| No. 1028 คิดถึง (ตะพาบ) |
 |
นั่งอยู่ในกระท่อมเล็กหลังมุงด้วยใบจาก ฝนตกหนักกว่า 5 ชั่วโมงรอบกายมืดเกือบจะไม่เห็นอะไร หยาดฝนตก |
| ใส่หลังคาใบจากหยดสู่ดินไม่ขาดสาย อากาศเย็นต้องใช้ผ้าขาวม้าปิดคอห่มอีกชั้น |
| |
มองลงจากไร่บนดอยสุดสายตามีแต่ความมืดมีแสงไฟจากบ้านคน ยิบ ๆ เป็นหมู่บ้านแม่ขะจาน อ.เวียงป่าเป้า เชียงราย
|
| หิว.. ไม่มีของกินเลย... รอบกายมืดน่ากลัว |
| อยู่คนเดียวท่ามกลางไร่ขิงกว้างกว่า 25 ไร่หลาย ชั่วโมงแล้วรอรถพิคอัพเพื่อนขึ้นมารับกลับบ้าน คงยากที่จะขับ |
ขึ้นตามถนนบนดอยบ้านสันกู่เขตติดต่อ อ.วังเหนือลำปางกับ อ.เวียงป่าเป้า ถนนเป็นดินลูกรังไม่ดีเลย กลางวันไร่กว้างตามภาพข้างล่าง
 |
เราใช้ถนนดินที่คดเคี้ยว มีร่องน้ำเซาะอยู่กลางถนน ไต่ขึ้นดอยนี้มาหลายเดือน เวลาขับรถขึ้นต้องให้ล้อรถจับสันดิน |
| ไม่ให้ตกในร่องกลางหรือริมทาง สองสามวันขับรถขึ้นลำบากมาก ลื่นวันนี่ เพื่อนขับรถมาส่งบนไร่มาดู คนงานกลุ่มเล็ก |
สิบกว่าคนมาแต่งดินแปลงขิงที่น้ำชะล้าง ทะลาย คนงานอยู่ในหมู่บ้านข้างล่างดอยที่เราอยู่
|
| เพื่อนขับรถมาส่งแล้วก็ ขับกลับไปติดต่องานที่วังเหนือและจะกลับมารับตอน 5 โมงเย็น... คนงานได้เดินลงดอยกลับบ้าน |
| ไปนานแล้วแต่เพื่อนคงจะขับขึ้นดอยไม่ได้ฝนตกหนักลืนขืนดันทุรังขึ้นมารถอาจจะลื่นปัดตกเนินดอยได้ |
| หิวข้าวมากขึ้น ใช้มือรองน้ำฝนที่ไหลผ่านใบจากหลังคาใส่ปากแก้หิว |
 |
นึกถึงบ้านที่กรุงเทพ ลูกชาย กับลูกสาวยังเล็กคงจะอยู่กับ ยาย แม่ของลูกคงอยู่ระหว่างการเดินทางจาก กรมที่สามเสนไปบ้าน |
| ซอยอ่อนนุชรถคงจะติดมาก... ลูกสาวกับลูกชายคงจะกินข้าวที่ยายทำให้กินกันเงียบ ๆ |
 |
ภาพลูกสาวยืนหน้าผม กับหลานสาว ณ บ้านให้คนเช่าที่ พิษณุโลก
ครอบครัวเราทำงานหนักผมเองทำงานประจำ ควบกับค้าขายส่วนตัวไม่ค่อยได้อยู่เล่นกับลูกสองคนเลยปล่อยให้อยู่กับยาย |
| วันหนึ่งเลิกงานแล้วผมขับรถไปบางลำพูไปซื้อผ้ามาขาย ในรถมีถุงผ้าใหญ่ 3 ถุง |
| ฝนตกพรำ ๆ รถติดกว่าจะถึงบ้านซอยอ่อนนุช แยกเข้าซอยเล็กเข้าบ้าน 700 เมตรเห็นแสงไฟในบ้านเปิดอยู่เพียง 1 ดวง |
เข้าไปบ้านเห็นลูกชายนอนหลับบนเตียงมีหนังสือตกอยู่ข้างตัว
|
| เดินไปที่ห้องนอนเล็ก เห็นลูกสาวตัวเล็กสิบขวบ นอนหลับทั้งชุดนักเรียนบนเตียงมีชามข้าว วางไว้ข้างตัวยอมรับเลยว่า |
| น้ำตาซึมเอ่อล้น อืมม เราทอดทิ้งลูกมัวแต่ทำงาน ลืมไปว่าคุณยายเดินทางกลับบ้านที่พิษณุโลก |
| สะท้อนใจมาก เราจะต้องทำงานสองอย่างควบคู่กันไปแบบนี้นาน ...หนี้สินที่กู้เงินบริษัทมาสร้างบ้าน |
ยังค้างอยู่.. เราจะทำงานบริษัทอย่างเดียวได้หรือเปล่าหนอ..
