| No. 1027 เที่ยวฟาร์มโคนมกับนักเขียน |
 |
วันก่อนเข้าไปดูไฟล์ภาพที่สแกนไว้ น่าจะยังไม่เคยนำมาเล่า(มั้ง) |
| นึกย้อนหลังไปก็หลายปี เวลานั้นทำงานแถวสี่แยกเพลินจิต เปล่าขายพวงมาลัยนะเออ ปริมาณงานเยอะมากทำเต็มที่ |
| และทำการค้าส่วนตัวควบคู่กันไป เวลาพักไม่ค่อยมีเหมือนคนอื่น เขาว่า งก 555 |
| วันหนึ่งคุณอึ่ง |
| เพื่อนที่กรมชลประทานชวนขับรถไปเที่ยวไปค้างที่ฟาร์มเกษตรแถวมวกเหล็กก่อนถึงปากช่อง ไปก็ไปอยากไปอยู่แล้วเพราะอยู่ |
ในกรุงเทพเบื่อรถติดถ้าไปที่นั่น อาจจะได้พบนักเขียนนักประพันธ์ด้วย
 |
ฟาร์มที่ว่า กว้างมากมีทุ่งหญ้าอยู่ลึกเข้าไปจากถนนสายมิตรภาพ ถนนเป็นเพียงถนนดินลูกรัง น้องชาย ของคุณอึ่งเป็นเจ้าของ |
 |
ไปถึงเกือบเที่ยง ทักทายเจ้าบ้านเขาให้พัก บนเรือนพักเดียวกันดูสบาย ๆ น้องซื้ออาหารสดไว้แล้วเลยช่วยกันทำอาหาร |
| ผู้หญิงนะครับส่วนผม ทำไม่เป็นผม ไปกับน้องผู้ชายที่ทำงานในฟาร์มที่น่าแปลกใจหนุ่มสองสามคนนี้ผิวคล้ำ |
ก็จริงแต่ดูจะสมบูรณ์(ที่ไม่ใช่อ้วน) แก้มกับหน้าสีชมพูแปลกดี หวังว่าจะไม่ใช่ตุ๊ดนะ
 |
หนุ่มสองคนชวนไปดูโรงเรือนที่เก็บฟ่อนหญ้าแห้ง อาหารเม็ด ยาวัวนม คุยทั่ว ๆ ไปแบบอยากจะรู้.. น้องเขาบอกไม่ปิดบัง |
 |
ได้เวลาเที่ยงก็ไปกินอาหารเที่ยง น้องผู้ชาย 3 คนเขาจบจากมหาลัยที่เดียวกับลูกพี่เขาจบ.. ดู ๆ แล้วเขาไม่ชอบกินข้าวเท่าใด |
| ชวนผมดื่มน้ำพรรค์นั้นด้วย ไม่ให้เสียน้ำใจน้องชวนชนแก้วก็ จิบไปได้นิดหน่อยแล้วก็วาง ส่วนหนุ่ม ๆ เขาจิบเพียว |
| ตักแกงป่าที่เพื่อนกับน้า ๆ เขาทำแถมยกนิ้วให้ ว่าเยี่ยมบอกว่า นาน ๆ ได้กินแกงแบบชาวบ้าน |
ที่ผ่านมาก็ปีสองปีกิน ผัด ๆ ต้ม ๆ แกงถุง เพราะไม่มึแม่ครัว
|
เงาะคนซ้ายมือภาพล่าง หลายปีต่อมาได้ไปทำงานแห่งใหม่ได้แนะนำ กก.ผจก. โทรตามตัวผมไปทำงานที่บริษัทกลุ่มหนึ่ง คือมีบริษัทในเครื่อ 5 บริษัท ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปมาก
 |
พวกเรากินข้าวเสร็จก็เดินไป ชมทุ่งหญ้าเอามือลูบหัว วัวนมแล้ว สะดุ้งที่วัวพิศวาสแหงะ(เอี้ยว)หัวใช้ลิ้นเลียมือแขน 555 |
| ผมก็เดินไปเดินมาได้เวลาบ่าย 2 โมงตามหนุ่มสามคน ไปที่โรงรีดนม เห็นเขาต้อนวัวไปรวมกลุ่มใชน้ำฉีดล้างทั้งตัว |
ใช้ผ้าขาวมอ ๆ ผืนใหญ่ชุบน้ำสบู่ล้างเต้านมของวัวแต่ละตัว เพื่อนอีกคนใช้น้ำฉีดล้าง (ข้างล่างภาพแทน)
 |
| แล้วก็ใช้ผ้าผืนใหม่ชุบคลอรีน เจือจางแล้วเช็ดเต้านมวัวสักพัก ก็ฉีดน้ำล้างแล้วก็ต้อนเข้าซองรีดนม เขาใช้มือกระตุ้น |
| เต้านมวัวไปมาสักพักแล้วก็ นำกระป๋องสีมารอง ใช้มือบีบข้างบนเต้าให้นม ลงปร๊ด ๆ ใส่กระป๋อง |
