| No. 1138 คน..อุบลน่ารัก |
 |
นั่งนึกถึง ตอนเป็นเด็กก็อยู่ในเมืองมาตลอด เวลามีเด็กต่างจังหวัดหรืออยู่ต่างอำเภอเข้าไปเรียนด้วย เพื่อน ๆ จะค่อนแคะ |
| ว่าเด็กบ้านนอกผมเองก็ค่อนข้างคล้อยตามเพื่อนแต่ไม่พูด....กลัวเด็กบ้านนอกจะเตะเอา |
| เราก็รู้ว่าตัวเราเองก็เด็กบ้านนอก |
|
| เข้ามาเรียนต่อในกรุงเทพจบบัญชีแล้วเรียนการสอบบัญชี(ตรวจบัญชี)เพิ่ม ได้ทำงานในห้องแอร์ เย็นฉ่ำ การแต่งตัว |
พลอยดีไปด้วย ใส่เสื้อแขนยาว ผูกเน็คไทค์ ถ้าเย็นก็นำเสื้อสูทมาสวมทับ
|
| ชีวิตมันไม่แน่ เพราะทำงานภายนอกภายใน..เชื่อมั่นสูงบางอย่างก็ทำเพื่อบริษัท จนนายบางคนไม่ชอบ |
| เลยลาออกไป ทำงานบริษัท สำนักงานใหญ่ ตั้งอยู่ ถนนเสือป่าบริษัทมีโครงการณ์ใหญ่จะเปิดการตลาดภาคอีสานเรียกว่า |
| ทุ่มเงินมากดดึงเซลแมนจากบริษัทต่าง ๆ มาทำงานทำนองซื้อตัวมา |
| ให้บังเอิญเซลแมนส่วนใหญ่ จะรู้จักผมเป็นการส่วนตัวมักจะมาปรึกษา ก็แนะนำกันไป นายบริษัทใหม่แห่งนี้คงมองเห็น |
| บางอย่างเลยเรียกผมไปคุย จะส่งไปช่วยดูแลดูแลทีมการตลาด โดยเป็นรอง ผจก.ภาคที่นั่น |
| มีที่พัก มีรถให้ใช้ มีค่ารับรอง |
| ผมขายไม่เป็นนะครับท่าน |
| เราให้คุณเป็นรองภาค อยู่ฝ่ายวางแผนการตลาดร่วมกับภาค มีหน้าที่ช่วยภาคอบรมด้านวิชาการ เทคนิคการขายการหา |
| ลูกค้าแบบเครือข่าย(ฐานปิระมิด) ให้ตัวแทนใหม่ ผจก.ขายระดับล่างเพราะคุณทำหน้าที่นี่จากบริษัทเดิม |
ทีมขายที่เราส่งไป 8 คนรู้จักคุณ 6 คน
|
| แต่...(นายเขาพูดแต่แล้วหยุดมองหน้านิ่ง) เราชักชวนทีมงานชุดนี้มารู้ว่า เขาขายเก่งหาคนมาทำงานได้มากมีจิตวิทยาสูง |
| ประวัติทั่วไปเราไม่ค่อยรู้บริษัทเกรงว่า เขาจะโฆษณาสินค้าเราดีเกินความจริง คงรู้นะว่าดีเกินเป็นแบบไหน |
| ขายโอ้อวดเกินกว่าความเป็นจริงใช่เปล่า |
| ใช่เลย 555 |
| คุณมีหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงด้านตลาด ติดต่อกับหน่วยราชการช่วยเหลือ ผจก.ภาคและดูแลด้านการเงินแทนบริษัท |
คุณเรียนตรวจบัญชี หูตาไว..วิเคราะห์เก่ง...ไม่ต้องห่วงเรื่องโควต้า ภาคเขารับผิดชอบโดยตรง
|