|
| คิด ๆ ว่าคงต้องหยุดขายผ้า แล้วน้อง ๆ คนขายอีกหลายคนในกรุงเทพต่างจังหวัดจะทำแบบไหนสงสาร... ครับ |
| แต่เงินที่กู้ยังค้างอยู่ คงต้องค้าขายต่อ |
หลังจากนั้นก็พยายามลดการขายให้น้อยลง ถ้าไปซื้อสินค้าผ้าที่ ชลบุรีจะพาลูกสองคน/ยายไปส่งให้เล่นน้ำที่บางแสน ตอนเย็นค่อยไปรับกลับ
ถ้าต้องไปต่างตรวจสาขาต่างจังหวัด ในหน้าที่ประจำ จะพาลูกชายไปด้วยจะได้ใกล้ชิดกัน
อีก 8 ปีต่อมาตลาดผ้าเปลี่ยนแปลงยอดขายเหลือเดือนละไม่ถึง |
| หมื่นบาทเลยหยุดขาย.. เจอปัญหา นายคนใหม่ไม่ชอบใจที่ผมเสนอบางอย่าง ทน ๆทำงานได้ปีกว่า เลยยื่นใบลาออก |
| |
| อยู่บนดอยกลางไร่ที่โล่ง ท่ามกลางความมืด สายฝนที่ตกตลอด หนาวเย็นค่อนข้างมาก |
| ใช้อุ้งมือรองน้ำฝนดื่มแก้หิวเป็นครั้งที่สองเริ่มทำใจแล้ว ว่าจะต้องนอนบนดอยตลอดคืน ใช้ผ้าขาวม้าปัดบนแคร่นั่งที่ฝนไม่ |
| สาด เอนกายนอนลงลำบาก ใช้มือควานขอนไม้เล็กใช้หนังสือพิมพ์เก่ากอง ๆ อยู่วางทับขอนไม้หนุนนอน |
| นอนนึกถึงลูกชายสิบกว่าขวบ และลูกสาวตัวน้อยกินข้าวหรือยังหนอ.....ถนนบนดอย เละขับรถแทบจะไม่ได้ไว้ให้พ่อขุดขิงส่งโรงงานได้ทั้งสองแห่งแล้วพ่อ |
| จะกลับบ้านไปเยี่ยมนะทน ๆ หน่อย.. ไม่นานก็นอนหลับไป... |
 |
ใช้ชีวิตที่บ้านแม่ห่าง แม่ขะจาน อ.เวียงป่าเป้าวัน ๆ อยู่ที่บ้านพัก กับขับรถขึ้นดอยไปดูไร่ขิงบนดอยสันกู่ กับไปดูไร่ขิง |
| กับไร่ เผือกบนดอย ใกล้ม่อนพระเจ้าหลาย... ระหว่างที่ขิงเริ่มลง ลงหัวหรือหัวขิงเริ่มโตไม่ห่วงโขมย |
| แต่พอหัวขิงโตพอที่จะขุดขายเป็นขิงอ่อนได้ต้องมีคนนอนเฝ้าไร่ กันแมงกระสอบ 555 |
| |
| การปลูกขิงบนดอยดีตรงที่ไม่ต้องระวังน้ำท่วมเอ่อขัง แบบพื้นราบแต่บนดอย น้ำจะไหลลงจนพื้นแห้งมากเกินไป |
| ผมต้องไปสั่งซื้อฟางมัดจำล่วงหน้า ในอำเภออื่นเมื่อชาวบ้านเกี่ยวข้าวแล้ว ค่อยไปขนฟางขึ้นรถจ่ายเงินค่าฟาง นำฟาง |
| ไปวางคลุมแปลงมีหัวขิงที่ฝังไว้กันมิให้ความชื้นระเหยมากเกินไป อีกอย่างกันมิให้หญ้าขึ้นมาก |
