No. 1242 ชีวิตในป่า (ตอน 26 เตรียมออกจากป่า) |
|
ว่าไงกาน กลับจากบ้านส่างปาดูเงียบ ๆ ไปนะ |
ครับครูผมเดินป่าขึ้นเขาลงห้วยนอนตบยุงกว่าจะเข้าเขตพม่านานมาก ๆ แล้วจะพบชาวไตใหญ่ |
เขาปลูกบ้านไม้ไผ่ปนไม้จริงอยู่ห่างกันกว่าครึ่งกิโล แต่ครอบครัวพี่ส่างปาใจดีเห็นผมช่วยงานในไร่บนดอย ตัดแต่งกิ่งกาแฟ |
เก็บเม็ดกาแฟเป๊อะเม็ดกาแฟใส่ก๋วยกระบุงมาไว้ลานบ้าน จะนำไปหมักกระเทาะเปลือกออกเหนื่อยมาก พี่ผู้หญิงหุงข้าวทำกับข้าวกิน |
กันหิว ๆ แล้วอร่อยมากครับครู... แถวนั้นเขาเลี้ยงม้าต่างบางบ้านก็ให้ม้าผสมลา เกิดลูกออกมาเป็น ล่อ แข็งแรงกว่าม้า |
ผมถามเขาว่าทำไมไม่เอาล่อผสมล่อจะได้แข็งแรงขึ้น |
ผสมพันธ์ล่อเป็นปู้เมีย(กระเทย)เป็นหมัน |
นั่นซิครูก็เคยฟังเขาบอกเหมือนกัน แล้วส่างปามีลาล่อกี่ตัว |
ไม่มีครับครู คนเลี้ยงม้าลาล่อจะเลี้ยงเป็นอาชีพรับขนของไปตามดอยที่รถมอไซค์รถยต์วิ่งไม่ได้ |
กานไปอยู่หลายเดือนได้ไปถึงดอยไตแลงทหารเขาให้เข้าเหรอ |
พี่ส่างพาผมเดินป่าจนเจอถนน 1095 ของไทยแล้วชวนขึ้นมอไซค์ไปชายป่าไม่ผ่านด่าน..ใช้เดินเท้าเส้นทางธรรมชาติแทน |
ผมต้องเหยียบรอยเท้าพี่ส่างตลอด ชาวบ้านคงถูกขู่ว่ามีกับระเบิดฝังไว้...เดินไปเหงื่อซึมกลัวครับครู |
เดินเข้าเขตเมืองดอยไตแลง เจอหมู่บ้านพี่ส่างพาไปพักบ้านพี่น้องอยู่สองคืน ตอนไปมีคนไทยไปเที่ยวแต่ไม่มาก |
แล้วเขารู้ว่ากานเป็นคนไทยหรือเปล่า |
คงไม่รู้ครับครูผมใส่เสื้อหม้อฮ่อมกางเกงขาก๊วย รองเท้ายางรถยนต์ตัวดำผมเป็นกระเซิงเหมือนชาวบ้านผู้ชายเดินผ่านคนแต่ง |
เครื่องแบบสะพายปืนผมก็เดินเฉย ๆ เขาก็ไม่สนใจอะไร แต่ผู้หญิงชาวบ้านผิวขาวสวยพูดภาษาไตคล้ายคนอ.ปาย |
กานติดใจละซี |
ก็ ๆ เห็นคนสวยก็มองบ้างครับครู..เท่าที่ดูเขามีอาชีพปลูกผักพืชกาแฟ ข้าวฟ่าง...วันต่อมาเดินไปเห็นกลุ่มคนเข้าออกบ้าน |
สองชั้นดู ๆ แล้วเขาน่าจะสอนการคัดพลอย โกนพลอย(ขึ้นรูปพลอยหยาบ ๆ) ก่อนเจียรนัยผมไม่ค่อยกล้าเข้าไป ... |
เห็นบ้านเมืองเขาแล้วเป็นไง |
หมู่บ้านอยู่เป็นกลุ่ม มีบ้านหลังใหญ่คล้ายวัดทหารอยู่.. |
ผมเคยดูภาพบ้านรัฐฉานดูดีกว่าเยอะมีรถบ้านหลังโตการค้าธนาคารแต่ไม่เห็นทหารกองกำลังอะไร |
พี่ส่างปาบอกว่าเมืองไตแลง เจ้ายอดศึก..กุมกำลังอยู่ และบอกว่าคนไตใหญ่นับถือเคารพสมเด็จพระนเรศวรของไทยมากมี |
