| No. 1211 เรื่องเก่าเล่าใหม่ (ตะพาบ - ตอนเหล้าใหม่ หุ หุ) |
|
| ย้อนไปหลายสิบปีบริษัทส่ง ไปทำงานที่อุบลราชธานี ณ เวลานั้นที่อุบล ฯ ยังมีรถสามล้อถีบบริการไกลหน่อย |
| ใช้รถสองแถวไปส่งในหมู่บ้านฝั่งวารินไม่ว่า กุดเป่ง โพธิ์ออกโพธิ์กลางโพธิ์ตก หรือบ้านที่ข้าราชการจากภาคอื่น |
| เขินไม่ค่อยกล้าพูดเลยขอให้หน่วยเหนือเปลี่ยนชื่อเป็น บ้านศรีษะกระบือ หุ หุ จริงแล้วเขาเขียนว่า บ้านหัวควายแต่สำเนียงพูดของ |
| ชาวบ้านไม่ใช่แบบเราพูด หุ หุ |
| บริษัทเขาต้องการเปิดตลาดให้บูม..อย่างเร็วเพราะอุบลกำลังมีเงินเดินสะพัดเพราะมีฐานทัพอากาศอเมริกันตั้งอยู่ ผมเป็นส่วนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งของโครงการนี้ |
| ผมโดยสารรถไฟไปกับครอบครัว 3 คน..เก้ ๆ กัง ๆ มองคนอื่นลงสถานีรถไฟวารินชำราบ.. ก็มองเฉย ๆ รอลงสถานีอุบล ฯ |
| คุณ ๆ ถึงแล้วอุบลไม่ลงเหรอ |
| ผมลงอุบลนะครับพี่ |
| วารินเป็นสถานีปลายทางคืออุบลนะพี่ลงเลย |
เลยขอบคุณผู้โดยสารที่ช่วยบอก ขนของมากองไว้หน้าสถานีเบิ่งตามองหารถสองแถวรับจ้างไม่มีสักคัน
|
| คุณจะไปฝั่งอุบลใช่เปล่าไปรถผมก็ได้ |
| เลยบอกว่าจะไปบริษัท... รู้จักเปล่า.. โชเฟอร์รีบบอกว่า อ๋อรู้จักคุณยศ..ผมไปส่งของบ่อย...ว่าแล้วก็ช่วยเราขนของขึ้นรถม้า |
ผมก็งง ๆ เขิน ๆ ไงไม่รู้ซิเป็น รถม้าแบบขนของสองล้อข้างหน้ามีม้าขนสีดำแดงยืนสบัดหางไปมา
|
| เราสามคนนั่งรถม้าจากฝั่งวารินน่าจะผ่านบุ่งกระแทวสู่สะพานข้ามแม่น้ำมูลที่ยาวมาก ๆ ข้ามฝั่ง |
ไปเจอวงเวียนน้ำพุ กับโรงหนังเลี้ยวขวาไปบริษัท
|
| ที่บริษัทมีคนยืนรอรับ 3 คนพอเห็นผมลงจากรถก็อมยิ้ม มาก ๆ แต่ไม่ว่าอะไร |
| เขากับเรา ๆ ช่วยกันขนสัมภาระขึ้นไปพักชั้นที่สองของบริษัท เขาจัดห้องไป 2 ห้องเข้าพักสบาย ๆ สอบถามเพื่อนร่วมงานที่มา |
| ก่อนเดือนกว่าว่า เขาไปเช่าบ้านอยู่นอกเมือง 6 คน.. ที่นี่สำรองไว้ให้ครอบครัวผมโดยตรง |
| นึกย้อนหลังไปแล้วอายมาก ๆ ที่ถูกชวนนั่งรถม้าขนสินค้าเข้าเมืองแต่ช่างเถอะเราลงรถไฟช้ารถสองแถวเล็กเขารับผู้โดยสารไป |
ส่งที่อื่นหมดแล้ว 555
|
ช่วงเวลาที่ย้ายไปที่อุบลเป็นฐานส่งกำลังอเมริกันไปรบที่เวียตนาม มีเครื่องบินรบ เครื่องบินลำเลียงบี 52 ลำโตมาก ๆ ในเมือง
|
| จีไอทหารเมกันเดินควงสาว ๆ ไทย บางคนนั่งสามล้อเปิดหลังคาทหารเมกันนั่งยืดคอเต็มที่นั่งไขว้ห้างมือถือขวดเบียร์ไทย |
| |
| บริษัทเขาส่งทีมงานขาย- ผจก.สาขาที่เคยมีฝีมือจากบริษัทอื่นมาก่อนมาทำงานด้วย...ทำนอง |
| ตกปลาในบ่อเพื่อนคือซื้อตัวจากบริษัทอื่นมาทำงานให้ผลตอบแทนสูงแบบมีเงื่อนไขรวม 6 คน |
