| No. 953 ก็ ผมไม่มีทางเลือกนี่ครับ…? |
|
| หลังจากโควิดมาเยือนไทยในรอบที่สอง ทำเอาหลายคนตระหนก วิตกว่าจะหนักกว่าเจอครั้งแรก และก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ |
| การขายสินค้าเงียบมาก....แผนการเดินทางไปต่างจังหวัดต้อง งด..เพื่อมิให้ต้องถูกกักตัว |
| ซึ่งอาจจะมีบางจังหวัดและคนในจังหวัดที่จะไปคงไม่ยินดีต้อนรับคนไปเยือน |
| ข่าวโรงแรมถูก ยกเลิกการจองเพิ่มขึ้นทุกวัน. กลุ่มเพื่อนชมรมดนตรีต้องให้ งดเข้าชมรมไปอย่างไม่มีกำหนดเพื่อความปลอดภัย |
| ต่างหงอย เงียบ...หลายคนโทรมาสอบถามก็ต้องบอกว่า อยู่บ้านไปก่อนก็แล้วกัน |
| |
| ไม่กี่วันมานี้เพื่อนที่เคยค้าขายกันมากว่า 30 ปีมาหาที่บ้าน มาถึงก็ยิงคำถามว่า ครั้งที่คุณไวน์เจอพิษฟองสบู่แตกปี 2538 - 2542 |
| คุณไวน์ขายของได้ดี ทำแบบไหน |
| ผมจำได้ว่าระยะนั้น เพื่อน ๆ กับผมต่างก็แย่ไปหมดส่วนเพื่อนคนนี้ ทนขายสินค้าไปแบบแย่ ๆ แต่เขาก็อยู่ได้ |
| กิจการไม่รุ่ง แค่ประคองตัว |
| |
| ผมเจอโควิดสองครั้งนี้ไม่ไหว หยุดขายปิดร้านเลยดีกว่า |
| แน่เหรอ |
| แน่แต่ผมมีปัญหาจะปล่อยของในร้านได้เร็ว ๆ แบบไหนดี เงินจมไปเยอะ... พอดีผมจำได้ว่าเมื่อยี่สิบปีก่อนคุณไวน์ขายปล่อย |
| สต๊อกสินค้าได้เร็วด้วย |
| ไม่ไวหรอกกว่าจะ ปล่อยของหมดเกือบสามเดือนนะเหนื่อยที่สุด ที่หนักใจเจ้าหนี้การค้าเขาโทรขู่ กับ... สารพัดจะทำ |
| นั่นซิเล่าให้ฟังหน่อยซิ จะได้ทำตาม |
| อ๋อปีนั้น งานหายากเพราะฟองสบู่แตก เลยรับทำงาน เคลียหนี้สินและบัญชีชำระบัญชี นายเขาจะจัดหาเงินมาจ่ายหนี้บางส่วนแต่ขอ |
| ให้เจรจาขอลดหนี้ หรือทำแบบไหนก็ได้ให้งานมันจบ ๆ ไป |
| ก่อนหน้านั้นเข้าเช็คบัญชี สินค้าคงเหลือเครื่องจักรสินทรัพย์แล้ว พอไหว พนง.เหลือสองคน กับ รปภ.เฝ้าโรงาน |
| |
| เข้าไปนั่งทำงานที่โรงงานแถว วัดเจดีย์หอย ลาดหลุมแก้วโทรไปหา เจ้าหนี้แต่ละราย บอกว่าจะเลิกกิจการขอให้แจ้งยอด |
| หนี้ไม่รวมดอกเบี้ย ช่วยรับสินค้าไปทดแทนหนี้ด้วย |
| ผลคือ ถูกด่ายับ... ปล่อยให้ด่าทุกราย และบอกเจ้าหนี้ว่า ถ้าว่างขอให้รีบมาดูทรัพย์สินที่พอจะหักกลบลบหนี้กันก็ได้นะครับ |
| ตอนนี้ผมประกาศขายสินค้าลดราคา เลหลังไปแล้ว อย่าช้านะครับ |
| ปรากฏว่ามีเจ้าหนี้การค้า ห้ารายมา เจรจา ดูสินค้าแต่ก็ตกลงไม่ได้ ดูแล้วไม่ราบรื่น |
| |
| ผมเลยจ้างมอไซค์วิน ไม่ไกลจากโรงงานสองแห่ง ไปแจกใบปลิวว่า จะเลหลังสินค้าเพราะปิดโรงงาน |
| ไปปิดประกาศชุมชนต่าง ๆ ทั้งใกล้ไกลโรงงานที่ ลาดหลุมแก้ว ผลคือ |
