Group Blog
 
<<
มกราคม 2564
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
25 มกราคม 2564
 
All Blogs
 
No. 955 เขาค้อ ก่อนจะสวยงาม

No.  955 Re เขาค้อ ก่อนจะสวยงาม  


 
เมื่อก่อนไปทำงานที่ พิษณุโลก แล้วต้องไปทำงานที่สาขาหล่มสักเพชรบูรณ์ด้วยนั่งรถผ่านป่าทุ่งแสลงหลวง แค้มป์สนเป็นที่พัก
ของพวกสร้างทาง บริษัทเรมอน สร้างถนน พิษณุโลก หล่มสัก
 
สองข้างทางยังเป็นป่าทึบ มีสัตว์ เก้ง กระต่ายป่าวิ่งมาเล่นแสงไฟรถอยู่บ้างทำเอาตื่นเต้น พอถึงทางแยกบ้านแยง ซึ่งเราก็ไม่
รู้ว่าเขาไปแยงอะไร 555 จึงได้ชื่อแบบนั้น ทางแยกนี่แหละที่จะพาไป อ.นครไทย กิ่ง อ.ชาติการ ฯ เป็นที่เดียวกับที่ผม
เคยเขียน ชีวิตอยู่ในป่า ไปทำไม้ในเวลานั้นมีชนกลุ่มน้อย ได้ก่อตัวปะทะกับฝ่ายบ้านเมืองเป็นระยะ ก็พวกบ้านเข็กน้อย นครไทย
แล้วก็เขาค้อ เขตเพชรบูรณ์ทำเอาคนไม่ค่อยกล้าไปเยี่ยมกลายแถวนั้นหลายปี
 
ผู้เขียนเอง ถูกยุให้ไปซื้อที่จับจอง เลยบ้านแยงไปหลาย กม. 555 ใครจะไปกล้าทำไร่ส้มหรือไร่ตำแยเนาะ กลัวลูกปืนเหมือนกัน
 
ไม่สนแน่นอนก็ให้พอดีย้ายไปทำงานแถว อุบล สุรินทร์ไปพูดภาษาอีสาน กับภาษาเขมรกันเมื่อยมือ ห่างไปพักใหญ่



 
จากการที่ได้ไปคลุกคลี ชาวบ้านแถว หล่มสัก หล่มเก่า หินฮาวก็บ้านที่มีต้นมะขามหวานต้นแรกของเพชรบูรณ์ที่ดัง ๆ 
นั่นแหละได้รู้จักชาวบ้าน ไปกินนอนแถว บ้าน เสดาะพง ใกล้กับเขาค้อ ทำให้ติดใจระลึกถึง ภูมิประเทศที่สวยงาม
 อากาศดีมาก หนาวก็หนาวจัด ผักก็งาม สาว ๆ ก็งามแหะ ๆ ของแบบนี้ใครก็ชอบอยู่แล้วเนาะ
 
ต่อมายุทธการเผด็จศึก บนเขาค้อ ได้จัดการ นำแทรกเตอร์ขึ้นไปโค่นต้นไม้ทำทางตัดทางลำเลียงสะเบียงของพวกแดง
ที่ไม่ใช่พวกเสื้อแดงตอนนี้นะ 555 บีบเส้นทางติดต่อ จน ทางทหารไทยชนะขาด พื้นที่ถูกไถโค่นต้นไม้ใหญ่ ไม่ให้ผู้ก่อการร้าย
อยู่ได้ เกิดความว่างเปล่า ทางการจึงได้จัดสรร ให้คนแถวนั้นแหละ ได้มีสิทธิเข้าทำกินจัดสรรที่เป็นแปลง ห้ามซื้อขาย
 คือให้ทำกินได้ตลอดไป
 
ผู้เขียน เลยมีโอกาสขึ้นพิคอัพ ไปเยือนในฐานะของแขก ผู้ใหญ่บ้านใช่แล้วผมจะพาไปเที่ยวเขาค้อ 555  อย่าเพิ่งร้องยี้
 พวกเรา ๆไปเที่ยวเขาค้อ ไปเพื่อดูธรรมชาติ ไร่ผัก สัมผัสอากาศหนาวเย็น เส้นทางสวยปีนเขาย่า ล่องแก่ง
หลายสิบปีมานี้ เขาค้อ มีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างตามกระแสร์เงินแต่ภูมิประเทศการเกษตร ความเขียวขจีอากาศยังคงเหมือน
เดิมไม่ได้ช้ำเหมือน บางอำเภอในภาคเหนือแต่จะให้เห็น สภาพก่อนหน้านั้น
 
