| No. 1122 สีขาว กลางดง..ขมิ้น..? (SAMADHI) |
|
| นั่งทำงานชั้นที่ 18 แล้วมองลงมาคนที่สัญจรไปบนถนนสีลม บางฤดูจะเห็นต้นตาเบบูญ่าออกดอกสีชมพูปนขาวดารดาษ |
เรียงรายไปตามถนนสีลมช่วงถนนประมวญไปสู่บางรัก..ทำให้นึกถึงดอกชมภูพันธ์ทิพย์ที่กำแพงแสนเห็นท้องนาเขียวกับดอกสีชมพูขาว
 |
| กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวสวยงามตามธรรมชาติ |
เคยฉงนนิด ๆ ว่าทำไมพวกเราคนทำงานแต่พยายามหาธรรมชาติ
|
| หรือไปท้องนา ริมลำน้ำลำห้วยใต้ต้นไม้ใหญ่ ทำอาหารปิ้งย่าง |
| ทั้งที่ทำอาหารไม่ค่อยเป็น..เมื่อไปกางเต็นท์บนหญ้าริมลำน้ำต้มน้ำชงกาแฟต้มใส่กรอก ปิ้งเนื้อไหม้เกรียม |
| กินได้บางส่วนแต่กลับชอบใจ..เดา ๆ เอาว่า อยากใช้ชีวิตแบบเดิม ๆ ครั้งที่เป็นเด็กอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ |
ที่แสนจะมีความสุขไม่ต้องคิดอะไรมาก..
จขบ...หลังจากที่ได้เข้าไปเรียนรู้การทำสมาธิปฏิบัติธรรมพอจะรู้ว่า การมีชีวิตแบบธรรมชาติมีความสุขจริง
|
| ครั้นได้เรียนสมาธิจากพระอาจารย์ และอาจารย์(คนธรรมดา) หลายท่าน ทำตัวง่าย ๆ ให้ตัดความคิดออก..จรดจ่อ |
| อยู่จุดเดียวคล้ายกับสมองไม่ต้องคิดเหมือนเรานอนหลับ(ไม่ฝัน) เท่ากับสมองไม่ต้องทำงาน |
| ตื่นมาสดชื่นสามารถทำงานคิดงานตัดสินใจได้ถูกต้อง.... เคยฟังเคยอ่านหนังสือบอกไว้ว่า การนอนหลับคือการ |
การเข้าสมาธิแบบธรรมชาติจึงมั่นใจเพิ่มว่าเรามาถูกทางแล้ว
|
| จากการที่ได้ไปฝึกเดินจงกรมนั่งสมาธิที่แสนจะเจ็บปวดขาน่องเอว หุ หุ จนได้นั่งเก้าอี้เพื่อทำสมาธิได้และสังเกตกิริยา |
| คนอื่นและจิตของตนเองรู้ว่าเราก็เข้าสมาธิได้ |
| และน่าจะดีกว่านอนหลับ คือนั่งสมาธิขณะตื่นอยู่จะเข้าลึกกว่า มีประโยชน์มากกว่าด้วยซ้ำแต่จะเป็นแบบ |
ไหนค่อยเล่าให้ฟังภายหลัง...
|
| ขอเล่าเริ่มเรียนรู้ด้านสมาธิใหม่รู้เลยว่าน่าศึกษาต่อ..เลยสมัครเข้าปฏิบัติธรรมที่วัดธรรมมงคล |
ถนนสุขุมวิท 101 ของพระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร ตรงนั้นเรียกว่า ศูนย์สมาธิวิริยานุภาพ มีห้องพัก 80 ห้อง
|
| ติดแอร์คอนดิชั่น รับคนได้ประมาณ 180 คน (ทราบรายละเอียดภายหลังหลายปี) |
| วันศุกร์หลังเลิกงานจากบริษัทพร้อมกระเป๋าเสือผ้าที่เก็บไว้ในรถ...ขับไปรายงานตัวที่ศูนย์ฝึกสมาธิเป็นตึกแถวด้านหลังวัด |
| คนไปหลายคนยี่นบัตรปชช.ให้ จนท.เขาก็มอบป้ายชื่อให้ติดไว้ตรงเสื้อแล้วให้หญิงใบหน้ายิ้มสงบพาพวกผมไปเก็บเสื้อผ้า |
| ไปพักผ่อนก่อนเป็นห้องนอน ติดแอร์คอนดิชั่นผู้เข้ารายงานตัวเป็นหญิงเขาพาขึ้นไปชั้นที่สองแยกกันพักเป็นสัดส่วน |
