No. 1100 ระวังโควิด ..แต่ไปติดอย่่างอื่น..? |
 |
ไวรัสโควิดระบาดมาเกือบสองปี...ชีวิตไม่สดใสเลย.. แรก ๆ ก็ห้ามออกจากบ้าน ..ต่อมาผ่อนผันให้ออกได้แต่ต้องกลับ |
บ้านก่อนสี่ทุ่ม หุ หุ ปกติจะไปออกกำลังกายในสวนสาธารณะตอนเช้าแต่สวนปิดหลายเดือน |
ไม่เป็นไรหาทางออกได้ หลังบ้านเป็นถนนตัดใหม่ ร้านค้าปิดเกือบหมด..บ้านคนน้อย เลยปั่นจักรยานที่นั่นแทนที่เคยไป |
ระยะปั่นสั้นหน่อยไปกลับไปกลับไม่เกิน 10 กม.พอได้เหงื่อ |
บริษัทเขาก็ไม่ให้ไปทำงาน หุ หุ... แต่โอนเงินเดือนให้ทุกเดือนพอไหว.. ที่เหงาคือปกติจะพา ทีมงานดนตรีร่มไม้ในสวนไปร้อง |
ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งทุกวันศุกร์ แต่ก็ต้องงดไปเพื่อความปลอดภัยจาก ไวรัสที่อาจจะจับตัวเพื่อน ๆ ได้ |
โรงพยาบาลก็สั่งงดด้วยเหงามาก ๆ |
นั่งจนพุงยื่น อึดจะแย่อยู่แล้ว... ดูร่างกายน่าจะดีนะออกบ้านนิดเดียวก็ใส่แมสต์เป็นปี ๆ ไม่มีอาการไอ เจ็บคอเลยหรือเป็นไข้เลย |
เพื่อนเคยแซวว่า กลัวคนจะสงสัยว่าติดโควิดใช่เปล่าเลยกลั้นใจไว้ 555 |
ทีแรกก็ไม่ค่อยกล้าขับรถกลับ ตจว.เพราะผ่าน สมุทรสาคร สมุทรสงคราม เพชรบุรี กว่าจะถึงหัวหินคงเจอด่านตรวจหลายแน่ |
ข่าวทางทีวีก็ประโคมเสียน่ากลัว...ว่าจะกักตัวไว้ 7 วัน...ฟังนักพูดชื่อดังทางทีวี/ยูทูปบอกก็ได้ อ.วีระ |
โห้ย ผมไปนครสวรรค์ไม่เห็นมีแมวไหนมาตั้งด่านตรวจ จุ จุ อย่าอึงไป 555 |
เมื่อขับรถไปหัวหิน ไม่เคยเจอด่านใด ๆ เลย ข่าวที่ผ่านมาเขาขู่ไม่ให้คนเดินทางไปไหน ไปอยู่หัวหินครั้งละอาทิตย์ ร้านค้าปิด |
มากเศรษฐกิจแย่ตาม ๆ กัน... |
|
ต้นเดือนมกราคม 2565 นัดเพื่อน ๆ เจอกันที่แห่งหนี่ง..พูดคุยกันไม่ถึง ชม. รู้สึกร่างกายมีอาการแปลก ๆ เลยขอตัว |
ไปหาหมอที่ รพ. หมอสอบถามพักใหญ่สั่งให้ เอกซเรย์ช่วงตัว (ภาพแทน 4 ภาพ)  ไปล้างท้องชนิดใส่น้ำยาอะไรไม่รู้ใส่ท่อที่จมูก เจ็บมากต้องหายใจเข้าออกตามที่พยาบาลบอก แต่สอดไปสอดมาปลายท่อ ดันโผล่ออกที่ปากก็ต้อง ดึงออกสอดให้ลงท่อกระเพาะ รู้เลยว่าใคร ๆ ก็ไม่อยากถูกล้างท้อง  |
ตรวจคลื่นหัวใจด้วย ECG พอผลออกมาหมอให้ แอดมิดทันที |
ขอห้องพิเศษพอมีหรือเปล่าครับ |
น่าจะมี แต่หมอขอแนะนำว่า...อาการแบบนี้อยู่ในห้องรวมดีที่สุด มีพยาบาลหลายคน จนท.อื่นอีก มีหมอประจำ |
สั่งงดอาหารเพื่อตรวจส่องกล้องในลำใส้ ผมก็เหวอ.. เอาก็เอาว่างั้น  ....  |
อีกวันเย็น ๆ ต่อมาก็รู้แล้วว่า เชื้อโรคเข้ากระแสโลหิต.. เจาะเส้นเลือดติดเข็มคาไว้ให้ยาฆ่าเชื้อทุก 8 ชม. เจาะเลือดไปตรวจที่แล๊ปทุก |
8 ชม.กลางคืนหลับอยู่ก็มีคนแตะแขน ขอเจาะเลือดคือเจาะเลือดทั้ง 6 วัน แขนอีกข้างใส่น้ำเกลือตลอด 7 วัน |
