| No. 1112 ทะเลป่วน ชวนให้ชีวิตมันส์..? |
ระยะทำไร่ที่ อ.แก่งหางแมว ไปรำลึกความหลังที่ท่าแฉลบกับพี่กิจจาที่เคยทำงานศุลกากรแถวนี้
ผมเคยเจอพายุและรอดมาพี่นำเครื่องดื่ม.นำสปาร์คกลิ้งไวน์ไปเปิดที่ร้านแถวนั้น เปิดดังป๊อก.. คนหันมามองพวกเขาชินกับการดื่มเบียร์กับอย่างอื่นมากกว่าส่วนผมไม่เคยกินสปาร์คกลิ้งไวน์ดื่มแล้วอร่อยเหมือนกันมีรสซ่า ๆ
|
| วันที่ขอลงเรือประมงเล็กจาก เกาะเปริด จันทบุรีจะไปขึ้นบกที่ท่าแฉลบเพราะเพื่อนทิ้ง หุ หุ มันจะขอค้างบ้านเมียมัน |
| ผมก็โอเคถ้าขี่มอไซค์จากเกาะเปริด ไปถนนสุขุมวิทจันทบุรี กว่าจะเข้าเมืองไกลมากแล้วต้องขี่กลับไปเส้น อ.ท่าใหม่ถึงสามแยก |
| ค่ายเนินวงไม่เลี้ยว..ขี่ผ่านเลยเรียบไปทางซ้าย สองฝั่งถนนเป็นป่าแสม โกงกาง รก ๆ |
กว่าจะถึงท่าแฉลบก็หลายสิบ กม..ลงเรือย่นระยะทางได้มาก
|
| ได้เวลาลงเรือ อากาศที่ร้อนอบอ้าวมีฟ้าแลบไกลครู่เดียวลมเริ่มพัดม้วนตัวไปมา |
ผู้ใหญ่กวักมือชี้ให้ลงเรือขนาดเล็กที่ใช้หาปลาชายฝั่งแบบข้างล่าง ไต๋คงเห็นสีหน้าวิตกแกก็หัวเราะไม่เป็นไรหรอกวิ่งชายฝั่ง
ไต้ก๋งเป็นใจดีนั่งกินข้าวด้วยกันอยู่บนเรือกับลูกน้องอีกสองคน ลมแรงขึ้นอีก |
| ไปนั่งคุยกับไต๋...เสียงเรือดังตึ๊ก ๆ ค่อย ๆ แล่นเรียบชายทะเลไป ลมค่อนข้างแรงและแรงขึ้นทุกทีบนเรือมืดสนิท มีแสงไฟที่ชายฝั่งยิบ ๆ |
| เรือแล่นได้พักหนึ่งคลื่นซัดเรือไปมาไต๋หมุนพังงาให้หัวเรือตัดคลื่น แต่ตัวเรือยกสูงขึ้นลงลมพัดเปลี่ยนทิศทาง |
| ไต๋เห็นท่าไม่ดียืนมองไปรอบ ๆ เรือ ฝนตกซัดเข้าเรือเผลอนิดเดียวเรือเอียงแทบจะหลุด |
|
เรือเราเจอพายุชายฝั่งแบบ ม้วนตัวเปลี่ยนทิศทาง ฟ้าแลบดัง
ไต๋....ตัดสินใจนำเรือมุ่งออกจากฝั่งไว้ก่อนคาดว่าในทะเลพายุเบาบางกว่า |
| ไต๋บังคับให้หัวเรือตัดคลื่นใหญ่ลูกแล้วลูกเล่าไว้ก่อนเกือบสี่สิบห้านาที หันไปมองชายฝั่ง เห็นแสงไฟวิบ ๆ |
เรือค่อย ๆ มุ่งกลับชายฝั่งเจอเรือลำอื่นคลื่นใหญ่อุ้มโยนขึ้นลงน่ากลัว
|
| นอนแผ่สองสลึงหัวเรือกับลูกเรือแบบหมดแรงช่วยกัน ใช้มือสูบน้ำที่เป็นกระบอกออกจากเรือคนละอันเหนื่อยสุด ๆ |
| นอนได้สักครู่ก็ปลดเชือกยาวที่มัดตัวไว้กับเสาเรือออก มัดตัวไว้กับเรือไต๋เป็นคนสั่งเพราะคลื่นน้ำลมซัดเปียกไปทำลำเรือ |
พายุหมุนเป็นวงกว้าง เกิดคลื่นแนวเฉลียงกลับไปกลับมา ต้นไม้กับบ้านเรือนริมทะเลคงจะสั่นคลอน