| |
| ส่วนผมกับผู้ชายคนอื่นเขาคงจะกลัวเหงาเลยให้นอนเรียงเป็นตับดูภาพนี่ซิครับพวกเราดูเวลาแล้วยังมีเวลาพักผ่อน |
เลยเอนตัวนอนตามสบายแอร์มันเย็น
|
 |
| |
| เมื่อถึงเวลาพวกเราก็เดินไปสบทบที่ห้องอบรม จะมีอาจารย์เล่าถึงที่มาที่ไปของหลักสูตรปฏิบัติธรรมว่า พอจ.หลวงพ่อ |
เดินทางไปอยู่เชิงดอยอินทนนท์ เชียงใหม่เพื่อฝึกสมาธิท่านเป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
|
เคยเดินธุดงค์กับหลวงปู่มั่นเป็นครั้งสุดท้าย..และหลวงพ่อได้เดินทางไปธุดงค์ ณ ดอยอินทนนท์
|
| พอจ.หลวงพ่ออาพาธทางกายจึงทำสมาธิและทำให้ร่างกายแข็งแรงตัดความกังวล..เดินดอยนั่งพักนั่งสมาธิท่ามกลาง |
| เสียงน้ำลำห้วยไหลนกร้องก้อนหินที่แข็งความหนาว...ในตอนเช้ากลางวันร้อนใบไม้ร่วง ฤดูฝนเจอฝนขณะเดินบนดอย |
| หลวงพ่อท่านสังเกตร่างกายจิตปฏิกิริยาร่างกายทดลองผิดถูกเรื่อยมากว่า 5 ปี ท่านได้เขียนบันทึก |
| |
| แล้วทดลองปฏิบัติแล้วก็พบสมาธิที่น่าทึ่ง (ท่านไม่เคยกล่าวว่าเข้า ฌาน ญาน ) |
| หลวงพ่ออยู่ที่ฐานเทพหรือเชิงดอยอินทนนท์เรียบเรียงเขียนวิธีปฏิบัติทำสมาธิ อุปสรรค ทางแก้ไข และประโยชน์ของการ |
| ทำสมาธิไว้... เมื่อหลวงพ่อได้เข้ามาอยู่ในกรุงเทพก็ได้ ริเริ่มสร้างวัดธรรมมงคลเมื่อปี พศ.2506 สอนสมาธิ |
|
ว่าแล้วอาจารย์หญิงก็ส่งสัญญาณให้พี่เลี้ยง..ปล่อยวิดิโอการเดินธุดงค์ดอยอินทนนท์ (รุ่นพี่เดิน) ให้ดูเป็นภาพแทน 3 ภาพ
ต้องบอกเลยว่าถูกใจหลาย ๆ 555 อยากเดินป่าแบบนี้บ้างแล้ว
|
| เราจึงได้เรียนรู้ว่าเราควรสัมผัสกับธรรมชาติที่เราเคยอยู่เคยสัมผัสจิตของคนทางแก้ไขอาจารย์หญิงได้ให้พวกเรา |
| ยืนเรียงหน้ากระดานมีพี่เลี้ยง(น่าจะเป็นครูพี่เลี้ยง) คอยยืนช่วยแนะนำ |
|
| อาจารย์จะบอกว่า จะให้ทุกคนเดินจงกรมเป็นการเข้าสมาธิเบื้องต้น... |
| |
| ใช้วิธีเดินแบบธรรมดายืนตัวตรงเอามือขวาจับข้อมือซ้ายห้อยไว้บนท้องน้อย คนไหนท้องป่องก็เลยขึ้นมาได้ 555 |
| ข้อความนี้ผมเขียนจากการดู/ทำนะครับ...ก้าวขาขวาไปตามด้วยซ้ายพอถึงสามเมตรก็หมุนตัวกลับด้านขวาช้าแล้วเดินต่อ |
| ลืมตาเดินนะแต่ให้รวมจิตใจไว้ตรงไหนก็ได้ผมเองรวมไว้เหนือสะดือเหมือนเดิม |
| คนข้างผมพี่แกเดินแบบตามควาย ผมเดินไปไปไม่ถึง 4 ก้าว..พี่แก(น่าจะอายุมากกว่า) พี่เขาก็หันหลังมาถึงผมแล้ว |
| ทำเอาเราเสียสมาธิไปบ้างนิดหน่อย |
| แอบชำเลืองขวามือเจอหญิงเดินช้ามากการเดินละเอียดเหมือนผมคือผมเดินแบบที่เคยเดินจงกรม ณ วัดอินทรวิหาร |
| คงเป็นศิษย์ของอาจารย์เดียวกัน. |