| เป็นภูมิชาวบ้านที่บอกต่อกันมา |
| |
| ปุ๋ยขิงนั้น ผมกับเพื่อนตกลงใช้ขี้วัวแทนปุ๋ยเคมี เพราะราคาถูกกว่า ใส่ขี้วัวแล้วดินจะไม่แน่น.... วันว่างก็จะขับรถไป |
| อ.วังเหนือเส้นทางไปสู่ อ.แจ้ห่มลำปางชาวบ้านจะเลี้ยงวัวกันเยอะกว่าที่อื่น |
| ไปดู กะว่าจะได้ขี้วัวกี่กระสอบ ดูยากหน่อยเพราะขี้วัวอยู่ในคอกใช้สังเกต บางครั้งดูไม่ออกก็ใช้เสียบหรือจอบลองขุดพื้น |
| คอก ตกลงราคากับเจ้าของคอกวัวเล็กมัดจำล่วงหน้าแต่ละบ้านไว้ |
| ดูสภาพอากาศฝนไม่มีหลายวันแล้ว น้องสาวทำงานธนาคารขอยืมรถ 6 ล้อเล็กจากลูกค้า 555 เมื่อได้แล้วผมก็ไป |
| ขับรถ 6 ล้อรับคนงาน 4 คนขึ้นรถไป อ.วังเหนือ รถรุ่นนี้ (ขอบคุณ คุณแจ้ห่ม 47 บล๊อกเกอร์ BG ด้วยทีให้ใช้ภาพนี้ครับ) |
 |
ไปคอกวัวแต่ละบ้าน คนงานขุดขี้วัวแห้งใส่ถุงปุ๋ยเรียงไว้แล้ว ทะยอยขนขึ้นรถหกล้อได้หนึ่งในสี่รถ ก็พาคนงานไปอีกแห่ง |
เป็นคอกวัวที่โตกว่าเพื่อนบ้านอื่นเขาเลี้ยงวัวไว้เยอะ คอกกว้างพอประมาณมีขี้วัวพูนสูงกว่าพื้นดิน
 |
คนงานโกยขี้วัวเปียกแอบไว้ข้าง ๆ แล้วใช้จอบ พลั่วตักขี้วัวแห้งใส่ถุงปุ๋ยทะยอยขนขึ้นรถเกือบเต็ม ผมนั่งคุยกับเจ้าบ้าน |
| เมื่อคนงานหยุดพักเลยเดินไปดูในคอกวัว ใช้เท้ากระทึบพื้นเสียงสะท้อน จากดินเกือบไม่มี ถ้างั้นข้างล่างยังมีขี้วัวแห้งเยอะ |
เลยให้คนงานใช้จอบขุดโกยใส่ถุงอีกได้ขี้วัว เท่า ๆ กับที่ขนขึ้นรถไปแล้ว 555
 |
อ้ายปันเจ้าของ ยิ้มเข้ามาคุยกับผมต่อ คงเห็นว่าคนงานขุดขี้วัวลึกลงไปจากระดับดินเกือบเมตร |
| โห..อ้ายขุดขี้งัวได้นักขนาด(ได้มากมาย) ขอเงินผมเพิ่มได้ก่อ(ไหม) |
| บ่าได้ครับ เจ้าของไร่เปิ้นหื่อสตางค์มาพอดีผมเป๋นลูกจ้างเปิ้น (ไม่ได้เจ้าของไร่ให้เงินมาพอดีผมเป็นลูกจ้างเขา) 555 |
อ้ายปันหัวเราะ อ้าย ล๊วกขนาด (พี่ฉลาดมาก)
เราสองฝ่ายตกลงขายขี้วัวแห้ง ขี้วัวเปียกทั้งหมด ตอนนั้นผมเดาว่ามีขี้วัวแห้งน่าจะอยู่ข้างล่างเยอะ
|