อยากอาบน้ำก็ไม่ได้เพราะทั้งน้ำเกลือ/ยาจ่ายผ่านเครื่องอัตโนมัติลุกจากเตียงไม่ได้ ดีที่ จนท.มาเช็ดตัวให้ก็เช็ดทั้งตัวแหละ หุ หุ |
วันที่ 5 จึงให้น้ำเกลือ/ยาฆ่าเชื้อ..แขวนที่เสาแทน เลยเข็นเสาไปเช็ดตัวเองที่ห้องน้ำได้ |
|
ที่น่าวิตก คือกลัวติดโควิดเพราะอยู่ รพ. วันแรกหมอมาแยงจมูกตรวจโควิด 2 ครั้งเพื่อความแน่ใจห่างกันไม่ถึง 4 ชม.. |
คนไข้ชายสองคนที่นอนขนาบสองเตียง เป็นคนไข้อุบัติเหต แต่ทั้งสองบอกว่า พี่ ๆ ผมเคยติดโควิดก่อนจะมานอนที่นี่ |
อ้าวเฮ้ย ซวยแล้ว น้องสองคนคงเห็นผมหน้าเหวอ เลยบอกว่า ติดโควิดก็จริงผมไปพักที่โรงแรมหรู มีอาหารฝรั่ง ห้องแอร์จนหาย |
รัฐเขาจัดการผมอยู่ที่นั่น 15 วัน พอออกได้ 10 วันดันเกิดอุบัติเหตกระดูกสันหลังหัก อีกคนขาหัก ซี่โครงหัก |
ที่น่าเบื่อ โทรศัพท์ประจำตัวดันเสีย รับได้บ้างไม่ได้บ้าง คนไข้คนอื่นเขานอนเขี่ยโทรศัพท์ดูข่าว ดูหนังกันเพลิน |
อยู่ รพ. ครบ 7 วันหมอก็ปล่อยตัวกลับบ้าน และให้ทานยาต่ออีกระยะ |
กลับบ้านไปแล้วรู้สึกสบายใจ ตรูรอดมาได้ไง เชื้อเข้ากระแสโลหิต และไม่ติดโควิดทั้งที่ รอบตัวมีแต่ไวรัสทั้ง | |
เรียนถามแพทย์ที่รักษาว่า เชื้อโรคเข้าสู่เส้นโลหิตผมได้ทางไหนได้บ้าง |
หมอก็บอกสั้น ๆว่าหลายทาง..เช่นทางปาก ผิวหนัง ฯ |
ก่อนเขียนเรื่องนี้เข้าไปดูในอินเตอร์เน็ต เป็นแบบนี้ |
 |
|
แต่ร่างกายไม่แข็งแรงเลย เดินเซ ๆ เกือบ 2 เดือนเรื่อง จ๊อกกิ้ง หรือเดินออกกำลังกายเมินเสียเถอะมีที่ ทำได้ก็ เขียนบล๊อกแกงค์ 555 |
ไม่ได้บอกใครเลยยกเว้น เพื่อน ๆ ที่ชมรมดนตรีร่มไม้ในสวน |
เพื่อน ๆแอบไปเยี่ยมเยียน หรือนัดพบกันอยู่หลายเดือนแล้ว แต่ใส่แมสต์และอยู่ระยะห่างกันตลอดนะครับ |
|
ช่วงสองเดือนที่กลับไปพักที่บ้าน ร่างกายไม่แข็งแรง เลยพยายามออกกำลังกายโดยเดินที่ สวนสาธารณะที่ (วงแหวนต่างระดับ |
ตัดถนนพัฒนาการไป ถนนเฉลิมพระเกียรติกับ ตัดถนนอ่อนนุช) |
 |
แค่เดินในสวนระยะทางน่าจะไม่เกินรอบละ 300 เมตร เหนื่อยมาก 555 ถ้าเมื่อก่อนติ๊ดเดียวเอง พยายามเดินให้ได้ 3 รอบ |
เกือบเดือนจึงจะได้ที่กะไว้ ข้างล่างเป็นภาพสวนสาธารณะแยกทางต่างระดับ อ่อนนุช ถนนพัฒนาการ ภาพกลม ๆ ตรงข้างบน  |
พอดีมีข่าวว่า สวนน้ำบึงหนองบอนจะเปิดให้ คนไปออกกำลังกายได้ดีใจมาก พอเปิดได้ไม่กี่วัน ไปซิครับ เปล่าไปเดินนะ |
ไปเปิดเครื่องเสียง คอมพิวเตอร์ลำโพง ไมโครโฟนให้มันทำงาน ติด ๆ ขัดนิดหน่อยแล้วก็รันได้ตามปกติ |
แน่นอน ฝึกร้องเพลงเพื่อขยายปอดที่น่าจะเหี่ยว ๆ แล้ว 555 วันแรกครึ่ง ชั่วโมง วันต่อไป 1 ชั่วโมงแล้วค่อยกลับบ้าน |
ไปคนเดียวนะครับ  |
เห็นถนนในสวนน้ำบึงหนองบอน ราบเรียบคนเริ่มเดิน วิ่ง จูงหมาบ้างแล้ว ก็เริ่มเดินกับเขาบ้างวันแรกเดินช้าประมาณ 2 กม. |
