| No. 1162 ชีวิตชาวเมียนม่าร์ใน ย่างกุ้ง (จบ) |
อัพบล๊อกทุกวัน ศุกร์ / จันทร์
|
| เราเดินอยู่ในย่างกุ้งนานได้เห็นชีวิตประจำวันของคนท้องถิ่น ดูแล้วเขาคงเลียนแบบ กทม.ไทย หุ หุ |
ขุดฟุตบาทแล้วทำใหม่เยอะมาก ๆ บ้านที่อยู่อาศัยแบบโบราณ คล้ายอาคารโบราณที่เชียงใหม่
|
สมัยรัชการที่ 6 ของไทยเขากำลังรีโนเวท ให้ใช้ได้ดีอีกครั้ง มีการรื้อ กระเทาะปูนฉาบ ต่อเติม ติดตั้งแอร์คอนฯ
|
ถ้าเสร็จแล้วคงจะสวยตามรูปแบบเดิม..ข้างล่างนี้เป็นภาพส่วนหนึ่งของ อาคารที่ว่าการย่างกุ้งของอังกฤษที่งดงามจากการ
ออกแบบได้ภาพจากอากู๋.. แต่เราเข้าไปไม่ได้เพราะเขากำลังบูรณะ สังเกตรสนิยมการให้สีดูดีแม้จะเห็นเลือนรางไม่โฉ่งฉ่าง..
|
| อาคารเก่า ได้รับการรีโนเวท ปรับปรุงแล้วจะสวยงามขณะไป The Secretarait Yongon กำลังรีโนเวทห้ามเข้า |
| ขณะเขียนเล่าเรื่องนี้ได้เข้าไปค้นรายละเอียดเมียนม่าร์ได้รีโนเวทสวยงามแล้วการให้สีเป็นแบบไหนไว้ดูตอนท้าย ๆ |
|
| บางแห่งกำลังก่อสร้างอาคารใหม่สูงหลายชั้น มีรถผสมปูน และรถที่มีท่อดูดปูนจากรถดันขึ้นที่สูงมีอยู่แล้ว |
| จะสร้างอาคารสูงใหญ่ ต้องขุดดินลงไปข้างล่าง ตีเข็มยาว ๆ คนงานกำลังผูกเหล็กคานคอดินด้วยมือ แต่บางแห่ง |
ผสมปูนเป็นคอนกรีต ยังใช้โม่ปูนเล็กอยู่ การส่งปูนก็ส่งทีละกระป๋องโยนรับเป็นทอด ๆ
|
แต่ที่น่าชื่นชม คนท้องถิ่น หนุ่มสาว เวลาไปทำงานตอนเช้าจะหิ้ว ปิ่นโตไปเป็นอาหารกลางวัน
ข้างล่างนักศึกษา ถืออาหารไปกินที่มหาวิทยาลัย..
น่าจะช่วยให้ชีวิตในย่างกุ้ง |
| สดวกสบายพอสมควร..สังเกต ชาวบ้านเขาซื้อของไม่แพง อย่างที่พวกเราซื้อ |
| ค่าแรงงาน หรือเงินเดือน เท่าที่สอบถาม และค้นหาข้อมูลในที่ต่าง ๆ ของเมียนม่าร์ก่อนโควิดจะไปเยือนค่อนข้างต่ำ |
| กรรมกรประมาณ 4 - 5 พันกว่าบาทต่อเดือนต่อคน หรือวันละ 158 บาท |
| ถ้าเป็นพนักงานในที่ทำงาน มากกว่าแน่นอนประมาณ 6 - 7 พันบาท พวกเขาเลยปรับสภาพการใช้ชีวิตให้เหมาะกับรายได้ |
| นำอาหารไปทานกลางวัน |
| |
| ถ้าในกรุงเทพ ที่ผมไปทำงานแถวสีลม แถวตรอกซอกซอยใกล้ที่ทำงานผัดไทยใส่กุ้งแห้งแดง ๆ |
| จานละ 30 บาท... ถ้าในร้านหรูหน่อย 50 - 70 บาทแต่พวกเราไม่ได้กินอาหารที่ร้านอาหารหรูทุกคน |
| ผมเคยขึ้นรถเมล์บ้าง..กระเป๋ารถเมล์ขอให้ชิดเข้าไปข้างในหน่อย ผมกลัวถูกด่า |
| เลยเดินชิดแล้วต้องรีบ เด้งตัว..เจอของร้อน ใช่แล้ว หญิงแต่งตัวสวย ๆ เขาห่อข้าวอาหารร้อน ๆ ขึ้นรถเมล์ไปทานกลางวัน |