อนุสาวรีย์อยู่ด้วย จริงหรือครับครู |
ครูเคยไปเคารพสักการะอนุสาวรีย์พระนเรศวรเขตชายแดนพระองค์ท่านร่วมรบกับคนพม่า ขับไล่ข้าศึกพวกเราคงยังไม่เกิดแน่ |
ปัจจุบันพลเอกเจ้ายอดศึก.. คุมกำลังอยู่ที่รัฐฉานและที่ไตแลงรัฐบาลเมียนม่าคุมห่าง ๆ มั้ง |
|
ก่อนหน้านั้นอังกฤษเข้ายึดครองพม่า 120 ปี เกิดการต่อต้านจากนายทหารหนุ่ม ๆ หลายกลุ่ม |
มีนายพลอองซานด้วย..จน อังกฤษยอมถอยคนพม่า ชนเผ่าต่าง ๆ เข้าดูแลแทนคือให้ปกครองกันเองปี พศ.2491... แต่นายพลอองซาน |
ถูกล้อมจับเขาว่าจาก กลุ่มทหารพม่าด้วยกัน ฆ่าตายอายุ 32 ปีหรือไงนี่แหละครูจำไม่ได้เป็นการหักหลังกันเองหรือเปล่าฟังหูไว้หู |
|
พลเอกเจ้ายอดศึกที่เป็นเชื้อชาติไทใหญ่ก็เข้าปกครองรัฐฉานมีพลเมือง 5 ล้านแปดแสนคนรัฐฉานที่คนไทยรู้จัก เช่นเมืองท่าขี้เหล็ก |
ติดอ.แม่สายไทย เมืองอินเลที่มีทะเลสาปใหญ่เป็นอันดับสองของเมียนม่า |
|
รัฐบาลทหารปกครองย่างกุ้งมี ปชช. 7 ล้านกว่าคนและสร้างเมืองใหม่คือ เนปยีดอ...ให้ข้าราชการกับ ปชช..ไปอยู่ 1 ล้านกว่าคน |
กานไปอยู่พม่า..เข้าไปคลุกคลีกับกลุ่มชาติพันธ์ไม่ใช่กลุ่มเจ้ายอดศึก...ดีที่ถอนตัวออกมาได้กลับมาอยู่กับครูต่อ |
เกือบแย่เลยครับครูเอะครูรู้ด้วยเหรอ |
หุ หุ ปะกินข้าวกลางวัน เราไปขุดมันฝรั่งต่อเดี๋ยวมันจะแก่ไป |
ผมปลูกมันฝรั่งปลูกก่อนผมไปกับพี่ส่างปา ปลายตุลาคมถึงเดือนนี้เกือบ 4 เดือนนานเหมือนกันนะครับครู |
แล้วกานจำได้ไงว่าเราปลูกตุลาคม |
ผมดูปฏิทินแผ่นโตที่ห้องครูนะครับแล้วผมก็นับว่า เห็นดวงจันทร์เดา ๆ เอานะว่า 4 เดือนแล้วทำไมครูต้องปลูกมันฝรั่ง |
ข้าวเปลือกเจ้าต้องเกี่ยว ขนไปให้เขาตำฝัดกว่าจะได้กินใช้เวลานาน... มันฝรั่งแค่นำมาล้าง ต้มใส่เกลือหรือนึ่งแล้วใช้มือปอกเปลือก |
กินได้ง่ายกว่าเยอะเป็นแป้งเหมือนกัน |
ดูแล้วครูเก็บมันฝรั่งรู้สึกต้องเก็บพิเศษกว่าข้าวเปลือก ทำไมครับครู |
มันฝรั่งจะเก็บได้นานต้องไม่ล้างดินออกเก็บไว้ในที่ร่มได้ประมาณ 4 เดือนถ้าเกินมันจะงอก.. |
หัวที่มีรากงอกกินไม่ได้จะเกิดสารพิษโซลานิน |
พิษแรงแบบไหนครับครู |
คนกินจะคลื่นใส้ อาเจียน หลอนชักกระตุกตาลาย หายใจแผ่วไม่ควรกินเลย ใช้หัวมันที่งอกฝานทำพันธ์แบบที่กานเคยทำไง |
เอ้อครูครับ เก็บมันฝรั่งกับมันเทศเสร็จผม จะขอกลับเข้าเมืองได้เปล่า |