ภาพข้างล่างทุกภาพ เป็นภาพแทน คล้ายกับเมื่อก่อน
|
| มีชาวบ้าน พนง.โรงงานอื่นไปดูสินค้า นำรถพิคอัพไปขน คนเข้าออกวันละกว่า 20 คน... พนง.ที่อยู่ 2 คนใจเสียกลัวจะตก |
| งานหรือถ้าได้งานจะต้องย้ายไปทำที่ต่างจังหวัดของบริษัทในเครือ ชิงลาออกทั้งสองคน เวร... ยุ่งซิครับ |
| พื้นที่ 10 กว่าไร่ ตัวอาคารใหญ่เกือบเต็มพื้นที่ |
| มีทางเดียวปิดประตูอาคารโรงงานทั้งสองด้าน เปิดเฉพาะประตูหน้าด้านเดียว พอจะให้รถพิคอัพเข้าขนสินค้าได้ ผมเลยนั่ง |
เฝ้าประตูคนเดียว ให้คนเข้าไปดูตามสบายเพราะติดราคาสินค้าแต่ละอย่างไว้แล้ว
|
| คนซื้อก็ช่วยกันยกใส่รถ ผมก็เช็คจำนวนตัว คิดเงิน ลดแลกแจกแถมคนเดียว ทำไปก็จามเพราะฝุ่นที่จับสินค้า |
| เจ้าหนี้การค้าก็โทรมาทวงหนี้ก็บอกว่า ไม่มีเงินจริง ๆ ช่วยเอาของไปแทนก็แล้วกัน |
| เลยถูกด่าเป็นชุด ๆ (ผมเฉย ๆ เพราะผมไม่ได้เป็นคนสั่งซื้อมานี่นา 555) |
| เจ้าหนี้บางคนมาดูเห็นคนมาดูสินค้า ก็ส่ายหัว |
| มีอยู่วันหนึ่ง บ่ายคล้อยไม่มีคนมาดูสินค้า นั่งหลับได้ยินเสียงรถเข้าประตู ชะโงกดูเห็นคนงานโดดจากรถมา 5 คน |
| ถือไม้สั้น ฆ้อน สิ่วเดินอาด ๆ เข้ามา |
| เห็นท่าไม่ดีแน่จะวิ่งหนีก็ไม่ได้เพราะประตูโรงงานปิดไว้ ยืนนิ่ง...พอดูพวกเขาเข้ามา เลยกวักมือเรียกเจ้าหนี้เข้ามาคนเดียว |
| คนอื่นให้อยู่ข้างนอกก่อน |
| เฮียจะเอาผมตายเลยเหรอ |
| เฮียไวน์จ่ายหนี้บ้างซิ ลูกน้องผมชุดนี้มันร้ายนะ |
| ถ้าเฮียฆ่าหรือตีผม ก็ตายเปล่าไม่ได้เงินแถมต้องหนีคดี... เอางี้เอาของในโกดังไปแทนผมจะคิดต่ำกว่าทุนให้ |
| ไม่เอา |
| น่าเฮียก็ เอาไปก่อนวันพรุ่งนี้ เจ้าหนี้อีก 3 รายจะมาขนของไปแทนเงิน ช้าไม่ได้นะครับเดี๋ยวของหมด |
| คุยไม่นานพวกเขาก็ส่ายหัวขึ้นรถกลับไปอย่างหัวเสีย |
| ผมจำได้ดีว่า เจ้าหนี้การค้ารายนี้อยู่ แถวนครปฐม เขาส่งวัตถุดิบให้ทีมงานชุดก่อนที่ผมจะเข้ามาเคลียให้ |
| วันรุ่งขึ้นมี คนซื้อสินค้ารายย่อยมาเกือบ 30 คนเดินดูไปทั่วโรงงานต่างขนของขึ้น พิคอัพ |
| เจ้าหนี้การค้าและลูกน้องอีก 2 รายมาเดินดูสินค้า เดินคัดสินค้ามากองไว้จะขอขนขึ้นรถ 6 ล้อ และขอเปิดประตูข้าง |
|
| เฮียสุงจากนครปฐม เดินเข้ามาเห็นคนอื่นกำลังเลือกและขนกองไว้ เลยเดินมาถามว่า เรายังค้างหนี้เยอะหรือเปล่า |
| เยอะมาก |
| เฮียสุงมีแววตา วิตกให้เห็น ผมเลยบอกว่า เฮียสุงอย่าพูดให้ใครรู้นะ สินค้า/วัตถุดิบที่กองอยู่ ขนไปก็ไม่พอจ่ายหนี้ทั้งหมด |
