No. 968 เรื่องจากป่า(ตอนที่ 3 ป่าหนองควายหางดงเชียงใหม่) |
|
เราสี่คนนอนหันหัวเข้ากอไผ่สองข้างเอากิ่งไผ่มีหนามวางกันไว้หากสัตว์ย่องมาก็ได้ยินเสียง |
นพกับโตอดดูพระจันทร์มันขึ้นช้าครูนอนก่อนนะ |
ว่าแล้วแกก็หนุนเป้ทอดกายลงบนถุงนอน เอาผ้าขาวม้าคลุมหัวแล้วนอนเงียบไป |
พี่ไวน์เราสามคนผลัดกันนั่งใส่ฟืน คนละ ชม.ดีไหมพี่ |
ไม่ต้องหรอกไม่มีอะไร พวกเราก่อกองไฟแถมกลิ่นยากันยุงคลุ้งแบบนี้สัตว์ได้กลิ่นเปิดหนีไปแล้ว |
สองหนุ่ม โต กะ นพ สอดตัวเข้าถุงนอนรูดซิบ เอาผ้าขนหนูปิดหน้านอนรอบกายยังคงมืด ยามใส่ท่อนฟืนเพิ่มไฟลุกเพิ่ม |
แสงวับแวม เป็นวงกว้างไม่เกินสองเมตร เสียงไฟลามฟืนเลียงดังเป็นระยะ |
เอนหลังนอนบนถุงนอนเสียงน้ำห้วยไหลดังเบา ๆ นาน....ตาเริ่มหรี่จะหลับ |
และแล้วมีเสียงใบไม้พลิก กิ่งไม้หักเบา ๆ เงียบ...ขยับตัวเอี้ยวหัวพันถุงนอนแนบหูซ้ายกับดิน |
เสียงสัตว์เดินจากชายน้ำดิ่งตรงมาใกล้กับต้นพลวงที่เราแขวนอาหารไว้.. ขมับมีเหงื่อผุด |
กองไฟที่ขาดฟืนมืด มีเพียงแสงสลัว |
จะขยับตัวลุกขึ้นก็ไม่กล้า พลิกตัวช้า ๆ เหลือบตามองไปด้านปลายเท้ากลับไม่เห็นอะไร นึกได้ว่าเราเดินเข้าป่าลึกพอควร |
|
พบรอยตีนสัตว์สองชนิดเสืออาจจะอาศัยแถวนี้ก็ได้เหงื่อเริ่มผุดพรูพรั่งขึ้นมาอีกและแล้ว |
ครูฉัตรค่อยลุกนั่งคู้เข่าช้า ๆ เอานิ้วชี้แนบปากส่งสัญญานมือให้เงียบ อีกมือชูมีด |
ให้เตรียมพร้อม..... |
จ้องมองไปในความมืดมือขวาค่อยควานหามีดเหน็บ แต่ให้ตายซิไม่เจอ.. นพกับโตยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง |
|
รอบกายมืด ไกลออกไปเกือบ สามสิบเมตรแสงจันทร์ส่องลอดใบไม้สู่พื้นเห็นพุ่มไม้ก้อนหินเลือนราง |
เสียงเดินช้า ๆ ดิ่งขวามือสู่ต้นพลวงใหญ่ |
กลิ่นสาบสัตว์ลอยมาร่างของสัตว์ตะคุ่มโผล่ต้องแสงจันทร์ ดูไม่ออกว่าเป็นสัตว์อะไร น่าจะมีกว่า 3 ตัว |
อึดใจ เสียงครูฉัตรขยับตัว พร้อมกับตบมือดังลั่น |
เสียงสบัดตัวของสัตว์ วิ่งหนีไปในเงามืด น่าจะมีหลายตัว |
ตัวไรครู |
หมูป่านะ มันออกหากิน คงได้กลิ่นเศษอาหารของเรานะคุณไวน์ |
เฮ้อ โล่งอกไปทีครู 555 เล่นเอาเหงื่อตก เอ้า นพ กับโตตื่นด้วยดีนะ ครูไล่มันไปก่อนไม่งั้นสองคน... |
เสือเหรอมาเหรอพี่ไวน์ |
เปล่าหมูป่ามาหลายตัว ตอนนี้เปิดหนีไปไกลแล้ว เอ..ครูปกติหมูป่ามันออกหาอาหารตอนดึกเหรอ |
