No. 948 หยอก ๆ เพื่อน...แล้วเป็นไง.....? |
 |
สวัสดีปีใหม่ พศ.2564 เพื่อน ๆ ด้วยการ |
เล่าเรื่องเบา ๆ ต้อนรับปีใหม่ ที่เรา ๆ ต่างเฝ้ามองแสงสว่างที่กำลังจะมา |
|
นั่งทำงานที่บริษัทกลางกรุงเทพเมื่อยสายตา เลยเดินไปดูวิวผ่านกระจก  |
ตึกสวยมีสูงต่ำสวยแต่ใจเราเองอยากไปพักไปเที่ยวต่างจังหวัดเห็นสีเขียวของทุ่งนา หรือไม่ก็ |
ไปเที่ยวต่างประเทศบ้าง อยากไปอีกกิเลสยังเยอะ 555  |
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นเห็นเบอร์ขึ้นคุ้น ๆ แต่ไม่ได้เมมชื่อไว้ก็เลยกดรับ |
|
หวัดดี ใครเอ่ยโทรมา |
สวัสดีหลวงพ่อสบายดีไหม |
ทั้งเบอร์ทั้งเสียงคุ้นเสียงมันแปลกหญิงก็ไม่ใช่ชายก็ไม่เชิง |
ใจก็นึกถึงเจ้าเพื่อนชาวตุ๊ดซี่นาน ๆ กันสักครั้ง |
นึกได้แล้วชื่อ แดง เราเรียกกันว่าป้าแดง คนนี้ถ้าชมว่า หล่อโกรธ ถ้าชมว่า สวย ยิ้มไม่หุบ. ผมเลยอำกลับไปซะเลย |
สวัสดีโยม อาตมาหลวงพี่เอง ไม่ใช่หลวงพ่อ |
อ้าวเรียนเอ้ย นมัสการหลวงพี่ ไม่ใช่หลวงพี่ไวน์เหรอ |
อืม..... |
ท่าน ๆ ครั...บ... ๆ อยากจะพูดกับพี่ไวน์ |
อ๋อ...มีคนโทรเบอร์นี้ผิดบ่อยเลขท้ายติด ๆ กันด้วยโยมว่าไง |
แล้ว ๆ หลวงพี่ชื่ออะไรครับขอประทานโทษ หนู เอ้ย ผมไม่ค่อยถนัดพูดกับพระ |
เรียกว่าหลงพี่ เสรี พุงสะโรก็ได้นะโยม |
คืองี้ครับท่านพุงโรเอ้ยพุงสะโร ผมจะโทรมาอำเพื่อนที่เรียนวิปัสนากรรมฐาน หมอนี่เคร่งขรึม |
ผมเลยจะมาล้อเลียน |
โยม...จะ...... |
เอ้อ กระผมขอประทาน นมั..สการ กราบขออภัยเฮ้อพูดไม่ค่อยเป็นครับ คือผมขอโทษที่ต่อผิด |
ว่าแล้วเจ้าเพื่อนตัวแสบ รีบกดสายทิ้ง รู้ซะมั่งจะอำผม |
ก็เลยถูกอำต่อ 5555 |
|
ตั้งแต่เป็นเด็กจนกระทั่งหนุ่มผมเองไม่เคยบวชหรือเรียนด้านศาสนาใด ๆ เลย |
อ้อ มีอยู่บ้าง...แหะ ๆ เคยไปแอบเรียนศาสนาคริสต์นิดหน่อย |
บาทหลวงก็หลวงพ่อที่ โรงเรียนปรินซ์รอแยลวิทยาลัย เชียงใหม่บอกเพื่อน |
ว่า ให้ชวนเพื่อนมาโบสถ์เข้ามาฟังท่านสอนจะได้รับแจกดินสอ ยางลบมีขนมอร่อย ๆ กินด้วย |
|
เราเป็นเด็กที่ชอบขนมกับดินสอซึ่งไม่ค่อยจะมีกระตังค์ซื้อเท่าใด หายังไงก็ไม่ถึง |
20 ล้านบาทซะทีเลยไปที่โบสถ์ที่ว่าหน่อยได้ดินสองมาหลายแท่งได้กินขนม เค้กแก้พุงโร |
ก้นปอดเรื่อยเชียวแหละ |
รู้เรื่องที่บาทหลวงสอนอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักหลังจากนั้นมาเกือบยี่สิบปีไม่ได้เข้าวัดเลย  |