| วันเดินทางก็พาครอบครัว รวม 3 คนไป อยู่ อุบลราชธานีจังหวัดที่ไม่เคยไปเที่ยวหรือไปอยู่เลย |
| ตอนนั้น มีรถเมล์ กับรถไฟ ผมมีสัมภาระเยอะ เลยเลือกเดินทางไปกับรถไฟของใช้เยอะหน่อยขนใส่ตู้การ์ดรถเสียเงินเพิ่ม |
| นิดหน่อยพอไปถึงสถานี วารินชำราบ... ผมนั่งมองเห็นคน เขาขนของ ลงเดินออกจากสถานีไปเกือบหมด |
| เอะยังไงกัน ทำไมรีบลงยังไม่ถึงอุบลเลย |
| ผู้โดยสาร คนอื่น.. เลยบอกว่า คุณ ๆ ถึงอุบลแล้วไปหารถเข้าฝั่งอุบล |
เลยรู้ว่า สถานี วารินชำราบคือสถานีปลายทางของอุบลราชธานี
 |
ขอข้ามไปถึงการทำงานการอยู่อาศัยเลยนะครับ |
| อุบล ตอนที่อยู่ แม่น้ำมูล จะมีน้ำเต็มตลิ่ง น้ำสีโอวัลตินไม่ใส่นม ไหลอย่างแรงไปสู่น้ำโขงปลาเยอะมาก |
| ถ้าฤดูแล้ง น้ำจะเหือดแห้ง ชาวบ้านจะปลูกผักริมฝั่ง เป็นดินร่วนปนทราย ผักเขียวงดงามแถวบุ่งหวาย บุ่งกระแทวเป็นที่ลุ่ม |
| ปลูกผัก กระเทียมเรียกว่า ที่นั่นเมืองผัก จะกินผักอะไรก็ ซื้อได้ราคาถูกมาก ที่สำคัญ คือ สด |
| เวลาว่างจากงาน ในฤดูแล้ง ก็ไปเที่ยว หาดกลางน้ำ แถวหาดวัดใต้ หรือหาดคูเดื่อไปเล่นน้ำกินส้มตำใส่ปูนาดองใส่กระเทียม |
| สีแดง อร่อยสุด ๆ |
...
|
| ผจก.ภาค แบ่งเขตกันทำงาน ไปตามอำเภอต่าง ๆ เพื่อนจะหาคนมาร่วมงานแต่ละแห่งได้ 20 -30 คนเขาทำงานกว่าครึ่งปี |
| ผมมีหน้าที่ ฝึกอบรมให้เขาเกิดความเชื่อมั่นต่อกิจการสินค้าบริษัททำนองว่า ดีงั้นดีงี้ 555 |
| ผมจะให้ตัวแทนพูดหลักการให้น้อย..รับฟังลูกค้าให้มากเขาต้องการแบบไหนถ้าตรงกับ |
| ที่เรามีสินค้าก็เสนอได้แต่ให้สังเกต ถ้าระหว่างการขาย ยายเมียคอยค้านผัวบ่อยแสดงว่า ผัวกลัวเมีย 555 |
| ให้เปลี่ยนคนที่จะคุยด้วยเป็นเมียของว่าที่ลูกค้า 555 |
|
| บางครั้งไปเยี่ยมเยียนทีมงานในอำเภอต่าง ๆ ถนนไม่ดีเลย มีแต่ฝุ่นส่วนใหญ่จะอยู่ฝั่งอำเภอวารินชำราบ |
| ชื่อหมู่บ้าน จะมี บ้านโพธ์ออก โพธิกลาง โพธิ์ตก โพธิ์ใต้ มีถนนผ่ากลางหมู่บ้านไปมาสะดวกดีแม้จะมีฝุ่นก็โอเค |
| มีอยู่หมู่บ้านหนึ่ง ผมเห็นชื่อหมู่บ้าน แล้ว ต้องอมยิ้ม แหะ ๆ ทาง การก็พวกข้าราชการน่าจะเป็นคนภาคกลางหรือภาคอื่น |
