No. 1030 บอส เจ๋ง แต่ผม....ซื..ทำไงดี |
|
หลังจากบอส.. โอเคให้ผมนำบัญชีเข้าสู่คอมพิวเตอร์ตามที่ผมเสนอ ทำไม่นานงานก็เข้ารูป ใครก็ชื่นชมอยากทำบ้าง |
การทำบัญชีด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ใหม่มากในปี พศ.2532 |
แต่บอสหนุ่ม คิดไกลกว่าผมมากมาย ปรึกษาคนเขียนซอฟแวร์กับผมและนำระบบงานขาย พ้อยท์ออฟเซลล์ เข้า |
คอมพิวเตอร์ด้วย หรือในปัจจุบันเรียกย่อว่า POS บอสคงรู้ว่าผมน่าจะปรับตัวหรือมองเห็นอะไร |
ที่จะใช้ประโยชน์ได้ ตอนนั้นยังมองไม่ออก |
ทำงานแล้วสบายใจ แต่ต้องออกไปทำงานจากบ้านเช้ามาก ๆ ไม่งั้นรถติด ไปถึง สนง.บัญชีเช้าหน่อยก็หาซื้ออาหารกิน |
แถวนั้น บอสหนุ่มสังเกตเห็นเลยบอกว่า |
อาหารในตู้เย็นใหญ่ เอาเข้าไมโครเวฟกินได้เลยนะ ไม่ต้องซื้อ |
ปกติร้านอาหารในเครือจะนำส่งให้ คนที่บ้านออฟฟิศบัญชี กินตอนเย็น ซึ่งคงจะกินบ้างไม่กินบ้าง... ผมเลยเซฟตังค์ไว้ 555 |
เพื่อน ๆ คงคิดว่าผมกินอาหารจนพุงกางแล้วซิ |
ไม่ครับ ตอนเย็นหลังเลิกงานรถมันติดมากให้คนอื่นรถติดไปก่อน เลยใส่กางเกงขาสี้นวิ่งขึ้นสะพานปิ่นเกล้าจากฝั่งธนบุรีไปวิ่ง |
สนามหลวงแล้วก็วิ่งกลับที่จอดรถ ณ สนง.บัญชีแล้วขับรถกลับบ้าน ผมติดจ๊อกกิ้งตั้งแต่อยู่ที่ทำงานแถวสี่แยกเพลินจิตแล้ว |
ส่วนอาหารกลางวัน พนง.บัญชีมีอาหารทานฟรีทุกวัน |
รถของบริษัทจะไปรับอาหารร้านแถวราชดำริ บางวันแถวจรัญสนิทวงค์ นำไปส่งให้นาย กับพวกเรา |
ตอนเย็นถ้างานยังไม่เสร็จไม่ต้องห่วงกินอาหารเย็นที่ สนง. |
ก่อนกลับยังได้... ตอนสายนั่งทำงานนึกอยากกินไก่ย่าง หรือ ราดหน้าเส้นใหญ่ ปลา หรือ ปอเปียะ ก็โทรไปบอกร้าน |
บ้าน ผอ.นะครับ บอสเขาให้ เอาราดหน้าไปส่งมื้อเที่ยง |
|
เรียบร้อยได้กินตามสั่ง 555 ที่นั่นมีนายอยู่ สามคน... ส่วนผอ. เจ้าของภัตตาคารไม่กินอาหารพวกนี้หรอก ผอ.บอกว่า |
ผมเบื่อ ชอบกินน้ำพริกกะปิ ผักต้ม 555 |
หุ้นส่วนเข้าประชุมผู้ถือหุ้น หุ้นส่วนระดับต่าง ๆ ที่ดูแลแต่ละร้านเริ่มรู้ว่าระบบนี้ดีและ เริ่มมีคนรู้จักผมมากขึ้น |
|
วันหนึ่งผมเข้าไปติดต่องานที่ บริษัทในเครือแถวสี่พระยา ที่นั่นจะรับทัวร์ต่างประเทศมาทานอาหารวัน ๆ หลายทัวร์มารถบัส |
มีทัวร์ ยุโรป กับทัวร์ฮ่องกง มีห้องปรับอากาศ กับระเบียงเปิดโล่งรับลูกค้าชอบที่เห็นแม่น้ำเจ้าพระยาอันกว้างใหญ่ |
นั่งทำงานแล้วก็สังเกต มีคนเก็บจานโต๊ะ ขนใส่รถเข็นไปส่ง ห้องล้างจานและอบด้วยความร้อน แต่เอะทำไม เขาแยกที่ล้าง |
