม่หิว อากาศไม่ร้อน ไม่หนาวเกินไป) แต่ขี้เกียจไม่เกี่ยวนะครับ 555 (ผมเอง) |
นั่งตัวตรงผ่อนคลายร่างกาย หลับตาลง วางมือซ้ายลงนำมือขวาทับที่หน้าขาแนบท้องน้อย หายใจให้ช้าแล้วท่องในใจ |
ยุบหนอพองหนอตามลมหายใจทำไปช้า ๆ จิตเริ่มนิ่งสงบ.....ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย |
|
ประมาณ 10 นาที เห็นหญิงชราจีนใส่ชุดขาวเดินจากซ้ายมือมาหา ในมือซิ้มถือไม้เท้าเดินพะยุงตัวช้า ๆ มาหยุดที่ผมนั่ง |
ใบหน้าซิ้มยิ้มแล้วพูด "ลื้อเหมือนอั๋ว" ทำไปเลื่อย ๆ นะ....(สำเนียงไทยจีน) ว่าแล้วซิ้มก็เดินไปขวามือด้านหลังห้องหายลับไป |
เมื่อซิ้มเดินไปแล้วผมรู้สึกแปลกใจนิด ๆ มิได่กลัวอะไร |
 |
เพียงครู่เดียวก็ได้ยินเสียงอาจารย์ให้เพื่อน ๆ หยุดเดินจงกรม ทุกคนเข้านั่งประจำที่และเริ่มวางมือตามที่อาจารย์สอนไว้ |
คือทุกคนนั่งสมาธิ.. ผมขยับตัวนิดหนึ่งและนั่งสมาธิต่อ |
รู้สึกว่าจิตสงบ ปิ๊งไปอีกนานไม่พบไม่เห็นภาพใด ๆ อีกเลย จนกระทั่งครบ 45 นาทีเสียงกระดิ่งและเสียงอาจารย์ให้ |
ออกจากสมาธิแผ่เมตตาแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย |
|
วันนี้เป็นวันที่สาม อาจารย์ท่านให้ทุกคน สอบอารมณ์ คือเมื่อเดินจงกรม นั่งสมาธิแล้วมีปัญหาอะไรที่ยังไม่เข้าสมาธิ |
หรือพบเห็นสิ่งใดก็ให้สอบถามได้ |
ผมคนหลังห้องนั่งข้างหลังคนอื่นชอบฟังคนอื่นเขาพูด ถามอาจารย์มากกว่า คือเป็นคนคิดอะไรช้า ตามเพื่อน ๆ |
ไม่ค่อยทัน |
|
คนมาปฏิบัติธรรมส่วนใหญ่เป็นหญิงครับมีผู้ชายไม่เกิน 12 คน ฝ่ายหญิงจะถามอาจารย์มากกว่า คำถามจะคล้าย ๆ กัน |
อาจารย์ขา หนูนั่งสมาธิแล้วไม่เห็นเข้า สมาธิเหมือนคนอื่นไม่เห็นอะไรเลย |
ขอเรียนถามอาจารย์ หนูนั่งสมาธิได้สิบกว่านาทีจิตไม่นิ่งนึกถึง ตากผ้าที่บ้านคงยังไม่มีใครเก็บทำไงดีคะ |
|
อาจารย์ครับ ผมนั่งสมาธิแล้วปวดขาต้องขยับหลายครั้ง เจ็บหลังไม่เห็นเข้าสมาธิเหมือนคนอื่น |
หนูนั่งหลับตาไปนาน แล้วก็ค่อย ๆรู้ว่าขาแข้งส่วนล่างเลือนหายไป หนูกลัวทำไงดีคะ |
หนูนั่งแล้วเข้าสมาธิเหมือนตัวลอยขึ้นสูงเกือบเมตร รู้สึกดีใจแต่ก็กลัวจะเป็นบ้าคะ |
อาจารย์คะผีมีจริงหรือเปล่าคะ |
แต่ละวันอาจารย์จะตอบทีละคน จะคล้าย ๆ กัน... การเดินจงกรมก็เพื่อให้จิตสงบจะได้นั่งทำสมาธิได้ง่าย |
การเข้าสมาธิไม่จำเป็นจะต้องเห็นอะไร หรือได้กลิ่นอะไร หากนั่งสมาธิแล้วเจ็บขา/ชาก็ ให้ขยับตัวได้แต่ไม่ควรบ่อย |