ผู้เขียน คงนำเสนอการอยู่อาศัย แบบชาวบ้านเขาค้อ มากกว่าคือไปอีกแนวหนึ่ง
 
โดยอาศัยใบบุญจาก ผญ.ไพรัช แถวหล่มเก่า เป็นคนนำทางให้รู้จักกันกับผู้ใหญ่เมธีว่าจะไปกินนอน ค้างที่นั่น 3 คืนเตรียม
ซื้อเนื้อวัว หมู ขาหมู ที่ขาดไม่ได้ก็น้ำพรรค์นั้นแหละ ก็ มันหนาวจัด
ไปพักที่บ้านถนนไป หนองแม่นา


ระยะที่ไป ถนนลาดยาง/ดินแดงแบบธรรมดานี่แหละ คดเคี้ยวไปตามดอยที่โล้นมีการปลูกกระหล่ำผักอื่น ๆ เขียวขจีมีแหล่งน้ำให้ใช้
อย่างสมบูรณ์ชาวบ้านปลูก บ้านติดถนน เป็นระยะ มีไฟฟ้าใช้แล้ว รอบบ้านจะปลูกผักสวนครัวกิน 
ทางการจัดให้อยู่ครอบครัวละ 2 ไร่ได้มั้ง่ จะอยู่ห่างหรือลึกเข้าไปอีก น่าจะใช้จับสลาก ที่ไม่ใช่ฉลากทองแต่เป็น สลากเลขที่ดิน
นะ คนละกี่ไร่ไม่ได้ถามซะด้วยถ้าถางไร่ ด้วยมือ ค่อยแซะ ค่อยขุดไป มันหนักไม่ใช่เล่น
คงมีคนถามว่า ทำไมไม่ใช้รถแทรกเตอร์ไถ 555 ไม่กล้าทำ
หรอก เสียว.......
 
จำได้ว่า ไปถึง ก็ 4 โมงเย็นได้มั้ง ตะวันเริ่มคล้อยต่ำลง เหมือนอะไรไม่รู้ที่ถูกแรงโน้มถ่วงของโลกดึงลงนะ 555
เปิดประตูรถลงมา โห...อากาศหนาวเย็น ดึงคอเสื้อให้แนบชิดก็ต้นคอเอามือแนบสีข้างงอศอก สองมือประกบเป่าปากให้ไอร้อน
ถูกมือ ค่อยยังชั่วหน่อย ช่วยกันขนของขึ้นบ้าน ชั้นเดียวทรงสูง ใต้ถุนโล่งเป็นบ้านไม้มีระเบียงหน้าบ้านกว้าง 2 X 5 เมตรได้มั้ง
ได้ทักทายเมียผู้ใหญ่บ้าน ที่มีใบหน้ายิ้มแย้ม ผิวค่อนข้างขาว แต่หลังมือสีคล้ำ คงจะทำไร่ตากแดด คอยต้อนรับ
หวัดดีครับ ผมมาแล้ว...  หันไปเห็นชายวัยกลางคนจอดมอไซค์ไว้ที่ลานบ้าน
โห...ไปไหนมาผู้ใหญ่ คิดว่าจะหลบหน้าแล้ว
ไม่หลบแน่ นี่ไง ไปหาเจ้านี่มา ว่าพลางชูพวงขวด มีน้ำสีขาวให้ดู
สวัสดีครับผู้ใหญ่เมธี ผมไวน์มาขอพักสักคืนครับ
โห้ย หลาย ๆ คืนหน่อย ผมอยู่ที่นี่มันเหงา เข้าไปในบ้านก่อนมันหนาวเดี๋ยวกรึ๊บในขวดให้หายหนาวก่อน 555
 
ผมว่า นั่งข้างนอกบ้านนี่ดีกว่า มองเห็นไร่ เขียว อากาศดีน่าดู
ลองนั่งดูก่อนก็แล้วกัน เรานั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ  ชั่วโมงกว่าเริ่มหิวนิด ๆ  พี่ผู้หญิงทะยอยทำอาหารส่งมา
แล้วสองอย่าง
อ้าวแม่อีหนู ยกกับข้าวมาวันนี้แกงป่าใส่เนื้อกระต่าย คุณไวน์เคยกินหรือยัง
ยังไม่เคยกิน มัน ๆ ยังไงไม่รู้ซิ