| พอเดินได้ 30 นาทีจิตจะนิ่งไม่สนใจอะไรอีกแล้ว จริง ๆ คือไม่ได้สนใจหญิงจะสวยเพื่อนผู้ชายเดินแบบตามควายก็ไม่เห็น |
โดยอัตโนมัติ
|
| อาจารย์พาไปนั่งสมาธิอีกที่ใกล้ ๆ กัน เป็นห้องติดแอร์นั่งขัตสมาธิ์ส่วนผมวิ่งแข่งมินิ/ฮาร์ฟมาราธอนหลายครั้งเคยเจ็บ |
| โคนขาเลยเจ็บเรื้อรังนั่งขัดสมาธิไม่ได้เลยนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลังห้องแทน |
| พอนั่งหลับตาพระอาจารย์นำสวดแล้วท่านก็พูดช้า ๆ ทำให้จิตเราสงบ แล้ว จนท.พี่เลี้ยงปิดไฟหมด |
จิตนิ่งจากการเดินจงกรมนั่งไม่นานก็เริ่มเข้าสู่สมาธิได้ง่ายนานเท่าใดไม่รู้
|
| ได้ยินเสียงกระดิ่งเบา ๆ พระอาจารย์จะพูดเสียงนุ่ม ๆ ยังไม่ต้องเปิดนัยตาพูดนำพวกเราให้ แผ่เมตตาแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย |
| ซี่งหมายถึงมารดาบิดาด้วย.ให้ได้รับผลบุญจากการนั่งสมาธิโดยทั่วถึงกัน |
| เดิมทีผมเองสงสัยกังขาอยู่ว่าทำไมต้องสวดมนต์พอเข้าปฏิบัติแล้วจึงรู้ว่า การออกเสียงสวดจะเกิดคลื่นเสียงจากตัวเรา |
ทำให้จิตนิ่ง
|
| ตลอดเวลาที่ปฏิบัติธรรมคือเดินจงกรมนั่งสมาธิสวดมนต์ฟังอาจารย์ ผู้เชี่ยวชาญอบรม พักผ่อนทานข้าว นอนวนเวียน |
| ตั้งแต่ ตี 5 ครึ่งถึง 3 ทุ่มครึ่ง. แหะ ๆ เวลาพักน้อยมากแต่เกือบจะไม่ง่วงเพราะได้เห็นอะไรที่เราไม่เคยเห็นจริง ๆ อยาก |
| อยากรู้ว่าเห็นอะไร ลองเข้านั่งสมาธิดู มีความสุขจากความสงบ |
| ด้านอาหารการกิน ตอนรายงานตัว ให้กรอกว่า จะทานอาหารทั่วไปหรือ มังสะวิรัตส่วนผมกิเลศยังเยอะชอบรสกลิ่นเสียงอยู่ |
| ยังคิดว่า เราลูกศิษย์ตถาคต อย่าเรื่องมากกินอะไรก็ได้เลยเดินเข้าแถวสู่โต๊ะอาหารทั่วไป |
| อุ๊บ ปาก... ไม่ดีอีกแล้ว |
|
| พอถึงเวลาทานอาหาร เขาแบ่งโต๊ะเป็น 2 ฝ่ายซ้ายมือติดบัตรหน้าอกสีแดงจะเป็นผู้กินมังสะวิรัต ผมเลยต้องอยู่โต๊ะซีกขวา |
| มือ กินอาหารทั่วไป ดูตามภาพนี่ครับ สอาดเยี่ยม |
ทีนี้มาดูอาหาร รูปแบบสีสรร เหมือนกันเด๊ะทั้งทั่วไปกะแบบมังสะวิรัตเปลี่ยนจากหมูได่เป็นหมี่กึง เต้าหู้นั่นแหละ
|
| ขอบอกว่า อาหารสถาบันนี้อร่อยมากก็ยังมีกิเลศอยู่นี่นาทานกันให้อิ่ม เติมได้ |
| อะทานข้าวอิ่มจะง่วงนอน เพื่อนผู้เข้ามาอ่านคงจะง่วงด้วย งั้นไว้เขียนเล่าตอนต่อไปดีกว่า ว่ากินข้าวพระภิกษุแล้ว |
| เราจะตอบแทนแบบไหน |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re..61/3468) |
| st ผู้เข้าชม 2,342,379. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์
นึกภาพดอยอินทนนท์ในสมัยก่อน
น่าจะเป็นสถานที่ที่สัปปายะมากๆเลยนะครับพี่
ตอนนี้อาจจะมีนักท่องเที่ยวเยอะสักหน่อย
แต่บางโซน บางจุด
ก็น่าจะเงียบสงบเช่นกัน