No. 1050 ลองพลัง จะได้รู้ว่าไผ เป็นไผ |
 |
ชลบุรีมีอาหารอร่อย ๆ หลายร้าน.. แถวนั้นผมค่อนข้างคุ้นเคยเพราะไปซื้อผ้าสตรีที่ตลาดวัดกลาง |
มาขายที่กรุงเทพและจัดส่งไปตามตัวแทนขายก็ขายติดต่อกันเป็นสิบปี |
เพื่อนในกรุงเทพถามผมว่า ทำไมไม่ซื้อผ้าในกรุงเทพขาย.. ผมก็บอกว่าราคาถูกกว่าบางลำพู |
เพื่อนมันถามว่า เป็นผ้ามาทางเรือเหรอ ทำนองว่าผมซื้อของหนีภาษี... ผมได้แต่หัวเราะหึ หึ ก็ผมไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ |
รู้แต่ว่าผ้าลายเดียว เนื้อเดียวกันของเมืองชลบุรีต่ำกว่าเมตรละเกือบ 10 บาท ... แต่นั่นเรื่องเก่าไม่เล่าละครับเพราะผมเลิก |
ขายผ้ามาหลายปีมุ่งรับ ทำบัญชี/ภาษีให้ลูกค้ามากกว่า |
อย่างที่เข้าทำงานโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์และของใช้จากไม้ยางพาราเมื่องชลบุรี ก็ทำเงินเป็นรายได้หลัก |
บริษัทต้องการคนจัดการเรื่อง ระบบงานภายในบริษัท(บางส่วน) ระบบบัญชีคอมพิวเตอร์ |
ทำงานที่ สนญ.ของโรงงานอยู่ซอยนานาเหนือ ไป ๆ มา ๆ ระหว่างกรุงเทพ - ชลบุรีบ่อยหน่อยเพราะมีงาน |
บัญชีบริษัทอื่นทำอยู่ด้วยพร้อม ๆ กันผมมิได้เอาเปรียบบริษัทโรงงานนะครับ เขารู้อยู่แล้ว |
ว่าผมต้องทำงานบัญชีลูกค้าเก่า ควบคู่กันมา |
ห้องพักที่บริษัทมอบให้ อยู่วชิรปราการหรือที่ชาวบ้านเขาเรียกว่า ถนนสายหมอเพราะมีคลินิคหมอเยอะมาก ที่ตั้งของบ้าน |
อยู่ในซอยเล็กมากพอรถยนต์วิ่งผ่านได้ (อยู่ไม่ไกลจากตลาดผ้าวัดกลาง)  ถ้าจะสวนกันก็แอบชิดอีกด้านไว้ขับเข้าลึกพอประมาณก็ เกือบถึงชายทะเล |
หลังบ้านพักเป็นป่าแสม หรือโกงกางมีน้ำขึ้นลงตามจังหวะเดินเลยไปอีกหน่อยก็เห็น ทะเล |
ไม่ต้องอิจฉานะครับ 555 เป็นห้องธรรมดามีห้องน้ำในตัว ตื่นมาตอนดึก เงียบสงัดเผลอ ๆ อาจจะได้ยินเสียงปูแสม  |
กับปลาตีนที่มีอยู่เยอะเดินไปมา 555 |
ผมมิได้ผิดหวังเลยว่า มีห้องพักชายทะเล (โคลน) เพราะแค่ได้ยินละลอกคลื่นทะเลพักเข้าใต้ถุนบ้านพักก็ดีหนักหนาแล้ว |
กว่าจะกลับถึงห้องพักส่วนใหญ่กลางคืนแล้ว เย็น ๆ จะอยู่แถวชายทะเลบางแสน หรือไม่ก็หาดวอนนภา |
จำ ผจก.โรงงานที่ชื่ออิ๊คคิวได้เปล่า คนนี้มีฝีมือด้านจัดการโรงงาน วางงาน ใช้เทคนิคงานไม้เก่งมาก |
เป็นคนพูดเสียงดังฟังชัด โฟร์แมนชอบ |
ตอนเย็นหลังเลิกงานเราจะไปชายทะเลกันบ่อยไป ดริ๊งกัน พี่แกมักจะชวนผมวิ่งออกกำลังกาย ผมบ่ายเบี่ยง |
แค่เดินให้เป็นเส้นตรงยังไม่ค่อยได้ 555 คือมึนอิ๊คคิวก็มึน ฟังเขาเล่าว่า ก่อนที่จะมาร่วมงานบริษัทเป็น ครูสอนเทนนิส |
ชม.ละหลายเงินมีพละกำลังมาก ซ้อมวันละหลายชั่วโมง พี่แกก็พยายามจะสอนให้ผมหวดเทนนิส  |
