No. 965 เรื่องจากป่า..(ตอน 2 ป่าหนองควายหางดง) |
 |
พาเที่ยวชายป่าเชียงใหม่แบบ บ้าน ๆ เดินด้วยเท้ากินนอนทำอาหารแบบผู้ชายทำ ต่อ |
จากตอนแรกเริ่มทำอาหารเย็นกันไม่ตื่นเต้นนะครับแต่คนเข้าป่าหวาดระแวงนิด ๆ เพราะเขาไม่เคยนอนในป่า ลองติดตามต่อ |
|
ครูได้อะไรมาบ้าง |
ได้หัวปลีกล้วยป่าได้เห็ดถอบกับใบนี่มา |
ไม่จับเต่ามาเหรอครู |
ครูไม่ฆ่าเต่าหรอกสงสารแล้วก็บาปอย่างมากด้วย นพ.เคยรู้จักหลวงพ่อจรัญสิงห์บุรีหรือเปล่าละ |
เคยได้ยินชื่อเพื่อนผู้หญิงเขาเคยไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันครับเล่าให้ฟังครับ |
นั่นแหละตอนหลวงพ่อเป็นเด็กแค่รับจ้างต้มเต่า เต่าหนีไปได้บาปกรรมยังตามมาเรียกร้องทำให้หลวงพ่อต้องรับกรรม |
ฟ้าผ่าท่านเกือบตายปวดแสบปวดร้อนนานเลยแหละครูเลยไม่กล้ากินเต่า เออหุงข้าวเป็นไงบ้าง |
ผมหุงข้าวไว้ไม่รู้แฉะหรือเปล่านะ นาน ๆ หุงข้าวแบบไม่เทน้ำทิ้งกะยากเหมือนกัน |
ไม่เป็นไรคุณไวน์คงเคยแต่หุงด้วยหม้อไฟฟ้าเจอแบบนี้ต้องคอยเอาดุ้นฟืนออกเป็นระยะเออ นพไปตัดไม้ไผ่ลำโตขนาดนี้ |
นะ เอามาสักปล้องสองปล้องก็พอ |
เอามาทำข้าวหลามเหรอครู |
ไม่หรอก ครูจะตัดให้มันสั้นแค่ 4 นิ้วจะใช้แทนครก นะ ครูเอาพริกชี้ฟ้ากับพริกแห้งมาด้วยเข้าป่าขาดพริกไม่ได้หรอก |
รอไม่นาน นพก็ ตัดปล้องไม้ไผ่ กับตัดลำไผ่ป่าที่ตันใช้แทนสากกระเบือครูฉัตรหยิบพริกชี้ฟ้า 7 เม็ดใช้มีดตัดเฉือนใส่ปล้องไมไผ่ |
โรยเกลือเม็ดเกือบช้อนชาส่งให้ นพใช้ไม้ไผ่กระทุ้งแรง ๆ หัวหอมที่ครูปอกโยนใส่ไปด้วย 6 หัว |
เอาคุณไวน์ปิ้งถั่วเน่าแผ่น 2 แผ่น อย่าอังใกล้ไฟมากนะจะไหม้ |
ได้เลยครู..... |
ใช้ไม้ไผ่เหลายาวแบบตะเกียบคีบถั่วเน่าอังไฟกลับไปกลับมากลิ่นเหมือนตอนเป็นแผ่นเจอความร้อนของถ่านไม้เปลี่ยน |
เป็นสีเหลืองมีกลิ่นหอมหักทีละแผ่นใส่ นพจัดการโขลกไม่นานกลิ่นพริกชี้ฟ้าหอมกับถั่วเน่าหอมฟุ้ง |
เจ้าโตผู้เงียบขรึมเอาหม้อแกงมิเนียมไปตักน้ำห้วยในหม้อมีเห็ดถอบหลายเม็ดกลมสีเม็ดยังขาวออกน้ำตาลนิด ๆ |
เจอไงละโต |
อะไรพี่ไวน์ที่เจอ |
อ้าวเห็ดถอบไงปกติไม่ใช่ฤดูมันนี่นา  |
ครูเจอเองแหละมันปวดฉี่เลยไปแอ่นที่ใกล้โคนไม้ผุแถวเนินโน่นพอน้ำพุ่งไปถูกดินเม็ดมันโผล่ขึ้นมาโตกับครูเลยเก็บ |
ได้หลายเม็ด |
แล้ว ๆ แหะ ๆ เม็ดไหนที่ถูกฉี่ไม่กินนาครู |
บ้าใครจะเก็บมาหรือว่าโตมันเก็บมา. ดีซิจะได้ไม่ต้องเติมเกลือ 555 มันขึ้นผิดฤดูจริงก็ใกล้เคียงกันแหละปกติสปอร์เห็ดเผาะ |