 
 ลองกินดู เนื้อกระต่ายป่า ผมดักแร้วได้ตอนเช้าถลกหนังเอามาย่างไฟรุม ๆ อ่อนจนเนื้อเหลืองสีทอง หอมตอนย่าง มันจะหยด
ใส่ถ่านย่างดังฉี่ ๆ


แม่อีหนูตำน้ำพริกแกงป่า ใส่ยอดชะอม ผักคาด ยอดผักหวาน หน่อไม้ไร่ขมนิด ๆ มะเขือพวงใบตำลึงใบชะพลูนิด ข้าวโพดอ่อน
พอน้ำเดือนผมก็ฉีกเนื้อกระต่ายตรงขาหลังเป็นเส้น ๆ โปรยลงไปทั้งสองขา คนไปมา
ให้ใบผักกลบ ปิดฝา น้ำเดือดขลุก ๆ ไอน้ำพุ่งออกมา หอมฉุย
ขนาดผมแค่ฉีก เนื้อกระต่ายย่างใส่ น้ำลายยังไหลเลย
 
โห...ผู้ใหญ่เล่นเล่าให้ฟัง เลยชักอยากจะกิน งั้นเราตั้งวงตรงนี้เลยนะ  หมุนปากขวดเหล้าสียี่ห้อหนึ่งก็แล้วกัน แหะ ๆ ไม่ได้
ค่าโฆษณาหรือค่าพาหนะแบบ น้องในบล๊อกแก็งที่ได้เที่ยวฟรีที่สระแก้วนี่นา
 
รินแจก กันสามคน แล้วก็เปิดโซดาดังป๊อกซ่า ฟองปุด ๆ เทใส่ใช้ปลายนิ้วก้อยคนให้เข้ากัน ลองดูดนิ้วตัวเอง โห๊ะรสใช้ได้
เค็มนิดหน่อยน่าจะเค็มตรงนิ้ว 555
ทีนี้ต่างคนต่างกรึบ ของใครของมัน ผู้เขียนเห็นแกงป่ากระต่ายย่างไอร้อน กลิ่นเตะจมูก
นึกถึงลูกนัยตาใสแป๋ว ขนนุ่ม ยังไงก็ไม่กินเด็ดขาด 


ตักแหนม ใส่ปากตามด้วยกระเทียมสองกลีบ เคี้ยวอร่อยสุดยอด ดื่มกินไปเรื่อย ๆ ปากก็คุยเรื่องราวของเขาค้อที่ผู้ใหญ่กะภรรเมีย
อยู่คำบอกเล่า ของผู้ใหญ่ ทำเอาตื่นเต้นเหมือนกัน กว่าจะเข้ามาอยู่ที่นี่ได้
 
อากาศหนาวลงอีก ก็จิบน้ำพรรค์นั้น ทำให้อบอุ่นขึ้นไม่ใช่น้อยปากก็ตักอาหารสองสามอย่างกินอร่อยเข้าท่า พอเผ็ดก็จิบต่อ
แสงสุดท้ายของวัน ก็จากไป แสงจันทร์เริ่มส่องสว่างมาแทน กินกับข้าวไปเรื่อย เอะอะไรแข็งติดเนื้อใช้มือจับดู กระดูกกัด
อย่างแรงโห น้ำมันหวาน ปนเผ็ด หอมอร่อย.
ใช้มือที่เริ่มชา ตักกับข้าวกิน ไปอีก แว๊ก...แกงป่ากระต่าย.....โห..อร่อยลืมตัวตักอีกหลายช้อน ไม่เป็นไรสัตว์ย่อมจะเป็นอาหาร
ของคนเนาะ
( เพื่อน ๆ  กับท่านผู้อ่านเลี้ยงกระต่ายอย่าโกรธกันนะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว)
 
คุณไวน์เราย้ายไปนั่งกินข้างในห้องดีกว่านะ มันหนาวมาก
 อยากจะฟังคำนี้จาก ผู้ใหญ่ไพรัช กะผู้ใหญ่เมธี ตั้งนานแล้ว มันหนาวสุดหัวใจ ลมหนาวก็พัดดังวิ๋ว ตอนนั้นไม่กล้าชวน
จะหาว่า ตัวไวน์ไม่แน่ เป็นคนอนุรักษ์ธรรมชาติ
 
