No. 1235 ชีวิตในป่า (ตอน 23 กลุ่มชาติพันธ์) |
 |
(จากบันทึกคนหลงป่า) |
ความเดิม หนุ่มชื่อกานหลงทางข้าป่าลึกเกิดอุบัติเหต..สองพ่อลูกชาวไตใหญ่พบนำมารักษาให้อยู่ด้วยที่กระต๊อบติดเขตพม่าค่อนไกล |
ต้องเดินด้วยเท้าหลายวันจึงจะถึง อ.ปาย. และไปอยู่กับครูนินในป่าทั้งสองปรับตัวจากคนเมืองเคยทำการค้ามาปลูกพืชผักเพื่อกินอยู่ |
กาน...พยายาม.ศึกษาชีวิตแบบสมถะแบบ ครูนินเพื่ออยู่อย่างสงบจะได้หรือไม่.. |
|
วันนี้จะได้พบคนกลุ่มชาติพันธ์พวกเขาจะพักที่บ้านครูนิน..เขาคงอยากรู้เรืองเมืองไทยที่เจริญกว่า |
ครูเล่าว่า คนฝั่งพม่าหรือคนไทใหญ่จะแวะมาเยี่ยมเยียนครู บางทีก็ขอแวะมาค้างคืน หุงหาอาหารกินกันที่กระท่อม |
ครูสังเกตว่าคนมาพักจะมีชาวบ้านธรรมดา บางคนน่าจะมาดู ๆ น่าจะเป็นสายสืบของกลุ่มคนชาติพันธ์ที่อยู่ละแวกนั้นพวกเขาคงระแวง |
อะไรบางอย่าง |
บางคนมาบ่อยดู ๆ แล้วไม่มีอะไรนอกจากมาเยี่ยมเยียน ครูจะไปเยี่ยมพวกเขาเอายาแก้ปวดท้อง ยาแก้ปวดไปฝาก เมือเขาเดินทางมาเยี่ยม |
จะนำเนื้อเก้งกวางหมูป่าสดหรือไม่ก็แห้งมาฝาก |
แล้วข้าราชการไทยมีมาบ้างเปล่าครับครู |
ไม่มีหรอก หุ หุ กระทรวงส่วนใหญ่ เขาออกแบบวิธีการทำงานให้ พวกเราเดินไปหาเขาที่โต๊ะ |
แล้วคนพม่าที่ตั้งใจมาฝึกทำสมาธิจริงจัง เขาสนใจอะไรครับครู |
เคยถามเขานะ พวกเขาเล่าว่าครูเป็นหมอผีรู้อะไรล่วงหน้าบางคนก็เล่าว่าครูเหาะได้ ครูเลยบอกว่าครูไม่ใช่หมอผีไม่ใช่หมอยา |
แล้วครูเหาะได้จริงเปล่าครับ |
ไม่ได้ วันหนึ่งครูไม่ได้ไปดูไร่พวกมันฝรั่ง ถั่วดินก็ถั่วลิสงที่ปลูกไว้พอกิน ครูกินข้าวกลางวันเสร็จพออิ่มจะเดินแบบจงกรมให้ |
อาหารมันย่อยผลพลอยได้จิตจะนิ่งแบบที่พระอาจารย์ของครูว่า...นั่นคือเข้าสมาธิเบื้องต้น ก็จะนั่งขัดสมาธิ์ที่นี่จิตสงบนิ่ง |
ก็ดิ่งเข้าสมาธิ..วันนั้นไม่ได้กำหนดจิตว่าจะนั่งกี่ชั่วโมงหรือกี่นาทีครูปล่อยไปเรื่อย ๆ |
ระหว่างนั้นยังได้ยินเสียงนกร้องเสียงอะไรดังอยู่แต่ไม่ได้สนใจเมื่อรู้สึกว่าพอเพียงแล้วก็ลืมตาก็พนมมือ แผ่เมตตาพิเศษ |
กะตัง ปุญญัง ผะลัง มัยหัง/ สัพเพ ภาคี ภะวันตุ เต |
กานรู้ความหมายหรือเปล่า |
อึ ไม่ทราบครับครู |
แปลว่า ขอให้สัตว์ทั้งสิ้น จงเป็นผู้มีส่วนได้เสวยผลบุญ อันที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญแล้วนั้นเทอญ |