มันมักจะออกหากิน ตอนเช้ามืดเป็นส่วนใหญ่ บางทีครูเคยเจอมันมาตอนห้าทุ่มนะ |
แถวไหนครับครู |
โน่น ครูไปนอน ในดอยหลังสวนสัตว์ ไนท์ซาฟารี ลึกเข้าไปไกล คุณไวน์จำได้เปล่าที่เราไปส่องไก่ป่าแล้วหลงทาง |
ครูไปซ้ำอีกเมื่อสามปี |
จำได้ครับครู จำแม่นด้วย เราไปแล้วไม่มีน้ำกิน หิวกันแทบแย่หลงทางเกือบทั้งวันไปโผล่จากที่เราเข้าไป 7 กม. |
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาแล้ว นพ กับโต ไปนั่งดูพระจันทร์ก็ได้นะ |
ไม่เอาแล้ว ครู ชักเสียว กลัวมันมาอีก |
ไม่มาแล้ว เราคุยกันดังแบบนี้ เปิดหนีไปหลาย กม. แล้วโต กลัวอะไร |
ก็..เสือ....นะ |
ไม่มีหรอกโต มันถูกล่าจนเกลี้ยงป่า จะมีก็เสือปลา จริงแล้วมันเป็นแค่แมวป่านะพอมีอยู่บ้างกับหมี |
แต่เอ...กลิ่นควันไฟทำไมมันแรงมาก สงสัยไฟจะไหม้ป่าแต่คงไกลนะ |
ไปเรานอนกันเถอะ ไม่มีอะไรแล้ว |
เสียงไก่ป่าร้อง ไกลแสนไกล เสียงน้ำไหลเบา ๆ อากาศเย็นครอบคลุมไปทั่ว ครูขยัยตัวตามด้วยเสียงรูดซิบถุงนอน |
คุณไวน์ตื่นนานแล้วเหรอ |
ครับครู พักหนึ่งแล้ว นอนนึกตอนที่ครูกับผมไปหลงป่า แถวดอยคำ |
ใช่ตอนนั้น ครูพาเดินผิดทาง พาเด็กสองคนไปด้วย สงสารเด็กเหมือนกันไม่ได้กินข้าวหลายมื้อ แต่คราวนี้คงไม่แล้ว จะ |
พาไปทีมีน้ำไหลตลอดปี อาหารเราเตรียมมา 4 วันสบาย ๆ |
เอ้า โต นพ เข้าป่าเหรอ |
ครับ ขอไปหน่อยข้าศึกโจมตี โตเดินไปด้วยกันชักเสียววะ |
เออ ครูจะพาไปที่ว่า ป่ามันเป็นไงเหรอ |
ที่นั่นเป็นป่าทึบ อยู่ระหว่างดอยสูงสองข้าง แต่เราต้องเดินขึ้นดอยสูงแล้วลงไปข้างล่างลึกเหมือนกันเป็นป่าสมบูรณ์ |
คนในหมู่บ้านเรายังไม่ค่อยมีใครรู้ อีกอย่างสัตว์ป่าชุม |
แสงแรกของวันเริ่มสาดส่อง เห็นโต กับนพกำลังเดินขึ้นจากลำห้วย |
โต นพเช้านี้อยากกินอะไร |
ปาท่องโก๋ น้ำเต้าหู้ 555 |
ฝันไปก่อนเถอะโต เช้านี้อย่ากินเลยอาหารจีน เราช่วยกันทำอาหารฝรั่งกินกัน |
ได้ก็ดีซิครู ได้แฮม เบคอน ใข่ดาว ขนมปังโฮลวิต ใส้กรอก กาแฟร้อน ๆ ใส่ถ้วยกาแฟพอชเลนน่าจะดี |
ที่ว่ามี 3 อย่าง ไข่ก็มีนะ 555 นพ..ช่วยหุงข้าวไว้ 2 หม้อสนามไว้กินมื้อเที่ยงครูจะพาเดินไกลหน่อย กับข้าวค่อยไปหา |
ไปล้างหน้าแปรงฟันกัน คุณไวน์ไปกับผมหน่อย ไปหาผักมาทำกับข้าวกันเผื่อจะได้ต้นแอสพารากัสบ้าง 555 |
