| No. 1148 ชนบท @ รัฐฉานเมียนม่า |
|
| เรา 5 คนขึ้นเครื่องบินใบพัดจากย่างกุ้งตอนเที่ยงวัน มุ่งสู่ทะเลสาบอินเล รัฐฉานระยทาง 400 กว่ากิโลเมตรบินประมาณ 40 นาที |
ถ้าไปทางถนนต้องขึ้นภูเขาถนนดินสลับกับลาดยางหลายชั่วโมงแน่
กว่าจะลงจอดที่สนามบิน HeHo บินวน 20 นาทีได้มั้งเพราะมีเครื่องจะขึ้นลงหลายลำ..การบินในประเทศเมียนม่าสดวกดี |
| แต่ค่าโดยสารประมาณ 2 พันกว่าบาท 5 คนหมื่นกว่าบาท.... ปัจจุบันเช็คเมื่อ ธันวาคม 2565 ถ้าบิน 9 ธค 65 คนละ |
| 3,820 บาทคงเป็นเพราะคนไปเที่ยวเยอะขึ้นเหมือนไทย ดีมานต์ซัพพลายทำนองนั้นแหละ |
| การค้าคือการค้า |
| |
| ไปถึงโรงแรมที่พัก ในเมือง นยองชเว เป็นถนนใจกลางเมือง เลยก็ว่าได้ราคาห้องละพันกว่าบาทไปเอนกายนิดหน่อยแล้ว |
ดูเวลาแล้วบ่าย 3 นิด ๆก็เปลี่ยนกางเกงเสื้อรองเท้าตามสบายไปเดินเที่ยวในเมือง
|
| เดินไปแถวริมคลองเจอคนขับเรือเสนอตัว.. หมอพูดภาษาอังกฤษได้เราเลยสบายหน่อยเขาแนะนำนั่งเรือไปเที่ยวจุดที่น่า |
| สนใจควรค่ากับการนั่งเรือว่างั้นเถอะ เขาจะรับตัวขึ้นเรือที่จอดริมลำคลองตรงนี้ 8 โมงเช้าพาไปเที่ยวในทะเลสาป |
| หลายที่จะพากลับมาส่ง 5 โมงเย็นก็โอเค..คนขับเรือ คนขับเรือขอจับมือเขย่าทุกคนเลย พี่แกคงจะสร้างความมั่นใจแก่ตัวเอง |
| ว่าเราไม่เบี้ยวแน่ คืองี้ครับ คลองที่ทอดยาวไป มีเรือเยอะมาก ๆ |
| เราเดินไปไหน พี่แกก็ยังคอยเดินห่าง ๆ ไปเรื่อย ๆ คงกลัวเพื่อนชาวเรือมา งาบตัดราคาซะมากกว่า หุ หุ แหม.เราไม่ทำอยู่แล้ว |
|
ระยะที่เดินเล่นกัน แถวนั้นตามประสา คนไทยอยากจะเห็นบ้านเมืองเมียนม่าจะแตกต่างกับไทยหรือเหมือนจังหวัดไหน
|
เดินไปด้วยเท้า เป็นกลุ่ม ดู ๆ แล้วบ้านเขาคล้าย ภาคเหนือของไทยมีรั้วรอบขอบชิด ต้นไม้มีซุ้มน้ำดื่นให้ทุกคนดื่มได้
 |
ที่เห็นข้างบนข้างล่าง เป็นบ้าน อาคารสมัยใหม่หน่อยข้างล่าวเป็นโรงแรมที่เราไม่ได้พัก |
 |
ข้างล่างเป็นบ้าน ชาวบ้านทั่ว ๆ ไป คล้าย ๆ กัน หลังนี้ฝากบ้านเป็นไม้ไผ่สานขัดลายสอง สวย |
 |
หรือลายอะไรไม่รู้นะครับ เดี๋ยวเรียกผิด 555 เลยเรียกว่า "ลายขัด" เคยฝึกสานลายสองที่เชียงใหม่ตอนเป็นเด็กหนุ่ม |
| ไม้ไผ่บาดมือจับขึ้นแล้วสอดไม้ไผ่ที่สับเหลาขึ้นลง ใช้ไม้ท่อนตี ๆ ให้แน่น.. เอาดีไม่ได้เลยไปมีอาชีพอื่น |
| พวกเราเดินไปเรื่อย ๆ ไม่มีแท๊กซี่ให้เห็น มีแต่จักรยานให้เช่าเดินเมื่อยขา ซอกซอยเยอะไม่ได้เสียดายค่าเช่าจักรยาน |
