| No. 1069 ร้านข้างทาง... ที่ไม่อาจลืมได้.. (ตะพาบ) |
ริมทะเลปากน้ำชุมพร
|
| เดาเอานะว่าเขาจะให้เขียนร้านอาหารข้างทาง งั้นพอได้อยู่แล้วเพราะใช้ชีวิตข้างถนนเอ้ย บนถนนวันละหลาย ชม. |
| ตอนเป็นเด็กหนุ่มมีโอกาสได้เที่ยวตลาดนัดสนามหลวง |
| เห็นทีแรกตื่นใจ คนเยอะจริงแต่เดินไปเดินมา ต้องคอยหลบคนที่เดินไปมา บางทีเราก็เดินตามคนข้างหน้า เพลินอ้าวหยุดเฉย |
ก็ชนซิครับถูกค้อนซะหลายวง 555 (ขอบคุณเจ้าของภาพข้างล่าง)
|
| ระหว่างเดินก็ต้องหลบ ก้มเชือกผูกเต็นท์ผ้าสีเขียวโยงไปโยงมากับต้นมะขามที่ปลูกเรียงรายสองข้างทางเดินพ่อค้าแม่ค้าวางของ |
| ขายสองข้างทางเต็มไปหมด มีร้านจักรยานให้เช่า...เดินดูของจนหิวแต่สะดุดตา ที่ต้นมะขามแต่ละต้นมีตาปูตัวโตถูกตอกตรึ่งต้น |
| หนึ่งไม่น่าจะต่ำกว่า 20 ตัวสงสารต้นมะขามจริง ๆ ถูกทารุณพ่อค้าแม่ค้าเขาตอกไว้ผูกเชือกตรึงผ้าเต็นท์ |
ภาพข้างล่างเป็นภาพเกือบปัจจุบันต้นไม้เขียว สวย
|
| หิวข้าวก็เดินข้ามไปใกล้ รูปปั้นพระแม่ธรณีบีบมวยผม ใกล้กันมีห้องน้ำก็ส้วมด้วยแหละเป็นห้องน้ำกลมก่อด้วยอิฐคนขายผูกผ้าใบกับส้วม |
| ให้ร่มแก่คนกินด้วย(ไม่มีกลิ่นนะครับ 555) ปัจจุบันรื้อออก..แล้ว คนนั่งกินอาหารพวก ก๊วยเตี๋ยว ลูกชิ้นปิ้ง บะหมี่ ข้าวขาหมู ข้าวหมูแดง |
| ได้กลิ่นอาหารโชยมา หอมเราตกลงนั่งกินข้าวข้าวขาหมู ข้าวมันกัน กับข้าวหมูแดง เป็นเก้าอี้ไม้เตี้ยมากรอครู่เดียว เขายกข้าวสวยมี |
หมูย่างกรอบโป๊ะหน้ามาครึ่งหนึ่งเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลาย..
ใช้ช้อนตักซิอิ๊วราดนิด แล้วตักน้ำส้มสายชูพริกดองใส่ 2 ช้อนคลุก ๆ แล้วตักกิน ต้องบอก |
ว่าหมูกรอบหอมเวลากัดกินดังกร๊อบรสเปรี้ยวของน้ำส้ม เผ็ดนิดจากพริกชี้ฟ้าเขียวอร่อยที่สุด
|
| ผมว่าคงเป็นเพราะด้วย น้ำส้ม(น่าจะกรดน้ำส้ม 555 เมื่อก่อนไม่มีใครควบคุมการผลิตเรา ๆ รอดได้ไงเนาะ..) |
|
| ก็หลายสิบปีเหมือนกัน นั่งรถเมล์กลับบ้านพัก รถติดมากมายเป็นปกติของชีวิตคนมั่งก๊อก 555 รถจอดแน่นิ่งตรงสี่แยกประตูน้ำ |
| คนนั่งกินขนมจีนน้ำยาป่าข้างถนน สิบกว่าคนเขานั่งบนเก้าอี้ไม้เตี้ยสี่เหลี่ยม ยกจานขนมจีนตักกินแล้วแนมด้วยผักสด |
| ที่แม่ค้าวางใส้ถาดกินกันเต็มที่ ผมเห็นหม้อน้ำยาป่าใหญ่เดือดปุ๊ด ๆ ลูกชิ้นปลาสีขาวลอยฟ่อง |
|
| รถเมล์ไทยก็คงปล่อยควันสีดำ ตลบอบอวลไปทั้งถนนรวมทั้งบน ฟุตบาททางเดินที่ตั้งขายอาหารนานาชนิด รถเมล์คันหน้าเคลื่อนตัว |
ได้ก็เร่งเครื่องควันพวบพุ่งก้อนโตคนนั่งกินอาหารข้างทางใช้มือปัด ๆ ควันแล้วกินต่อ
|
เราคน ตจว.เห็นแบบนั้นก็วิตกว่า เราคงกินไม่ไหว แต่ใจก็นึกถึงกินไปสูดควันรถ ฝุ่นที่ตกไปในจานอาหารทำให้ร่างกายของเขา
