| No. 924 เราปรับตัว แบบไหนดี..? |
|
| นั่งฟัง นั่งอ่านนักวิเคราะห์เศรษฐกิจ การค้า กับคนวิชาชีพต่าง ๆ มาระยะหนึ่ง บางท่านก็มีความคิดสุดโต่ง เป็นไปไม่ได้เลย |
| บางคนมีแนวคิดน่าจะนำไปเป็นแนวทางทำงานได้ก็เลยเลือกฟัง เลือกอ่านบางคน |
| |
| เพื่อนคนหนึ่งถามว่า ทำไมต้องไปสนใจด้านเศรษฐกิจ ให้ผู้ใหญ่ในรัฐบาล หรือบริษัทต่าง ๆ เขาคิดทำดีกว่า |
| ผมได้แต่พยักหน้า มันก็จริงอย่างที่เพื่อนว่า |
| |
แต่นึกในใจว่า เราน่าจะปรับตัวเองให้เข้ากับ กิจการหรือวิถีชีวิตให้เหมาะกับบ้านเมืองบ้างนะจะดีกว่ามีความสุขพอประมาณ
|
| เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กเป็นนักเรียนอยู่บ้านนอกทางภาคเหนือ เห็นคนมีอาชีพก็ ครู คนขี่สามล้อรับจ้าง |
| ชาวนา คนจีนทำสวนผักแถวไปห้วยแก้ว ดอยสุเทพ ก่อนถึงบ้านคุณตุ๊ก ๆ โคราช(มั้ง) |
|
| อาชีพอีกอย่างมี นักหนังสือพิมพ์หาข่าวลงหนังสือรายหวยออก คนต้มเหล้า(เถื่อน) ข้างบ้าน ครูสอนประวัติศาสตร์มีอาชีพเสริมเป็นนักเขียนนิยาย |
| อาชีพที่ไม่อยากเป็นก็ตำรวจอาชีพนี้กลัว 555 เพราะเห็นตำรวจถูกยิงตายเมื่อปะทะกับคนร้าย เคยเห็นทหารบ้างแต่น้อยครั้ง |
| เห็นพ่อของเพื่อนที่อำเภอสารภีเป็นครูประชาบาล ก่อนไปทำงานจะเข้าดูนา ครูเขามีอาชีพรับซื้อถั่วลิสง |
| จากเพื่อนบ้านนำมาตาก แล้วกระเทาะเปลือกไปขายด้วย |
| อาชีพคนทั่วไปเห็นแค่นั้นจริง ๆ |
| |
| เมื่อได้เรียนต่อในกรุงเทพสูงขึ้นเรื่อย ๆ ได้เข้าทำงานเลยรู้ว่า ไทยมีวงการค้าคนจีน มีห้างเซ็นทรัลแรก ๆ ที่วังบูรพา |
| ห้างขายเครื่องกีฬาไนติงเกล บริษัทประกันภัย มีภัตตาคารจีนแถวถนนเสือป่า ดังมากแต่เขา มิให้เดินผ่านหรือเข้า |
| ไปแถวห้องครัวแหะ ๆ แอบไปเห็นพ่อครัวใส่กางเกงขาสั้น เสื้อไม่ใส่ ลากรองเท้าไม้แกร๊ก ๆ ในครัวพื้นน้ำเจิ่งเฉอะแฉะมีผ้าขนหนู |
| เล็กพาดบ่า. แต่อาหารอร่อยมาก ๆ |
| ต่อมาได้เข้าทำงานบริษัทเห็น คอมพิวเตอร์ใหญ่มากยี่ห้อ IBM ยังใช้เก็บข้อมูลในการ์ดกระดาษไม่ค่อยอยากจะจับต้อง |
ไฟมันช๊อต นอกจากเขาให้ผมช่วยคีย์ข้อมูลเข้าคอมพิวเตอร์ เครื่องจะเจาะการ์ดเป็นรูระหัสเช่น ดิจิต+โซนหมายถึง....