| ค่าเช่าถูก แต่ในทีมเที่ยว มีคนรับการผ่าตัดเข่า ไม่เหมาะที่จะใช้ปั่นเลยย่ำต๊อกกันเมื่อยก็กลับไปตอนพักที่โรงแรม |
| ยังไม่ถึงเวลากินอาหารเย็น |
| ส่วนผมเล่นเน็ตในห้องนอนความเร็วพอไหว ฟรีด้วย |
พอได้เวลา ก็ย่ำเท้า ทอดน่องกันเรื่อย ไปหาอาหารไทยกิน แต่ร้านข้างล่างนี้ไม่ใช่นะครับข้างล่างนี่เป็นอีกโรงแรมดูสงบ
|
 |
ถนนเส้นตรงจากโรงแรมที่เราพัก มุ่งไปสุดสายตา แหะ ๆ ไม่รู้ไปไหนเหมือนกัน
|
| เดินดูวิถีชีวิตของชาวบ้านเมืองนี้มีรถยนต์ใช้ไม่มากนัก มีสามล้อเครื่องแบบขนของชายทะเลบ้านเราก็มี |
ส่วนมอเตอร์ไซค์มีใช้นะครับ ไม่เหมือนเมือง Yangon เขาไม่ให้ปชช.ใช้มอเตอร์ไซค์
|
ส่วนเราซอกซอนไปเรื่อยเห็นร้านให้เช่าจักรยานหลายร้าน
 |
ตกเย็นก็เดินหัวถนนซ้ายมือ Phaung Daw Side Rd อยู่บนสุด เดินไปข้างล่างสุดของแผนที่ดาวเทียมเดินต่ออีกนิด |
| ข้างนี้ใช่เลย ร้านอาหารที่เราจะไป |
..
|
| เข้าไปร้านเปิดโล่งร่มเย็นที่นั่งสบายมีโต๊ะยาว เตรียมไว้รับกรุ๊ปทัวร์สองโต๊ะ..คงจะหลายสิบคน |
| เรานั่งริมระเบียงดีกว่าได้เวลากินอาหารเย็นแต่ร้อนแรง น่าจะเป็นไปตามชื่อร้าน ได้ข้อมูลจาก หนังสือปะกิดราคาหลายบาท |
| ซื้อที่ไทยนะครับ |
|
| ไกลน่าดู แต่ต้องทนเพราะรู้ว่า อาหารเมียนม่าร์ ไม่ถูกปากจริง ๆ ได้ข้อมูลว่าร้านนี้มีชื่อด้านอาหารไทยเลยลุ้น |
หอมหัวใหญ่ใช้ได้เลยครับมีแครอทพริกหวานหน่อย
|
| ข้างล่างดูหน้าตาแล้วใช่เลยต้มยำกุ้งตักชิมน้ำอันดับแรก... รส ออกมัน ๆไม่เหมือนคนไทยทำปกติพวกเราทำจะมีรสเปรี้ยวนำ |
ตามเค็มแล้วก็ความหอม นุ่มนวลของกระทิ
|
| เผ็ดหอมด้วยพริกขี้หนูนิดแต่นี่ไม่ใช่ครับเลยให้ทุกคนชิมได้แต่มองหน้ากัน กินอย่างอื่นไปก่อนกินได้นิดหน่อยกระซิบ |
| . เฮ้ย เราขอมะนาวดีไหมกลัวเขาโกรธนะ |
| สรุปแล้วไม่เป็นไรเลยขอมะนาวมาปรุงเพิ่มปรุงเองโอเคครับตัวกุ้งมีให้กิน 6 ตัวขนาดนิ้วก้อย(หญิง) ได้คนละตัว |
ตัวในฐานะอาวุโสเลยได้กินมากกว่าคนอื่น 1 ตัว 555
|
| แกงป่า ไก่.. รสไม่เหมือนอีกแหละสีเหมือนเด๊ะ... ผมว่าขาดความหอมผักอะไรสักอย่างคือสั่งเนื้อไก่บ้านไขมันน้อย |
| คนรับออเดอร์ OK แต่มาจริงเขาคงหวังดีให้เนื้ออก ไก่...ไร้มัน สังเกตมาหลายร้านในเมียนม่าเขาใช้เนื้อหน้าอก |
| เป็นหลักส่วนปีกตะโพกน่องไก่ไม่เคยเห็นทำให้เรากิน |
| ยังคิดอยู่เลยว่าสงสัยเอาไว้กินเองจริงได้กินไก่ แกะแทะกระดูกไก่ขบให้แตกน้ำข้างในอร่อยจะตายไป |
ภาพแกงป่า ไก่บ้าน(เขา) ทราบแล้วว่า ขาดผักอะไร ผักคราดหรือผักเผ็ดกลิ่นหอม(ผักภาคเหนือ)