เราขนกับข้าว กับเหล้า เข้าไปนั่งในห้องต่อ ก็นั่งกับพื้นส่วนโซดาทิ้งไว้ข้างนอกนั่นแหละ มันเย็นเจี๊ยบไม่ต้องแช่น้ำแข็ง
 พอข้างในหมด เราก็มาเอาเพิ่มทีละขวด
 
นี่ผู้ใหญ่ เมื่อกี้เล่าว่า เข้าไปทำไร่ ต้องค่อย ๆ ทำ ไม่กล้าทำมาก
มันเป็นไงเหรอ
 
คืองี้ ผมได้ที่ดินทางการจัดสรรให้ อยู่ติดลำห้วย สวยจริง ๆ ก็ค่อย ๆใช้จอบถากหญ้า ขุดตอไม้เผาทีละจุด วันหนึ่งเป็นอะไรโผล่
ออกมา คล้ายเหล็ก เอามีดค่อย ๆ แซะ กลัวเป็นระเบิดที่เครื่องบินมาทิ้งเมื่อก่อนไว้ เฮ้ยระเบิดจริงด้วย เป็นลูกเล็กเลยไล่
อีเมียกะลูกไปให้ไกล 


วิ่งไปบอกทหารให้ช่วยมาดู พอไปถึงหน่วยโห เขากำลังหามคนเจ็บใส่เปลเข้ามารักษาขาดไปข้างเป็นคนที่รู้จัก เขาไปเหยียบ
กับระเบิดมา เลือดไหลเปียกผ้าที่พันไว้


ที่ดินของผมทหารไปช่วยกู้ระเบิดเลยรอดตัว
 
ทีนี้เวลาขุดดินก็ต้องคอยดู ถ้าเห็นวัวควายของเพื่อนบ้านเดินมาแถวนั้น รีบวิ่งไล่ให้เข้าไร่ 555  วัวมันจะเดินไปกินหญ้า
แต่แปลกไม่ยักเจอระเบิดอีก มันบาปเหมือนกันนะที่ให้วัว นำหน้า
 
วันหนึ่ง เดินถือมีดหวดยาว ๆ ปลายงอแบบมีดทางภาคใต้ เดินลึกเข้า
ไปเจอ ต้นส้มเขียวหวาน แก่ ใบไม่ค่อยมี เห็นมีรอยใช้มีด บากต้นส้มเป็นลูกศร ชี้ไป คงจะเป็นเครื่องหมายของพวกแม้วแดงเจ้าของ
พื้นที่ที่ไม่ใช่ อดีตนายกนะ ทำให้รู้ว่า ข้างหน้าวางกับระเบิดไว้แน่ 
 
โห..ตอนนั้นเหงื่อแตกซึมขึ้นมาทันที นั่งอัดบุหรี กัดฟันลงคลานกับพื้นใช้มีดเล็กค่อย ๆ แซะดินไปเรื่อย พอเหนื่อยเห็นข้างหน้า
เป็นกองดินสูง เลยไปนั่งหลบ จัดการหาก้อนหินหลายก้อนวางไว้ข้างตัว หมอบตัวลงขว้างก้อนหินไปตามแนวลูกศร
เยอะมากเผื่อจะได้ถูกกับระเบิด แต่ก็แปลกไม่ยักจะระเบิด คงวางไว้ห่าง ๆ


 
บ่ายวันนั้น เลยหยุดพัก ไม่ถางหญ้าแล้ว คิดไว้ในใจ พรุ่งนี้ใช้วิธีใหม่จุดไฟเผาหญ้าไปก่อนเผื่อเจอกับระเบิดสังหารบุคคล
มีส่วนประกอบเป็นไม้ มันจะได้ไหม้ระเบิด ถ้าเป็นเหล็กเจอไฟ มันคงจะระเบิด
 
แล้วเป็นไง ครับผู้ใหญ่ ลองเล่าต่อ 555 ชักมัน
 
ไม่ไหวแล้ว คุณไวน์เจอเหล้าสี เป็นกลม ม าว เอาไว้เล่าต่อพรุ่งนี้ต่อดีกว่าว่าแล้วแกก็ค่อย ๆ เอนตัวนอนตรงที่นั่งนั่นแหละคงเมา เหล้าน้ำขาวด้วยผสมกันเละ
 