| พี่ลองรีดปะ |
ลองดู แม่วัวจะดีดเปล่า
 |
| ไม่ครับพี่ วัวมันชินแล้ว |
| ผมลองทำนมไม่ออก น้องชินบอกกว่า ใช้มือกระตุ้นโคนเต้านมลงมาข้างล่างแล้วก็ใช้นิ้ว |
| สองนิ้วบีบกั้นข้างบนไม่ให้นมย้อนขึ้น แล้วใช้นิ้วที่เหลือบีบใกล้หัวนม... เลยทำตามีนมพุ่งจิ๊ดออกได้ |
| รีดต่อน้ำนมออกบ้างนิดหน่อย เลยปล่อยให้ ชินทำต่อดูเขารีดง่ายแสนง่าย สักพักเขาก็นำเครื่องบีบอัตโนมัติพลาสติกดำ |
สวมปุ๊บทีละเต้าปลอกมันจะดูดติดจ๊วบทันที ข้างบนมีสายพลาสติกใสติดกับเครื่องปั้มดูด
|
| เขาทำทีละตัวประมาณตัวละ 8 - 10 นาทีแล้วให้แม่วัวเดินออกไป กินหญ้าต่อ ส่วนตัวอื่นก็ทะยอยเข้าซองถูกรีดต่อ |
| คุณต่อ เจ้าของฟาร์มเล่าว่า วัวตัวเมียอายุประมาณ ปีครึ่งฟาร์มจะ ผสมพันธ์ให้พอท้องติดแล้วก็จะเลี้ยงขุนต่อไปเรื่อย ๆ |
| พอครบกำหนด ก็ทำคลอดลูกวัวออก |
| |
| แม่วัวจะมีนมออกสีเหลืองอ่อนเขาจะคอยรีดใส่กระป๋องวันละหลายครั้งไม่ให้ นมคัดถ้าไม่รีดเต้านมจะอักเสบ |
| นมสีเหลืองอ่อนช่วง 8 วันมีประโยชน์มากจะป้อนให้ลูกวัวดูดกินป้องกันโรคและลูกวัวจะแข็งแรง |
| |
หลังจาก 8 วันเราจะรีดนมด้วยมือก่อนเป็นการกระตุ้น แล้วค่อยใช้เครื่องปั้มรีดนม
จัดการกรองนมเทใส่ถังนมที่ มีเครื่อง |
| หมายฟาร์มของเราไปวางไว้ประตูฟาร์ม รอให้โรงนมที่เรามีสัญญาต่อกันมาเก็บขึ้นรถไปส่งโรงงานแล้วทิ้งถังนมเปล่า |
ที่โรงนมนำไป วางไว้่หน้าประตูฟาร์ม
 |
อยากดูตอนรีดนมตอนเช้า ผมตื่นมารีดได้เปล่า |
| ได้ซิพี่ไวน์ เราเริ่มรีดล้างทำความสะอาดตัววัวตอน ตี 4 ครับ |
| อู้ไม่เอา เช้าเกินไป ไว้ผมตื่นมาตอนสว่างออกวิ่งจ๊อกกิ้งไปถนนใหญ่ กลับมาแล้วค่อยมาดูดีกว่า 555 |
| แล้วแม่วัวให้นมกี่ลิตรต่อวัน |
| วันละ 12 - 15 ลิตร ตอนนี้ลิตรละ 10 กว่าบาท |
| ผมก็นั่งคำนวนในใจ ถ้าตัวละ 15 ลิตร X 18 บาทได้เงินตัวละ 270 บาทถ้า 20 ตัว 5000 กว่าบาท ได้เยอะดี |
| ตกตอนเย็น น้องคาวบอย 3 คน นั่งดื่มน้ำพรรค์นั้น กินข้าวกันนิดหน่อยคอแข็งจริง ๆ เดินไปดูที่พักของหนุ่ม ๆ เขานอนใน |
| โรงเรือนโล่ง มีมุ้งกางคนละหลัง เห็นหม้อต้มอยู่บนเตา ไอลอยกรุ่นเปิดดู เป็นนม |
| ต้มทำไมครับ |
| อ๋อ พวกผมต้มไว้กินกันเองเป็นการฆ่าเชื้อที่อาจจะติดมากับวัว ผมกินแทนน้ำกันครับพี่ |
| มิน่ากินเหล้าแต่กินนมแทนน้ำ ผิวจึงดูดี เหมือนทาด้วย เซรั่มแบบโฆษณาในทีวีตอนนี้ ไม่ป็นตุ๊ดโล่งอกไปที |
| วันรุ่งขึ้นน้องเจ้าของฟาร์มชวนไปเยี่ยม น้าคำสิงห์ ศรีนอกที่ ไร่ธารเกษมพี่ไวน์ไปเปล่า |
| ไปซิคุณคำสิงห์นี้ใช่ นักเขียน ลาวคำหอมใช่เปล่า |
| ใช่ครับพี่ |
| ดีเลยจะได้เจอนักเขียนตัวจริง ผู้ที่เขียนเรื่อง |