ไหนครูว่าจะทำอาหารฝรั่งให้กิน |
อ้าวนี่ไง ผักกูดแทน หน่อไม้ฝรั่ง ปกติเขาต้ม แล้วช้อนให้สะเด็ดน้ำเคล้าเกลือกับเนินเขากินกับสเต็กแล้วของเราเป็นไง |
อร่อยดีครู ปลาทูน่าที่เคล้าคลุกไปกับผักกูดต้ม เข้าท่า เค็มนิด ๆ |
เอ้าโตชอบ แล้วนพ ชอบอะไรบ้างละ เห็นกินไม่หยุด |
555 ชอบหมดแหละ ใข่คน นี่ก็อร่อย ผมไม่เห็นครูเอาไข่มาซักฟองเก็บไข่ป่ามาเหรอ |
อ๋อ เป็นไข่ผงสำเร็จรูปนะ เพื่อนจากกรุงเทพเอามาฝากหลายซอง |
มันเป็นไงครู ไม่เคยรู้เรื่องเลย |
คืองี้ โรงงานผลิตเขาคงต้มไข่แดงไข่ขาว แล้วทำให้แห้งโดยความเย็นมั้งพอป่นแล้วก็แพคใส่ถุงมาขายถุง 180 บาท |
เอามาผสมน้ำนิดเทใส่น้ำมันนิด ตั้งไฟคนเหยาะเกลือหน่อย ครูว่าพอกินได้นะ (ไข่ผงส่วนใหญ่เขาผลิตมาขาย ให้เป็นอาหารสัตว์เล็กเช่นหนูแฮมสเตอร์ นกคนกินได้..) |
เช้านั้น กินผักกูดเคล้าเกลือปลาทูน่า กับขนมปังจิ้มกินกับไข่คนที่นุ่ม ๆ หมดไปสองแถวก็หมดแหละ |
ก็พวกเรา เคยกินแต่ข้าวเหนียวกะ ข้าวสวยนี่นา |
โตกับนพ ช่วยกันม้วนผ้ากันฝน รวมกับถุงนอน หม้อข้าวสนามขึ้นสพายหลัง ครูฉัตรตักน้ำในห้วยมาราดกองไฟจนดัง |
แล้วเริ่มเดินนำหน้าแต่ละคนแบกเป้ ถุงนอนเครื่องใช้ส่วนตัว ที่ลืมไม่ได้ก็กระติกน้ำต่างเดินขึ้นดอยไปเรื่อย ๆ ลงลุยน้ำข้าม |
ลำห้วยไปอีกฝั่งอากาศที่เคยเย็นตอนกลางคืน กลับร้อน เสียงหายใจเริ่มดัง |
เราจะเดินไปไหนครับครู |
จะพาพวกเราไปหุบเขา ที่เย็นสบาย อยู่ห่างจากที่เราเดินอีก 3 ชม.ได้มั้งครูเคยไปมาแล้ว 2 ครั้งกับเพื่อนกลางคืนหนาว |
ที่ว่าหนาว ฤดูหนาวเหรอครู |
ไม่หรอกเดือนนี้แหละ เช้ามาจะมีหมอกปกคลุม คงมีความชื้นสูงกว่าจะเห็นแสงแดดโน่นเกือบสี่โมงเช้ามีพรรณไม้แปลก |
น้ำในห้วยมีตลอด กะว่าจะพักอยู่ที่นั่นสักคืนแล้วค่อยกลับ โตกับนพ เดินไหวหรือเปล่าละ |
ยอหอ ครู เสียดายพี่ไวน์ เอากล้องมาแต่ถ่ายไม่ได้ |
ทำไมถ่่ายไม่ได้พี่.... |
ขอบคุณเพื่อนที่ให้ใช้ภาพประกอบ |
L |
st. 1,836,117 |
= |
ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้นิด ผมจะได้กลับไปเยือนได้ถูกครับ |
|
Diarist |
สมัยหนุ่มๆพี่ไวน์ลุยป่าลุยเขาน่าดูเลยครับ
อ่านแล้วผมนึกถึงพระเอกในนิยายแนวล่องไพรครับ
สูง เท่ และชอบการผจญภัย
สมัยผมไม่ค่อยได้ลุยป่าแบบนี้ครับ
เต็มที่ก็เดินดอย นอนบนดอยเท่านั้นเองครับ