ส่วนผู้เขียนกะ ผู้ใหญ่ไพรัชผู้เป็นแขกดอยชักหนาวเลย ทิ้งขวดกับข้าววางไว้เก็บไม่ไหว เข้าไปห่มผ้านอนบนเสื่อกระจูดบาง ๆ
เย็นยังกะอะไรดี ลมหนาวบนเขาค้อ นี่ร้ายจริง ๆ พัดลอด ช่องว่าง ของฝาไม้แบบชาวบ้านตลอดเวลา
นอนไม่นานท้องมันแข็ง แหะ ๆ มันปวดท้องฉี่นะ ลุกไปลดน้ำหนักแสงจันทร์ส่องสว่างกระทบกับขวดโซดา ลองเอามือไปจับ
 เย็นเจี๊ยบ ยิ่งกว่าแช่ ที่ร้านอาโกว หน้าปากซอย ซะอีก
ขอตัว เข้านอนก่อน.....
 
ขอบคุณเพื่อนที่ให้ใช้ภาพประกอบ
L
st. 1,802,972
=
ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้นิด ผมจะได้กลับไปเยือนได้ถูกครับ
 
Diarist
 



Create Date : 25 มกราคม 2564
Last Update : 25 มกราคม 2564 14:58:36 น. 36 comments
Counter : 2104 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณกะว่าก๋า, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณSleepless Sea, คุณหอมกร, คุณเริงฤดีนะ, คุณzungzaa, คุณkae+aoe, คุณTui Laksi, คุณเนินน้ำ, คุณkatoy, คุณtuk-tuk@korat, คุณSweet_pills, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณhaiku, คุณtoor36, คุณInsignia_Museum, คุณRinsa Yoyolive, คุณสองแผ่นดิน, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณทนายอ้วน, คุณตะลีกีปัส, คุณmariabamboo, คุณnonnoiGiwGiw, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณอุ้มสี, คุณnewyorknurse


 

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

ยุคนั้นเก้ง กวาง กระต่ายป่า
คืออาหารสุดอร่อยเลยนะครับ
อ้อ หมูป่าอีกอย่าง
แกล้มกับเหล้าข้าวโพดน่าจะเข้ากันมากๆ

แต่พออ่านถึงกับระเบิด
โอ้โห...น่ากลัวมากๆครับพี่



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:6:26:05 น.  

 
สวัสดีคะคุณพี่ไวน์..

โอ้โฮ...ล่อเนื้อกระต่ายเชียว..

เนื้อคงจะนุ่นน่าดูเพราะขนเค้านุ่ม..

แต่ก็สงสารเขานะคะ..



โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:6:47:35 น.  

 
เขาว่าคนอะไรนะชอบเล่าเรื่องเก่า
ชอบกินของขมนะพี่ไวน์ แต่ก็
อ่านสนุกดีจ้า ป.ล. โอกาสสะกดแบบนี้จ้า



โดย: หอมกร วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:7:30:20 น.  

 
กินเนื้อกระต่ายนี่
นึกถึงหนังอเมริกันคาวบอย
หนังอินเดียนแดงเลยค่ะ

พี่ไสน๋ที่เฝ้าหัวบล็อกดูมาดน่าเกรงขาม

อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์ค่ะ


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:7:56:50 น.  

 
น่ากลัว แล้วก็ตื่นเต้นนะคะเจอระเบิดเนี่ย


โดย: zungzaa วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:8:28:08 น.  

 
เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 



โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:9:07:25 น.  

 
สวัสดีวันจันทร์ค่ะคุณไวน์
ประสบการณ์น่าตื่นเต้น เมื่อก่อนเขาค้อคือแดนดงคอมมูนิสต์
ที่คุณพ่อเราเป็นทหารพลร่ม ไปประจำการปราบอยู่เป็นปีๆ เสี่ยงชีวิตมากๆ
ปัจจุบัน เขาค้อ คือแหล่งท่องเที่ยวสุดวิเศษ ทะเลหมอก ไอเย็นยะเยือก
ที่ไม่ต้องขึ้นไปถึงเมืองเหนือ ใกล้กรุงเทพฯและอยู่ภาคกลาง
ชอบค่ะ คุณไวน์เล่า จนเห็นภาพยุคนั้น กง-กรึบ-ท่ามกลางความหนาวเหน็บ
พร้อมอาหารแกล้มจากทรัพย์ในป่าแถบนั้น


โดย: Tui Laksi วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:10:06:09 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ไวน์
ก่อนอื่นต้องชมก่อนว่าเวลาทำอะไรพี่ไวน์ไม่ได้เลยค่ะ
ในภาพแรกกับตอนนี้แทบไม่แตกต่างกันเลยนะคะ
ที่นั่นเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน แต่อากาศก็ยังดี ผักก็งาม แต่สาวงามหรือไม่ พี่ไวน์คอนเฟิร์มให้แล้ว อิอิ..