พอเรียนจบจากหลายที่ ก็ ดันทำงานเกี่ยวกับอบายมุขซะอีก |
ไปดูแลให้คำปรึกษาด้านภาษีไนท์คลับ บาร์ ให้เสียภาษีมาก เอ้ยน้อยพอสมควรแหะ ๆ |
เรื่องภาษีพูดมากไม่ได้นะ เจี๋ยว.... ไปทำหลายที่พร้อมกันไม่ว่าย่าน RCA ถนนเพชรบุรีตัดใหม่ |
รัชดาซอย 4 ภัตตาคารแถวริมน้ำเจ้าพระยาจนผมได้ชื่อว่า ไวน์กับสายน้ำนี่แหละ |
|
ญาติที่อยู่ ต่างจังหวัดที่ไม่ค่อยเจอผมคิดว่าผมทำตัวเรียบร้อยเหมือนตอนเป็นเด็ก |
คงไปเข้าวัดเข้าวานุ่งขาวห่มขาวไม่กินเหล้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลก |
ทำตัวสงบเสงี่ยมเคร่งขรึมเพราะเมื่อก่อนทำตัวเรียบร้อยมาก ๆ |
 |
เพื่อนหลายคน ทราบข่าวว่าผมเรียนสมาธิทีนี้ละโทรศัพท์มาคุยสนทนาสาธุที่ได้ทำบุญไปนิพพาน |
หรือบรรลุแล้วยัง ว่าเข้านั่น |
พวกมันหัวเราะกันกลิ้ง |
หารู้ไม่ว่าคนที่ทำสมาธิ ไม่จำเป็นต้องนุ่งขาวห่มขาวมีชีวิตจิตใจสนุกสนานทำงานตามปกติ |
เห็นสาว ๆ ก็เหล่ได้ แต่ ..ๆ |
ต้องดูว่าลูกสาวแม่ยายอยู่หรือเปล่า 555 |
อะไรไม่ว่า เพื่อนที่เรียนเป็นครูสมาธิด้วยกันให้ความนับถือเคารพ(มั้ง) เรียกพี่เป็นส่วนใหญ่ |
แหะ ๆ ดีนะที่เขาไม่เรียกว่า ปู่ |
ก็ผมเห็นน้อง ๆ พวกนี้เคร่งขรึมพูดกันเบา ๆ ไม่ค่อยหยอกล้อ |
กันก็เลยทำตัวนุ่มนวลยิ้มนิด ๆ ตามเขาไปด้วย |
วันปีใหม่ พศ.2564 เลย |
นำบทสนทนากับความจริงมาเล่า เพื่อชักชวนเพื่อนที่เข้ามาอ่าน ช่วยกัน เขียนหนังสือ |
ในแนวไหนก็ได้ที่ผ่านหรือคลุกคลี |
มาเล่าให้คนทั่วไปได้อ่านอาจจะเป็นเรือง นำเที่ยวด้านธรรมชาติ  การทำงาน สัตว์เลี้ยง ทำการค้าขาย เป็นพนักงาน |
ทำเกษตรทำสวนผลไม้แต่หญ้ามาก (รกจนทำไม่ไหวก็ได้) |
เผื่อจะเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านเช่นความรู้ ความคิดริเริ่ม การแก้ปัญหา หรือมีเรื่องขำขัน |
คลายเครียดลองดูนะครับ ชีวิตที่ราบเรียบก็ไม่สนุุก พวกเราต่างเจอไวรัสโควิดกันถ้วนหน้า ถือว่าท้าทาย เปรียบเสมือนเราพายเรือ ที่แม่น้ำมีคลื่นต้องพายเรือไปให้ถึงจุดหมายให้ได้ |
|
ขอบคุณเพื่อนที่ให้ใช้ภาพประกอบ |
L |
st. 1,789,765 |
= |
ขอบคุณเพื่อนที่แวะเข้ามาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้นิดผมจะได้กลับไปเยือนได้ถูกครับ |
|
Diarist |
สวัสดีปีใหม่ 2564 ที่บล็อกพี่ไวน์ก่อนใคร
ด้วยความเคารพรัก
อ้อ และ ครอบครัวตัว อ