ก็ลองหวดลูกที่ลานคอนกรีตโรงงาน ใช้พนังโรงงานเป็น บอร์ดสำหรับน๊อคบอร์ดงั้น แต่ผมเอาดีไม่ได้ไม้เทนนิสมันเล็ก |
หวดไม่ค่อยถูก เอ็นที่ขึงคงจะขาดมั้ง 555 |
อิ๊คคิวมักจะ ส่ายหัวที่ผม ตีหวดลูกเทนนิสไม่ได้เรื่อง เอางี้น้าไวน์เล่นเทนนิสไม่ได้เรื่อง ไปซ้อมวิ่งดีไหมง่ายดี |
จะไหวเร้อ |
ไม่เป็นไร น้าไวน์สู้ ๆ  |
อีกอาทิตย์ต่อมา อิ๊คคิวก็ชวนไปจ๊อกกิ้งจากสี่แยกคีรี(แถวโรงงาน) ไปศูนย์ศึกษาธรรมชาติป่าชายเลน (ระยะทางประมาณ 5 กม) |
ตอนเย็นก็ใส่กางเกงขาสั้น รองเท้าผ้าใบไปกัน 6 คนมี ผม ผจก.รง. โฟร์แมน 4 คน |
เราเดินข้ามถนน ผมเริ่ม ยืดร่างกายมือยันเสาไฟฟ้า เท้าเหยียดไปด้านหลังเอียงตัว 45 อาศาไม่ถึง 3 นาที ปะน้าไวน์ไปกัน |
ผมเลยต้องผละการยึดตัวเริ่มเกาะกลุ่มวิ่งไป อิ๊คคิวกับโฟร์แมนสับเท้าวิ่งค่อนข้างไว ผมยังไม่ค่อยพร้อมเลยโบกมือให้ไป |
ก่อนบอกว่าจะตามไปนะ 555 |
ไม่เป็นไร แล้วเจอกันที่ป่าชายเลน อย่าช้านะผมขี้เกียจไปนอนหลับรอ 555 |
แนะ ยังมาล้อเลียนอีก |
พวกเขาวิ่งนำหน้าหายลับไปแล้ว ผมเริ่มเครื่องร้อนเลยเร่งฝีเท้าสาวเท้า เร็วขึ้นตามที่เคยวิ่ง ไม่นานก็เห็นพวกเขาอยู่ข้างหน้า |
แล้วก็ทันตัว ผจก.รง. 555 ดูจะเหนื่อยหมดแรง คงใช้กำลังไม่บันยะบันยังหยุดเดิน ผมกับโฟร์แมนยังคงวิ่งต่อ |
น้องอีก 3 คนก็ใช้วิธีเดินแทน ส่วนผมกับวิชิตโฟร์แมน คงวิ่งไปเรื่อย ๆ จนถึงศูนย์ศึกษาธรรมชาติทั้งสองคน |
แวะซื้อน้ำดื่มกิน รอ 4 คนนานเหมือนกัน อ้าวเฮ้ยรถพิคอัพโรงงานขับมา มี ผจก.รง กับโฟร์แมนนั่งท้ายรถมา 4 คน |
วิชิตกับผมนั่งหัวเราะเบา ๆ กลัวพวกเขาจะอาย ดู ๆ แล้วอิ๊คคิวคงวางแผนให้ ลูกน้องขับรถมารอหิ้วกลับแน่เลย |
สี่คนยกนิ้วให้เราสองคนเก่ง 555 |
|
อิ๊คคิวเลยสอบถามว่า ผมไปฝึกซ้อมที่ไหนมา เลยบอกว่า ซ้อมที่สวนลุมพินีไม่ได้ซ้อมวิ่งมากว่าครึ่งปี ได้แต่เดิน |
น้าเคยลงแข่งเปล่า. |
เคยที่ เพชรบูรณ์ 21.5 กม.แทบตายหลายปีแล้วละ |
วันจันทร์ต่อมาก็เข้าไปทำงานที่โรงงานตามปกติ โฟร์แมน 4 คนกับ ผจก.โรงงานมักจะมาคุยด้วยเลยรู้ว่าผม เคยทำงาน |
โรงงานอื่นกับดูแลควบคุมกิจการสาขาบริษัทใหญ่มาก่อน |
จากที่ ผจก.รง. คิดดูแคลนการทำงาน การนับสต๊อคสินค้า ชิ้นส่วนของผมเมื่ออาทิตย์ก่อน คงไม่กล้าดูถูกแล้ว มีงานอะไร |
ก็จะชวนผมไปดูและปรึกษางานด้านผลิตสินค้า |
ผมก็บอกว่า ขอผมดูดีกว่าไม่ค่อยถนัด |
|
บ่ายวันหนึ่ง นั่งทำงานที่ห้องกระจก เห็นคนงานวิ่งกรูไปดูแผนก ขึ้นโครงไม้เลยวิ่งไปดู |
ช่างขึ้นโครงไม้ (ประกอบชิ้นส่วน) ใช้มือกุมขาขวา... เลือดไหลเป็นทาง อีกคนใช้เศษผ้าเช็ดงานช่วยรัดเหนือแผล |
สอบถามเลยรู้ว่า คนงานหญิงเข็นรถชิ้นส่วนไม้ไปส่ง และไปพูดคุยกับช่าง ที่กำลังใช้ปืนลมยิ่งชิ้นส่วนให้ติดกัน เขาทั้งสอง |
