| No. 1000 ถูกอบรม ให้เป็นคนดี...มั้ง..? |
 |
ดอกนกยูงบานสพรั่ง กิ่งที่ทอดยาวสู่พื้นหญ้าลมทะเลพัดจากปากน้ำสมุทรปราการข้างหลังสู่ กท.ส่งให้กิ่งลู่ไปตามลมแล้ว |
| ดีดกลับคืน ยามลมแผ่วเบาเป็นระยะ ใบสีเขียวแซมดอกสีแดงต้องแสงแดดยามบ่ายเลยไปเป็นต้นทองกวาวใบใหญ่เขียวเข้ม ร่ม |
| ครึ้มแรงลมที่พัด เกิดคลื่นพริ้วสู่ท้องน้ำที่กว้างใหญ่ของบึงหนองบอน |
| กรุงเทพยามถูกไวรัสโควิดเข้าเกาะตัวคน จากคนสู่คนทำให้ทุกคนมีความเสี่ยงมาก คนที่ได้รับวัคซีนแล้วค่อยเบาใจหน่อย |
ใจนึกอยากไป ตจว.แต่คงจะไม่เหมาะเลยได้แต่ นึกถึงชีวิตที่มีชีวิตชีวา สนุก ตื่นเต้นได้ความรู้ต้องจากบ้านนาน แต่คุ้มเกินคุ้ม
|
| ครั้งที่บริษัท ส่งไปอบรม ที่หัวหินไปกินนอนที่นั่น 30 วัน |
| เกือบ 100 ชีวิตของ หนุ่ม ๆ สมุห์บัญชี ใช่เลยครับไม่มีสมุห์บัญชีหญิงคือบริษัทจะจัดส่งไปประจำสาขาจังหวัด สาขาอำเภอ |
| เขาคงกลัวจะมีปัญหาแก่ หญิงเลยไม่มีสักคน พนง.ทั่วไปรับคนท้องถิ่น |
 |
สมุห์บัญชีต่างทำงานคนละหลายปี ไม่มีโอกาสไปหาความรู้เพิ่ม นายใหญ่หรือ กรรมการ ผจก.จบจากเมกา มองการณ์ไกล |
บริษัทเช่าบังกาโล เยอะเป็นแถว หลังหนึ่งมีสองห้องนอน นอนกัน 4 คนบางคนได้นอนทาวน์เฮ้า สถานที่อบรมเช่า
 |
โรงแรมรถไฟเป็นอาคารไม้ กับคอนกรีตผสม รูปแบบทรงโบราณที่คลาสสิคตัวอาคาร ใชสีครีมตัดน้ำตาลกับดำพื้นไม้
ปัจจุบันชื่อ Centara Grand Beach
|
| ชั้นล่างเงาวับมี แกรนด์เปียโนตั้งอยู่ บริษัทจัดเลี้ยงอาหารทีห้องอาหารโรงแรมวันละ 3 มื้อ |
| |
| พวกเราได้เที่ยวพักผ่อน เข้าอบรมตอน 7 โมงเช้าเป็นเวลา 1 ชม. กับตอนบ่าย 2 - 4 โมงเย็นแค่นั้นเองทุกวัน |
| มีวิทยากร อาจารย์จากมหาวิทยาลัย เจ้าหน้าที่อาวุโสของบริษัทผลัดเปลี่ยนให้ความรู้ ด้านคณิตศาสตร์ประกันภัยกฏหมาย |
| ระบบงานบริษัทที่สัมพันธ์กับสำนักงานใหญ่บริษัท ระบบคอมพิวเตอร์เก็บข้อมูล |
ริมทะเลหัวหินจะมีบ้านพัก แบบโบราณสวย เรียงราย
 |
ผมนอนอยู่ห้องเดียวกับ สมศักดิ์สมุห์บัญชีสาขาหาดใหญ่หมอหน้าตาดี คิ้วเข้ม ขี้เล่น นิสัยโอเคเลย สาว ๆ เกี่ยวข้องเยอะ
|
| เจ้าไพรัตน์สมุห์สาขาเพชรบูรณ์นอนอยู่หลังเดียวอีกห้องสนิทกันมากเพราะอยู่สาขาใกล้กันกับพิษณุโลกที่ผมอยู่ผมเที่ยวกับ |