อยู่ผิวดินพอเจอฝนเมื่อไม่กี่วันเลยงอกต้อนรับพวกเราไง |
ครูจะทำอะไรให้พวกเรากิน |
แกงหัวปลีกล้วยป่าใส่เห็ดเผาะยอดชะอมไม่มีพอดีมีดงชะพลูเลยเก็บมาแปลกที่มันขึ้นได้ไงวะ มะโตเอาหม้อใบใหญ่ตั้งไฟ |
ให้ครูหน่อย ....... นั่นแหละ |
ครูฉัตรกรอกน้ำใส่กระบอกครกนิดเขย่านิด เทใส่หม้อที่ร้อนจัดดังฉ่าใช้ไม้ไผ่ผ่าซีกคนไปมา กลิ่นพริกหอมแดงที่บุบพอแหลก |
ผสมถั่วเน่าปิ้ง ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง เนื้อเค็มที่โต ฉีกเป็นฝอยขยุ้มโตโปรยลงในหม้อน้ำพริกเจอความร้อนของไฟเนื้อย่างส่ง |
กลิ่นโดดเด่นอกมา ทำเอาต้องกลืนน้ำลายกันหลายคน ครูเทน้ำจากหม้อที่ตักจากห้วยใส่ไปอีกพอท่วม |
เอามือบิมะขามเปียก ใส่ไป 3 เม็ด ตามด้วยเห็ดเผาะ |
ใส่มะขามแค่นั้นพอเหรอครู |
พอแล้วคุณไวน์ 555 อาหารทางเหนือจะไม่เปรี้ยวจัด ครูใส่ให้รสเปรี้ยวนิดเนื้อปลีกล้วยสีจะไม่คล้ำ |
พูดไปครูฉัตร จับหัวปลีวางกับพื้น ใช้ท่อนไม้ฟาดทุบ พร้อมกับพลิกหัวปลีไปมาทั้ง 5 หัวใช้มีดผ่าตามยาวแหวกเห็นเนื้อ |
ใช้มืดควัก บิเนื้อหัวปลีขาวกับ สีชมภูนิด  ฉีกขาดโปรยใส่หม้อไอร้อนฉุยช้อนเห็ดเผาะใส่ในหม้อจนหมด ใช้ไม้ไผ่ซีกคนไปมา |
แล้วปิดฝาชั่วอึดใจ ความร้อนจากฟืนผสมกลิ่นควัน ไอน้ำร้อนพร้อมกลิ่นหอมลอดผ่านฝาหม้อ |
เอ้าคุณไวน์ เอาใบชะพลู 5 ใบบิดใส่หม้อไปเลย ...เอามือบิดใบชะพลูช้ำขาดทำให้กลิ่นมันออกง่าย |
นั่นแหละ... รู้เปล่าว่าทำไมใส่ภายหลัง |
ไม่รู้ อะ ครู |
ใส่ตอนแรก ๆ เวลามันร้อนความหอมมันจะหายไปเยอะใส่ก่อนยกมากินมันหอมมากกว่าไง |
อ้าวนั่นนพ คุยกับโตว่าไง ได้ยินแว่ว ๆ |
ก็ ๆ นพมันพูดว่า ครูฉัตรอดสอนไม่ได้ อุ๊บ ... |
เฮ้ย ๆ โตอย่าพูดดังซิ ...... ขอโทษครูแหะ ๆ ที่พูดจริง |
เออ..ไม่เป็นไรครูไม่ถือ.. ภรรเมียครูก็ว่างั้นแหละมันอดไม่ได้ 555 |
ไหนขอชิมแกงหน่อย.... ขาดเค็มไปนิดว่าแล้วครูฉัตรค้นย่ามเอามีดปาดถุงพลาสติคเล็กเทน้ำปลาใส่หม้อจนหมด |
555 ครูขยันนั่งกรอกน้ำปลาใสถุงมาเลยเหรอนับถือ ๆ |
เปล่า เมียครูเขาเก็บไว้เยอะตอนที่โรงเรียนสั่งข้าวกล่องเลี้ยงวันประชุมมีเยอะเลยครูเลยคว้ามาไม่ใส่ขวดดีเปล่าละ |
เอ้าแกงเสร็จแล้วใครจะไปอาบน้ำก็ไปซะ |
กินก่อนได้ปะครู |
ได้ แต่บอกก่อนนะน้ำในห้วยมันจะเย็นกว่าในหมู่บ้านเรานะ |
ไม่เป็นไร เดินมาเหนื่อย หิวยิ่งได้กลิ่นหอมแกง กินกันเถอะต่างคนต่างหยิบชามพลาสติคหรือเมลามีนไม่รู้เหมือนกัน |
แยกไม่ออกจากเป้ พร้อมช้อนคู่กาย ตักข้าวจากหม้อต่างคนต่างจ้วงแกงหัวปลีจากกะละมังเล็กใส่จานตัวเองชิมไปนิด เผ็ดหอม |