| น่าชื่นชมครับที่นำอาหารจากบ้านไปด้วย |
|
| ทีนี้วกที่ย่างกุ้งต่อ พนักงานเขาจะนุ่งโสร่ง ใส่เสื้อเชิร์ตแขนยาวไปทำงานส่วนหญิงนุ่งผ้าถุงดูดีทีเดียวแต่ไม่มาก |
| ในย่างกุ้งคงไม่มีบริษัทร้านค้าที่ต้องมีพนักงานมากนัก.. |
| ผู้ใช้แรงงานในการก่อสร้างขุดฟุตบาทถนนด้วยแรงคน...รถแท๊กซี่เยอะ ราคาไม่แพงอย่างไทย.. ราคาน่าคบครับ |
ทั้งแท๊กซี่ รถเมล์ขับน่ากลัวมาก.... มีอยู่ระยะหนึ่ง เราอยู่ โอลด์ทาวน์ยืนถ่ายภาพไปเรื่อย ๆ ตรงนั้นเป็นสามแยกตัว Y
|
| ถนนเป็นเนินลาดลงมาที่เรายืน รถเก๋ง รถแท๊กซี่ชะลอลง อ้าวนั่นรถเมล์วิ่งอย่างแรงเร็วชิดขวามาแล้วหักเลี้ยวซ้ายรถเอียง |
| ล้อแทบจะยกน่ากลัวมาก ผมรีบดึงแขนพวกเราให้รีบหนี กลัวรถเมล์เบรคไม่อยู่จะพุ่งมาทางเรา |
| แต่เราตะลึงลืมถ่าย รู้เลยว่า เราคงเป็นช่างภาพสงครามไม่ได้แน่ 555 |
|
ย่างกุ้งเขารักษาต้นไม้ใหญ่ต้นก้ามปู ฉำฉา มะฮอกกานี มีฟุตบาท อยู่น่าเดินเล่น
|
| บ่ายโมงกว่า พวกเราเริ่มหิว อยากจะกินอาหารฝรั่ง หรืออาหารอะไรก็ได้ที่ ไม่มีน้ำมันเยิ้มเลยเรียกแท๊กซี่ไปส่งแถวถนน |
| อองซาน เขาตั้งชื่อถนน..ตามชื่อนายพลอองซานพ่อของ นางซูจีไปตลาด Bogyoke อ่านว่าบ๊อกย๊อก |
| ในซุปเปอร์มาเก็ตมีแซนด์วิศใส้กรอกสเปรด ทามายองเนส ปลาทูน่าหรือแฮมประกบน่าจะดี |
|
| เขาคงจะมีไมโครเวฟให้ใช้แบบ ร้านสดวกซื้อที่ดัง ๆ ในไทยเห็น แซนด์วิซขายด้วยเป็นชิ้นเล็ก ๆ น่าจะทาสเปรด |
| หรือมายองเนสอะไรพรรค์นั้นไว้ |
| ดูราคาคิดเป็นเงินไทย 13 - 14 บาท ไม่แพง แต่คงจะไม่อร่อย หุ หุ |
| |
| ทีมเรานึกได้ว่า ข้างบนเยื้อง ๆ กันมีร้านอาหารฝรั่งประเภทเอาปากงับ ๆ เลยพากันขึ้นไปในร้านมีเก้าอี้โต๊ะเยอะ |
ฝรั่งผิวขาว ผิวดำนั่งเยอะสาวสวยผมยาวมัดหางม้ากำลังคีย์โน๊ตบุคคนละเครื่องนั่งพิมพ์งานเดาเอาว่าน่าจะเป็นบล๊อกเกอร์
|
| จากต่างประเทศ เพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านเรืองที่ผมเขียนที่ต่างประเทศเขาเรียกว่า Blog. บล๊อก..คนเขียนดีนำภาพประกอบสวย ๆ |
| จะมีคนติดตามเยอะหลายล้านคน เขามีรายได้จากส่วนแบ่งโฆษณาที่โผล่ในบล๊อกนั้น ๆ |
|
| พนักงานชาวพม่านำเมนูมาให้ เราก็ชี้ๆ เขาจดใครจะกินจะสั่งอะไรก็ไปส่งให้แคชเชียร์คีย์เข้าเครื่องแล้ว คิดเงิน |
| แล้วเราก็จ่ายเงินตามบิล....พนง.ก็นำรายการไปให้ ครัวเตรียมอาหาร..เครื่องดื่มเราก็นั่งรอ |
