| No. 1084 บ้านน้อย...กลางป่าทึบ (1) |
|
| ค่อนข้างโชคดีมีเพื่อนหลายอาชีพ เช่นไกด์นำเที่ยว นักดนตรี นักทำโฆษณา นักกีฬา คนทำสวนทำไร่ ขับรถขยะ |
| เซลล์แมน คนทำงานโรงงาน นักการเมือง คนทำงานตู้สะเบียงรถไฟ คนทำงานป่าไม้ และเพื่อน ๆ ที่เป็นบล๊อกเกอร์ในหลาย |
| เวฟบล๊อกที่ถนัดเขียน/ถ่ายภาพ.เพื่อนแต่ละคนชำนาญในอาชีพ ผมเองได้คลุกคลีนอนคุยกัน (บางคน) |
| บางทีก็นอนหลับตื่นมาอีกที เพื่อนก็ยังคุยไม่หยุด 555 คือเพื่อนเมา ปกติคนนี้เป็นคนเงียบเกือบจะไม่พูด แต่ยามใดที่เหล้า |
| เข้าปากจะจ้อไม่ยอมหยุด |
| |
| แต่มีคนหนึ่ง เงียบ ไม่ดื่มสุราเลย..ผมไปรู้จักกันตอนที่ผมลางานไป เที่ยวในป่าที่เสี่ยคนหนึ่งรับสัมปทานป่าไม้ที่พิษณุโลก |
| คนนี้มีใบหน้ายิ้มน้อย ๆ พูดช้า ๆ...คนอื่นเขาดื่มเหล้าแก้หนาวเราก็นั่งคุยกัน เมื่อรู้ว่าผมชอบชีวิตในป่าเลยเล่าการใช้ชีวิตในป่า |
| |
| กานต์เขาจะเล่าเรื่องที่เดินทางหลงทางในป่าในภาคเหนือ มีรายละเอียดเยอะมากประกอบกับผมคงจะช่างซักถาม 555 เพราะความ |
| อยากจะรู้...เพื่อนคนนี้ตอนแรกคิดว่าเขาน่าจะเรียนน้อยเขียนหนังสือไม่ค่อยแข็งแรง หุ หุ |
|
| เวลาเล่าเรื่องที่ผ่านมา เล่าสลับไปสลับมาจน งง... หลังจากที่ จขบ.ไปค้างที่ปางไม้ กลับไปทำงานในตัวเมืองตามปกติและได้พบ |
| กานต์คนนี้อีกคือ พบปะกันสามปีจึงรู้ว่า เพื่อนคนนี้เรียนขั้นมหาวิทยาลัยแต่ ไม่ชอบเขียนหรือ ไม่รู้เรื่องเน็ตอะไรเลย |
| เคยให้เขาลองพิมพ์ดีด เขาส่ายหน้า เราพิมพ์ไม่เป็นวะ... |
| |
| มานั่งนึกถึงที่เพื่อนคนนี้เล่าอย่างละเอียดน่าจะนำมาเรียบเรียงให้เพื่อน ๆ ได้อ่านน่าจะดี ช่วงเวลาหลงป่าเรื่องการใช้ชีวิตปลูกผักหาของ |
| ป่ากิน....เป็นป่าในภาคเหนือรอยต่อ แม่ฮ่องสอนกับพม่าซึ่งเป็นดอยทึบ บางพื้นที่ทหารพม่ายังไม่อยากเข้าไปเพราะเสี่ยงเกินไป |
| ลองติดตามครับ |
| //////////// |
| เสียงเด็กพูดใกล้ตัว แต่ฟังไม่ค่อยถนัด. ความหนาวเย็นจับไปทั้งขาปลายเท้าพยายามขยับนี้กับขาแต่ทำไม่ได้ |
| ขอน้ำกินหน่อย.... |
| ก่ำ ยกหัวเปิ้น(เขา)พาดขาก่ำ....น้อง...อ้าปากกินน้ำ..ก่ำเอาน้ำในกระบอกค่อย ๆ เทนะ (ชายหนุ่มใหญ่พูด) |
| น้ำค่อย ๆ ไหลลงคอไปได้อีกนิดหน่อย แล้วก็ผลอยหลับไปอีกนาน |
| น้องตื่นแล้ว... |
| ผมอยู่ที่ไหนครับ |
| อยู่บ้านผมเอง ที่นี่เรียกว่า บ้านก๊อติ.อยู่ในป่าชายแดนพม่ากับไทย..คุณหลับไปสามวัน คงหิวไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยพูดกันนะ |
| ผมถูกพยุงออกนอกตัวบ้าน เดินไปใกล้ตลิ่ง อากาศเย็น ทรุดตัวนั่งบนแคร่ไม้ไผ่ |
| |
น้องกิ๋นข้าวก่อน ผมทำแกงผักหวานใส่เนื้อปลายย่างรมควัน กินเยอะ ๆ นะจะได้มีแรง (พี่ผู้ชายพูด)
|
| เลยตักชิมน้ำแกงผักหวานน้ำอร่อย ตักข้าวเม็ดออกสีแดงทานจนหมด เด็กชายจะตักข้าวให้อีก |
| ก่ำ ปอ(พอ)ก่อน. กินมากจะกั๊ดต้อง(จุกท้อง) เอาไว้มือเย็นค่อยกินอีก |
| จริงอย่างที่บอก ผมกินข้าวได้พักเดียว เกิดอาการแน่นจุกตรงลิ้นปี่ |
| คุณมาจากไหน พอจำได้ก่อ. |
| จำไม่ได้เลย.... หัวมันว่าง....ชื่อก็ไม่รู้..... |
| ไม่เป็นไรคุณพักที่นี่ จนกว่าจะหายและจำได้ ผมจะพาไปส่งผมชื่อพะก่อ ลูกชายชื่อ ก่ำ |
| พี่พะก่อเล่าให้ฟังว่า ไปพบผมที่ลำห้วย นอนคว่ำหน้าพาดกับกอหญ้าท้ายทอยมีแผลแตกเลยทั้งแบกทั้งลากมาที่บ้าน |
| ขึ้นดอยมาสามลูก หนักมาก. |
| แผลแตก ที่เจ็บถ่วง ๆ นั้น พี่พะก่อ เก็บหญ้าเมืองวาย(สาบเสือ) ตำจนแหลกเอาดินเขม่าก้นหม้อสีดำผสมโป๊ะอัดไปที่แผล |
โชคดี แผลไม่เกิดอักเสบ.