วันต่อ ๆ ไปเริ่มก้าวเท้ายาวแบบ เดินแข่งระบบหายใจดีขึ้นมาก เหนื่อยดีครับ 555 การเหนื่อยหอบได้แสดงว่าร่างกายเริ่มปรับพร้อม |
ที่จะรับศึกหนักได้ |
พอว่างนั่งอ่านบันทึกเรื่องเล่าจาก ป่าทึบที่เขียนบันทึกไว้เมื่อ 10 ปีที่แล้วน่าจะดี เรื่องของเพื่อนคนหนึ่ง เขาเล่าการใช้ชีวิตในป่า |
ถ้าเข้าอ่านจะคิดว่าเป็นนิยาย คนสมัยนี้ไม่ชอบนิยาย....เลยเก็บเงียบไว้ก่อน |
เกือบเดือนมานี้เลย นำมาปัดฝุ่นเกลาสำนวนแล้วนำมาลงได้ 9 ตอนแล้วมั้ง 555 มีคนกลั้นใจอ่าน บางคนก็ |
กระทุ้ง ๆ ว่าไม่ชอบเพราะอยู่ป่าไม่ได้แน่ หุ หุ ถ้าคิดอะไรไม่ออกขอนำเรื่องเล่าจากป่ามาลงบ้างนะครับ |
|
ร่างกายที่เจอเชื้อเข้ากระแสโลหิตทำให้ ร่างกายอ่อนแอ.. ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะยาที่เข้าไปขับไปฆ่าเชื้อให้ตายน่าจะไปทำลาย |
แบคทีเรียบางอย่างที่เป็นประโยชน์แก่ร่างกายด้วย.. กว่าร่างกายจะปรับตัวได้ก็นาน  |
เมื่อสิบวันก่อน เริ่มนำจักรยานไปปั่นเบา ๆ แค่สิบกว่ากิโล พอได้ไม่เหนื่อยแล้วแต่ยังไม่กล้าอัดแรง 555 ปั่นไปก็นึกถึงเราที่ |
ลงแข่งวิ่งมินิมาราธอน 10.5 กม. หรือวิ่งแข่ง 21. กม.ทำไมเราวิ่งได้ |
แต่วิ่งจ๊อกกิ้งทำให้ สมองโปร่งรับแรงกดดัน แก้ไขปัญหาหรือวางแผนงานที่ทำงานได้ค่อนข้างดี คือทำงาน 2 กิจการ |
ในช่วงแต่ละอาทิตย์ได้สบาย ๆ ทั้งกลางวัน ต่อกลางคืนอีก 4 ชม.. |
ตอนนี้เดินเร็วออกกำลังกาย สลับปั่นจักรยานในสวนสาธารณะบึงหนองบอนรอบละ 4 กม.. วันละกี่รอบก็ดูร่างกายต่อไป |
สักวันร่างกายเราจะแข็งแรงเท่า ๆ กับที่ผ่านมา |
เขี่ยนเรื่องราวตอนนี้ เพื่อให้เพื่อน ๆ ระวังเชื้อโรค ไวรัสเข้าร่างกายกว่าจะ หายได้ต้องใช้เวลา.. และชวนเพื่อน ๆ ออกกำลังกาย |
เพื่อนที่เชียร์ผู้ว่าราชการ กทม. ก็บอกว่าดีนะ.จะแข็งแรงเหมือน ท่านที่เดินกระฉับกระเฉงรับงานได้มากเรื่อง..สมองโปร่ง |
มีความริเริ่มดีมากหลายเรื่องที่..น่าทึ่ง... เพื่อนอีกคนบอกว่า โฮ้ยความคิดแบบนั้น ลุงของกรู..คิดไว้หลายปีแล้ว... (เข้าการเมืองนิด เราอยู่ระหว่างกลางสบาย ๆ หน่อย) |
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
st ผู้เข้าชม 2,278,232. |
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
|
Diarist |
|
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์
โควิดว่าน่ากลัว
แต่ตอนนี้ติดแล้วหายเร็วมาก
มาดามกับหมิงติดโควิด 5 วันตรวจล้วเหลือขีดเดียว
พี่สะใภ้ผมเพิ่งติดเมื่อ 10 วันก่อน 3-4 วันก็หายแล้วครับ
แต่กักตัวจนครบ 10 วันเพื่อความปลอดภัยของคนรอบข้าง
ส่วนติดเชื้อในกระแสเลือด
น่ากลัวและเป็นเรื่องใหญ่มากๆ
เหมือนที่พี่ไวน์เล่าไว้เลยครับ
พอหายมากว่าจะปรับร่างกายใหม่ให้เข้าที่เหมือนเดิม
ก็ต้องใช้เวลาด้วย
ไม่ป่วย ไม่ไข้ คือโชคดีจริงๆครับ