|
| แข็งแรงเกิดความต้านทานโรคเหมือน เราถูกฉีดวัคซินบีซีจี มั้ง รพ.ฉีดให้เด็กที่คลอดป้องกันวัณโรคได้ 10 ปีแม้จะติดต่อกันทางอากาศแต่ก็เป็นเพียง แบคทีเรีย |
แล้ววัคซีนโควิด แอสตร้า ไฟเซอร์ ฯ คุ้มกันได้ 3 เดือน(จริงหรือ ?) ราคาน่าจะแพงจนไม่อาจจะบอกราคาได้ โควิดเป็น ไวรัสตัวเล็กกว่าแบคทีเรีย
|
| หลายปี...มาแล้วได้เข้าทำงานในรัฐวิสาหกิจเพราะนายเขาดึงไปทำงานก็เห็นดีด้วย นายเขาส่งไปประจำแถวสะพานปลา |
| กรุงเทพที่นั่นเป็น ห้องเย็นขององค์การเป็นรัฐวิสาหกิจ...ผมนั่งทำงานประจำ กลุ่มผม 5 คนอยู่ห้องทำงานเดียวกัน |
| นายเขาเป็นรัฐมนตรี ดูแลกำกับรัฐวิสาหกิจด้วย ผมไปในฐานะผู้ชำนาญการ.. ไม่รู้พิเศษหรือไม่แต่ ถ้าผมเอ่ยปากขอเอกสาร |
| หรือข้อมูลเขาจะรีบจัดหาให้อย่างเร็ว จนท.เขาคงเกลียดเข้าใส้ 555 แต่ต้องทำตาม |
| |
| จะเข้าไปตรวจ โรงน้ำแข็งในเครือ ห้องเย็นทั้ง ห้องฟรีซแข็ง สโตร์เย็นห้องโตมากหลายสิบห้อง |
| องค์การจะซื้อปลาอาหารทะเล เพื่อพยุงราคามิให้ชาวประมงถูกกดราคา แล้วน้ำมาฟรีซแข็งเก็บไว้ในสโตร์เยอะมาก ๆ ถ้าราคา |
| ตลาดสูงขึ้นมากก็จะปล่อยอาหารทะเลเพื่อ พยุงราคามิให้สูงเกินไป.. แต่ห้องเย็นมีพื้นที่เก็บมาก เลยรับฝากสินค้าจากพ่อค้า |
| ดูแล้ว รายรับจากส่วนนี้เป็นรายได้หลักขององค์การมีข่าวว่า น่าจะมีการรับฝากนอกบัญชี หรือคิดราคาพิเศษ 555 ไม่รู้จริงหรือไม่ |
| เขารับฝากเป็น กก.ละ....... บาทต่อ 1 เดือนดูแล้ว ห้องเย็นน่าจะเก็บได้เป็นหลายร้อยตัน |
|
| ดูตัวเลขที่ชุมพรน่าจะมีเงื่อนงำ เลยทำเรื่องเบิกเงินไปชุมพร มีค่าเบี้ยเลี้ยงค่าพาหนะรถไฟหรือรถทัวร์ ค่าที่พักไม่ต้องเพราะ |
| องค์การปากน้ำชุมพร มีเรือนรับรองอยู่ผมหิวกระเป๋าเสื้อผ้าลงรถ....แม่บ้านก็มารับไปส่งเรือนพัก ที่หลับที่นอนไม่ห่วงสอาดผ้าปูเตียงตึง |
เปรี๊ยะ แม่บ้านทำให้...ถ้าจะทานอาหารก็ให้แม่บ้านทำให้กินได้แต่ผม.น้องสายตรวจ ไม่เอา... สู้ซื้อกินชายทะเลไม่ได้
|
| กลางคืน..ยามว่างก็ไปนั่งที่สะพานคอนกรีตขององค์การมองดูเกาะมัตโพนที่อยู่ไม่ไกลจากฝั่ง วันใดน้ำลดก็จะเดินบนพื้นทรายปนหิน |
| น้ำลึกแต่ข้อเท้าไปเกาะมัตโพน ไปตกปลาน้ำที่นั่นลึกบางส่วน ปลาชอบอยู่ตามแอ่งหินน้ำ |
|
| ในห้องเย็นจะมีชั้นวางของ ปลา กุ้ง เต็มไปหมด บางส่วนเขาวางปลาทูน่าตัวโตขนาดคน หลายตัวเป็นห้องเย็นใหญ่มาก |
| มีเนื้อเก้ง กวางผ่าซีก บางส่วนเป็นก้อนเนื้อโตมีกระดาษปิดไว้ว่าของ....... นึกอยากกินก็โทรติดต่อเถ้าแก่ที่ว่า ขอแบ่งซื้อหน่อย |
เถ้าแก่พอรู้ว่าเป็นผม.... นายหัวหยิบไปกินเลยไม่ต้องจ่ายตังค์น่อ...
