| No. 1221 ชีวิตในป่า (ตอน 17 กินเนื้อสัตว์บาป) |
|
| เขียนเล่าจากบันทึกของเพื่อน..การหาการหาอาหารในป่าเพื่อนไปอยู่ที่มีคนอยู่อาศัยน้อย .. อยู่ในป่าเลือกอาหารกิน |
| ได้หรือไม่.. ยากไม่ชอบก็ต้องกินเช่นแมงมัน(มดชนิดหนึ่ง) ตัวผมเองเคยหลงป่าทั้งวันชาวบ้านป่าไปพบ |
เขานำข้าวเหนียว แมงมันตัวเมียคั่วเกลือกับน้ำพริกอ่อง. ก็กินเพราะความหิว.....ตอนเด็กเคยไปนั่งยอง ๆ ที่รูแมงมันคอยใช้นิ้วจับปีก
|
| ดินหย่อมนั้นมี แมงมันตัวเล็กมาก ๆ ปนเผลอเป็นกัดครั้งละหลายตัว พอจับใส่ขวดได้ไม่มาก...เอาไปให้พี่ ๆ ทำกินแต่ตนเองไม่ค่อยชอบกิน |
| เมื่อออกจากป่าด้วยความหิวได้กินแมงมันกลับอร่อย.... หรือว่าหิวทำให้อร่อยนั่นซิ.. |
| แมงมันเป็นมดชนิดหนึ่งแบ่งวรรณะ เช่นมดงานหาอาหารซ่อมรัง ป้องกันรังตัวเล็ก ๆ. มดตัวเมียเป็นหมันตามภาพ มดตัวผู้เล็กกว่าตัวเมียนิดหน่อย นางพญาผสมพันธ์ออกลูกหลายวรรณะ |
| /////////////////// |
| หลังจากหยอดข้าวไร่บนดอย กับพี่ก่อน้องก่ำแล้ว ฝนตกพรำ ๆ แม้จะไม่ตกหนักนั่ง ๆ นอน ๆ ดูสายฝน...น้ำในห้วยหน้าบ้านสีแดง |
| ไหลค่อยข้างแรงไม่ต้องทำอะไรก็เบื่อคิดถึงบ้านที่เคยอยู่ในเมืองแต่ก็อยู่ไกลเกินจะเดินทางกลับไปและรู้ว่าไม่น่ากลับไปในระยะนี้ |
| นึกถึงครูนินที่ชวนไปฝึกบางอย่าง...ครูได้เล่าว่าพระอาจารย์ท่านหนึ่งปฏิบัติแล้วจิตสงบ.น่าจะเห็นอะไรล่วงหน้า |
| หรือย้อนหลังได้ |
| พี่ก่อ... ผมอยากไปเรียนปฏิบัติกับครูนิน ผมควรไปหรือเปล่าครับพี่ |
| กานยังหนุ่มน่าจะไปคุยกับครูหลาย ๆ วันหน่อยอยากรู้ถามครูก็แล้วกัน...เมื่อก่อนครูคงจะทำงานค้าขาย |
| ติดต่อราชการ...พี่เคยพบคนที่เป็นทหารจากรัฐฉานไปเยี่ยมครูหลายคนบางที่ไปกินไปนอนที่บ้านครูด้วย |
| ผมพวกเขาอยากรู้อะไรจากครูครับพี่ |
| เอางี้รอให้ฝนซาหรือหยุดตกสักวันสองวัน พี่จะพากานเดินไปหาครู ให้ก่ำบ้านสองสามวัน... กานกับพี่ช่วยกันแบกข้าวสารไปด้วย |
| กานจะได้ใช้เป็นอาหารระหว่างที่อยู่บ้านครู... |
| นั่งรอฝนหยุดน้ำในลำห้วยใสขึ้นเพราะฝนหยุดตก......พรุ่งนี้เฮาเดินทางไปหาครูนินนะกาน พี่ก่อมาบอก |
| ...... |
| ออกเดินทางจากบ้านเช้ามืด เดินขึ้นดอยลงดอยลุยน้ำในลำห้วย เด็ดดอกกระเจียวสีขาวอมชมพูใส่ย่ามไปด้วยหยุดพักเป็นระยะ |
| พี่ก่อชี้ให้ดูร่องน้ำในลำห้วยและบอกว่าดอยซีกโน้นเป็นเขตของพม่า เราเดินต่อขึ้นดอยแล้วก็ถึงบ้านครูนิน |
| ในบ้านเงียบเห็นครูนินนั่งหลับตา เลยเข้าไปนั่งเงียบ ๆ ไม่กล้าพูดทักทายกว่าครึ่ง ชม..ครูก็ลืมตาแล้วยิ้ม |