|
| ล้มลงส่วนเราที่อยู่บนเรือถูกคลื่นซัดซะงอมพระราม แต่ไม่มีใครอ๊วกซักคนลูกเรือคงเจอบ่อย ส่วนผมน่าจะเคยเมาเหล้าเลยเฉย ๆ 555 |
พอเรือแล่นเข้าปากคลองหรือเข้าร่องน้ำท่าแฉลบ.. ไต๋หันมาคุยด้วย สมุห์กลัวเปล่า
|
| กลัวซิครับตอนที่ไต๋หันหัวเรือไปกลางทะเลไม่เข้าฝั่งผมยังคิดเลยว่า บ้าเปล่า 555 |
| อ๋อ..คลื่นมันแรงซัดข้างเรือมันจะจม ต้องหันหัวเรือตัดคลื่นไว้ก่อน เราชินแล้วมุ่งเข้าฝั่งไม่ได้หร๊อกเรือจะจม |
| เรือแล่นเข้าท่าอย่างช้า ๆ ขึ้นท่าได้ก็ยกมือไหว้ขอบคุณไต๋ |
| วันหลังลงเรือกับผมอีกนะสมุห์ 555 |
| ไม่เอาแล้วไต๋ ไปละ.... ขึ้นท่าแฉลบได้ก็เดินเท้าไปเกือบครึ่ง กม. ก็ถึงบ้านพี่สมควรที่ฝากรถไว้ขี่รถกลับบริษัทที่ อ.ท่าใหม่ |
| |
| ทำงานด้านติดตามลูกค้าเก่าแถวจันทบุรี ไม่ค่อยสำเร็จตามเป้าเหมือนระยองก็ทน ๆ ทำไป... แบ่งตัวเอง |
| ขี่มอไซค์ไปดูงานที่สำนักงานตราดที่ตรอกยายอ่อน ที่นั่นเป็นแค่ สำนักงานยังไม่ใช่สาขา ผจก.ที่นั่นมีหน้าที่หาคนมาทำงาน หา |
| ลูกค้าใหม่ ยังไม่มีสิทธิ์จ่ายเงินอะไรให้ลูกค้า ต้องรอให้ สาขาจันทบุรีตรวจก่อนที่จะจ่าย |
| แต่ก็แปลก ลูกค้าตราดส่งเงินให้บริษัทดีมาก ๆ คงเป็นเพราะฐานะลูกค้าจะดีเป็นชาวประมง พื้นที่จังหวัดไม่กว้าง |
ภาพ คุุณภิญโญ กำนันสนั่น ผู้กอง หนุ่มน้อยไวน์ พี่แสวง ด้านหลัง มนูญโผล่แทรกไหล่สมุห์ภิญโญกับกำนันหน่อย คนอื่นอีกสองสามคน
ไปทำงานแถว แหลมงอบ ตราด งงเหมือนกันว่าทำไมจำชื่อเพื่อนร่วมงานได้ไม่เจอกันเกิน 30 ปีแล้ว
|
| ไปทำงานสองจังหวัดได้ 3 เดือนรู้เลยว่าร่างกายผอมผู้ใหญ่ท่านนี้พาไปทำงานหลายที่และ |
| พาไปให้รู้จักกับ ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดจันทบุรี ท่านมีเมตตามากอนุญาตให้เข้าพัก ห้องพักด้านหลังจวนแต่ ผมไม่ค่อยกล้าไป |
| รบกวนท่านนาน ๆ จะไปพักบ้างเมื่อกลับสาขาไม่ได้ ฝนตกหนักน้ำท่วมถนนเส้นไป ค่ายเนินวง ท่าแฉลบสู่ท่าใหม่ |
| |
| Boss ได้ให้ช่วยทำงานส่วนตัว เป็นคนนำเงินสดไปให้ผจก.ไร่ ในไร่กำลังบุกเบิกทำไร่ยางพารา บางแปลงคนงาน |
| กำลังขุดตอไม้ออกได้บางส่วนแล้ว หาฟืนเล็กมาจุดเผาตอไม้เก่า ผจก.ไร่จะอยู่ในบ้านพักแบบเพิง |
| ส่วนคนงาน 100 กว่าคนปลูกเพิงพักเรียงรายไปกับ ร่องน้ำที่คดเคี้ยว พวกเขาอยู่กับเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูก บนเนินเขาคนงานพักรวมกัน |