หัวหอม ที่ถูกตำพอแหลก ตามด้วยกลิ่นถั่วเน่าแผ่นปิ้งอร่อย (ภาพแทน)  |
เคี้ยวเห็ดเผาะแตกดังเปาะน้ำในเห็ดหวาน ผสมกลิ่นใบชะพลูสุดยอด เคี้ยวหัวปลีกับเนื้อเค็มฉีกเป็นเส้น หวานตามด้วยกลิ่น |
ควันไฟในเนื้อเค็ม ช่างลงตัว ข้าวสวยร้อน แฉะไปนิดก็โอเคพอไหว.. ก็หุงเองนี่นาอร่อยไม่อร่อยข้าวหมดก็แล้วกัน |
แสงตะวันลดแสงลงเรื่อย ๆ พวกเราต่างโกยใบไม้แห้งปูที่จะนอนคลี่ถุงนอนวางเรียงครูฉัตรอยู่ริมขวาพบโตนอนกลางส่วนผม |
อยูริมซ้าย |
ครู ไปอาบน้ำกันเถอะชักเหนียวตัวจานข้าวกับหม้อข้าวไว้ล้างตอนเช้าก็ได้มั้ง |
ตอนเช้าเหรอ ไม่ดีหรอก มดจะมาตอนเดี๋ยวนอนไม่ได้อีกอย่างครูเกรงว่าเจ้าตัวใหญ่จะตามกลิ่นอาหารยุ่งแน่ถือไปล้างที่ห้วย |
หมีเหรอครู |
น่าจะใช่นะเห็นรอยชายน้ำใกล้ที่ต้น อ้อยช้างโน่นไง |
ว้า ถอดไม่ออก ถอดยาก... |
555 ครูบอกนพแล้วว่าอย่าใส่กางเกงยีนคับมา |
เข็ดแล้ว ทีแรกเห็นว่าเป็นผ้ายีนส์มันทนหนาไม่ฉีกง่ายพอนั่งบนหินบนพื้นโหมันเจ็บตรงกระดุมยิ่งตะเข็บแข็ง ๆ |
ใช้แบบของคุณไวน์ซิ กางเกงหลวมเป็นผ้าฝ้ายซื้อมาตัวเท่าไร |
|
อ๋อ...ซื้อมาตัวสองร้อยกว่าบาทเอง 555 ของเขาเลหลังนะผมใส่ทำไร่สบายนั่งบนดินบนขอนไม้ไม่เจ็บใช้มาแล้ว 3 ปี |
แล้วคุ้มเกินคุ้ม |
นพ เป็นไงหนาวเหรอ |
น้ำทำไมมันเย็นอย่างนี้ ไม่ถูสบู่ก็ได้เนาะ  |
ว่าแล้วรีบทรุดตัวนั่งในน้ำถูตัวปรึ๊ด ๆ ไม่กี่ทีรีบเอาผ้าขาวม้าเช็ดตัว พวกเราขึ้นจากลำห้วยรอบกายมืดลงเรื่อย ๆ ต้องค่อย ๆ เดิน |
กลับไปที่กองไฟที่ก่อไว้ คว้ากางเกงตัวเดิมมาใส่ยกเว้น โตเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นแทน |
อากาศเย็นค่อนข้างมาก นพเอากิ่งไม้เล็กสุมเข้ากองไฟ แล้ววางท่อนไม้ใหญ๋ขนาดน่องทับไปอีกแสงไฟเริ่มสว่างวับแวม |
เสียงน้ำในลำห้วย ดังเบา ๆ ตลอดเวลา รอบกายมืดสนิทมองไม่เห็นอะไร |
ครูครับ แล้วเราจะนอนกันอย่างไร มันมืดแบบนี้ ชักเสียวขา |
|
ขอบคุณเพื่อนที่ให้ใช้ภาพประกอบ |
L |
st. 1,826,520 |
= |
ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้นิด ผมจะได้กลับไปเยือนได้ถูกครับ |
|
Diarist |
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์
เรื่องกรรมของหลวงพ่อจรัล
ผมจำได้ดีเลยครับ
เต่ากับนกที่ท่านรังแกในวัยเด็ก
กลายเป็นกรรมหนักของท่านในตอนที่บวชเป็นพระเลย
เห็ดถอบนี่
แกงออกมา คนรุมกินกันเลยนะครับ
ควันเยอะๆคลุมเมือง
มีคนแซวว่าเผาป่าเอาเห็ดถอบ
ผมว่าไม่ใช่แล้วล่ะครับ 555