| ภาพแซนด์วิซ เป็นของ พวกเราที่สั่งมากิน เขาให้เยอะ เรียกว่าไซท์ฝรั่ง |
| ส่วนของผมสั่ง ใส้ปลาทูน่า |
| พอกัดกิน เคี้ยว อืม.. มันยังไง..ๆ ไม่รู้ซิ คล้ายกับ ขนมปังแห้ง ๆ ร่วนมีทูน่าจากกระป๋องวางเกลี่ย ๆ ใช้ผักวางอีกนิดมีขนมปัง |
| ประกบ ใส่จานมาให้ไม่มีชีสเนยหรือมายองเนสทาไว้เลย มีกลิ่นชินามอนบ้างนิดหน่อย ใช้ฟันกัดกินแบบแห้ง ๆ ติดคอ |
ดื่มโค๊กขวด... เรียกว่า เต็มกลืน..มันแห้งแข็งเหลือทนข้างล่างนี้เป็นส่วนหนึ่งของที่พวกเรากิน
 |
| ถามพวกเรา เป็นไงบ้าง |
| ลูก 3 คนตอบ พอไหวพ่อ |
| ความที่เราเดินมาก เมื่อยน่อง ควรนั่งให้คุ้มค่า กับค่าอาหารมื้อเที่ยงดูบิลซิครับ |
| ปลิ้นบิลมาดูหลังจากกินเสร็จ.. 44.50 U$ เป็นเงินไทย 1,500 กว่าบาท |
|
| เราเลยนั่งเล่นในร้าน ที่เปิดโล่ง ไม่ได้ติดแอร์นานเกือบ 4 โมงเย็น ระหว่างที่นั่งไปคิดนะครับน่าจะนำโน๊ตบุคมาด้วย ความคิด |
ต่างพรูพรั่งเข้ามาเต็มน่าจะเขียนบันทึกได้เยอะ 555
|
| พอได้เวลา เราก็เรียกแท๊กซี่ มุ่งไปสู่วัดเดิมที่เราเคยมาเยือนคือ กะจะอยู่ที่นั่นนาน แล้วไม่ร้อนดูอีกมุมหนึ่งที่คนไม่ค่อยเห็น |
ทีนี้ละจะได้เห็น ความใหญ่โตมโหฬาร ของโบราณสถานใช่แล้ว เจดีย์ชเวดากองคือไปเที่ยวยามค่ำคืนสวยงาม
|
คนไปดูกันมากมายทีมเที่ยวเราได้เดินเที่ยวกลมกลืนกับชาวบ้านเป็นสถานที่อยากไปเที่ยวอีก
...
...
|
และขอปิดท้ายกลุ่มอาคารของอังกฤษ ที่ใช้บริหารงานสมัยก่อนโน้นและ พ่อของนางอองซาน ซูจีกับพวกถูกฆ๋าตาย
จากนายพลฝ่ายขวา..นายพลอองซานเป็นผู้รวบรวมนักศึกษากับชาวบ้านประท้วงเรียกร้องจากอังกฤษให้คืนพม่าแก่พวกเขาเพราะ
อังกฤษยึดครองไว้ตั้งแต่ปี 1885 นายพลอองซานจึงได้รับความเคารพนับถือจากคนพม่าแต่ถูกลอบยิงขณะอายุเพียง 32 ปี
|
ปัจจุบันรีโนเวทได้สวยงามตามรูปแบบเดิม
|
..
ปัจจุบันเป็นอาคารสวยงาม
การใช้สีอาจจะไม่เหมือนก่อนรีโนเวทตามภาพข้างบน 2 ภาพเข้าไปดูที่ นทท.รีวิว สวยน่าไปเที่ยว ขอจบการท่องเที่ยวเมียนม่าร์
กลับกรุงเทพรอเก็บเงินไปเที่ยวที่อื่นบ้าง.. แต่ไปไม่กี่ประเทศ เวียตนาม รัสเซีย ลาว ญี่ปุ่นก็เจอโควิดเล่นงานทำเอาพวกเรา
หงอย..ตาม ๆ กันเลยขอจบ เก็บตกจากเมียนม่าร์... ครับ
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,453,799. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
ชื่อเพลง คิดถึงค่ะคุณอา
ป.ล.ขอบคุณมากค่ะ แก้ไขกล่องคอมเม้นท์เรียบร้อยแล้วค่ะ ใส่โคตไม่ครบค่ะ