| |
| พื้นที่ไร่ที่ บอสซื้อกับเพื่อน ๆ 1200 กว่าไร่..ใช้เงินเยอะมากค่าแรงคนงานชายประมาณวันละ 8 - 10 บาท หุ หุ |
| อย่าหัวเราะนะข้าราชการใหม่ ๆ บรรจุได้เงินเดือน 450 บาท บอสจะโอนเงินเข้าบัญชีผมทุก 15 วัน จะเบิกเงินสดเป็นใบย่อยเข้า |
| ไปส่งให้ ผจก.ไร่...นำไปจ่ายเองบางครั้งก็ซื้อยาจาก ระยองไปมอบให้ด้วยจะเป็นยา แก้ใข้ มาเลเรีย มียาฉีดด้วย 555 |
ครั้งที่อยู่ไม่ได้สวย เป็นป่าเสื่่อมโทรม มีถนนเป็นดินเล็ก ๆ ผ่านห้วย หนอง ไข้ป่าเยอะมากที่ดินอยู่ติดกับภูเขาที่สูงใหญ่
|
| เข้าไปติดต่องานในไร่หนองคล้าโต้โล้งอยู่ปีกว่าได้มั้ง พอได้เวลาก็จะนำใบเสร็จภาษีบำรุงท้องที่ พวกใบเหยียบย่ำไปจ่ายค่าภาษี |
| ที่อำเภอและเก็บใบเสร็จส่งให้บอสไว้เป็นหลักฐาน คงหาทางออกใบ นส.3 หรือใบที่ดินภายหลัง |
| |
| วิธีการไม่รู้เรื่องเลย รู้แต่ว่าที่ดินในป่า เป็นป่าเสื่อมโทรม ถนนเข้าป่าก็เป็นแบบป่า ๆ 555 มีต้นไม้ต้นหญ้าสูงท่วมหัว ต้องขี่มอไซค์ |
| ผ่าลำห้วยที่มีน้ำไหลริน ๆ บางวันจะเดินทางต่อไม่ได้ฝนตกน้ำสีแดงทะลักท่วมลำห้วยไหลเชี่ยว นั่งอยู่ใต้ต้นใหม่ใหญ่เอาเสื้อกันฝน |
| ผ้าใบหนาหนักคลุมตัวหลบฝน มือก็ตบยุงใต้ร่มผ้าคัน ๆ ก็เลิกผ้าดูเจอ ตัวยึกยือดำ ๆ เป็นเส้นใช้ |
นิ้วแม่โป้งกับนิ้วชี้จับตรงกลางตัว ทากหลุดแล้ว ขว้างทิ้งไกล ๆ
บางทีก็ใช้เท้าเหยียบบดขยี้อีกมือก็ปาดเลือดที่ไหลออกจากที่ตัวทาก |
| กัด ตัวทากน่าจะมีสารบางอย่างอยู่ด้วยทำให้ เลือดที่ข้นไหลออกได้ง่ายมาก |
| |
| อยู่ในไร่ 1 คืนบ้าง 2 คืนบ้าง... ในไร่มี รถไถสีแดงอยู่ 1 คัน.. ผจก.ไร่เขาให้คนขับใช้ไถพื้นดินเตรียมปลูกมันสัมปะหลังเตรียมปลูก |
| กล้ายางพาราด้วย... บางทีก็เห็นคนขับใช้ผาน 4 เดินถากรอบต้นไม้ใหญ่ที่ตายซากคนงานก็ขุดต่อ |
| จะได้เผาตอไม้ที่แห้ง |
| คนขับชำนาญมากในการใช้ผาน 4 ไถดินให้ลึก บางวันเห็นเอากระสอบใส่ดินไปวางไว้ข้างบน เขาบอกว่าจะได้มีแรงกดผานมากขึ้น |
| จะช่วยให้ไถได้ลึก |
| |
| ที่นั่นเงียบมาก กลางวันหลังฝนตกๆ หยุด ๆ อากาศจะร้อนมาก ๆ ผจก.ไร่นั่งดื่มเหล้าที่ทำเองก็ชวนให้ผมดื่มด้วย |
| ความเหงาก็อดจิบเหล้าป่าไปหลายจอก เหล้าแรงมากเลยต้องเคี้ยว ลูกมะดันตาม หิว ๆ ก็กินจิ้งหรีดคั่วไปด้วย นั่งนึกถึงหมอหญิง |