|
| วันที่สองนับจากที่ฟื้น สังเกตเห็นบ้านที่อยู่ เป็นบ้านเตี้ย หลังคามุงด้วยใบตองตึง ฝาบ้านเป็นไม้ไผ่ขัดแตะ มีหน้าต่างสองบาน |
| มีห้องนอน สองห้องกับ ห้องครัว. |
| ที่ห้องนอน มีฟางอัดแน่นสูงเสมอเข่า ขัดด้วยไม้ไผ่กันเลื่อนใช้เป็นที่นอน |
| ในครัว พื้นเป็นดินอัดแน่นเหมือนกับในห้องนอน มีหินสามก้อนวางเป็นเตาไฟ กองฟืนวางเรียงสูงเสมอเอวอยู่ขวามือ |
| . ข้างบนมี พริกแห้งเสียบด้วยไม้ แขวนใกล้กับ แผงปลาย่างสีน้ำตาลออกดำ เลยไปมีฝักข้าวโพดแห้งมัดเป็นพวง กระบุงตระกร้า |
| แขวนข้างฝาหลายใบ |
| |
| ตัวบ้านปลูกอยู่บนตลิ่ง ข้างล่างเป็นลำห้วย น้ำใสไหลดังจุ๋งจิ๋งยามกระทบก้อนหินริมตลิ่ง ท้องน้ำเป็นกรวดก้อนเล็กเต็มไปหมด |
| . ตัวบ้านหันหน้าไปกับลำห้วย ด้านข้างซ้ายไปทางทิศตะวันตก ด้านหน้าด้านหลังเป็นเนินเขา มีป่าละเมาะอยู่สองฝั่งลำห้วยที่คดเคี้ยว |
| ไปด้านตะวันตกยามเย็นดวงอาทิตย์จะตกลับขอบดอย. หมอก และความหนาวเย็นเริ่มครอบคลุมไปทั่วหุบเขา |
| กลางวันสองคนพ่อลูกหายไปบนดอย บอกว่าไปดูผัก กับข้าวโพดที่ปลูกไว้ ตอนเย็นสามคน กินข้าวมื้อเย็นจะนอนเล่นบนแคร่ |
| |
| เออ.คุณจำชื่อไม่ได้สักที. พี่เรียกว่า น้ำก็แล้วกันนะหรือเรียกว่า กาน (คลานขึ้นจากน้ำ) |
| เรียกน้ำ. ดีเหมือนกันครับ |
| แต่ความว่างเปล่า ในหัว ทำให้จิดใจสบาย แต่ก็เกรงใจพี่พะก่อที่มาอาศัยกินนอนนานกว่าเดือน ได้เพียงช่วยไปฟันหญ้าบนดอย |
| นึกชื่อตนเอง บ้านอยู่ไหน ก็ไม่รู้ เฮ้อ... |
| |
| พี่พะก่อเล่าให้ฟังว่า พวกเราอยู่ห่างไกลเมืองมากเคยเดินไปด้านทิศใต้ 3 วันกว่าจะถึงตัวเมืองใหญ่ ไปซื้อเกิบ(รองเท้า) มีด มุย |
| (ขวาน) เข็มด้ายยาแก้ไข้ เคียวเกี่ยวหญ้าแล้วเดินทางกลับ 3 วันต้องปล่อยให้ก่ำลูกชายอยู่คนเดียวหลายวัน |
| |
ไว้ให้ผมหาทางพาคุณน้ำ กลับเข้าเมืองอีกด้านแต่ต้องผ่านคนอีกกลุ่มเขาไม่ค่อยยอมให้ผ่านมีคนพยายามจะเดินผ่านก็เจอกับอันตราย
 |
| ทำไมเหรอพี่ |
| กลุ่มพวกเขาค้ายา ระแวงคนในไทยด้านที่เราอยู่....ถ้าจะไปได้คงต้องเดินไปทางพม่าไปด้านแม่สายที่ไกลมากบางคนไปเจอกับระเบิด |
| ครับพี่ |
| เออ. น้ำ....วันพรุ่งนี้ เฮาจะไปเกี่ยวข้าว บนดอยฟากโน้นคืนนี้ ช่วยกันลับเคียวกัน |
| ครับ พี่พะก่อ... |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re 07) |
| st ผู้เข้าชม 2,236,167. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
เเหล้าเปลี่ยนนิสัย
อันนี้จริงแน่แท้พันเปอร์เซ็นต์
ผมมีเพื่อนที่ปกติเงียบมาก
ถามคำตอบคำ
พอกินเหล้าเข้าไปเท่านั้นจ้อไม่หยุดเลย 555
พื้นที่รอยต่อระหว่างชายแดน
มักเป็นช่องทางของพวกลักลอบทำสิ่งผิดกฏฟมายเลยนะครับ