| ผมมีหน้าที่ร่วมจัดประชุมอบรมเป็นวิทยากรให้เซลแมนใหม่ที่ทีมงานใหม่ชักชวนเข้าทำงานใน อุบล ศรีสะเกษ สุรินทร์ นครพนมทุกแห่ง |
ต้องเดินทางไปติดต่องานตามอำเภอต่าง ๆ พบปะคนที่จะทำงานด้วยแน่นอนมีการดื่มสุราเป็นประจำ เอ้าเฮ..มึนครับมึน
|
| บางทีไปติดต่องานแถวอำเภอมุกดาหาร..ถือโอกาศนั่งเรือไปฝั่งลาวแบบไปเฉย ๆ เดินกับคนอื่นผ่านป้อม..ไม่ต้องขออนุญาตอะไร |
ไปกินเฝอ กินข้าวปุ้น แล้วก้ไม่พ้นเบียร์ลาวที่ผมไปใหม่ ๆ อ้อ..เบียร์ลาว ..ยี่ห้อ เขยลาว 555
|
| ลองดื่มอร่อยใช้ได้แต่ไงก็ยังชอบเบียร์ไทยอยู่ดี |
| ฝั่งลาวขายเบียร์ไทย 11 บาทแต่ฝั่งไทยขาย 17-18 บาท.. คุยกับผู้รู้ ได้ความว่าไทยส่งเบียร์ไปลาวแบบปลอดภาษีหรือ |
| อาจจะเสียภาษีน้อยทางโน้นเลยขายถูกกว่าได้ มิน่าตรงขวดพิมพ์ว่า foreign |
| ไปบ่อยหน่อยจากอุบล ไปชายแดนไทยมุกดาหารข้ามไปลาวที่สะหวันนะเขตประมาณ 155 กม. |
ชีวิตที่นั่นจะวนเวียนเหล้าสุราเบียร์ มีทั้งเหล้าเถื่อนด้วย หุ หุ
|
| ทีมงานขายมาจากพิษณุโลกแต่ไปประจำที่สุรินทร์.. เรานั่งเคลียงานกับเอกสาร |
| ที่สาขาตรงข้ามวัดหลวง.. จะมีเสียงเครื่องบินเล็ก เครื่องใหญ่บินขึ้นลงบ่อย.. เขาบินไปเวียตนามคงไปทิ้งระเบิด(มั้ง) บางครั้ง |
ทิ้งไม่หมดก่อนถึงสนามบินอุบล เขาก็วนบินไปปลดระเบิดทิ้งดังสนั่นบ้านหนองเป็ด ตำบลเหล่าเสือโก้กตอนนั้นยังไม่เป็นอำเภอผมเริ่มชินแม้จะไม่เคยเห็นเครื่องบินใกล้
|
| แต่เพื่อนคนพิษณุโลก มาส่งงานได้ยินเสียงระเบิดรีบทิ้งตัวกับพื้นพลางควักปืนลูกซองสั้น |
| มาเตรียม.. ผมกับคนอื่นนั่งหัวเราะ. เลยบอกว่า นักบินเมกันหนุ่มเขาฝึกบินกำลังคึกนอกรีตนอกรอยบ้าง |
จะใช้บินเรียบแล้วเชิดหัวตั้งฉากทันทีจนเกิดโซนิคบูม
(เกิดช่องว่างของอากาศเมื่อเครื่องผ่านอากาศก็จะกลับคืนกระแทกดังบึม) |
| |
| อุบลมีชาวญวนอพยพมาอยู่ในพื้นที่มากจนมีหมู่บ้านญวนเลยวัดสุปัฏฯ ผัวหรือลูกชายชาวญวนถูกจับชาวญวนหญิกใส่ชุดขาว |
| โกนหัว..เดินประท้วงครั้งละหลายสิบคนเดินไปในตลาดเราก็หวั่น ๆ จะเกิดเหตการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นบ่อย |
| |
| วันหนึ่งก็เกิดเรื่องนั่งดูเอกสารที่บริษัทในวันหยุดคนเดียว ตำรวจ 3 นายแง้มประตูมาถามว่าคุณชื่อ.....ใช่เปล่า |
| ใช่ครับ |
| งั้นเชิญไปคุยที่โรงพักหน่อยว่าแล้วก็ให้ขึ้นรถตำรวจ... เขาพาไปสอบสวนนานชั่วโมงกว่า..เกือบจะถึงพิมพ์มือแล้ว |
| แต่ด้วยไหวพริบ เดี๋ยว ๆ ครับ.. ผมทำเรื่องขออนุญาตประชุมจริงไปที่ท่านผู้ว่าราชการแต่ไม่มีคำตอบ |
| คนมา 20 กว่าคนผมเลยให้พวกเขากลับทันทีไม่ได้ประชุม ลองโทรถามเจ๊ ร้านอาหารจีนติดกับบริษัทได้เลยนี่ครับเบอร์โทร.. |