คนละส่วน เลยถาม หุ้นส่วนร้าน |
|
คืองี้.. จาน ช้อนซ่อมมีด แก้วน้ำ หายบ่อยต้องสั่งซื้อเพิ่มครั้งละหลายหมื่นบาท สันนิษฐาน |
อาจจะมีคนแกล้งพอคนเผลอ ก็ทิ้งลงน้ำเจ้าพระยา หรือไม่ก็คนเก็บโต๊ะเคลียทำความสะอาดขี้เกียจแยกเก็บจะเศษอาหารเลย |
ปาดทิ้งถังขยะหรือลงถังข้าวหมูไปก็ได้.. กำชับแล้วก็ยังหาย |
ผู้อำนวยการ เลยแนะนำว่า ให้กัปตันสองโซนแยกกันดูแล พนง.ส่งอาหาร/เก็บโต๊ะแต่ละคอนเนอร์เก็บแล้วนำ |
ไปห้องล้าง/อบ คนละห้องล้างห้ามส่งปนกันเด็ดขาด |
|
ทุกสิ้นเดือนกัปตันแต่ละคอนเนอร์ ต้องร่วมกันกับ พนง.เสริฟตรวจนับ จาน มีดซ่อมแก้วน้ำ ถ้าขาดหายต้องจ่ายเงินทดแทน |
ทุกคนเลยต้องระวังมิให้หาย หรือมิให้ลูกค้าแอบจิ๊กไป 555 |
|
เคยแอบเห็นมาเหมือนกัน มีลูกค้า ตปท.หรืออาจจะเป็น บล๊อกเกอร์สายอาหารแบบที่พวกเราเป็น |
ขอแผ่นเมนูไปบอกว่า ขอไปเป็นที่ระลึกว่ามา รับประทานอาหารอร่อยที่นี่.. อย่าหัวเราะนะครับนี่เรื่องจริงเพราะตอนนั้น |
ยังไม่มีมือถือถ่ายภาพได้ มีแต่กล้องใช้ถ่ายได้ครั้งละ 12 ภาพหรือไม่ก็ 35 ภาพต้องเปลี่ยนฟิล์ม 555 |
|
กัปตันแต่ละคอนเนอร์จะ ดูจาน ถ้วยหรืออุปกรณ์สำหรับลูกค้าใช้ ว่าจาน ชาม แก้วน้ำบิ่นหรือเปล่า ถ้าบิ่นก็จะคัดเก็บไว้ |
นำไปขอแลกเปลี่ยนที่สโตร์ |
แล้วจาน ชาม บิ่น ผ.อ. จะให้คนรวบรวมไว้ไปบริจาคแก่ วัดหรือโรงเรียนที่เขาต้องการผมเคยดูยังใหม่อยู่เลย บิ่นนิดเดียว |
เขาจะไม่ให้ใช้บริการลูกค้าเด็ดขาด |
แต่ละร้าน เขาจะสั่งทำจาน ชาม แก้วติดโลโก้ร้านไว้ครั้งละมาก |
|
อาหารทะเลบางอย่างที่ขายไม่หมดค้างคืนจะทำขายให้แก่ ลูกค้าเช่น หอยแครง หอยแมลงภู่ หอยลาย ทุกร้านจะ |
ส่งให้ครัวพนักงานทำอาหารให้ พวกเราพนักงานกินเรียกว่ากินจนเบื่อ |
ถ้าวันไหนครัว พนง.ทำแกงหน่อไม้ใส่ย่านาง ส้มตำ ลาบอิสาน ฮู้อร่อยมาก ๆ พนง.ทุกคนชอบกิน แต่ผมกินไม่ค่อยได้ |
คือเผ็ดมาก ๆ ดีนะที่ สนง.บัญชีเขาจัดอาหารแบบที่ นาย ๆ เขากิน คือรสกลมกล่อมไม่จืด ไม่เค็มจัด |
|
กุ้งต้องสด ย่างไฟให้ร้อนจัดเนื้อกุ้งจะไม่แข็ง ปลาจาระเม็ดต้องเป็นปลาฝั่งอันดามัน หุ หุ (มีแบ่งอีก) นัยว่าเนื้อละเอียด |
ต่างกันเขาดูตรง ครีบใต้ตัวปลาผม งี้ งง..ปัจจุบันยังดูไม่ออก |
|
ร้านค้าหลายร้าน มักจะมีเงินรั่วไหล คือ แคชเชียร์+เช็คเกอร์+กุ๊ก ร่วมกันแบ่งเงิน หลังจากลูกค้าจ่ายเงินสดแล้ว |
แคชเชียร์จะดึง ออเดอร์ออกเป็นบางรายการเช่น ปลาจาละเม็ดเจี๋ยน 1200 บาทส่วนรายการอื่นเงินส่งเข้าบัญชี แคชเชียร์ |