ไพรัตน์มากกว่าตื่นตี 5 ก็เล่นกีฬาชายหาด พวกเตะบอล จ๊อกกิ้งว่ายน้ำทะเลสนุกตัวดำเป็นเหนี่ยงร่างกายแข็งแรงบึกบึนกัน
 |
| ทุกคนยกเว้นบางคน แหะ ๆ ยังไงก็ไม่แข็งแรง ตอนกลางคืนหลบไปตีสนุกดื่มเหล้าเบียร์กัน |
| |
จวนจะ 7 โมงเช้าก็ล้างไม้ล้างมือ ปัดทรายที่ติดกางเกงขาสั้นใส่เสื้อซะหน่อย รองเท้าใส่ก็ได้ไม่ใส่ก็ได้
เข้าอบรม 1 ชม.ที่ห้องอบรมโรงแรมรถไฟ แล้วก็ไปทานอาหารเช้า
 |
ที่โรงแรมกินกันเต็มที่.....เสร็จแล้วต่างไปพักผ่อนที่บังกาโล หรือไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ ไปไม่ได้ไกลส่วนใหญ่ |
| ไปเที่ยวในตลาดเปล่าตลาดสดนะเออ แหะ ๆ ไปคุยกับสาว ๆ ที่ร้านค้า |
| เราไปแบบสุภาพ กลัวเสียชื่อบริษัทนะครับ ใคร ๆ เขาก็ต้อนรับ และบริษํทกำชับห้ามเหลวไหลด้วย ระยะนั้นหัวหินไม่คึกคัก |
| จะเหมือนกับปัจจุบันยามโควิดมาเยือนคือ เงียบคนน้อย... |
| ไป 5 วันแรกคิดถึงงานที่สาขาบางคนก็คิดถึง ม.สระเอียกัน ส่วนผมสบาย ๆ ชินเพราะเมื่อก่อนอยู่แผนกตรวจสอบต้อง |
เดินทางไปตรวจตามสาขาทั่วประเทศ
|
 |
พอว่างตอนเย็น ก็เตะบอลชายหาด ไปเหล่สาว ๆ กันแถวชายหาดได้พบสาว ๆ เยอะหน่อยแต่ตัวดำ ๆ คงเป็นสาวชาว |
| ประมงมั้ง มีอยู่คนน่าจะอายุน้อยกว่าผมผิวสีแทน ไพรัตน์สะกิดให้ผมดู เออ..สวยดี |
| ผิวดำเนียนนัยตากลมฟันขาวยิ้มสวย ไพรัตน์กับผมทักทายคุยด้วยเลยรู้ว่า น้องเขาพักอยู่บ้านพักพนักงาน |
ของโรงแรมคงจะเป็นลูกพนักงานนั่นแหละครับ
|
| น้องพูดน้อยยิ้มง่ายแต่ที่สะดุดตา นิ้วเรียว ยาว น้องแนะนำให้ไปฟังเพลงที่ ล๊อบบี้โรงแรมมีนักร้องหญิงชาย |
| ผมไม่ได้สนใจมากนัก มัวไปอยู่โรงสนุกเกอร์ มากกว่า ไม่ได้เล่นนะครับ เล่นไม่เป็นส่วนใหญ่จะดูเพื่อนเล่นแล้วจิบเบียร์ |
สามสี่ทุ่มก็ เดินลัดเลาะตามถนนเล็ก ๆ กลับบังกาโลนอนหลับ
|
|
| มีอยู่คืนหนึ่งนั่งจิบเบียร์แล้วลุกไปห้องน้ำ กำลังจะเดินกลับดูเพือนตีสนุกส์ นายใหญ่ก็หลักเสี่ยยืนเท้าสะเอวด่า |
| เพื่อน ๆ ที่ยืนเจี๊ยมเจี้ยม ทำนอง ว่า ส่งมาอบรม ควรจะอยู่หัองพักอ่านตำรา ไม่รักดีส่งกลับก่อนเวลาดีไหม |
| เห็นหน้าเพื่อน ๆ ยืมก้มหน้าจ๋อยกันเป็นแถว |
| |
| หลบแว๊บ ลัดเลาะกลับที่พักเฮ้อรอดตัวไปได้ แหะ ๆก็เคยถูกหมายหัวไว้เรื่องขับรถยนต์บริษัทชนต้นไม้เสียหายมาแล้ว |