| ผมนึก ณ เวลานี้แล้ว ขำ...ซื้อขี้วัวที่อยู่ในคอกต้องสังเกตผมตกลงกับอ้ายปันไว้ ทั้งคอกมัดจำไว้ 100 บาทเมื่อขนขึ้น |
| รถเสร็จจ่ายที่ค้างอีก 300 บาท... ผมกำไรล้นเหลือ |
| ใจร้ายหรือเปล่า แหะ ๆ ผมเปล่านา.. ผมเปล่ากดราคาเจ้าของเขา ไม่คิดว่าผมจะขุดขี้วัวแห้งที่วัวย่ำจนแน่นนานกว่า 2 ปี |
| ได้เยอะเขาพอใจก่อนแล้วนี่นา 555 |
| เย็นนั้นผมขับรถ 6 ล้อพร้อมคนงานขึ้นดอยที่สูงกลับ บ้านสันกู่จะนำขี้วัวแห้งไปลงที่ไร่บนดอยสันกู่ก่อน |
| ถนนลาดยางจริงแต่ชันมากยาวหลาย กิโลเมตร รถหนัก ต้องใช้เกียร์ หนึ่งผสมเกียร์สองใช้เท้าขวาเหยียบคันเร่ง |
| สองมือก็เคาะพวงมาลัย ฟังเพลงสุนทรากรณ์เป็นวิทยุเทหิ้วไปด้วย. สุขกันเถอะเรา เศร้ากันทำไม ขาขวาเมื่อยยกวางพับ |
| บนเบาะซ้ายที่ว่างสบายมาก ๆ |
| รถเก๋ง รถพิคอัพที่ขับตามรถผมที่ขับช้ามาก พอได้จังหวะก็แซงหายไปหลายคัน บางคันพอแซงได้เสมอตัวก็แอบมอง |
ผมขับรถ ผมก็ยิ้มให้โบกมือให้ไปก่อน บางคนก็โบกตอบ
 |
บางคันคงขับตามแซงไม่ได้ พอแซงได้ก็มองมาที่ผม เห็นผมเคาะพวงมาลัยร้องเพลง พี่ก็สะบัดหน้าให้ หุ หุ |
| |
| ชีวิตที่มีความหวังเราจะทุกข์ไปทำไม นึกถึงลูกสาว ลูกชายกับแม่ของลูก คุณยายที่เลี้ยงหลานให้ |
| สักวันพ่อจะกลับไปอยู่ที่บ้านนะ ขอให้ขุดขิงส่งเข้าโรงงานขิงก่อน |
| ภาพแรก หลังจากที่ถูกเรียกตัวไปทำงานบริษัทอื่น พาครอบครัวไปเยือน เชียงรายถิ่นเดิมที่เคยอยู่. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,034,178. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
วันนั้นได้ปุ๋ยกลับไปเยอะเลยนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์
นั่งอยู่ในความมืด ท่ามกลางเสียงฝนตกหนัก 5 ชั่วโมง
ความรู้สึกน่าจะเวิ้งว้างมากเลยนะครับพี่
ยิ่งทางขึ้นลงเป็นดินแดงแบบในรูป
ฝนตกมา รถคงวิ่งยากมากๆ
เว้นแต่เอาโซ่พันล้อ
อ่านบล้อกนี้ของพี่ไวน์
นึกถึงตอนเป็นเด็ก พ่อกับแม่ผมก็ทำงานหนักมาก
แทบไม่มีเวลาเจอลูก แทบไมไ่ด้พูดคุยกันเลยครับ