| โรงงานนี้ก็ไม่ใช่ของเราแล้ว เฮียสุงอย่าช้านะไม่งั้นขนไม่ทัน |
| เออ.. เอางี้เฮียไวน์กัน ของตรงมุมโน้นให้ผมนะ พรุ่งนี้เช้าผมจะเอาหกล้อมาขน |
| ได้ ๆ เฮียรีบหน่อยนะ |
| ปรากฏว่าวันรุ่งขึ้น เฮียสุงกับลูกน้องอีกชุดมาขนสินค้าวัตถุดิบกองไว้ ผมก็จัดการเช็คจำนวนชิ้นราคา กะให้พอดีหนี้ให้เฮียสุง |
| กับลูกน้องขนขึ้นรถแต่ผมยังไม่เปิดประตูข้างให้ เฮียสุงขึ้นไปเซ็นรับของราคาทุน (แหะ ๆ ผมบวกเพิ่มราคาทุนไว้แล้ว) |
| ออกใบส่งของ รับใบหักหนี้จากเฮียสุงแล้วก็ไปเปิดประตูให้รถออก |
| |
| แน่นอนผมโทรไปหาเจ้าหนี้การค้ารายอื่น ใช้วิธีเดียวกัน ขู่ให้เอ้ยบอก ความ(เกือบจริง) ให้เขารู้ว่าสินค้าจะหมด |
แล้วนะโรงงานไม่ใช่ของเราเพราะเราเช่าเขาไว้
(เป็นภาพแทน ของจริงกว้างกว่ามีเศษกระดาษฝุ่นเยอะมากไม่มีคนกวาด)
|
| หลังจากนั้นไม่กี่วันก็มี คนมาขนของ ชำระหนี้แทนเกือบหมด รวมยอดชำระหนี้หลายล้านบาท.. ส่วนที่ขายเลให้คนทั่วไป |
| เป็นเงินสดก็ นำเข้าธนาคารจะได้จ่ายหนี้เช็คที่ตีล่วงหน้า |
| สินค้าตกเกรด เก่าไม่ผ่านคิวซีขายไม่ได้นานแล้วผมเลยถือโอกาสขาย บอกเข้าว่าเป็นสินค้าตกเกรดลดราคาให้ก็ขายได้หมด |
| |
| เพื่อนคนที่ผมเล่าให้ฟัง แล้วนั่งวิตก ถ้าเป็นหนี้แบบที่คุณไวน์ทำก็ดีซิ |
| ทำไมละ |
| ผมค้าขายซื่อวัตถุดิบมาด้วยเงินสด ไม่เคยขอเครดิตใคร ร้านที่วัดสระเกศกับ โรงงานที่หนองงูเห่าตอนนี้เหลือของเยอะ |
| ไม่รู้จะขายให้ใครวงการก่อสร้างนิ่งสงบ ไม่มีเจ้าหนี้สักราย |
| ติดต่อบริษัทก่อสร้างต่าง ๆ หรือยัง |
| ติดต่อแล้วเงียบมีแต่คนส่ายหน้า การค้าแย่มาตั้งแต่ปี 2559 งานก่อสร้างมีน้อยผมก็ทน ๆ เรื่อยมาพอเจอโควิดอีก ยอมแพ้ |
| ดีกว่า เฮ้อ |
| ลองให้ ตี๋(ลูกชายเพื่อน) มันขายทางออนไลน์หรือยัง |
บ้าหรือไงคุณไวน์ สินค้าของผมไม่ใช่เสื้อผ้า กางเกง เข็มขัด รองเท้า เครื่องใช้ไฟฟ้านะ
 |
| เออใช่ ขอโทษ...วะเพื่อนค่อย ๆ คิดกันต่อนะ |
| สรุปคือ ระยะนี้หาช่องทางใหม่ถ้าไม่มี ค่อยรับงานชำระบัญชีหนี้สินให้ใครจะดีที่สุด ถ้าทำหัวหงอกเยอะ เหม่งด้วย หุ หุ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนที่ให้ใช้ภาพประกอบ |
| L |
| st. 1,798,844 |
| = |
| ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้นิด ผมจะได้กลับไปเยือนได้ถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
อ่านไป ก็ลุ้นไป ว่าเฮียไวน์จะขายของหมดไหม๊?..
แต่ครั้งนั้นกับครั้นนี้ ไม่เหมือนกัน..
โควิดมันกินเรียบ...เฮ้อ...!!