แล้วก็ลุกขึ้นเห็นชาวบ้านสองสามคน นั่งกับพื้นดินในกระท่อมเขาเอาเสื่อมาปูนะ เลยถามว่ามาถึงนานหรือยังเขาบอกว่ามา |
ได้ 2 ชม.แล้ว |
อ้าวชาวบ้านป่าเขารู้เวลาได้แบบไหนครับครู |
บางคนเขามีนาฬิกานะเรือนหนึ่งก็ 3 - 4 ร้อยบาทเหมือนที่ครูมี... เขาคงไปบอกต่อว่าครูนั่งสมาธิเป็นวัน หุ หุ น่าจะลอยสู่สวรรค์ได้ |
แล้วจริงเปล่าครู |
ครูยังไม่ตายนี่นา 555 เข้าสมาธิถึงแต่ละจุดต่างกัน...กานทำบ่อย จะดิ่งเข้าสมาธิสงบไม่รู้สึกตัว บางทีก็ถึงจุดมีความสุข ความปิติ |
น้ำตาไหลออกมาเอง.. บางคนคงไปพูดต่อว่าครูเข้า วิปัสนาตัวลอยไปมาได้ จริงแล้วเขา วิ ปัส สะนึกรู้เปล่า หุ หุ หมายถึง |
นึกคิดไปเองหรือมะโนไง |
บ่ายคล้อยครูนินก็เรียกให้ไป รับกลุ่มคนไปรับ ตรงชายน้ำตกเล็ก |
ต้องไปก่อนเลยเหรอครับครู |
ใม่นานหรอกกานเดินไป 10 นาทีจะเจอกลุ่มพวกเขา |
เดินไปก็คิดไปว่ากลุ่มคนที่ว่าจะ แต่งตัวใส่กางเกงเขียวเสื่อลายแบบทหารพราน แบกปืนมา.. แล้วครูรู้ว่าจะมาเวลาไหน วิทยุสื่อสาร |
โทรศัพท์ก็ไม่มีหรือว่าครูถอดจิตออกจากร่างไปดู แต่ไม่น่าใช่เพราะครูไม่เคยบอกว่าเห็นอะไรล่วงหน้า  |
นั่งมองน้ำไหลจากซอกหินไม่นานก็ได้ยินเสียงคนเดิน เสียงคุยกันเบา ๆ |
ส่างปาใช่เปล่าครับครูนินให้ผมมารับไปบ้าน |
"ใหม่สูง"... สวัสดีเฮาชื่อปาพาเพื่อน ๆ มาหาครูนิน.. สู(คุณ)อยู่กับครูนินเมิน(นาน)หรือยัง |
ผมชื่อกาน อยู่ครึ่งเดือนกว่า...ครูให้พาไปบ้านครับ ใหม่สูงแปลว่าสวัสดีใช่เปล่า |
ใช่. เป็นภาษาไตใหญ่ |
เราพากันเดินไปหาครูนินที่บ้านที่นั่งรออยู่บนตูบกระท่อม |
พวกเขาเห็นครูก็รีบนั่งคู้เข่า ยกมือไหว้เสมอคิ้วกันทุกคน... ครูนินยิ้มยกมือรับไหว้เชิญให้ทุกคนนั่งกินน้ำที่ แคร่มีกระบวยมะพร้าว |
แขวนไว้.. |
ส่างปาพาเพื่อน ๆ มาพักที่บ้านครูจะมาฟังครูเล่าเรื่องเมืองไทยหรือ อยากรู้เรื่องการค้าหรืออยากทำสมาธิ |
อยากฟังครูเล่าเรื่องหลาย ๆ อย่าง ส่างเตาคนนี้...เคยไปย่างกุ้งเห็นตุ๊เจ้า(พระ)นั่งนิ่ง ๆ แล้วก็ทำตัวเต้น ๆ สั่น ๆ บางคน |
เงียบนานหลายชม.เลยอยากรู้ว่าเป็นวิชาสมาธิหรือวิปัสอะไรนะครู |
อ๋อ. วิปัสนา.. คนที่จะทำหรือเข้าวิปัสนาได้ส่วนใหญ่เป็นตุ๊เจ้า(ภิกษุ) ที่ทำสมาธิเบื้องต้นนาน จนเข้าฌาน(ชาน) 3-4 ขั้นกว่าจะ |
ถึงญานหรือวิปัสนา.. ส่างเตาอยากเหาะได้เหรอ หุ หุ |