โดย: เนินน้ำ วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:10:38:33 น.  

 
สวัสดีครับ

มาเที่ยวชมธรรมชาติด้วยครับ
เนื้อกระต่ายยังไม่เคยชิมเลยครับ



โดย: Sleepless Sea วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:12:28:19 น.  

 
ผู้นำ
ถ้าฟังแต่คนรอบข้าง
ก็จะได้ฟังแต่คำที่ชอบ
ไม่รู้ว่าเรื่องจริงเป็นไง
ไม่รู้ว่าปัญหาที่แท้จริงคืออะไร

พอฟังคำที่ไม่ชอบ
ก็ด่าตอบเพราะคิดว่าเขาเป็นศัตรู
คนแบบนี้นำก็นำไม่ดีครับพี่



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:13:37:03 น.  

 
แกงกระต่ายน่ากินครับ แต่เห็นทั้งตัวมาย่างแล้วทำใจไม่ได้ ยิ่งเห็นรูปน่ารักๆอีก อิอิอิ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:14:16:31 น.  

 
อ่านแล้วเพลิดเพลินมากค่ะ รู้แล้วว่าเหมือนได้อ่านเรื่อวราวของท่านนักเขียนอาจินต์. ปัญจพรรค์. สงสารชาวบ้าน และทหารตรงระเบิดนี่ล่ะค่ะ


โดย: ธนารักษ์chanel IP: 184.22.249.111 วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:19:45:36 น.  

 
สนุกค่ะ อ่านเพลิดเพลินเหมือนอ่านเรื่องสั้นของท่านนักเขียน อาจินต์ ปัญจพรรค์. ..สงสารทหารและชาวบ้านนะคะลำบากมากแล้วยังต้องระมัดระวังระเบิดอีก


โดย: ธนารักษ์chanel IP: 184.22.249.111 วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:19:49:24 น.  

 
ต๋อน ผกค เกยผ่านไปขอนแก่นเจ้า


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:20:45:19 น.  

 
อ่านไปเมาตาม อิอิอิ
ม่ายมาวววว เหล้าขาวอีกต่างหาก
กว่าจะมาเป็นพี่ไวน์ในวันนี้
สีทนได้นะคะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 25 มกราคม 2564 เวลา:23:29:52 น.  

 
ดูธรรมชาติ ไร่ผัก สัมผัสอากาศหนาวเย็น เส้นทางสวย
กลับตื่นเต้นไปกับเรื่องกับระเบิดค่ะ โชคดีที่ที่ดินพี่ไวน์ทหารช่วยกู้กับระเบิดแล้วนะคะ
ลมหนาวผ่านฝาไม้ทำให้นึกถึงคำว่าหนาวถึงกระดูกแบบหนาวแต้หนาวว่าค่ะพี่ไวน์
ขอบคุณพี่ไวน์สำหรับเรื่องเล่าอ่านเพลินนะคะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:0:20:54 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:6:39:31 น.  

 
เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 



จากบล็อก ขอบคุณครับ


โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:8:39:43 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะพี่ไวน์


โดย: zungzaa วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:9:29:16 น.  

 
สวัสดีคะคุณพี่ไวน์...

พอเกษียณแล้ว..เริ่ม up blog ถี่ขึ้น

บอกตัวเองคะ..มีเวลาว่างมากขึ้น..

แต่ทำไมออกจากบ้านทุกวันนะคะ..



โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:14:10:37 น.  