รู้เพียงแค่นั้นจริง ๆ แต่ไม่รู้ลึกซึ้งใด ๆ เลย
|
| อีก 6 ปีต่อมาได้เข้าทำงานอีกแห่งแถวสี่แยกเพลินจิต เห็นคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะที่แพงมาก 4 หมื่นกว่าบาทต่อเครื่องใช้อยู่ 3 เครื่อง |
| ตอนนั้นยังทำงานได้ไมกี่อย่าง เห็นแผนกคณิตศาสตร์ประกันภัยใช้เก็บตัวเลขเพื่อวิเคราะห์
แผนกนี้ ท่านศาสตราจารย์ บัณฑิต กันตะบุตร เป็นที่ปรีกษาดูแล
ช่วงระยะเวลานั้น เกิดอาชีพใหม่ และที่เฟื่องฟูคงเป็น กิจการภัตตาคาร | ได้รู้จักโปรแกรมเมอร์จากบริษัทน้ำมันเชลล์ย้ายเข้าทำงานธนาคาร นำระบบคอมพิวเตอร์มาใช้ กินข้าวกลางวันที่เดียวกันบ่อยที่ห้องอาหารธนาคารเขาบอกว่าจะอยู่ทำงานให้ธนาคารจนระบบเข้าที่สมบูรณ์แล้ว จะย้ายไปทำที่อื่นต่อ ผมก็ว่ามันเสี่ยงนะครับที่ย้ายทำงาน | | บ่อย พี่เขาบอกว่าไม่เป็นไร มีงานรอให้เขาทำอีกสองสามแห่ง | | | | เมื่อปีพศ. 2532 ได้เข้าทำงานที่ฝั่งธนนบุรีไม่ไกลจาก รพ.ศิริราชเท่าใด ทำงานอยู่ในสำนักบัญชีของภัตตาคาร 7 บริษัท | | หน้าสำนักงาน เป็นลานจอดรถใหญ่กว้าของภัตตาคารใหญ่มีชื่อ จะมีรถบัสหรูมาจอด เรียงเป็นตับหลายสิบคันต่อวัน | | มีนักท่องเที่ยวจีนจากฮ่องกง กับนักท่องเที่ยวฝรั่งลงไปทานอาหาร งานที่ทำอยู่ริมน้ำเจ้าพระยา 2 แห่งกับในพื้นที่อื่น 5 ร้าน | มีลูกค้าจีน ฝรั่ง...ซึ่งบริษัททัวร์เป็นคู่ค้า
| ที่นี่เองที่ ผมขอนำการทำบัญชีโดยคอมพิวเตอร์เพราะขี้เกียจทำบัญชีด้วยมือ เพราะเคยทำงานด้านคอมมาบ้างนิดหน่อย ขอ Boss ช่วยจ้างคนเขียนซอฟแวร์บัญชี Boss ใจดีโอเค กว่าซอฟแวร์จะสมบูรณ์แบบใช้เวลาเกือบปี ผมเลยได้ยึดอกกับเขาบ้างว่า ไม่โบราณนะ
งานที่ทำบัญชี/เสียภาษีและคุ้นเคยระบบการค้า กับบริษัททัวร์ที่นำลูกค้าจากต่างประเทศเข้าใช้บริการ
| | เมื่อไทยเราเจอไวรัสโควิดระบาดกิจการที่ทำงาน และที่เคยทำพลอยกระเทือน รายได้ลดลงมากต้องอาศัยลูกค้าคนไทย | | เป็นหลัก จะหวังคนต่างประเทศมาเที่ยวคงอีกนาน | | |  |
เราคงต้องรอให้มีวัคซีนป้องกันหรือเพิ่มภูมิคุ้มกันโควิด ลุ้นให้กิจการค้าในไทยหลาย ๆ | ประเภท พอเลี้ยงหรือคงอยู่ต่อไปได้…
| | แล้วพวกเราคนไทย จะกลับไปทำการเกษตร ปลูกผัก เลี้ยงไก่เลี้ยงปลาเป็นอาชีพหลักคงไม่ถึงขนาดนั้น เห็นนักการค้านักวิเคราะห์ | | หลายคนแนะนำหรือตอบคำถามที่มีผู้ถามว่าจะทำอะไรดี เขาตอบทำนองเดียวกัน | ทำงานที่ทำไว้ก่อนได้เงินน้อยก็ทำไปเถอะ อย่าเพิ่งลงทุนอะไร
| เพื่อนที่เคยทำงานธนาคาร บอกว่าคนไทยตกงาน เพราะคอมพิวเตอร์
มันก็จริงอยู่ที่ทำแทนคนได้ แต่คอมพิวเตอร์ทำให้คนมีงานทำเยอะมาก แต่ที่คนไทยตกงานนี้เพราะ โควิดมากกว่า
| | ขอบคุณเพื่อนที่ให้ใช้ภาพประกอบ | | L | | st. 1,744,559 | | = | | ขอบคุณเพื่อนที่แวะเข้ามาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้นิดผมจะได้กลับไปเยือนได้ถูกครับ | | | |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์
ไม่ใช่ไม่อยากปรับตัว
แต่มันปรับยากจริงๆนะครับพี่
อย่างธุรกิจท่องเที่ยว
จะให้ปรับอย่างไร
เปลี่ยนกลุ่มตลาดลูกค้า
ไม่ใช่ทำกันง่ายๆดั่งใจคิด
ตอนนี้เลยอยู่กันยาก
ล้มหายตายจากกันไป
ธุรกิจท่องเที่ยวไม่มีทางฟื้น
ตราบใดที่ยังไม่เปิดสนามบิน
ตราบใดที่ไม่มีวัคซีน
ตราบใดที่นักท่องเที่ยงต่างประเทศยังไม่มา
คนจะตกงานมหาศาล
ชนิดที่รัฐบาลไม่มีทางประคองเศรษฐกิจได้เลยครับ
แล้วมันจะดึงกันเป็นลูกโซ่ทั้งระบบ
ลากจูงประเทศไปสู่ความล้มละลาย
ทั้งทางเศรษฐกิจและสังคมครับ
(ยังไม่นับเรื่องปัญหาการเมืองที่ยุ่งเหยิงพันพัว
และยิ่งอยู่นาน ยิ่งยุ่งจนแก้ไม่ออกครับ)