| ไม่อยากจะให้นายเห็นนะ |
| คนดวงดี มันห้ามไม่ได้จริง ๆ ตอนกลางคืน นายเขาไม่ให้เที่ยวตีสนุกส์ก็เลยไปที่โรงแรมที่เราใช้สถานที่อบรมกับเจ้าไพรัตน์ |
| นักเปียโนชายกำลังเล่น เพลงนักร้องหญิงร้องเสียงไพเราะ นั่งจิบกาแฟฟังเพลิน |
| |
| ตก 3 ทุ่มได้มั้ง นักเปียโนชาย ลุกเปลี่ยนให้นักเปียโนหญิงเข้าเล่นแทน ใส่เสื้อฟ้าอมเขียวนุ่งกระโปรงลายดอกเล็ก เอวเล็กชาย |
กระโปรงดูพริ้ว
 |
ภาพแทนนะครับ
วางนิ้วนิ่ง แล้วพริ้วพรมนิ้ว เล่นเพลงบ้านทรายทองระหว่างที่เล่นจะโน้มตัวตามจังหวะนัยตานิ่ง โอ..สวยจริง ๆ |
| มองเธอเล่นเปียโนเพลงที่สอง เพลง ฝากรัก เป็นเพลงที่หญิงฝากเนื้อฝากตัวกับชายในฝัน น่ารักมากดูไปดูมา เอ... |
คุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นเลยแกล้งเฉียดใกล้ ๆ จังหวะเดียวที่สาวเธอช้อนตาขึ้นมอง
|
| เธอชะงักยิ้มให้นิด ๆ แล้วเล่นต่อใช่เลย โห..จำเกือบไม่ได้สวย นัยตาคมผิวสีแทนเข้ากับชุดเสื้อผ้าที่ผิดคาดก็น้องคนนั้น |
| ไงที่เจอชายหาด แหะ ๆ คิดว่าเธอเป็นลูกพนักงานโรงแรม ที่ไหนได้เป็นนักเปียโนหญิง มิน่านิ้วเรียวสวย |
| คืนนั้นเลยฟังเพลงมีความสุขมากแน่นอนครับไพรัตน์ขอเดินไปส่งบ้านพักด้านหลังโรงแรมแหะ ๆ คงกลัวน้องเขาหลง |
กลับบ้านไม่ถูก..มั้ง
|
| เกือบทุกเช้า พวกเราก็ไปเล่นกีฬาที่ชายหาด บางทีตอนเย็นก็เจอน้องนักเปียโนก็ไปเดินเล่นไกล ๆ ไปทานส้มตำหรือไม่ |
ก็ไปทานข้าวที่บ้านพักนักเปียโนสาว ได้รู้จักกับครอบครัวน้องด้วย
ดูไพรัตน์คงจะชอบน้องเขาจริง ๆ แต่หมอไม่ช่างพูดผมเลยต้องไปด้วย |
| |
| ที่ล๊อปบี้เลยเป็นที่สิงสถิตย์ของสมุห์หนุ่ม ๆ หลายคนได้พักผ่อนได้ความรู้ได้รู้จัก กบาลทะมอก็ หัวหินนั่นเอง |
| ส่วนสมศักดิ์เพื่อนที่พักห้องเดียวกับผมดูหมอจะ เอาจริง ยังบ่น ๆ ตัดสินใจไม่ได้พี่แกมีสาว 3 คนตัดสินใจลำบากจะคบ |
| ใครดีผมไม่ค่อยได้ไปไหนด้วย เอาใจหมอลำบาก 555 |
| |
| อีก 5 วัน จะถูกอบรมเสร็จ เตรียมตัวกลับสาขาผม นอนหลับที่บังกะโลคนเดียว ได้ยินเสียงตอนดึกแล้วมีเสียงหลายคน |
| ส่งเสียงดังคงจะมาหาคน หรือหาเพื่อน |
| นอนฟัง แล้วแอบมองผ่านผ้าบังตา เฮ้ย มีตำรวจมาด้วย 3 คนรีบหลบนอนราบกับเตียงเงียบไว้ก่อนได้ยินเสียงพูด |