| ที่ผมเรียกว่าพี่หมอที่ระยอง สมุห์อย่าดื่มเหล้านะ ตายลูกเดียวก็เลยหยุดดื่มปล่อยให้ ผจก.ไร่กับลูกน้องดื่ม |
| |
| ไม่ถึงสองชั่วโมงรู้สึก ปวดท้องมากคงมาจากฤทธิ์เหล้า... ส่วนผู้จัดการไร่อายุเท่า ๆ ผมนั่งนอนในเพิงพักเนื้อตัวผอมซีด แต่พุงป่อง |
| บางทีเขาก็เดินไปดูคนงานถางป่าแต่ ไปไม่บ่อยนักแกว่า อยู่ไกลเป็น กิโล |
| นั่งกินนอนที่ไร่ รอฝนหยุด จะมีคนงานมาขอยาแก้ไข ตัวตัวผอมซีดผมยุ่ง เนื้อตัวสั่น ผจก.ไร่ก็บอกให้ลูกน้องต้มน้ำให้ร้อน จะได้ |
ต้มเข็มฉีดยา คนป่วยก็นอนห่มผ้าตัวสั่นอยู่ริมห้อง...
ผจก.ไร่ใช้คีมเหล็กเล็กคีบเข็มจากหม้อน้ำที่เดือดมาสวมกับ หลอด |
| ใช้อะไรไม่รู้หมุน ๆ ขวดน้ำกลั่นเล็ก ๆ เท่านิ้วก้อยแล้วหักเปาะ ใช้ไซริงดูดน้ำกลั่นผสมยาในขวด หัวยาง |
| แล้วฉีดให้คนงานตรงสะโพกเห็นแล้วเสียว เพราะพี่แกใช้ สำลีชุบเหล้าป่าเช็ด ๆ ให้แล้วแทงเข็มยาเดินยาช้า ๆ ถอนเข็มใช้มือคลึง ๆ |
| กด ๆ ที่ฉีด.. คนงานที่นอนหนาวสั่นยังคงนอน |
| |
| ครู่หนึ่งคนงานเริ่ม เหงื่อซึมที่ใบหน้าเนื้อตัวยังคงสั่น... ชีวิตคนมันลำบากจริง.... |
| ทำงานบริษัท ทำงานพิเศษให้บอสต้องเดินทาง ไปตราด อยู่ จันทบุรี และไปหาคนงานที่มากับรถโดยสารลงหน้าโรงพยาบาลระยอง |
| ผมจะยืนคอยดูและชักชวนคนเข้าไปทำงานในไร่เป็นระยะ ให้รอได้ 15 คนค่อยให้รถมารับไปส่งในไร่ |
| ไประยองก็พักที่สาขา แวะทักทายเพื่อน ๆ ที่คลินิคหรือในโรงพยาบาล ไปขอรับยาจากพี่หมอรักษาโรคกะเพาะ.. อาการและร่างกาย |
| ไม่แข็งแรงเลยท้อเป็นบางครั้งแม้จะได้เงินมากแต่ไม่ค่อยมีเงินเหลือเก็บเพราะต้องช่วยเหลือให้ทีมงานยืมไม่ค่อยได้คืนด้วย หุ หุ |
| ชีวิตที่ต้องขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไร่ที่เป็นป่า ลำบาก่รู้สึกท้าทาย เลยนำมาเขียนชีวิตในป่าไว้หลายตอนเพื่อนบางคนอาจจะเคย |
| อ่านบ้าง ถ้ายังไม่เรื่องเขียนใหม่ ๆ ก็จะนำมาเสนอต่ออย่าว่ากันนะ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,312,865. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
พี่ไวน์เล่าให้เห็นภาพมากๆ
ไต้ก๋งมีประสบการณ์มากๆเลยนะครับ
เอาเรือตัดคลื่นจนปลอดภัยได้
ถ้สผมนั่งอยู่ในเรือน่าจะกลัวมาก
เพราะว่ายน้ำไม่เป็นด้วย
เจอคลื่น เจอเรือโคลงแบบนี้
คงจะทำได้แค่นั่งภาวนาอย่างเดียวเลยครับ 555