จิ้มเครื่องคิดเลขเท่าที่บิลเหลือฉีกม้วนตัวเลขเย็บแปะใส่กล่องส่งแผนกบัญชี |
เงินที่เขายักยอกจะนำไปแบ่งให้กันตามสัดส่วน |
|
บอสใช้คอมพิวเตอร์บริการจุดขาย POS สั่งอาหารเข้าคอมพิวเตอร์ด้วย ป้องกันการดึงบิลออกสะดวกมาก |
|
ลูกค้าสั่งอาหาร/เครื่องดื่ม พนง.เขียนรายการอาหารใส่ ออเดอร์เป็นเล่ม (มีหมายเลขรัน) |
แคชเชียร์รับออเดอร์จะคีย์เข้าคอมพิวเตอร์ คำสั่งจะวิ่งปรู๊ด(สายแลนหรือสายไฟคอมพิวเตอร์)ไปออกที่พรินเตอร์ครัว |
ในครัวฉีกไปทำอาหารตามนั้น เสร็จก็กดกริ่งแปะกระดาษออเดอร์ (มีหมายเลขโต๊ะ) ขอบจานอาหาร |
พนง.ยกอาหารจะยกไปให้ พนง.เสริฟ (หญิงเป็นส่วนใหญ่) ยกเสริฟ (ข้างล่างนี่ภาพแทนนะครับ) นายแบบหล่อ นางแบบสวย เครื่องแบบสวยด้วย ส่วน พนง.เสริฟของจริงเป็นไปตามท้องเรื่อง 555 |
ระบบคอมพิวเตอร์ที่แคชเชียร์จะบันทึกแต่ละโต๊ะ ระบุราคาเวลา สรุปราคารวมไว้ (ลบทิ้งไม่ได้) |
แต่แคชเชียร์ลบได้ด้วยวิธีการปรับปรุง จะโชว์รายการที่สั่ง และราคา เมื่อจะตัดรายการ จะมีข้อความเดิมมีเครื่องหมาย |
- (ลบ) ตัดยอดเป็น 0 |
|
เป็นการตัดการโกง ยักเงินเข้ากระเป๋าได้เป็นอย่างดี เงินเข้าบริษัทรายงานจากคอมพิวเตอร์หน้าร้าน |
มีแคชเชียร์ชอบ ที่ได้ใช้วิธีนี้ร้านปิดเที่ยงคืน กดปิดบัญชีหน้าร้านพรินต์รายการใส่ถุงเงินเข้าเซฟใหญ่ ปิดหมุนระหัสไป |
เสร็จกลับบ้านนอนได้ เที่ยงคืนนิดหน่อยสบาย ๆ |
|
คนอื่นว่าผมเป็นคนคิด ระบบพ้อยท์ออฟเซลล์เพราะผมเสนอทำบัญชีด้วยคอมพิวเตอร์ ผมยืดอกไปได้สักพัก ..มีคนไม่ชอบใจ |
แสดงออกทางสีหน้า...เรื่องนี้ก็เข้าใจแหละ... ที่ผ่านมามีคนซิกแซกเรื่องอื่นอีก |
แต่เป็นคนระดับไหน หรือหน้าที่อะไรบ้างละที่ เขาเกลียด เพราะปิดกั้นมิให้เงินรั่วไหลอีกอย่างคนไม่ชอบของใหม่ |
เกินไป เขาคงกลัวบางอย่าง ไว้โอกาสหน้า.... จะเขียนเล่าครับ |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
st ผู้เข้าชม 2,042,729. |
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
|
Diarist |
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์
เรื่องช้อนส้อม
ดูเป็นเรื่องเล็กๆ
แต่พอเป็นร้านใหญ่
หายที เป็นหมื่นเลยนะครับพี่
เคยมีคนรู้จักทำร้านอาหาร
เค้าบอกว่าแค่พ่อครัวไปจ่ายตลาด
โกงค่าผักค่าหมู
เดือนนึงเงินยังหายเป็นหมื่นเลย
อ่านดูในบล็อกที่ไวน์เขียนไว้
ตรงแคชเชียร์ก็สำคัญเลยนะครับพี่
ไม่คุมให้ดี เงินก็หายไปเยอะอีก