| หลังนี้คะ |
| ใช่แน่นะหนู |
| ใช่คะ พี่สมศักดิ์อยู่หลังนี้ |
| สมศักดิ์อยู่ข้างบน ลงมานี่หน่อย (ตำรวจส่งเสียงดังชัด) |
| ผมเห็นท่าไม่ดีเลยรีบตอบไป.....ไม่อยู่ครับ ยังไม่กลับมา |
| ใครพูดนะ เปิดประตูหน่อยซิ อย่าหนีนะ |
| ไม่ครับ มีธุระอะไรครับ |
| ลงมาก่อน เดี๋ยวค่อยพูดกัน |
| ผมเลยเปิดประตู ยืนนิ่ง ๆ ดู ๆ แล้วสงสัยจะ เป็นแฟนสมศักดิ์ตายห่.... มันไปทำอะไรไว้.. |
| ใช่แล้วคะคุณตำรวจ คนนี้แหละที่ไปบ้านอิฉันบ่อย เห็นหน้าก็จำได้จับไปเลย หญิงวัยกลางคนพูด |
| หนู..ใช่แน่นะ ดูให้ดีซิ ใช่สมศักดิ์หรือเปล่า (ตำรวจกำชับ) |
| ไม่ใช่นะแม่ พี่คนนี้หน้าจืด ไม่หล่อเหมือนพี่สมศักดิ์ |
| อ้าว...เหรอ... งั้นไปตามตัวต่อ |
| เกือบซวยแล้ว เรื่องมันมีอยู่ว่า สมศักดิ์คง ได้เสียกับน้องหญิงคนนี้แล้วจวนจะถึงเวลากลับ สาวเลยชักกลัวสมศักดิ์หายไป |
| คืนนั้น สมศักดิ์ถูกจับ เข้าห้องขัง เพื่อน ๆ ไปเยี่ยมกันบางคนส่วนผมเหรอ มะ..ไป...กลัวครับ |
| เกือบเที่ยงอีกวัน ทนายความของบริษัทก็ไปประกันตัวสมศักดิ์ออกมาและให้สัญญาจะกลับมาแต่งงานกับสาวภายหลัง เฮ้อ.. |
| ผม์กับเพื่อน ๆ เตรียมตัว กลับไปทำงานที่สาขาของตนต่อระหว่างรถบัสจะเคลื่อนออกเห็นคนมาส่งหนุ่ม ๆ กันหลายคน |
แต่ละคนทำหน้าละห้อยกันทั้งสองฝ่ายยามเย็นคงมีคน นั่งริมทะเลรอคอย...การกลับมา
 |
| สามสี่ปีมานี้ไปหัวหินบ่อย |
| คนที่ผมเคยเห็นเมื่อหลายสิบปีก่อนไม่เจอกันเลย ป่านนี้คงมีลูกเป็นโขลง เจ๊ ๆ ร้านขายอาหารคงแก่หง่อมไม่เห็นสักคน |
| หัวหิน (มิถุนายน 2564) เงียบสงบเหมือนเมื่อก่อนน่าไปเที่ยว ขี่ม้า ไปเก็บหอย เช้า ๆ ไปกินอาหารที่ร้านเจ็กเปี๊ยะ
 |
|
ไปตกปลาที่สะพานคอนกรีตใกล้กับที่สโมสรทหารเรือ…. ยังไปได้นะครับเขามิได้ปิดเมือง หรือจะไปฟังเพลงตามห้างสรรพสินค้า
แบบนี้ก็มีเดินช๊อปปิ้ง เมื่อยก็นั่งดู/ฟังดนตรีไพเราะฟรีอาทิตย์หนึ่งมีแสดงหลายวัน
 |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re 292/2491) |
| st ผู้เข้าชม 1,937,326. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ส่งหนุ่มๆไปอบรม 30 วัน
แถมบรรยากาศคงเป็นใจ
เลยวุ่นเลยนะครับพี่
ถึงกับมีตำรวจมาเกี่ยวข้องด้วย 5555