ที่ดอกสีเหลืองอีกขาดอีกอย่่างชะอมไม่ใส่เลยไม่หอม |
| ส่วนข้างล่างเต้าหู้ทอดผสมเนื้อปลานุ่มรสดีจำได้ว่าน้ำจิ้มเขาคล้ายกับน้ำซอสปรุงรสพริก |
|
ไม่ใช่น้ำส้มน้ำปลาใส่ถั่วแบบบ้านเรา
|
| ใข่เจียว จานใหญ่มาก ๆ กรอบใช้ได้ แต่น่าจะ ผสมแป้งกรอบเข้าไปด้วย อร่อยครับ แต่เรากินไม่หมด |
|
| สั่งปลาทอดตักกินแล้วเนื้อนุ่มมีอะไรราดหน้ามาด้วย.. ไม่เหมือนปลาทอดแบบที่เคยกิน เราจะนำปลามาบั้ง |
| ลงทอดในน้ำมันร้อน ๆ ให้ท่วมเนื้อนอกจะได้กรอบข้างในนุ่ม |
| |
| แต่นี่ไม่ใช่ครับปลาทอดชุ่มน้ำมันตบท้ายด้วยผัดผัก ใช้ได้เลย |
|
กินเสร็จ เช็คบิลเขียนเป็นภาษาเมียนม่าตัวเลขเป็นอารบิค ก็ อังกฤษ 40,000 จ๊าตราคานี้รวมน้ำดื่ม 2 ขวด
|
เบียร์พม่า 1 ขวดคิดเป็นเงินไทยประมาณ 1,300 กว่าบาทโอเคเลย
เห็นนางแบบเมียนม่านุ่งผ้ากระโจมอก เป๊บซี่น่าดู หุ หุ..นึกถึงโฆษณาแม่โขงสมัยก่อน มีชายหัวล้านนั่งมองวิวคลาสสิคมาก
|
| พูดถึงรสอาหารพอไหวครับ..เราจะเสียมารยาทขอมะนาวมา เขาใจดีมากฝานมะนาวให้ใส่จานรองถ้วยกาแฟ |
| มาให้หลายชิ้นอาหารที่เขาทำเกือบทุกร้านไม่เจือน้ำตาลคือไม่ตัดน้ำตาลเลย แต่ที่เมียนม่าดีอยู่อย่าง |
เขาใช้พริกขี้หนูสวนหอมดี
|
| ปกติแล้ว ผมจะไม่อินังขังขอบ แปลว่าอะไรไม่รู้นะครับ 555 เลียนแบบเขามา คือกินอะไรก็ได้ขอเพียงแค่อิ่มก็พอ |
| แต่เวลาลูกสาวแม่ยาย ทำอาหาร มักจะให้ผมเป็นคนชิม ว่าต้องเติมอะไรบ้าง ผมก็แหะ ๆ แสร้งว่า อ่อนเค็มช่วยขยอกน้ำปลา |
อีก 3 ฉึก เติมใบแมงลักอีกหน่อยทำนองนี้แหละทำตัวให้เหมือนตัวเองมีลิ้นชิมรสดีแบบ แดจังกึม
|
| ในพม่า มีร้านอาหารอร่อย ...หลายร้านนะครับ เอาไว้ผมจะเล่าให้ฟังทีละขยัก ตีอู้ไวก่อนยังไม่ได้ลงเรือไปทะเลสาป Inle |
| ว่าจะเห็น คนยกเท้าโชว์ แหะ ๆ เชิดสุ่มใหญ่ พายเรือ หรือไม่ไว้ตอนต่อไปครับบอกก่อนนะครับค่าเรือทั้งวัน 700 กว่าบาทไม่แพงเลยหาไม่ได้ในไทย |
| ขอตัวไป ชิมกาแฟ ที่ร้านฝรั่งเศสแต่งร้านสีดำเฟอร์นิเจอร์สีแดง กันต่อ ไกลจากร้านกรีนชิลลี่เพียง 1 กม.แต่ต้องเดิน |
| ไปเช่นเดิม |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re 370/1,805) |
| st ผู้เข้าชม 2,415,211. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
เรือนเก่าๆ
ที่เป็นเรือนไม้
สวยงามมากครับ
ยังมีฮ้านน้ำเหมือนทางเหนือด้วย
อาหารไทยเวลาไปกินต่างประเทศ
เหมือนรสชาติจะไม่ครบนะครับพี่
ไม่ขาดอะไรก็ขาดอะไรไปสักอย่างเสมอ