สนิทกัน(เขาว่า) น่าจะหยอกล้อหรือหยิบชิ้นส่วนส่งให้ บังเอิญคนงานหญิงเหวี่ยงมือตนเองไป ถูกศอกช่างยิงปืนลม  |
หัวปืนแม๊กซ์คู่ที่อยู่ใกล้ขา ช่างคงจะฝืนมือต้าน ไกปืนลมเลย กระตุก |
แมกซ์คู่เลยเจาะเข้ากล้ามเนื้อขาซ้ายมือ  |
โฟร์แมนเลยให้ช่วยกัน หามช่างคนเจ็บขึ้นรถพิคอัพ... จะพาคนเจ็บไป รพ. ผมนึกได้ว่า ผจก.โรงงานไม่อยู่เข้า กท.ติดต่อ |
งาน เลยคว้ากุญแจขับรถไปที่ รพ.ศรีราชาเพราะถนนว่างดี สาวคนก่อเหตุนั่งไปด้วยดูจะวิตก |
เพราะฝ่าฝืนคำสั่งมิให้ คนงานหรือคนอื่นที่ไม่มีหน้าที่ไปแถว ไลน์ผลิต |
|
ตั้งแต่ทำงานโรงงานเฟอร์นิเจอร์ที่นี่ มีอุบัติเหตแรงเพียงแค่นี้ นอกนั้นไม่มีเลยตลอดเวลาที่ทำงาน แต่มีสิ่งที่น่าเรียนรู้ |
ในสายงานผลิต น่าจะนำมาปรับใช้กับงานด้านภายในได้ด้วย  |
วันรุ่งขึ้น คนเจ็บกลับมาทำงานตามปกติ เมื่อวานหมอดูแผลสอบถามแล้วฉีดยาชา--ครู่หนึ่งใช้มีดผ่าตัดกรีดเล็ก ๆ ใช้คีมดึงลวด |
เย็บแม็กซ์คู่ออกมาทำความสะอาดแผลฉีดยากันบาททะยัก ให้ยากลับไปทานที่บ้าน |
ส่วนคนงานหญิง จันทร์เพ็ญก็มาทำงานอยู่อีกด้าน ทำหน้าที่ดูไม้แผ่นที่ใสชิด ดูลายสีแล้ววางเรียงไว้ตามปกติ |
ผมเดินไปแถวนั้นก็เรียก ชื่อจันทร์เพ็ญ เธอเฉย เลยเรียกจันทร์เพ็ญซ้ำ คราวนี้หันมามอง |
เรียกแข เหรอคะ |
ใช่ เอะเพ็ญเปลี่ยนชื่อเป็น แข แล้วเหรอ |
ก็ ๆ เรียกหนูว่า แข หรือจันทร์เพ็ญก็ได้คะ พี่ไวน์ |
เลยสอบถามเรื่องราวเมื่อวานอีกครั้ง เลยรู้ว่าจันทร์เพ็ญ ทำหน้าที่เรียงไม้แผ่นที่ใสชิดแล้ว เตรียมจะทากาวเรียงใส่แคล้มป์ |
อัดไม้ให้ติดกัน กับช่วยเรียงชิ้นงานที่ช่างขึ้นรูปแบบหยาบทิ้งให้กาวแห้ง จะได้สู่ไลน์ผลิตอื่นต่อ ภาพนี้เป็นภาพแทน  |
หนูแขคนนี้ผมจำได้ว่า วันที่มาสมัครงานเขียนใบสมัครด้วยลายมือสวย คุยเบื้องต้น |
บ้านอยู่ แถวหลังเขาหรือ แถวที่เขาขุด ระเบิดหินส่งเข้าโรงโม่ แคนย่อนเมืองชลบุรี เธอเล่าว่าเรียนกศน.จบมัธยมเตรียมเข้าเรียน |
พณิชยการแต่ที่บ้านไม่ค่อยมีเงินเลยมาสมัครงานทำไปก่อน |
กลับไปนั่งทำงานในห้องกระจก ใกล้ไลน์ผลิต |
น้าไวน์ สนใจ หนูแขเหรอ ระวังนะ พวกหลังเขามันจะรุมกินโต๊ะเอา วิชิตโฟร์แมนนิสัยดีมาแซว |
เออ สนใจวะ หนูแขเรียกผมว่าพี่ด้วย ผมแกล้งพูดไปงั้นเองเพราะรู้ว่า โฟร์แมนอีกคนเขา มอง ๆ หนูแขอยู่ 555 |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
st ผู้เข้าชม 2,106,173. |
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
|
Diarist |
อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเวลาจริงๆ
ปืนลมไส้แม๊กซ์ยาวแบบนี้
น่าจะเจ็บมากเลยนะครับพี่