| กานคงตั้งใจมาเรียนรู้จากครูใช่เปล่า |
ครูรู้อะไรล่วงหน้าจริงหรือเปล่าแล้วต้องทำแบบไหนครับ
|
| ครูนินหัวเราะ.... แล้วพูดว่า กานเก็บดอกกระเจียวใส่ย่ามคนเดียว พะก่อไม่เก็บใช่เปล่า |
ครูมองเห็นล่วงหน้าจริงด้วย
|
| ครูนินนั่งนิ่งยิ้ม...ไม่เห็นล่วงหน้านะในย่ามพะก่อมีของแน่นอัดจนเต็มย่ามใส่อย่างเดียว ส่วนย่ามของกานมีกลีบดอก |
| กระเจียวโผล่มาไง....ว่าแต่ว่าพะก่อใส่อะไรมาในย่าม |
| พี่ก่อหัวเราะ ผมเอาข้าวสารใส่ย่าม กับใส่ก๋วยมาให้กานกินนะครู คงจะอยู่ได้สักครึ่งเดือนแล้วเฮาจะมารับกลับบ้าน |
| เอา ๆ ได้ ๆ ดูแล้วกานจะอยู่กับครูนานกว่านั้นนะแต่ไม่ต้องห่วงที่ตูบหลังบ้าน มีข้าวสารเยอะคนไตใหญ่นำมาฝาก |
| เอ้าพากันไปเก็บของจัดเรื่องที่นอนตูบหลังบ้านแล้วค่อยมาคุยกัน |
| จะกินอะไรก็ทำกินได้เลย มุ้งครูเก็บไว้บนหิ้งในตูบหน้าฝนมียุงมากกว่าหน้าแล้ง |
| |
| เราสองคนอาบน้ำเก็บของ กางมุ้งในล่อนของครูใช้ผ้าชุบน้ำที่แคร่นอนใหญ่ ..หุงข้าวกินกับดอกกระเจียวลวกน้ำพริกแดงเนื้อเก้งแห้งปิ้ง |
| ครูนินเดินมาดูแล้วยิ้ม เดี๋ยวไปที่ตูบครูนะ |
| แสงไฟจากตะเกียงของครูนินส่องในห้องที่เป็นดินอัดแน่น ในตัวบ้านยกเป็นสองระดับที่สูงกว่าพื้นเป็นไม้กระดานแผ่นโตปู |
| ปูเสื่อที่สานจากต้นแหย่งเช็ดถูมันสอาด มีหมอนขวานสี่เหลี่ยมหุ้มปลอกสีดำ ผ้าห่มเป็นฝ้ายสีแดงดำมุ้งกางแต่ตลบขึ้น |
| เรานั่งบนพื้นบ้านยกระดับเพียงเข่าเป็นไม้ไผ่สับฟากคาดยึดด้วยไม้ไผ่ผูกแน่น |
| เอ้าว่าไง กานน่าจะอยากถามอะไรให้เกิดความมั่นใจใช่เปล่า (ครูนินพูดภาษาภาคกลางชัดเจนไม่เหมือนพูดกับพี่ก่ำ) |
| คืออยากรู้ว่าครูมาอยู่ในป่าคนเดียวไม่เหงา หรือไม่คิดถึงงานเดิมหรือเปล่าครับ |
| |
| มันสงบนะกาน.. งานที่ครูทำมีการแก่งแย่ง มีโควต้าพบปะคนหลายระดับ ครูมีรายได้พอเพียงไม่เดือดร้อน..มันไม่ใช่ที่จะหาความสุข |
| คือ ๆ ครูอกหักเหรอครับเลยหนีมาอยู่ป่า ขอโทษนะครับที่พูดตรง ๆ |
| หุ หุ เหมือนแฟนของกานไปแต่งงานกับคนอื่นใช่เปล่า |
| ครู ๆ รู้ได้ไง |
| เดาไง 555 ครูเบื่อสังคมที่แก่งแย่งกัน บังเอิญครูได้พบพระอาจารย์...สอนให้ทำตัวให้ดี |
สะสมพลังจิตให้เพิ่มขึ้นวิชานี้ไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายมีมาแต่โบราณสมัยพุทธกาล
|
| พระอาจารย์นับถือศาสนาพุทธ นิกายธรรมดาที่เราพบเห็น กานคงเห็นบางนิกายปฏิบัติแตกต่าง |