 |
| จำได้ว่า พี่บล๊อกเกอร์ใน BG ชื่อ Sirivinit เขียนเล่าไว้ว่า คุณลาวคำหอม ลี้ภัยเข้าป่าเมื่อครั้งมีการ |
| ปราบ ปชช.ปี พศ.2519 ไปอยู่ในป่า 11 เดือนแล้วก็ลี้ภัยไปอยู่ สตอคโฮม สวีเดนในฐานะสมาชิกนักเขียนอาชีพที่นั่น |
| แล้วกลับมาทำไร่ฟาร์มที่ ไร่ธารเกษม ปากช่องเมื่อปีพศ. 2524 ดีเลยจะได้เรียนถามวิธีการเขียนหนังสือ |
| |
| ก่อนนั้นสองปีผมทำวารสาร ความรู้ด้านประกัน งานจัดการภายในสาขาส่งให้ สาขาทั่วประเทศกว่า 50 สาขาของบริษัท |
| ผมวางแนวการเขียนกับทีม ว่าเขียนวิชาการที่ไม่ให้คนอ่านรู้ แนวขำขันใช้ภาษาบ้าน ๆ ช่วยกันกับเพื่อน 3 คน |
เพือนบางคนที่เข้ามาอ่านงานเขียนที่ผ่านมาของผม จะรู้ว่า หรือสังเกตว่าผมแทรกความรู้ด้านวิชาชีพ ความรู้ทัวไป ปนขำขัน
ไปพบอะไรมักจะสนใจสอบถามคนทำ และกลับมาค้นหาข้อมูลเพิ่ม
|
| มีคนสนใจอ่านพอประมาณ สมุห์บัญชีใหญ่บริษัท ถามว่าผมว่า "คนเมืองปาย" นี่ใครช่วยบอกให้เขียนทะลึ่งเบาลงหน่อย |
| เลยบอกสมุห์บัญชีใหญ่ว่า คนในบริษัทนี่แหละครับเขาไม่อยากเปิดเผยตัว |
| ตอนนนั้นผมใช้ บทสนทนาเดินเรื่อง แทนคำบรรยาย |
| แหะ ๆ ผมเลียนแบบนักเขียนแนวบู้สืบสวน พ.ต.อ.ประชา พูนวิวัฒน์นักเขียน ฉายานักเขียนบรรทัดละ 8 บาทเพราะชอบ |
| เป็นการส่วนตัวท่านเขียนเก่งมาก (พี่หนูหล่อ หรือพี่ภา คนบ้านป่าเคยเขียนถึงท่านคนนี้เมื่อ มิถุนายน ปี พศ.2555) |
เมื่อไปพบน้าคำสิงห์ หรือ ลาว คำหอม
 |
| น้าคำสิงห์เขาชวนไปนั่งที่บ้านแบบบ้าน ๆ ชั้นเดียวในไร่ ข้างหน้าเป็นหนองน้ำ ได้คุยเรื่องราวต่าง ๆ นานเกือบ |
ครึ่งชั่วโมงได้มั้ง ผมชวน/ถามน้าคุยมากกว่า น้าเขายิ้มตอบเล่าอย่างกันเอง
ภาพข้างล่างนี้ถ่ายหน้า สระ/บ่อน้่ำในไร่ธารเกษมของ น้าคำสิงห์ กระท่อมลอยน้ำไปนั่งแล้วสบาย ๆ นอนงีบได้เลย
 |
ดู ๆ แล้วน้าจะเริ่มง่วงตามประสาผู้สูงวัย เรา ๆ เลยขอไปนั่งพักอีกเรือน และจะขอไปดูคอกวัวข้างบนของน้าคำสิงห์ |
| น้ายิ้ม.. ปะน้าพาไปดู ว่าแล้วก็พาเดินขึ้นเนินผ่านต้นไม้เยอะมากร่มรื่น |
| ผมไม่ได้บอกน้าหรอกว่า ผมก็เขียนหนังสือชนิด วารสาร (รายเดือนหรือรายสะดวก) ด้วยอายครับยังเพิ่งเตาะแตะ |
| นับมือแล้วกี่ปีที่พบน้าคำสิงห์ ปีพศ. 2528 ก็หลายปีแล้ว |
| ต่อมาน้าคำสิงห์ ลาว คำหอมได้รับรางวัล และเป็นศิลปินแห่งชาติ เมื่อปี พศ.2535 |
| ไปเที่ยวฟาร์มโคนมแบบกันเอง แถมได้ไปสนทนากับท่านแม้จะคุยไม่นานนับว่า ผมโชคดีมากมาย |
| และจำเรื่องราวของท่านเยอะ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,029,743. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