ควรตามลมหายใจ ยุบหนอ พองหนอ เวลาเราหายใจเข้าอกจะพองขึ้น หายใจออก ท้องจะยุบไม่นานจิตจะนิ่งสงบ |
เมื่อจิตสงบนั่นคือการเข้าสมาธิแล้ว |
ส่วนวิญญาณนั้นมี เมื่อคนตายไปแล้วบางรายยังวนเวียนอยู่ใกล้ที่ตาย ชอบอยู่ใกล้คนมีบุญอยู่ เขาจะวนเวียนเพื่อขอส่วนบุญ |
เข้าสมาธิแล้วอาจจะรู้สึกตัวว่าเหาะได้ก็มี บางคนเห็นบางส่วนของร่างเราเองขาดหายไป ไม่ต้องไปสนใจ |
เดินจงกรมเพื่อ เรียบเรียงจิตให้สงบเพื่อนที่จะได้นั่งเข้าสมาธิ |
|
เมื่อเข้าสมาธิแล้วจะมีความสุขสงบ เกิดปัญญาขึ้นมาทำให้เกิดความตริตรองก่อนที่จะ ทำอะไรลงไป บางคนเข้าสมาธิ |
แล้วเห็นภาพบางอย่างเป็นภาพที่จริงหรือนิมิต ไม่ต้องขวนขวายที่จะเห็นหรืออยากพบเจอ |
ทำสมาธิบ่อยจนเกิดความชำนาญจะสามารถวิเคราะห์ว่าจะทำสิ่งใดดี หรือเหมาะสมนั่นคือจุดประสงค์การทำ |
สมาธิเป็นคนไม่วิตกอะไรง่ายคือ จิตเข้มแข็ง |
|
ที่ผมเห็น อาซิ้มในนิมิตที่เดินมาหา คำตอบคงคล้าย ๆ กับที่ท่านบอกคนอื่นไว้แล้วเลย เลยมิได้ถามอาจารย์ พอจะเดาได้ว่า |
อาจารย์จะตอบว่า "ไม่ต้องสนใจสิ่งที่เห็นในนิมิต" เดาเก่งเพราะเป็นเด็กหลังห้องเรียนมาก่อน |
ผมมานึกภายหลังก็ คิดอยู่หลายวัน |
หลังจากที่เข้าปฏิบัติธรรม กิน นอน กัน 7 คืนวันสุดท้าย อาจารย์ให้แต่ละคนสอบถามปัญหาหรือพูดคุยกันส่งท้าย |
จึงรู้ว่าเพื่อน ๆ ที่เป็นหญิงเห็นนั่งนิ่ง ๆ คิดว่าพูดไม่เก่งพอได้พูด โห..ต่อยหอย ถามอะไรแปลก ๆ |
บางคนมีอารมณ์ขันอายุยี่สิบเศษไม่ใช่ ส.ว.เหมือนที่เรา ๆ เห็นคนไปนอนวัดเมื่อก่อน 555 |
 |
หลังจากกลับไปทำงานเพื่อน ๆ ถามว่า ไปอยู่วัดได้ไงตั้ง 8 วัน..ดูเขาทึ่งเพราะที่ผ่านมาเพื่อนบอกว่าไม่เห็นวี่แววว่าจะ |
ใจบุญ...อ้าว..... |
ผมดูรายการ CEO ทางยูทูปของคุณวสันต์ เบนซ์ทองหล่อ...มาหลายเดือน และเพิ่งทราบว่าคุณวสันต์เคยตามรอยคุณแม่สิริ กรินชัยมาตั้งแต่ปี คศ.2013 และคุณวสันต์ ทำสมาธิเป็นประจำมาหลายปีแล้ว |
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
st ผู้เข้าชม 1,968,321. |
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
|
Diarist |
|
เหมือนเรารู้ว่านั่งแล้วบุญในตัวเพิ่มทุกวันเหมือนฝากเงินเข้าธนาคาร... มาพักหลังๆเพลินหาทรัพย์เลยห่างๆไปมั่งแต่ก็พยายามทำเมื่อมีเวลา
.
.
.
อ่านบล็อกคุณไวน์วันนี้รู้สึกแปลกใจนิดๆเพราะว่าทุกครั้งเขียนเรื่องบาร์เรื่องทำบัญชีเรื่องร้านค้า...วันนี้มาสายบุญ