ทำป้ายหมู่บ้านว่า ศรีษะกระบือ
|
| แต่ชาวบ้านเขาไม่เรียกตาม เขาเรียกว่าหัวควาย ตัดสระอา หน้าตาเฉยเลยเราคนเมืองกรุง เขินแหะ ๆ |
| |
| ผมไปอยู่อุบลราชธานี ที่นั่น ติดใจอาหารญวน ครับ อร่อยทั้งนั้น |
|
แล้วก็พยายามทำตัวให้กลมกลืนกับ ชาวบ้านนอกไปตัดผมแบบชาวบ้านข้างสวนศรีเมืองในตัวจังหวัดนั่นเลยใต้ต้นก้ามปูฉำฉาริมคูน้ำ ลมโชยเวลาเส้นผมถูกตัดร่วงสู่ดินเย็นสบายเพราะสายลมพัด
 |
 |
| ถูกตังค์ดีด้วย เย็นสบายมาก เมื่อก่อนอยู่ริมคูน้ำ ใต้ต้นฉำฉาบางวันก็พาลูกสาวแม่ยายไปจ่ายตลาด ผมชอบกินน้ำพริกกะปิ |
| กับผักกาดดองชนิดใช้ผักกาดกวางตุ้ง ดองด้วยน้ำซาวข้าว ใส่เม็ดข้าวด้วย น่าจะดองได้แค่ 2 วันพอ สียังเขียว |
เปรี้ยวก็นำมาขาย เราจะนำมาสลัดเม็ดข้าวออก กินกับน้ำพริกกะปิ
|
| อร่อย... แต่บางครั้งก็เจอ ผักเสี้ยนดอง อันนี้นำมา ซอย แล้วผัดใส่หมู อร่อยไปอีกอย่างชีวิตอยู่บ้านอกผมว่ามีความสุข |
| เพื่อนบ้านแถวบริษัทคุ้นคยกันหลายห้อง(แถว) เราทำอาหารจะแบ่งปันบ้านอื่น เขาจะแบ่งอาหารให้เราด้วยพูดคุยกัน น่ารักมาก |
ย้อนกลับในวันแรกที่มาถึงอุบลราชธานี ฝั่งวารินชำราบ วันแรก ถือว่าตนเองเป็นคนกรุงเทพ |
| หิ้วของมาเยอะ เก้ ๆ กัง ๆ ทั้งสามคน มองหารถ ไปฝั่งเมือง มีคนแถ มาถามเยอะไปรถบ่อ ดูแปลก ๆเลยไม่ยอมไปด้วย |
| ดูแล้วเหลือเฉพาะเรา 3 คน คนอื่นเขาไปกันหมดแล้วมีลุงคนหนึ่ง ตัวผอมเดินมาดูครอบครัวของผมแล้วยกมือไหว้ |
| ผมรีบยกมือไหว้ตอบ |
| ไปในเมือง รถผมไหมครับ |
| ไปครับ ลุงพอไปถูกหรือเปล่า |
| พอบอกจุดหมาย อ๋อ..รู้จักครับ ผจก.ที่นั่นใช่คุณ ยศ หรือเปล่าผมรู้จัก |
| ใช่ ๆ เลยลุง |
| ลุงแก เลยช่วยหิ้วของ ไปขึ้นรถจนหมดลูกสาวแม่ยายกับน้าสาวขึ้นไปนั่งส่วนผมนั่งห้อยขาสบาย ๆ |
|
นึกแล้วขำ เราคนกรุงเทพ กลับ เด๋อ... ซะไม่มีรถม้าพวกแม่ค้าเขาใช้ขนของจากรถไฟไปที่อื่น
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re519/2,050) |
| st ผู้เข้าชม 2,388,613. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
ช่วยกันตัดไม้ทำลายป่า ในที่สุด
น้ำเลยท่วมอย่างที่เป้นข่าวพี่ไวน์