อยากครับครู ส่างปาบอกว่าครูรู้เห็นอะไรล่วงหน้าผมก็เลยอยากจะรู้ |
ไม่ ๆ หรอก..แต่ถ้าฝึกทำสมาธิบ่อย ๆ จะกะถูกว่าอะไรจะเกิดขึ้นได้... เอ้ากานพาเพื่อนใหม่ไปพักที่กระท่อมอาบน้ำอาบท่า |
ทำกับข้าวกินมื้อเย็นเสร็จค่อยมาคุยกันนะ |
พี่ส่างปา อยู่พม่าแถวไหนครับ |
เดิมอยู่ค่อนไปทาง อ.แม่สายของไทยแล้วอพยพมาอยู่เมืองเส่งลอง (ฟังไม่ชัด) |
แล้วเมืองที่ว่าอยู่ไกลจากไทยมากหรือเปล่าครับพี่ส่าง |
ถ้าคุณกานอยู่ อ.ปายขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามถนนหมายเลข 19 ใช้เวลา 3 -4 ชั่วโมง.. แต่หมู่เฮาเดินผ่านดอยมาตั้งแต่เช้าเมือวาน |
ค้างคืนในป่าแล้วเดินต่อมาหลาย ชม. ที่นี่เคยมา 3 ครั้งแวะมาตอนนั้นช่วยกันเปอะ(สะพายของใส่หลัง)ของป่าไปส่งในไทย |
พี่ส่างเป็นคนพม่าหรือคนไทยครับ |
เฮาเป็นคนไทใหญ่ สัญชาติเมียนม่าอยู่ในเขตพม่าที่รัฐบาลทหารปกครอง คนไตใหญ่อยู่กระจายไปหลายเมืองบางกลุ่มก็อยู่ |
อ.ปาย คนปายจะเรียกคนไตใหญว่า เงี้ยว |
ผมเคยไปเที่ยวพม่า พุกาม กับแถวทะเลสาปอินเลน่าอยู่นะพี่ส่าง แต่กว่าจะผ่านแต่ละเมืองต้องผ่านด่าน เขาเก็บเงินค่าผ่านทาง |
ผมจ่ายคนละเกือบ 400 บาท ลงจากเครื่องบินก็เสียเงินค่าเข้าเมืองแล้วห่างกันไม่ถึง 15 กม..ทำไมเก็บบ่อยจัง  |
อ๋อ..แต่ละเมืองจะมีหัวหน้าปกครอง เลยเรียกเก็บเงินใช้ในกองทหารรักษาแล้วไทยหาเงินมาจากไหน |
555 ต้องถามครูนินดีกว่าเรื่องนี้.. พี่ส่างรู้เรื่องการปกครองของเมียนม่าบ้างเปล่า |
ก็พอรู้นะ.. พม่ากว้างใหญ่มีคนหลายเชื้อชาติ จะมีกล่มใหญ่พม่าแท้ มอญ กระเหรี่ยง ไทยใหญ่จะเกาะกลุ่มที่รัฐชานหรือที่คนไทย |
เรียกว่ารัฐฉาน..ก่อนเฮาจะเกิด คนอังกฤษผิวขาวเข้ามาทำป่าไม้ตัดส่ง ตปท. เข้ายึดที่ทำเหมืองพลอยคงจะเป็นร้อย ๆ ปี |
ครูนินรู้เรื่องพม่ามากกว่าพวกเราซะอีก  |
งั้นพี่ส่างปากับเพื่อน ๆ อาบน้ำนอนพัก... ทำอาหารเย็นกิน ผมทำผัดถั่วเน่าเมอะไว้อย่างเดียวเดี๋ยวผมหุงข้าวให้นะ |
ไม่ต้องเพื่อน ๆ จะช่วยกันคุณกานกินด้วยกันนะ มืด ๆ ค่อยไปคุยกับครู |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,652,150. |
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
|
งานเขียนเรื่อง สั้น (ขนาดยาวปานกลาง) |
|
มาสัมนาในไทย
แต่ละรัฐ เขายังเหยียดๆกันเลย
รัฐฉานนี่โดนมาก..