| บางคนเลยนำเอาการท่องเที่ยวผสมกับการไปเที่ยววัด 7 แห่งในวันเดียวกัน.....แบบชะโงกทัวร์กานเคยได้ยินหรือเปล่า |
| เคยครับครูแล้ว ลูกทัวร์ได้บุญหรือเปล่าครับครู |
| ได้ซิอย่างน้อย จิตของคนไปเที่ยวได้เห็น กิจปฏิบัติของพระที่งดงาม น่าศรัทธากวาดลานวัดจิตใจก็สงบร่มเย็นไปด้วย |
| ผมเห็นโฆษณาชวนกินอาหารเป็นผักพืชเม็ดถั่วบด บางกลุ่มก็ติดยี่ห้อแบรนด์ดัง ๆไม่กินเนื้อสัตว์พยายามสร้างจุดเด่น |
จะได้บุญแล้วเป็นพุทธหรือเปล่าครับครู
|
| ครูนินยิ้ม... เป็นคนพุทธเหมือนกันแต่ เขามีความเชื่อเช่นนั้นไม่ผิดหรอกคนที่คนไม่กินเนื้อสัตว์ใหญ่หรือเล็ก |
| ฆ่าสัตว์ไม่ดีแน่.. เมื่อไปค้นหาจากพระไตรปิฏกกับอย่างอื่นครูแน่ใจว่าเป็นคำสอนของ |
พระพุทธเจ้าแม้จะแปลงเป็นภาษาไทยก็ตาม
|
| สมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับ ณ พระเวฬุวันวิหาร กรุงราชคฤห์ พระเทวทัตต์ขอบัญญัติ 4 ข้อมีหนึ่งข้อ (5) ภิกษุไม่ควรฉันปลาและเนื้อ |
| พระพุทธเจ้าตรัส อย่าเลยเทวทัตต์ เราอนุญาตให้ฉันปลาและเนื้อบริสุทธิ์คือ (1) ไม่ได้เห็น (2) ไม่ได้ยิน (3) ไม่ได้รังเกียจ |
| เรื่องนี้ปรากฏในคัมภีร์พระวินัยปิฏก เล่ม 1 |
| ผมกับพี่ก่อน้องก่ำกินเนื้อเก้งกวางหมูป่า นกก็กินทำให้มีแรงเพิ่มมาก..เป็นบาปเปล่าครับครู |
| พระพุทธเจ้าให้คนทั่วไปอยู่อย่างสงบ ทำตัวธรรมดาง่าย ๆ ฆ่าสัตว์คงมีบาปบ้างแหละ |
| |
| งั้นคนที่สร้างกฏเกณฑ์ขีดเส้นวงไม่เกี่ยวข้องคนอื่นเห็นคนอื่นไม่ทำตามที่ตนขีดเส้นไว้ก็โกรธสร้างความแตกแยกหมู่คณะ |
| สร้างนิกายใหม่ ๆ เป็นบาปหรือเปล่าครับครู |
| สร้างความแตกแยกบาปแน่คนนั้นไม่ดีคนโน้นทำผิด... ครูดูแล้วกานน่าจะกลับไปใช้ชีวิตในเมืองที่มีคนรออยู่หลายคน |
| ผม ๆ ยังไม่อยากไปครับครู |
| ไม่เป็นไร อยู่กับครูสักเดือนหรือมากกว่าก็ได้ ลองสะสมพลังจิตให้แข็งแรงจะทนทานแรงเสียดทานหรือถ้อยคำหรือคนอื่นทำให้เจ็บได้ |
| ว่าแล้วครูนินก็นิ่ง.. คงเดาออกว่า...ผมเกรงใจ |
| ไม่ต้องเกรงใจกานช่วยครูปลูกผักเผือก..ถั่วครูจะได้สอนให้รู้เรื่องจิต ไหวเปล่า |
| ไหวครับครู |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,614,887. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
| |
| งานเขียนเรื่อง สั้น (ขนาดยาวปานกลาง) |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
เป็นแมวมด นะคะ
แค่ขื่อก็อร่อยแล้ว
ดอกกระเจียว
ในตู้เย็นมีค่ะ
ว่าจะเอาไว้ทำการบ้านส่งพี่โอ
ดอกไม้สวย..กินได้