 
สวัสดีครับพี่ไวน์

กระต่ายกินไม่ไหวอ่ะครับ สงสาร ที่บ้านเคยเลี้ยงด้วย
ตอนนั่นผมเด็กมาก มีคนละตัวกับพี่สาว
แล้วกระต่ายตัวใหญ่มากพ่อเล่าว่า 5 โลได้ ผมไปอุ้มนี่ทุลักทุเล
แต่ก็รักอุ้มไปอุ้มมา 555555
ตอนกระต่ายตายผมอยู่ รร อนุบาล พ่อไปรับก็บอกว่ากระต่ายตายแล้ว ผมร้องไห้ใหญ่ให้พ่อบอกแม่ว่าอย่าเพิ่งฝังนะขอเจอก่อน พอเจอก็นั่งกอดร้องไห้อยู่นั่น
แล้วพี่สาวก็หวงกระต่ายตัวเองไม่ให้เล่นอีกเซ็งเลยครับ 5555


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:14:38:19 น.  

 
ถ้าเป็นตอนนี้อาจโดนจับก็ได้นะครับ เหมือนที่คนกินเนื้อหมีดำไง โดนจับ แต่ถ้าเส้นใหญ่ก็อาจรอด

ถ้าเป็นในปัจจุบันน่าจะมีเครื่องมือหาระเบิดแล้ว ที่มันจะส่งเสียงร้องเมื่อมีระเบิดอยู่ใต้ดิน แบบนั้นดูจะปลอดภัยหย่อย เพราะมีเครื่องมือ แต่ก็เชื่อเครื่องมือไม่ได้ 100% เหมือนกัน


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:16:49:47 น.  

 
จริงค่ะ คนสมัยก่อนเหยียบกับระเบิดออกข่าวกันเยอะมาก
เพวกไปหาของป่าหรือไปหาเห็ดก็มี
สิ่งเร้นลับก็เยอะด้วย
ถนนหนทางเข้าป่า เหมือนถนนเข้าสวนบนดดอยบ้านนอกรินแบบนี้เลยค่า
บางจุดก็ทำคอนกรีตดีแล้ว แต่ยังไงก็ยังมองเป็นป่า ที่ สปก. อยู่ดี



โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:17:08:13 น.  

 
ประสบการณ์กับระเบิดที่เขาค้อของคนพื้นที่อ่านสนุกครับคุณไวน์
ราวกับฟังเรื่องเล่าของพรานนำทางที่เจนจัดการเดินป่าในยุคก่อน


โดย: Insignia_Museum วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:17:14:55 น.  

 
สมัยนั้นกว่าจะ เผด็จศึกพวกแดงบนเขาค้อได้ใช้เวลานาน
"ยุทธการใต้ร่มเย็น" ชื่อที่คุ้นหูคนในสมัยนั้น ทหารและตำรวจต้องพลีชีพไปมากมาย

เหลือเพียงอนุสาวรีย์ ทหารตำรวจที่พลีชีพบนเจดีย์เขาค้อ
ในหลวงรัชกาลที่ 9 เสด็จงานพระราชทานเพลิงศพนายทหารครั้งละหลายร้อย
การถ่ายทอดสดพิธีพระราชทานเพลิงศพแต่ละครั้งยังติดอยู่ในความทรงจำ
ความสลดหดหู่ ที่เห็นคนไทยต้องต่อสู้กันเอง โดยไม่รู้ว่าทำไปเพื่อสิ่งใด
ความเศร้าโศกในสายตาของญาติวีรบุรุษผู้เสียชีวิต

ส่วนเรื่องระเบิดหลงเหลือบนเขาค้อ ไม่เคยได้ยินข่าว
ถ้ามีก็คงน้อยมาก ได้ยินเฉพาะประเทศเขมร
ส่วนวิญญาณแถวเขาค้อนั้น ของจริง เขาลือกันว่าเยอะแยะมากมายค่ะ


โดย: mcayenne94 วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:18:42:57 น.  

 
ตอนนี้ผู้ก่อการร้าย
กลายเป็นผู้ก่อการดี
หรือไม่ ไม่รู้
แต่ว่าพอถึงเวลา
หรือหมดช่วง..เขาก็หายไปจากดินแดนภาคเหนือ และอิสาน

เหลือแต่โจรแบ่งแยกดินแดนทางภาคใต้


สวัสดีเช้าวันพุธค่ะพี่ไวน์


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 27 มกราคม 2564 เวลา:9:06:05 น.  

 
น่านไง .... เดาได้เลยว่านั่งร้านไหนบ้าง อิอิอิ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 27 มกราคม 2564 เวลา:13:15:12 น.  