|
| ผมเลยหยิบเนื้อสะโพกไปเกือบ 1 กก. ไปฝากไว้กับ หน.สโตร์ ข้างนอกชวนหัวหน้าไปกินตอนเย็นด้วย ไม่ละครับพี่ไวน์ผมกินจนเบื่อ |
| ตอนเย็นไปเอาเนื้อกวางที่ละลายน้ำแข็งจนเนื้ออ่อนนุ่มแล้วจากชั้นเก็บของหัวหน้าสโตร์ |
| ไปให้ร้านขายอาหารตามสั่งริมทาง ไม่ห่างจากแพปลาของเสี่ยแป เท่าใดร้านนี้คุ้น ๆ กัน ให้เขาผัดกระเพราเนื้อกวางให้ตอนนั้นบ้านคนมี |
น้อย...ด้านหน้าร้านเป็นคลองท่าตะเภา... แม่ค้าผัดใส่พริก ใบกระเพรา กระเทียมทุบใส่เยอะหน่อย 1 จานอร่อยสุดยอด
กับเนื้อกวางแช่น้ำปลาแล่เป็นชิ้นยาวทอดหอม. |
| ต้มยำน้ำใสปลาเก๋า รสจัดจ้าน...หอยนางรมตัวโตเกือบฝ่ามือ 1 จานน้ำจิ้มซีฟู๊ดสีเขียวอร่อยสุด ๆ |
 |
| เราสองคนก็ ผมกับน้องทีมงานที่ไปด้วย เบียร์หมดไปห้าขวดกำลังพอดี |
| กินเสร็จแล้วผมก็นอนเล่นบนเตียงผ้าใบข้างร้านใต้ต้นมะขามใหญ่ร่มเย็นถนนเล็ก ๆ ข้างหน้าเห็นคลองอยู่ |
ลมพัดเย็น ๆ กำลังเคลิ้ม ได้ยินเสียงปื่น ปัง ปัง ปัง
|
| เสียงปืนเสียงแน่นมาก น่าจะเป็นปืนขนาด 11 มม......แม่ค้ากับผมกับน้อง ลุกขึ้นดูแล้วที่หน้าร้านลึกเข้าไปขวามือเห็นแล้ว..ลูกน้องผมกับแม่ค้ารีบวิ่งเข้า |
| หลังร้าน...ผมทรุดตัวนั่งเตียงผ้าใบใช้มือท่อนแขนปิดหน้าผาก..ตา แต่ก็เห็นชายร่างใหญ่สองคน เดินเนิบ ๆ เอวกุมปืนเดินผ่านหน้าร้าน |
| คนหนึ่งหันมามองแล้วชี้นิ้วมาที่ผมทำนองว่าอย่ายุ่ง.. เสร็จก็เดินไปเรื่อย ๆ ครู่เดียวได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์วิ่งออกไป |
| หลังจากนั้นชาวบ้านบางคนเดินไปดู กลับมาบอกว่า มีคนถูกยิงตายคาเตียงผ้าใบติดกับแพปลา ส่วนแม่ค้านั่งหลบหลังร้านแอบ |
กระซิบให้ผมรีบกลับบ้านพักไม่ต้องพูดว่าเห็นอะไรนะคะ
|
| แน่นอนผมกับน้องสายตรวจรีบเดินกึ่งวิ่ง ลัดเลาะกลับไปเรือนพักของห้องเย็นเก็บตัวเงียบ... |
| ก่อนวันกลับผมนำเงินไปจ่ายค่าอาหารให้ แม่ค้าร้านข้างทางแม่ค้าไม่ยอมรับเงิน ผมต้องขยั้นขะยอให้เก็บไว้ |
| นึกถึงอาหารร้านข้างทางแล้ว กลืนน้ำลายอยากกินอีก แต่ไกลจัง แล้วจะเจอแบบนั้นอีกหรือไม่นี่ซิ...แต่คงไม่แล้วเพราะผู้ใหญ่ของเมือง |
มีนโยบาย ขจัดความขัดแย้งของคนไทยมาหลายปีแล้ว หุ หุ
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,178,221. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
เพราะก่อนนี้น่าตะไม่มีนะคะ
คิดถึงๆปากน้ำชุมพร..เพราะอ้อเคยไปช่วยราชการที่ จว.ชุมพร ช่วงพายุเกย์ 30 -35 ปีที่แล้ว
นานจัด..ได้รับประทานอาหารทะเลสดๆจากชาวประมงเสมอๆ
ว่าแล้ว..ร้อนนี้กลับไประลึกความหลังดีไหม..
ข้ามไปเกาะเต่า..จากชุมพรด้วย
ก่อนเกิดวิกฤติเงินเฟ้อหนัก..หรือเกิดสงครามโลก..
อั้ยย่ะ!!