| นายร้อยคนนั้นพูดโทรศัพท์แพล๊บเดียว.. ก็ยิ้มบอกว่าเข้าใจแล้ว..ให้ตำรวจพาผมไปส่งบริษัท |
| เฮ้อ.. รอดตัวไปจากกฏหมายพิเศษ |
| ปกติไปติดต่องาน ประชุมนอกสถานที่อำเภอต่าง ๆ เสร็จจากงานก็ร่วมสังสรรกัน |
เป็นความชอบส่วนตัวนะครับ แหะ ๆ ถ้าไม่เมาไม่กลับใครยกแก้วให้ดื่ม ก็กรึ๊บจนหมดแก้วทุกครั้ง
|
| กำนันแถวบ้านเหล่าเสือโก้ก. ขอเชิญผมไปขึ้นบ้านใหม่ของลูกบ้าน นัยว่าจะชวนมาทำงานกับเรา มีน้ำพรรค์นั้นเยอะคือ ต้มเองซื้อในเมือง |
| ก็มี.. ผมก็รับปากด้วยความยินดี อร่อยแน่ชักเปรี้ยวปากที่นั่น |
| วันนัดดวลเอ้ยขึ้นบ้านใหม่ก็มาถึง เตรียมตัวขึ้นรถไปบ้านงาน |
| พี่ยงค์เลขานุการนายใหญ่โทรศัพท์มาว่า Boss ให้ผมรีบเข้าสำนักงานใหญ่ที่ถนนเสือป่ากรุงเทพวันนี้เลยอีกสองวันนายจะ |
| ต้องเดินทางไปต่างประเทศ |
| ผมเลยรีบเก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋าให้คนขับรถพาไปส่งรถไฟเที่ยวสุดท้ายเข้ากรุงเทพ... |
| พอไปพบ ฺBoss คือมิสเตอร์ KPU เสร็จก็กลับอุบล Boss ย้ำถึงนโยบายที่ท่านไว้คือ ให้ทำงานประจำอุบลไม่ต้องไปติดต่องาน ตจว. |
| ให้ดูแลการเงินการขายของทีมงานไม่ให้ออกนอกทาง หุ หุ |
| พี่ไวน์กลับมาแล้ว ดีนะถ้าพี่ไป บ้านเหล่าเสือโก้ก..พี่ต้องตายแน่.. คนไปร่วมงานถูกหามเข้าโรงพยาบาล 25 คนมีคนตาย 2 คน |
| ทำไมตาย |
อ๋อเจ้าภาพ ซื้อเหล้าเถื่อนน้ำใสเป็นตาตั๊กแตน(ดื่มได้อย่ามากนะครับ 555 แต่ผิด กม.)
กับเหล้าสีไปเลี้ยง...คนตาย...เขาสืบแล้วเป็นเหล้าสี
คนขายรับมาอีกต่อคนผลิตเหล้าปลอมน่าจะใช้ เมทิลแอลกอฮอร์ที่ใช้ผสมสีทำบางคนอาจจะทำให้นัยตาบอด
บางคนดื่มมากติด ๆ กันกล้ามเนื้อหัวใจเกิดปัญหาถึงแก่ความตาย
|
| ร้านที่ขายเหล้าสีอยู่ใกล้โรงแรมเก้าชั้น...ถ้าพี่ไวน์ไปเจ้าภาพคงให้ดื่มเหล้าสีเหล้าไม่หมดพี่ไม่เลิก ซี้แหง๋ ๆ |
| เฮ้อผมรอดตายเพราะ Boss มิสเตอร์ KPU เรียกไปพบ... |
| ตั้งแต่นั้นมาผมดื่มน้อยมาก ๆ หรือเลี่ยงเป็นเลี่ยง น้ำพรรค์นั้นทำให้ร่างกายเสื่อมเร็วกว่าปกติใคร อยากแก่ไว ดื่มไปเลย... |
ไปอยู่อุบลไม่คิดถ่ายภาพไว้เลยยุ่งแต่งาน..ภาพแรกเป็นภาพหลังจากกลับมาอยู่กรุงเทพดูหนุ่มไม่เหี่ยวเช่นปัจจุบัน หุ หุ
ตอนนั้นเริ่มค้าขายเองควบคู่กับงานประจำเลยเปลี่ยนรถยนต์จากรถโฟล์คเต่า..เป็นคันนี้ตอนนั้นมีเงินไม่มากเลยซื้อรถมือสองใช้ 555
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,586,380. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
รถสมัยนั้นมันก็เล็กเกินไป
ไม่เหมาะกับคนตัวยาวแบบพี่ไวน์จ้า