 
สวัสดีมีสุขค่ะ

ตื่นเต้นนะคะ เรื่องย่ำไปในดงกับระเบิด น่ากลัว
คนบางกลุ่มต้องล่าสัตว์ในป่าเพื่อประทังชีวิต
ก็เข้าใจได้ค่ะ สมัยนี้มีฟาร์มขายเนื้อกระต่าย เนื้อกวาง
แต่ไม่กินค่ะ มีอย่างอื่นให้กินแทนได้...
แม้ว่าวัวควายหมูก็น่าสงสารเหมือนกัน...
แต่เอามาเป็นอาหารหลักของคนไปแล้ว
คิดมากก็สงสารมากค่ะ..อย่าคิดดีกว่านะคะ
เขาค้อตอนนี้สวยแล้วไม่น่ากลัวแบบเดิม


โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 27 มกราคม 2564 เวลา:13:21:16 น.  

 
ผมชอบที่พระป่าหลายรูป
ท่านบอกเลยว่าการทำสมาธิ
สามารถทำได้หลายรูปแบบ
ทำได้ทุกที่ ทุกเวลา
ตรงนี้ค่อนข้างตรงกับจริตผมเลยครับพี่

แม้แต่ซูฟีของมุสลิม
หรือคริสต์บางนิกาย
ก็มีการพูดถึงการทำสมษธิเอาไว้ชัดเจน
เพียงแต่ชื่อเรียกจะต่างกันเท่านั้นเองครับพี่

ปล. ช่วงนี้ผมตามดูข่าวน้อยมาก
เลยรู้สึกว่านายกฯไม่ค่อยได้พูดรึเปล่า
หรือว่าพูด
แต่ผมไม่ค่อยได้ดูครับ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 มกราคม 2564 เวลา:14:47:03 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 มกราคม 2564 เวลา:5:36:33 น.  

 
อะไรๆก็ดีหมด สนุกสนานน่าตื่นเต้น
แต่ตอนย่างกระต่ายต้องเบือนหน้าหนี
สงสารมันน้อ



โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 28 มกราคม 2564 เวลา:8:45:31 น.  

 
มอร์นิ่งเช้าวันพุธ

วันที่ 1 วัน มี 38 ชั่วโมง
มนุษย์จะต้องหัวโต พุงป่องแน่ๆเลยค่ะพี่ไวน์
ตะพาบที่บล็อกอ้อบอกไว้


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 28 มกราคม 2564 เวลา:10:45:53 น.  

 
สวัสดีคะคุณพี่ไวน์..

มาตามอ่านอีกรอบคะ..



โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 28 มกราคม 2564 เวลา:11:47:13 น.  

 
ผมดูทีวีน้อยมากครับพี่ไวน์
ถ้านับเป็นชั่วโมง
เปิดไม่ถึง 40 นาทีครับ
คอมก็เล่นน้อยลง
ไปอ่านหนังสือซะเยอะครับ



ลุงอยากอยู่ต่อ
อยู่ให้นานที่สุด
ไม่งั้นคงไม่คิดเรื่องยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี
ออกมาให้คนขำทั้งโลกแบบนี้แน่ๆครับ
โลกยุคนี้มันเปลี่ยนแปลงทุกวินาที
ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเป็นปีเหมือนลุงคิดไว้แน่ๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 มกราคม 2564 เวลา:14:37:12 น.  

 
ตื่นเต้นไปกับพี่ไวน์เลยค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 29 มกราคม 2564 เวลา:2:02:11 น.  

 

มาชมเขาค้อสมัยก่อนด้วยค่ะ

>>>

ปี 2512 พวกพยาบาลรุ่นน้อยจบกัน และเริ่มทำงาน
ที่หอพยาบาลเขามีคนเข้ามาขายของสารพัดผ่อนส่ง
เช่นเครื่องครัว ผ้าปูที่นอน และคนมาขายที่ดิน
แบบผ่อนส่งราคาไม่มาก และที่ดินก็ราคาไม่กี่หมื่น
เพื่อนๆซื้อกัน น้อยไม่ได้ซื้อหรอกค่ะ ยังคิดที่จะเก็บ
เงินทางที่ดินไม่เป็น สนใจแต่ซื้อสลากออมสิน


โดย: newyorknurse วันที่: 29 มกราคม 2564 เวลา:4:12:45 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไวน์กับสายน้ำ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [?]





เขียนการเดินทาง
ด้านธรรมชาติ
จักรยานเสือภูเขา



หลังไมค์ครับ
Friends' blogs
[Add ไวน์กับสายน้ำ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.