ได้ซิ เริ่มเบื่อแล้วเหรออยู่ในป่า |
ไม่เบื่อครับ สบาย ๆ แต่ไปเห็นชีวิตชาวป่าแล้วเขาอยู่กันเป็นครอบครัวอบอุ่นเลยคิดอยากกลับกรุงเทพไปหางานหาเงินเก็บไว้ตอน |
แก่ตัวคงต้องอยู่ใกล้หมอแบบครู |
ดี..กานน่าจะอยู่ใกล้ สาวพยาบาลมากกว่าหมอนะครูว่า หุ หุ |
การช่วยครูเก็บหัวมันฝรั่งกับมันเทศช่วยครูได้เยอะอีก 10 วันครูจะพาไปส่งที่ อ.ปาย |
ครูใช้พลั่วเหล็กสามขาวางไว้ใกล้ต้นมันฝรั่งแล้วใช้เท้าเหยียบกดลงไปลึกจนสุดแล้ว กดปลายพลั่วที่เป็นไม้ลงงัดดินกับหัวมันลอยขึ้น |
ทำเป็นระยะเราสองคนช่วยกันดึงหัวมันวางไว้บนดินเรียงรายตอนเย็นก็ขนใส่ตระกร้าสะพายหลังเดินลงดอยไปกองสุม |
ที่โรงเก็บใกล้กับกระท่อมที่ผมนอนใช้เวลาขุดขนมันสองอย่างเกือบ 7 วันก็เสร็จ |
จัดเรียงมันฝรั่งที่มีดินติดไว้ในโรงเรือนหลังคาตองตึงคลุมจนเต็ม...เหนื่อยสุด ๆ ครูดูจะเหนื่อยไม่น้อย |
กานเอาเสื้อผ้าไปซักตากแดดเตรียมไว้นะ อีก 3 วันเราจะพากันเดินป่าค้างคืนสักคืนแล้วค่อยหาทางขึ้นรถเข้าเมือง |
ครับครูแดดมีน้อยอากาศยังเย็นเสื้อกางเกงคงจะแห้งเร็ว ต้องเอามุ้งไปด้วยเปล่าครับ |
เอาของครูไปหลังเดียวก็พอ..นอนในป่าคืนเดียว.. ที่บ้านแถวแม่เย็นปายครูก็มีอยู่แล้วคงจะเหม็นอับ..... |
//////////// |
ครูพาเดินขึ้นดอยลงดอย พักเป็นระยะกินข้าวที่หุงใส่กระติบไว้กับเนื้อกวางย่างติดมัน น้ำพริกแดงค่ำลงก็พักตรงชะหง่อนหิน |
ริมลำห้วย.. เช้าก็ตัดไม้ไผ่กรอกข้าวสารวักน้ำห้วยใส่ เอาใบตองกล้วยป่าแห้งพับไปมายัดปิดจนแน่นวางพาดราวไม้ไผ่ดิบ |
ให้ไฟลนจนได้กลิ่นหอมของข้าวกะว่าสุกก็ราไฟออก.. นั่งกินกับเนื้อน้ำพริกเหมือนเดิม... พากันเดินขึ้นดอยลงห้วย วักน้ำในห้วยกิน |
แก้หิวตะวันเริ่มเดินตรงหัว |
อีกไกลเปล่าครับครู |
ไม่ไกลเราจะไปดักขึ้นรถประจำทางจากแม่ฮ่องสอน อ.ปางมะผ้า ไป อ.ปายประมาณ 45 กว่าโลได้มั้ง |
ปะกัดฟันเดินต่ออาจจะทันรถประจำทางก็ได้นะเราไปดักขึ้นที่ป้อมตรวจน่าจะดี |
กลัวถูกจับครับครู |
ไม่หรอกกานเป็นคนไทยแต่บอกว่าบัตรหาย เขาอาจจะให้ร้องเพลงชาติไทยให้ฟังก็ได้นะ 555 |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,671,165. |
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
|
งานเขียนเรื่อง สั้น (ขนาดยาวปานกลาง) |
หน้าตามันเป็นแบบนี้นี่เอง